Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΑγωνεςMY Racing CVFormula 3: Τα Διδακτικά Χρόνια!

Formula 3: Τα Διδακτικά Χρόνια!

Ξεκινώντας το 1996 και ενώ είχα μάθει πλέον να οδηγώ με σχετική αυτοπεποίθηση την Formula 3, κατάλαβα από την αρχή της σεζόν ότι δεν υπήρχε κανένα περιθώριο λάθους και πως μια σοβαρή έξοδος θα μπορούσε να σημαίνει και το τέλος του πρωταθλήματος για εμένα.

O δεύτερος μου χρόνος στην Formula 3 ήταν και  ο πιο δύσκολος- καθώς η απουσία μόνιμου χορηγού έκανε το κόστος συμμετοχής δυσβάστακτο για τον οικογενειακό προϋπολογισμό, ενώ ταυτόχρονα είχε καθοριστικό ρόλο ακόμη και στον τρόπο που οδηγούσα μέσα στην πίστα.

1996: Formula Survivor 😉

Έτσι απαγορευόταν να πάρω οποιοδήποτε ρίσκο στον αγώνα και στα δοκιμαστικά με αποτέλεσμα να μην μπορώ- ή αν θέλετε να μην τολμώ-να πετύχω τα αποτελέσματα που θα ήθελα.

Όλοι οι τερματισμοί σε αυτή την χρονιά ήταν περίπου στην 4η με 6η θέση και υπάρχει απόλυτη εξήγηση για αυτό.

Είναι η θέση που αρχίζεις να γυρίζεις περίπου στα ίδια χιλιοστά του δευτερολέπτου με τον οδηγό που βρίσκεται μπροστά σου-και για να περάσεις θα πρέπει να κάνει λάθος ή να τον «εκβιάσεις» να κάνει λάθος «βάζοντας μούτρα» εκτός γραμμής στα φρένα –ώστε να τον αγχώσεις και να χάσει την αυτοσυγκέντρωση του.

Όμως για να φτάσεις να πατάς εκτός γραμμής-αυτό που λένε στο «βρώμικο» κομμάτι της στροφής- στην Formula 3 πρέπει να κάνεις slipstreaming πίσω από το αυτοκίνητο που προηγείται κάτι που σημαίνει ότι όταν θα βγεις δίπλα του στα φρένα έχεις να αντιμετωπίσεις και την έλλειψη της αεροδυναμικής δύναμης που πιέζει το αυτοκίνητο προς τα κάτω (Ground Effect), την «λάθος γραμμή» και την σκόνη στο οδόστρωμα.

Κοντολογίς: H συνταγή για στούκο! 😎

Κάθε αγώνας και μια εμπειρία

Ο Παναγιώτης Φαμπιάτος- με τον ιδιαίτερο τρόπο του- μου έδωσε «μασημένη» μια γνώση που οι άλλοι θα έπρεπε να ανακαλύψουν μόνοι τους, αλλά φυσικά αυτό δεν σημαίνει δεν θα έπρεπε να μάθω και εγώ από τα λάθη μου…

Δυστυχώς βίωσα την απόδειξη όσων μου έλεγε ο Πατέρας/δάσκαλος όταν σε έναν αγώνα ακούμπησαμε με τον Παύλο Μοσχού σε μια προσπάθεια να τον προσπεράσω και βρεθήκαμε και οι δύο εκτός πίστας.

Κανείς από τους δύο δεν έπαθε τίποτε, αλλά οι υλικές ζημίες ήταν σημαντικές και ακριβες στην επιδιόρωση…

Αποφάσισα λοιπόν από νωρίς στο πρωτάθλημα ότι δεν θα έπρεπε να αμφισβητήσω ξανά ποτέ ξανά αυτή την “έτοιμη γνώση” και συμορφώθηκα…

Έμαθα ότι στα φρένα δεν μπορούσα να περάσω χωρίς ρίσκο, στο γκάζι δεν μπορούσα να περάσω γιατί το αυτοκίνητο μας ήταν παρα πολύ παλιό και δεν είχε δύναμη-οπότε τερμάτιζα πάντα εκεί κοντά στο βάθρο.

Ήταν εξαιρετικά επίπονο να πρέπει να πνίγεις την φιλοδοξία και τον νεανικό σου ενθουσιασμό για την οδήγηση, ακολουθώντας κανόνες που επιβάλλονται από την έλλειψη οικονομικών πόρων.

Ήταν αφύσικο για την ηλικία μου, αλλά έτσι έμαθα να ακούω όσους σέβομαι και θαυμάζω.

Εμπειρίες στην καθημερινότητα

Από το γυμνάσιο έχασα σχεδόν όλες μου τις φιλενάδες που έκαναν μια σαφώς διαφορετική ζωή και με έβλεπαν σαν «αγρίμι», «φρικιό», «αγοροκόριτσο» και με στόλιζαν με πολλά χαριτωμένα επίθετα… χάρη και στο γεγονός ότι τα πρώτα χρόνια ήμουν ιδιαιτερα κοντή..

Αργότερα με τράβηξαν και ψήλωσα… όμως όταν διαφέρεις μοιάζει σαν όλος ο κόσμος στρέφεται εναντίον σου..

Στο σχολείο δεν υπήρξαν φίλοι και δάσκαλοι-όλοι με κοιτούσαν περίεργα!

‘Ηταν ένα ιδιόμορφό bulling (..όπως εύκολα λέμε σήμερα) που όμως επειδή ήμουν τόσο εστιασμένη σε αυτό που έκανα δεν με ενοχλούσε καθόλου γιατί αφορούσε ένα κόσμο που ήταν πολύ μακρυνός από εκείνον που εγώ θεωρούσα αληθινό.

Αργότερα, η καθημερινή ζωή δεν ήταν και πολύ διαφορετική.

Καθημερινή γυμναστική, ξένες γλώσσες και σχολή. Προσπαθούσα να κάνω παρέες με ανθρώπους εκτός αγώνων και προσπαθούσα πολύ να κρύψω τι κάνω, γιατί με κούραζαν οι εξηγήσεις που έπρεπε να δώσω στις πάντα «ίδιες ερωτήσεις» προς το “φρικιό”..

Ωστόσο, η πορεία μου στην Formula 3-και ο στόχος να τρέξω στο εξωτερικό- με έφερνε πάντα μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας, είτε με συνεντεύξεις στην τηλεόραση, είτε με παρουσιάσεις σε περιοδικά αυτοκινήτου και ποικίλης ύλης-και έτσι τελικά όλοι μάθαιναν το μυστικό μου…

Οι ερωτήσεις στις εκπομπές και τα περιοδικά ήταν πάντα περίπου ίδιες-όπως άλλωστε και οι απαντήσεις μου!

Η συνέντευξη στους 4Τροχούς

Φυσικά όταν ήρθε η στιγμή να δώσω μια συνέντευξη στο περιοδικό που στο τέλος του μήνα θα το διάβαζε ο κ. Κώστας Καββαθάς, η βελόνα στο αγχόμετρο χτύπησε κόκκινο!

Οι οδηγίες από την οικογένεια ήταν να δίνω μονολεκτικές και ουσιαστικές απαντήσεις, να είμαι μετρημένη, να μην γελάω , να μην κουνιέμαι, να μην ξεφύγω εκτός του θέματος του αυτοκινήτου- και γενικώς να εκπέμψω έναν επαγγελματισμό.

Για καλή μου τύχη το θέμα μου το είχε αναλάβει η Πόπη Παπαμιχαήλ, που χωρίς να το γνωρίζει φρόντισε να κάνει μια συνέντευξή/ψυχοθεραπεία και έτσι μετά από λίγο όταν χαλάρωσα με έκανε να ξεφύγω από τα όρια που μου είχαν θέσει.

Έτσι, όσο περίεργο και αν ακούγεται, την ώρα που μιλούσαμε στην συνέντευξή μου φαινόταν περίεργο ότι μια γυναίκα μπορεί να είναι δημοσιογράφος σε αυτοκινητιστικό περιοδικό-και μάλιστα στους 4Τ!

Χωρίς να το συνειδητοποιήσω σκέφτηκα αυτό που όλοι σκεφτόντουσαν για εμένα όταν έτρεχα σε αγώνες:

«Μπορεί μια γυναίκα να έχει γνώσεις για τους αγώνες και γράφει για αυτοκίνητα»? Είμαι σίγουρη ότι και εκέινη βιώσε την ίδια αμφισβήτηση για αυτό που έκανε όταν ξεκίνησε..

Η συνέντευξή που ακολουθεί με έκανε να σκεφτώ ότι αν προσπαθούσα να βελτιώσω την γραφή μου, μελετούσα σκληρά και ενημερωνόμουν για τις τεχνολογίες του αυτοκινήτου θα μπορούσα ίσως κάποια ημέρα να κάνω και εγώ το ίδιο-με τον δικό μου τρόπο!

Και έτσι είμαστε σήμερα εδώ, στο Autoholix- που έχει μάλλον φτάσει πιο ψηλά από οτι φανταζόμουν.

Άλλο ένα μυστήριο…

Τελειώνοντας την ανασκόπηση της δεύτερης μου χρονιάς στην Formula 3 θα ήθελα να πω ότι μπορεί να απέτυχα να τρέξω στο εξωτερικό, όμως η διαδικασία και η προσπάθεια που έκανα με έκαναν μεθοδική και επίμονη.

Σήμερα, όσοι με γνωρίζουν δεν μπορούν να καταλάβουν πως γίνεται και γράφω για τα αυτοκίνητα με τόση αγάπη- όπως ποτέ δεν μπόρεσαν να καταλάβουν πως οδηγούσα Formula 3 όπως έπρεπε… Πάντα ήταν η σκληρή δουλειά!

Το αποτέλεσμα είναι η κορυφή του παγόβουνου όπως έλεγε η φιλόλογος μου που με υπομονή δούλεψε μαζί μου για πολλά χρόνια ώστε να μου “μάθει Ελληνικά”-και που στάθηκε διακριτικά δίπλα μου στα πρώτα βήματα…

Έχουμε χρόνια να μιλήσουμε, όμως νοιώθω ακόμα ότι με διαβάζετε… Ακόμη σας φαντάζομαι να τυπώνετε τα άρθρα μου και να τα γεμίζετε με κόκκινες-αγαπημένες- παρατηρήσεις-και εξηγήσεις…

Σας ευχαριστώ κα. Νίνα… για όλα!

Μπορεί η «ξεροκεφαλιά» και η εμμονή μου σε κάποιες αξίες να με κάνουν να δείχνω ακόμη κάπως περίεργη, αλλά σίγουρα έμαθα να κάνω υπομονή, να προσπαθώ και να μην τα παρατάω!

1997: Μαθήματα Ελληνικής Πραγματικότητας

Το πρωτάθλημα Formula 3 του 1997 ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις καθώς η δημοσιότητα που συγκεντρώσαμε την προηγούμενη χρονιά με τους τερματισμούς μας σταθερά μια ανάσα από βάθρο έφερε αρκετή δημοσιότητα, τόσο στην ομάδα μας όσο και στον χώρο των αγώνων αυτοκινήτου.

Στο τέλος εκείνης της χρονιάς η Ελλάδα του βύσματος και του νεποτισμού κατάφερε να μου δώσει ένα γερό μάθημα ζωής!

Όμως πώς να ξεχάσω εκείνη- την τελευταία μου  χρονιά στην F3-που όποτε είχε «αγώνα» οι πίστες πλημμύριζαν με πολλές χιλιάδες κόσμου που έφερναν έσοδα από εισιτήρια κεντρίζοντας έτσι το ενδιαφέρον των διαφημιζόμενων?

Τι είναι αυτό που θέλουν οι Χορηγοί-επιτέλους?

Το 1996 μπορεί να τρέξαμε ουσιαστικά χωρίς χορηγό και με μια κουρασμένη Dallara 391,αλλά αυτό δεν σταμάτησε ούτε για μια στιγμή τον κόσμο να έρχεται για να δει από κοντά το περίεργο κορίτσι που «οδηγά τη Φόρμουλα στα ράλια»!

Όπως παλιότερα όλοι έμπαιναν στην τέντα του τσίρκο για να δουν το κορίτσι που μεταμορφώνεται σε γορίλλα, έτσι εκείνες τις ημέρες όλοι ήθελαν να με δούνε και να φωτογραφηθούν μαζί μου, παρότι για όσους μπορούσαν να δουν περά από την «αντηλιά» ήμουν και παραμένω ένα συνηθισμένο κορίτσι.

Πάντα ήμουν-και είμαι ντροπαλή και δυσκολευόμουν να καταλάβω γιατί συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μου, όμως ο κόσμος εξακολουθούσε να γεμίζει τα πιτς, θαυμάζοντας όλες τις φόρμουλες και όλα τα αγωνιστικά αυτοκίνητα… μαζί φυσικά με τα μηνύματα που ήθελαν να περάσουν οι εταιρείες στους καταναλωτές!

Σε ότι με αφορά, το όνειρο της συμμετοχής μου στο Ιταλικό πρωτάθλημα δεν είχε σβήσει και έτσι συνέχιζα να εργάζομαι και να παρακολουθώ μαθήματα «διοίκησης επιχειρήσεων», να μελετώ ελληνικά και Αγγλικά για να καλύψω τα τεράστια κενά που είχα στο σχολείο εξαιτίας των αγώνων και της καθημερινής μου ενασχόλησης στην πίστα του Ασπροπύργου.

Στο τέλος λοιπόν της δύσκολης για εμάς χρόνιας του 1996 εμφανίστηκε η εταιρεία πετρελαιοειδών «Μαμιδάκης» και μας προσέφερε μια χορηγία για 1+1 χρόνια, η οποία μας έδωσε την δυνατότητα να αντικαταστήσουμε την άσπρη Dallara 391-που με έμαθε να οδηγάω γρήγορα, αλλά που ήταν πολύ κουρασμένη και που στον τελευταίο αγώνα της Τρίπολης μας ανάγκασε να εγκαταλείψουμε με σπασμένο ημιαξόνιο…

Alfa Romeo Dallara 392

Η «νέα» μας Formula 3 μπορεί να ήταν η παλιά Alfa Romeo Dallara 392 του Μοσχού, αλλά είχε δεχθεί ένα γενναίο rebuild στα μηχανικά και ήρθε στα χέρια μας με μια μεγάλη προίκα σε αεροτομές, ζάντες, πάτωμα,– ουρά, μύτη κτλ.

Ήταν ένα γρήγορο αυτοκίνητο σε πολύ καλύτερη κατάσταση από εκείνο που οδηγούσα και τα αποτελέσματα της αλλαγής φάνηκαν από τους πρώτους αγώνες που ήμουν σταθερά στην 4η θέση μεταξύ 14-15 ικανότατων συναθλητών που πολλοί από αυτούς έτρεχαν με ολοκαίνουριες φόρμουλες και λάστιχα…

Ψάχνωντας την Pole Position… στην ανακύκλωση!

Από ότι καταλάβατε-παρά την χορηγία- οι αγώνες με Formula 3 είναι ένα υπερβολικά ακριβό άθλημα και έτσι δεν είχαμε την οικονομική δυνατότητα να έχουμε καινούρια ελαστικά για κάθε αγώνα ούτε είχαμε ειδικά λάστιχα μόνο για τα χρονομετρημένα…

1997 F3 megara 7 12 97 01

Παρόλα αυτά η χρονιά εξελίχθηκε χωρίς ιδιαιτέρα προβλήματα και αν εξαιρεθεί μια εγκατάλειψη από κιβώτιο ταχυτήτων καταφέραμε να πάρουμε δύο Pole Positions, δύο δεύτερες θέσεις και πολλές 4ες θέσεις!

Κάθε φορά που πήρα Pole Position ήταν επειδή κάποιος μου έδινε τα παλιά του λάστιχα των δοκιμαστικών του, αλλιώς τα δοκιμαστικά γινόντουσαν με το ίδιο ζευγάρι λάστιχα που χρησιμοποιούσαμε για 2-3 αγώνες.

Εννοείται ότι όταν κυκλοφόρησε αυτό… κανείς δεν είχε κρατήσει  πια τα προηγούμενα qualifying λάστιχα του! 😎

Κρατούσαμε τόσο πολύ καιρό τα λάστιχα που τους δίναμε ξεχωριστό όνομα στο καθένα από αυτά- και όταν τα αποχωριζόμασταν σχεδόν δακρίζαμε!

Παρά τις οικονομικές δυσκολίες που προκαλεί η συμμετοχή κανονικών ανθρώπων σε ακριβά αθλήματα, το αποτέλεσμα ήταν στο τέλος της χρονιάς να κατακτήσω την 4η θέση (…παραλίγο για 2 βαθμούς να βγω 3η ) σε ένα ανταγωνιστικότατο πρωτάθλημα με 15 από τους καλύτερους οδηγούς ταχύτητας που συμμετείχαν τότε στο πρωτάθλημα της F3- και με αυτοκίνητα που ήταν από 4 ως 5 χρόνια πιο σύγχρονα…

Ήμουν ευχαριστημένη τότε με όσα είχα πετύχει, αλλά δεν ήξερα ότι έχω πολλά να μάθω εδώ που γεννήθηκα εγώ και τα παιδιά μου!

Οι χορηγίες, ή αλλιώς… η περίεργη έλξη των χρημάτων προς τα άλλα χρήματα!

Θα περίμενε κανείς ότι η επίδοση μου θα είχε εκτιμηθεί από τον χορηγό και κυρίως από την διαφημιστική εταιρεία που διαχειριζόταν την χορηγία μου, όμως περίπου στο μέσον της χρονιάς μας ανακοινώθηκε πως η εταιρεία δεν θα συνεχίσει την χορηγία για τον επόμενο χρόνο (1998).

Η διακοπή της συνεργασίας έγινε έγκαιρα και με απόλυτα νόμιμο τρόπο-και έτσι ο χορηγός  αντί να συνεχίσει να υποστηρίζει τους  6-7 οδηγούς που συμμετείχαν σε όλα τα πρωταθλήματα αυτοκινήτου και μοτοσικλέτας εκείνης της χρονιάς, αποφάσισε να υποστηρίξει την συμμετοχή ενός και μόνο ΙΚΑΝΟΤΑΤΟΥ οδηγού στο πρωτάθλημα Ράλι του 1998-που όμως ο ίδιος δεν είχε καμία ανάγκη από οικονομική ενίσχυση…

Εκείνοι γνωρίζουν εάν το αποτέλεσμα δικαίωσε την επιλογή τους, όμως σίγουρα η απόφαση αυτή επηρέασε μαζί με εμένα και πολλούς άλλους ικανούς οδηγούς που δεν είχαν την οικονομική δυνατότα να συνεχίσουν.

Εκείνη την χρονιά πήρα δύο σπουδαία μαθήματα!

Μάθημα 1ο

Το πρώτο μάθημα ήταν ότι για να σου δίνουν χρήματα όσοι έχουν χρήματα, θα πρέπει αποδεδειγμένα να μην τα χρειάζεσαι, ενώ για το δεύτερο μάθημα χρειάστηκε ο πατέρας μου να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις !

Μάθημα 2ο   

Επειδή γνωρίζαμε έγκαιρα ότι το 1998 δεν θα έχουμε χορηγό, από πολύ νωρίς μέσα στην χρονιά του 1997παίρναμε τα ντοσιέ με τις φωτογραφίες και τα αποτελέσματα στα χέρια… και μόλις τελείωνε το συνήθως καλό σε αποτελέσματα Σαββατοκύριακο τρέχαμε από χορηγό σε χορηγό.

Καταφέραμε με κόπο μέχρι το καλοκαίρι να εξασφαλίσουμε την χορηγία της ΣΕΚΑΠ (τότε επιτρεπόταν η διαφήμιση των τσιγάρων στους αγώνες) για το 1998 και έτσι κάποια στιγμή βρεθήκαμε να είμαστε στο γραφείο του δικηγόρου με το στυλό στο χέρι για να υπογράψουμε…

Αφού είχαν ετοιμαστεί οι συμβάσεις και τα είχαμε  συμφωνήσει όλα- κυριολεκτικά μερικά λεπτά πριν την υπογραφή και μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου, χτύπησε το τηλέφωνο και μας ενημέρωσαν ότι η εταιρεία αποφάσισε την τελευταία στιγμή να δώσει την χορηγία μου σε έναν τηλεπαρουσιαστή που ξαφνικά θέλησε να ασχοληθεί με τους αγώνες της Φόρμουλα 3.

**Γράφει ένα σταυρόλεξο για “νέους λύτες” στη θέση 1/ Οριζόντια: “Νοοτροπία παρακμής που οδήγησε την Ελλάδα στην ηθική και οικονομική παρακμή-με 5 γράμματα”..

Το δεύτερο σκληρό μάθημα ξεκαθαρισε ότι το να προσπαθείς και να είσαι ικανός δεν αποτελεί πάντα το σημαντικότερο κριτήριο για την επιτυχία.

Αν δεν είσαι, “φίλος”, «φίλος του φίλου», «δικό μας παιδί», ή αν «δεν σε έχουμε ανάγκη», δηλαδή αν δεν έχεις αυτό που τότε λεγόταν βύσμα, στην Ελλάδα δεν πήγαινες -και δυστυχώς ακόμη και σήμερα δεν πας πουθενά!

( Greek Reality Check)!

Ουσιαστικά αυτή ήταν η στιγμή που κατάλαβα ότι δεν θα γινόμουν ποτέ κάτι σαν την λατρεμένη για εμένα Danika Patrick (που ωστόσο νομίζω ότι εμφανίστηκε στις πίστες μετά από εμένα) και έτσι το «μεγάλο όνειρο της Formula» έσβησε εκείνη την στιγμή.

Μέσα στο επόμενο εξάμηνο και για την χρονιά του 1998 μου προτάθηκε να γίνω οδηγός της Lion Hellas,όμως και εκεί ο λατρεμένος  από την Π.Δ. «υπερπαράγοντας» του χώρου κάνοντας χρήση των κανόνων του δεύτερου μαθήματος  μου πήρε το αυτοκίνητο μέσα από τα χέρια μετά από μερικούς αγώνες!

Για αυτό όμως και τα υπέροχα που ακολούθησαν στα ενιαία 106, Yaris και MG θα τα πιούμε σε επόμενο επισόδιο!

Αν ζεις στα μέρη μας δεν αρκεί να οδηγείς, να γράφεις ή να εργάζεσαι σωστά.

Πρέπει να έχεις κληρονομικά δικαιώματα στο σύστημα, ή να μπορεί το σύστημα να πάρει κάτι αυτό από εσένα!

Αν επιβιώσεις και πετύχεις κάτι σαν ανυπότακτος, στο τέλος το μόνο που κερδίζεις είναι το δικαίωμα να τους κοιτάς στα μάτια και να γελάς! Φτάνει όμως αυτό σαν ανταμοιβή ή πρέπει τελικά να υποτασσόμαστε?

Ο καθένας μας έχει δώσει τις απαντήσεις του και έχει πληρώσει το τίμημα! #ΜαθήματαΕλληνικήςΠραγματικότητας

Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,

Ισμήνη Φαμπιάτου,

ΥΓ.Ακολουθούν φωτογραφίες, αποτελεσματα και δημοσιέυματα της εποχής

Φωτογραφίες 1996 – Αποτελέσματα

2os Αγώνας Formula 3 – Τρίπολη 5 5 96 (Χρόνοι/Αποτελέσματα)

3os Αγώνας Formula 3 – Ρόδος 23 6 96 (Χρόνοι/Αποτελέσματα)

4os Αγώνας Formula 3 – Τρίπολη 13 10 96 (Χρόνοι/Αποτελέσματα)

Φωτογραφίες 1997 – Αποτελέσματα – Συνεντεύξεις

 

Συνεντεύξεις – Δελτία Τύπου – Αφιερώματα

Δείτε τα προηγούμενα χρόνια

1992 Kart – Τα πρώτα μου βήματα

1993- 1994: Τα καλύτερα Χρόνια του Κάρτ…

1995 – Η μικρή Ισμήνη στην Formula 3 -Part Ι

1996 – Formula 3 Part ΙΙ

*Εάν αυτό το άρθρο σας άρεσε σας παρακαλώ κοινοποιήστε το στον σύνδεσμο του Facebook.———————–>>>

Δείτε όλη όλη την Ιστορία όπως διαμορφώνεται σε αυτό το LINK: ΙΣΜΗΝΗ ΦΑΜΠΙΑΤΟΥ: MY RACING CV Ισμήνη Φαμπιάτου

Please follow and like us:
Ismini Fabiatouhttps://autoholix.com/ismini-fabiatou-my-racing-cv/
2006 5ο Ιστορικό Ράλι Ακρόπολις 28η γενικής και 8η στην κατηγορία Η από 198 συμμετοχές.Mercedes SLC 450. Χορηγός: Aventurine SA 2005 – Rover MG Cup, 12αγώνες : 2 δεύτερες θέσεις, 1 τρίτη και 3η στο πρωτάθλημα από 19 συμμετοχές. Χορηγός : Aventurine SA 2001 – Yaris Cup, 6αγώνες : 1η στις γυναίκες 2000 – Yaris Cup, 6αγώνες: 2 pole-position / 4η στους νέους, 1η στις γυναίκες & 5η στο πρωτάθλημα από 25 συμμετοχές. 1999 - Formula 3, 4αγώνες: 4η στο πρωτάθλημα class B1998 – Peugeot Cup, 2αγώνες : Επίσημη οδηγός της Lion Hellas.1997 - Formula 3, 7αγώνες : 2η θέση, 1pole-position, 4η στο πρωτάθλημα. 1996 - Formula 3, 7αγώνες: 4η θέση από 14 συμμετοχές. 1995 - Formula 3, 4αγώνες: 5η θέση από 14 συμμετοχές. 1994 - Καρτ 100cc Super, ένας αγώνας : Τρίτη θέση. 1993 - Καρτ 100cc National : 1πρώτη θέση, 7η στο πρωτάθλημα από 28συμμετοχές. 1992 - Αθηναϊκό έπαθλο Καρτ : 1η Πολυνίκης σε National & Super από 28συμμετοχές.1992 - Καρτ 100cc National Ismini Fabiatou: Α Racing Story
RELATED ARTICLES
0
    0
    Το Καλάθι
    Το καλάθι σας είναι άδειο