Υπάρχουν ακόμα και στην αυτοκίνηση αξίες που αντέχουν και μένουν αναλλοίωτες στον χρόνο, όπως για παράδειγμα η γνωστή «γερμανική ποιότητα κατασκευής». Από κοριτσάκι άκουγα για αυτή αλλά πότε δεν είχα την ευκαιρία να καταλάβω τι ακριβώς εννοούσαν τότε οι μεγάλοι όταν μίλαγαν για αυτη.
Σήμερα τα περισσότερα- αν όχι όλα τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στους δρόμους έχουν σαν κοινό γνώρισμα την αξιοπιστία, την καλή ποιότητα συναρμολόγησης και την απροβλημάτιστη οδική συμπεριφορά.
Υποψιάζομαι ότι μάλλον δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα…. 
Τα σημερινά αυτοκίνητα έχουν όλα κατασκευαστεί πρώτα σαν ένα τρισδιάστατο εικονικό μοντέλο μέσα σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές- που στην πλειοψηφία τους χρησιμοποιούν το ίδιο η κάποιο ελαφρά τροποποιημένο πρόγραμμα – που επιτρέπουν να επιτυγχάνονται χαρίσματα όπως αξιοπιστία και ποιότητα.
Ο Η/Υ δεν επιτρέπει λάθη στη σχεδίαση και μέσα στα προγράμματα που χρησιμοποιούνται υπάρχει συσσωρευμένη όλη η γνώση της αυτοκίνησης κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα την παραγωγή σχεδόν τέλειων αυτοκινούμενων μηχανών- κάτι που δεν είναι απαραίτητα καλό.
Το αρνητικό με αυτή την μέθοδο είναι ότι έχει χαθεί η προσωπικότητα των αυτοκινήτων με αποτέλεσμα όλα τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στους δρόμους σήμερα να μοιάζουν σε σχήμα, να συμπεριφέρονται παρόμοια και στο εσωτερικό τους να μυρίζουν ακριβώς την ίδια πλαστική μυρωδιά.
Δεν είναι λίγες οι φορές που χρειάζεται να δεις το σήμα στο τιμόνι για να καταλάβεις τι μάρκα αυτοκίνητο οδηγείς, ενώ ορισμένες εταιρείες έχουν προχωρήσει το πράγμα ένα βήμα παραπέρα προσφέροντας ακριβώς το ίδιο αυτοκίνητο και κινητήρα- αλλάζοντας όμως το σήμα στο καπό, ελαφρά το σχήμα των αυτοκινήτων και ρυθμίζοντας λίγο διαφορετικά τις αναρτήσεις των προϊόντων τους.
Ναι δυστυχώς το 98% των σημερινών αυτοκινήτων κατασκευάζονται από τις εταιρίες σαν προϊόντα- δηλαδή σαν ψυγεία ή τηλεοράσεις για παράδειγμα. Το υπόλοιπο 2% των αυτοκινήτων που έχουν «ψυχή» και χαρακτήρα, απλά είναι απλησίαστα λόγω τιμής..
Τα παλιότερα χρόνια τα αυτοκίνητα είχαν τον δικό τους χαρακτήρα, τις δυστροπίες και τα προβλήματα των ανθρώπων που τα σχεδίαζαν και τα κατασκεύαζαν. Έτσι τα ιταλικά είχαν το κράτημα και τα φρένα (αλλά έπρεπε να έχεις ξάδελφο μηχανικό), τα γερμανικά ήταν αξιόπιστα (αλλά αν στο βάθος έβλεπες καμία στροφή τότε καλύτερα να κατέβαινες και να περπατούσες), ενώ τα γαλλικά ήταν άνετα (αλλά πολύπλοκα και ζημιάρικα). Τα αγγλικά αυτοκίνητα ήταν ή εντελώς «πατάτες», ή 
δυνατά σχετικά αξιόπιστα αλλά πανάκριβα..
Και μετά υπήρχε και η Mercedes…
Φυσικά και η Mercedes είχε τα απλά μοντέλα της για τον «λαό», τα οποία έμοιαζαν με τα υπόλοιπα γερμανικά- μόνο που ήταν αρκετά καλύτερα, αλλά μαζί με αυτά είχε και τα ιδιαίτερα μοντέλα της- τα οποία λειτουργούσανε σαν «κράχτης» όχι μόνο για την Mercedes αλλά και για ολόκληρη την Γερμανία.
Έτσι γεννήθηκε ο όρος «German Craftsmanship», που σήμαινε απλά τέλεια σχεδιασμένα και απόλυτα ποιοτικά αυτοκίνητα. Εκπρόσωποι αυτής της νοοτροπίας υπήρξαν οι Porsche με την θρυλική 356 και την αγέραστη 911, οι κλασσικές ΒΜW 328, 507, η αλουμινένια 3,0 CSL και φυσικά η Mercedes με τη SLR Gallwing και τις πιο «προσιτές» SL και SLC .
Αυτά έμαθα (γιατί δεν είχα ιδέα η πτωχή) κοιτάζοντας στο Internet για τα αυτοκίνητα εκείνης της καλής εποχής. Αυτοκίνητα που δεν γνώρισα ποτέ και που διαφημίζανε με τον καλύτερο τρόπο το γεγονός ότι οι γερμανοί τότε έφτιαχναν τα καλύτερα αυτοκίνητα μαζικής παραγωγής.
Mercedes Benz 450 SLC
Το Mercedes Benz SLC 450 (W107) της “δοκιμής” μας ήταν για χρόνια κλεισμένο σε κάποιο γκαράζ και όταν έμαθα ότι θα μου το διέθεταν τότε πέταξα την σκούφια μου! Το πρώτο πράγμα που έκανα είναι να ψάξω στο google για να βρω πληροφορίες για αυτό το αυτοκίνητο και ίσως και κάποιες εντυπώσεις από την οδήγηση του.
Ιστορία
Αυτά που βρήκα είναι ελάχιστα, αλλά τελικά κατάφερα να βρω τα τεχνικά χαρακτηριστικά του, που οφείλω να πω ότι είναι εντυπωσιακά ακόμα και σήμερα.
H Mercedes Benz SLC 450 (W107) είναι μια μεγαλωμένη κατά 15 εκατοστά SL(προκειμένου να δημιουργηθεί χώρος για 4 επιβάτες). Παρόλο που το C στην ονομασία του οφείλεται στην λέξη Coupe το SLC , ή το W107 όπως είναι ο επίσημος κωδικός του αυτοκινήτου, δεν είναι καθόλου μικρό όπως θα περίμενα ακούγοντας την λέξη coupe.
Με μήκος 4750mm και πλάτος 1790mm η W107 είναι ένα πολύ μεγάλο και βαρύ αυτοκίνητο αφού ζυγίζει κενό περίπου 1700kg. Το αυτοκίνητο άρχισε να παράγεται το 1972 με δύο κινητήρες 3500(Μ117 35)cc και 4520cc.( Μ117 Ε45) με απόδοση 190 και 220 ίππους αντίστοιχα στις 5,000 στροφές.
Έχοντας διαβάσει όλα αυτά ένοιωθα αρκετά προετοιμασμένη για να συναντηθώ μαζί της. Και όμως όταν την πρωτοαντίκρυσα έχασα την μιλιά μου για μερικά δευτερόλέπτα. Το αυτοκίνητο δεν είχε κινηθεί από το 1978, έχοντας συνολικά καλύψει μόλις 48,000 χμ στους αυτοκινητοδρόμους της Κεντρικής Ευρώπης, ενώ από τότε μέχρι σήμερα ήταν κλεισμένη σε ένα υπόγειο γκαράζ βγαίνοντας μόνο κάθε 2 χρόνια για να πάει να κάνει τα προβλεπόμενα service.
Η κόκκινη Mercedes Benz SLC 450 (W107) δεν είναι «σαν καινούρια», είναι καινούρια και θα έχω την τύχη να περάσω μαζί της αρκετές ημέρες.
Διαβάζοντας στο Internet έμαθα ότι από 1972 μέχρι το 1981 καυτασκευάστηκαν μόνο 31739 SLC, και από αυτές μόνο 11109 ήταν 450! Αναμφισβήτητα λοιπόν, αν συνυπολογίσω και την άριστη κατάσταση του αυτοκινήτου εδώ μιλάμε για ένα πολύ σπάνιο και συλλεκτικό αντικείμενο.
Αλλά η SLC δεν είναι απλά ένα αντικείμενο, αλλά είναι ένα πραγματικό αυτοκίνητο από μια πιο ρομαντική εποχή, τότε που τα ζητούμενα από ένα αυτοκίνητο ήταν η ψυχή, ο χαρακτήρας, η ομορφιά και οι επιδόσεις και όχι τα crash test και η οικονομία.
Κινητήρας
Ο κινητήρας είναι V8 με 90ο γωνία, δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής(ένα σε κάθε πλευρά του V) δεκαεξαβάλβιδος ( 2 βαλβίδες /κύλινδρο) και τροφοδοτείται από τον ψεκασμό Κ- Jetronic της Bosch. O κινητήρας της «δικής μου» SLC είναι εκείνος των 4520cc που με τα 220 άλογα και τα 360 κιλά της ροπής του- και με την βοήθεια ενός αυτόματου κιβωτίου 3 σχέσεων, καταφέρνει να επιταχύνει την ομορφιά
της, από στάση στα 100χλμ/ω σε 9,2 δευτερόλεπτα και να επιτύχει τελική που πλησιάζει τα 225 χλμ/ω.
Τα νούμερα ίσως με τα σημερινά δεδομένα να μην εντυπωσιάζουν, αλλά διάβασα στο Internet ότι το 1972 αυτό ήταν ένα από τα πολύ γρήγορα αυτοκίνητα παραγωγής. Αυτός είναι και ο λόγος που το αυτοκίνητο είναι εξοπλισμένο με τέσσερα αεριζόμενα δισκόφρενα με διάμετρο 280mm.
Το αυτοκίνητο διαθέτει ντεπόζιτο βενζίνης 90(!!!) λίτρων κάτι που σίγουρα σημαίνει ότι η λέξη οικονομία δεν συμπεριλαμβάνεται στο λεξιλόγιο του.
Η ανάρτηση είναι ανεξάρτητη τόσο εμπρός όσο και πίσω, ενώ εννοείται ότι η κίνηση μεταδίδεται στους πίσω τροχούς.
Εξωτερικό/Εμφάνιση
Η εξωτερική της εμφάνιση είναι υπερβολική και χλιδάτη, με το τεράστιο καπό να είναι πιο μακρύ από μόνο του από το μήκος που έχει ένα σύγχρονο αυτοκίνητο πόλης! Οι αναλογίες της καθορίζονται από αυτό το μεγάλο καπό και η εκμετάλλευση των χώρων είναι φανερό ότι περνά σε δεύτερη μοίρα.
Από εμπρός το μεγάλο αστέρι βρίσκεται στο κέντρο μιας χαμογελαστής φυσιογνωμίας που είναι γεμάτη αυτοπεποίθηση και σιγουριά για τις ικανότητές της. Οι μεταλλικοί προφυλακτήρες είναι φτιαγμένοι από αστραφτερό νίκελ με λίγο λάστιχο στις ακμές του, κάνοντας την πρώτη μεγάλη διαφορά από τα αυτοκίνητα του σήμερα.
Η μπροστινή όψη της SLC είναι μάλλον και η πιο γοητευτική πλευρά του αυτοκινήτου με μόνη παραφωνία τους προβολείς ομίχλης που μοιάζουν-αλλά δεν είναι- ξένοι με το αυτοκίνητο. Από εμπρός διακρίνεις και τα πολύ φαρδιά για την εποχή λάστιχα(205/70/14) και φυσικά το φούσκωμα στο κέντρο του καπό που υπάρχει εκεί για να χωρέσει ο μεγάλος V8.
Από το πλάι το αυτοκίνητο δείχνει τον όγκο του και δεν ντρέπεται καθόλου για αυτό, ενώ οι πόρτες δεν έχουν πλαίσια για τα παράθυρα και έτσι το αυτοκίνητο με ανοικτά και τα τέσσερα παράθυρα έχει μια μοναδική γοητεία.
Πίσω από τα πίσω παράθυρα σε μια προσπάθεια να κρυφτεί το μέγεθος του αυτοκινήτου υπάρχει και μια τρίτη σειρά από παράθυρα τα οποία ενσωματώνουν και κάποιες ψεύτικες γρίλιες αερισμού.
Οι ζάντες είναι παραδοσιακές με τάσια και σαμπρέλες ενώ ο χώρος αποσκευών παρόλο που μοιάζει μεγάλος, τελικά είναι ρηχός και μικρός.
Από πίσω το αυτοκίνητο δείχνει πιο συνηθισμένο και το μόνο που εντυπωσιάζει είναι η μεγάλη διπλή εξάτμιση στην αριστερή πλευρά. Η «δική μου » SLC έχει και κοτσαδόρο, γιατί ο ιδιοκτήτης της μετέφερε με αυτό ένα τρέιλερ με άλογα στη Ελβετία…( σίκ!!)
Έβαλα λοιπόν το μικρό και φθαρμένο από τον καιρό κλειδί στην κλειδαριά και γυρνώντας το ακούστηκαν μερικά μοτέρ να δουλεύουν. Το αυτοκίνητο έχει central locking από το 1976! Αλλά να ήταν μόνο αυτό…
Εάν η εξωτερική εμφάνιση μου φάνηκε ξεχωριστή, τότε με τι λόγια να περιγράψω το εσωτερικό αυτής της Mercedes Benz SLC 450 (W107).
Εσωτερικό/Χώροι
Κάθισα στον δερμάτινο καναπέ (με την πολύ κακή πλευρική στήριξη) έκλεισα την πόρτα και τα μάτια μου. Η μυρωδιά του δέρματος με έκανε να νοιώσω τόσο ξεχωριστή, ενώ το πλάτος του σαλονιού είναι απερίγραπτο.
Αυτό που ξέχασα να πω είναι ότι οι πόρτες κλείνουν με ένα συμπαγή και βαρύ γδούπο που όμοιό του δεν έχω ακούσει σε κανένα σημερινό αυτοκίνητο ακόμα και της Mercedes.
Έπαιξα αρκετή ώρα ανοιγοκλείνοντας τις πόρτες και όταν βαρέθηκα έκ
λεισα την πόρτα του οδηγού και άρχισα να περιεργάζομαι τον εσωτερικό κόσμο της αρχόντισσας.
Το ταμπλό είναι καλυμμένο με κόκκινο πραγματικό δέρμα το οποίο βρίσκεται σε άριστη κατάσταση και επάνω του ξεχωρίζουν οι τρεις αεραγωγοί στο κέντρο και ο καλαίσθητος πίνακας οργάνων.
Ο πίνακας οργάνων είναι πλήρης και σύγχρονος- ναι. ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα είναι σύγχρονος-και περιλαμβάνει τα πάντα. Ταχύμετρο με ένδειξη 240χλμ, στροφόμετρο με κόκκινο στις 5,800 στροφές, όργανο πίεσης λαδιού, βενζίνης και θερμοκρασίας νερού καθώς και ένα ρολόι ενσωματωμένο στο στροφόμετρο..
Όλα αυτά συμπληρώνονται από μια σειρά ενδεικτικών λυχνιών και μόνο το βράδυ η εμφάνιση του θύμισε ότι η κυρία αυτή είναι ακριβώς συνομήλικη μου, όταν ένας λευκός φωτισμός φώτισε τα όργανα.
Η κεντρική κονσόλα περιλαμβάνει το εξαιρετικό τετρακάναλο ηχοσύστημα της Becker με τον ενισχυτή κρυμμένο στο ντουλαπάκι, το πολύ δυνατό σύστημα κλιματισμού με τον περίεργο πράσινο περιστροφικό διακόπτη, τον ανεμιστήρα και φυσικά τον επιλογέα του αυτόματου κιβωτίου.
Δεξιά και αριστερά, υπάρχουν τα κουμπιά για τα ηλεκτρικά παράθυρα, την ηλεκτρική ηλιοροφή και διάφορα άλλα gadgets της εποχής- όπως το fader(!) του ηχοσυστήματος συμπληρώνουν την εικόνα. Το πλαστικό τιμόνι είναι όμορφο, αλλά τεράστιο σε διάμετρο και με λεπτή στεφάνη και δίνει μια αρκετά περίεργη αίσθηση όταν το κρατάς.
Οι χώροι για τους δύο πίσω επιβάτες είναι μεγάλοι και τα καθίσματα πέφτουν αρκετά μπροστά διευκολύνοντας την είσοδο και την έξοδο.Ο χώρος αποσκευών είναι μικρός σε σχέση με το μέγεθος του αυτοκινήτου αλλά είναι απόλυτα τετραγωνισμένος και πρακτικός.
Οδηγώντας
Έβαλα το κλειδί στην μίζα και γύρισα τον διακόπτη ανάβοντας καμία δεκαπενταρία λαμπάκια μέσα στο ταμπλό. Τα πάντα θυμίζουν σημερινό αυτοκίνητο. Μετά από τρία τέσσερα δευτερόλεπτα στην μίζα, ο θηριώδης κινητήρας ξύπνησε και κράτησε αμέσως σταθερό ρελαντί στις 1200 στροφές αφού ο ψεκασμός κρατούσε τον κρύο κινητήρα σε αρκετά υψηλές στροφές. Αργότερα όταν ζεστάθηκε ο κινητήρας κρατούσε σταθερό ρελαντί στις 700-800 σαλ.
Ο ήχος του κινητήρα είναι μπάσος και δυνατός και μου δημιούργησε την ανάγκη να χαζομαρσάρω για κανένα πεντάλεπτο.
Μάταια… δεν χόρταινα να τον ακούω και είχα ήδη αρχίσει να γοητεύομαι από αυτά που βίωνα. Έσπρωξα τον επιλογέα στο D και η κυρία άρχισε να κυλά νωχελικά τις ρόδες της στους δρόμους της γειτονίας μου. Πρώτη εντύπωση:
Στο εσωτερικό δεν ακούγεται απολύτως τίποτα και δεν υπάρχει κανένα σημείο που να τρίζει ακόμα και όταν περνάω το αυτοκίνητο από τα χαζά σαμαράκια που χρησιμοποιώ σαν πίστα δοκιμής τριξίματος στην Πολιτεία.
Ο κινητήρας είναι δυνατός αλλά το τριάρι κιβώτιο τον πνίγει και έτσι θέλει τον χρόνο του για να επιταχύνει. Με το γκάζι στο πάτωμα το κιβώτιο αλλάζει τις ταχύτητες στις 4,400 σαλ χωρίς να δίνει στον κινητήρα την δυνατότητα να δουλέψει ψηλά.
Σταμάτησα και έβαλα τον μοχλό στο L και επανέλαβα την διαδικασία αλλάζοντας τις ταχύτητες χειροκίνητα στις 5,800 σαλ.. Τώρα μάλιστα!Μην βέβαια φαντασθείτε ότι έκαψα τους δρόμους, αλλά η SLC άρχισε να κινείται σβέλτα θυμίζοντας ένα μέσο σημερινό αυτοκίνητο 2000cc.
Θέλω να πω ότι για τα σημερινά δεδομένα η αρχόντισσα SLC μπορεί να μην είναι γρήγορη, αλλά ο τρόπος με τον οποίο κινείται είναι μοναδικός. Σε πείθει ότι δεν πρέπει να την πιέζεις και ότι θα πρέπει να υποταχθείς στους δικούς της ρυθμούς και όταν πια σε έχει κερδίσει, τότε θα ζήσεις την απόλυτη ποιότητα κύλισης. 
Η διαφήμηση θα μπορούσε να λέει: «Το άγχος φεύγει η SLC έρχεται»…
Κινούμαι αργά και νωχελικά βλέποντας την φύση να χαιρετά με σεβασμό την σαραντάχρονη Mercedes ρίχνοντας επάνω της το πιο λαμπερό ανοιξιάτικο φως της.
Στρίβωντας
Με όλα τα παράθυρα και την οροφή ανοικτά, νοιώθω σαν να βρίσκομαι μέσα σε ένα ανοικτό αυτοκίνητο και απολαμβάνω να μαρσάρω ελαφρά τον V8 στον δρόμο που φεύγει από το φράγμα του Μαραθώνα.
Εκεί η SLC βρισκόμενη σε αρμονία με το γλιστερό οδόστρωμα της διαδρομής, μου χάρισε την χαρά της απόλυτα ελεγχόμενης υπερστροφής ισχύος. Έτσι πρέπει να είναι τα αυτοκίνητα! Θα ήθελα να την οδηγώ κάθε μέρα αλλά δεν γίνεται γιατί δεν έχω τα λεφτά να την ταΐζω..
Τα φρένα σε συνδυασμό με τα καινούρια λάστιχα και αμορτισέρ, είναι πολύ αποτελεσματικά και μπλοκάρουν αρκετά δύσκολα.
Όσο γρήγορα και να κινείσαι πότε δεν θα τα νοιώσεις να κουράζονται, ενώ το αυτοκίνητο φρενάρει από τα 180 χωρίς να χρειάζεται να κρατάς το τιμόνι. Ξέρω πάρα πολλά σημερινά αυτοκίνητα που θα ήθελαν να είχαν την ασφαλή συμπεριφορά στον δρόμο που έχει η SLC.
Το μόνο παράπονο είναι από το τιμόνι το οποίο δεν δίνει καθόλου αίσθηση του δρόμου και με σχεδόν τέσσερις στροφές από άκρη σε άκρη, είναι πολύ ελαφρύ και πολύστροφο.
Στον αυτοκινητόδρομο
Οδήγησα την SLC στην Αττική Οδό με 120χλμ/ω αφήνοντας τον κόσμο να την θαυμάζει… Την «ψώνισα» νοιώθοντας τα βλέμματα οδηγών με καινούριες SL να κοιτάζουν την ντίβα μου με ζήλια..
Στα 120χμ ο κινητήρας γουργουρίζει με τρίτη και 1800 σαλ και μέσα δεν ακούγεται τίποτα -ούτε από τις αναρτήσεις, ούτε από τον αέρα και φυσικά ούτε από τον κινητήρα
Συμπέρασμα
Ποιά είμαι εγώ για να την κρίνω??
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό αυτοκίνητο το οποίο όμως δεν θα μπορούσε να παράγεται σήμερα, αφού τα 25 λίτρα ανά 100χμ με ήρεμη οδήγηση και τα 30-32 αν το κυνηγάς, δεν έχουν καμία θέση σε μια εποχή που το κάθε λίτρο βενζίνης κοστίζει 1.50 Ευρώ.
Μπορεί να μην είμαι αντικειμενική, αλλά ο έρωτας που έπαθα, με κάνει να πω ότι η ότι η Mercedes 450SLC είναι το με διαφορά καλύτερο αυτοκίνητο που οδήγησα ποτέ μου!
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,
Ισμήνη Φαμπιάτου
 δεν είναι «σαν καινούρια», είναι καινούρια και θα έχω την τύχη να περάσω μαζί της αρκετές ημέρες.){kind=link}