H Τήνος είναι μάλλον το πιο παρεξηγημένο νησί των Κυκλάδων. Τα καραβάνια των «γονυπετών μαυροφορεμένων» κυριών που… εξοκείλουν στο λιμάνι του νησιού τσαλαπατώντας και βρίζοντας όποιον βρεθεί στο δρόμο τους, είναι αρκετά αρνητικό θέαμα για να αποτρέψει εμάς τους νέους από το να επισκεφτούμε αυτό το όμορφο αιγαιοπελαγίτικο νησί.
Ο εγωκεντρισμός και η μικρότητα του ανθρώπινου μυαλού- που δεν μπορεί να καταλάβει ότι ο Θεός είναι παντού και δεν κατοικεί μέσα σε εικόνές- και φυσικά η εκμετάλλευση της ανθρώπινης δυστυχίας από τους «έξυπνους», αποτελούν την αφορμή της δημιουργίας αυτής της αρνητικής εικόνας.
Μόλις ξεφύγεις από το πανηγύρι της λαμπάδας και των ταμάτων( χρυσά πόδια, χέρια και νεφρά.. έλεος!!) αντιλαμβάνεσαι την ύπαρξη του Θεού στο πρόσωπο της φύσης σε όλο του το μεγαλείο. Η ομορφιά του τόπου, ο δυνατός αέρας, οι μυρωδιές και ο καθαρός καταγάλανος ουρανός προκαλούν δέος στον επισκέπτη που αφήνει τα μάτια του δουν- και όχι να κοιτάξουν…
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Η απόφαση να επισκεφτούμε το νησί ήταν φυσικά ξαφνική και έτσι όταν χρειάστηκε να κλείσουμε δωμάτιο, το μόνο που ξέραμε ήταν ότι θα έπρεπε να μείνουμε μακριά από το κέντρο της Τήνου. Ψάχνοντας λοιπόν, με εντυπωσίασε το όνομα του ξενοδοχείου «Ανεμόεσσα» στον Όρμο Υστερνίων- και έτσι έκλεισα εκεί δωμάτιο για κάποιο Παρασκευοσαββατοκύριακο του Ιουνίου. Το ίδιο απόγευμα φορτώσαμε το παπί μας και βρεθήκαμε στην Ραφήνα για να πάρουμε το Πλοίο των 17,30.
Δεν θεωρήσαμε απαραίτητο να κάνουμε κράτηση(…λάθος) αφού νομίσαμε ότι ένα μηχανάκι χωράει πάντα και παντού. Όταν φτάσαμε εκεί, μας ενημερώσανε ότι δεν υπάρχουν θέσεις για μηχανάκι για την Τήνο, αλλά υπάρχουν μόνο για αυτοκίνητο και επιβάτες. Με τα πολλά – και αφού πρώτα μας βγάλανε το λάδι- μάθαμε ότι δεν υπάρχουν θέσεις για την Τήνο, αλλά εάν θέλουμε υπάρχουν για… την Μύκονο, τα οποία κοστίζουν βέβαια €4 περισσότερο από ότι εκείνα για την Τήνο.. Για €8 καπέλο δηλαδή παραλίγο να μας χαλάσουν τις διακοπές μας! Ντροπή σας…Η «μικροαπάτη» του πρακτορείου που εκθέτει στο σύνολο τις εταιρείες και την ναυτιλία μας, απαιτούσε να βγάλουμε εισιτήρια με επιστροφή προς και από την Μύκονο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι χρειάστηκαν € 120 για δύο άτομα και ένα παπί για να πάνε και να γυρίσουν στην Τήνο.
Εμείς ταξιδέψαμε φυσικά στο κατάστρωμα, με συντροφιά τα τσιρίγματα και τους τσακωμούς των ευτραφών κυριών που πήγαινε να προσκυνήσουν στην Παναγία-αλλά συμπεριφερόντουσαν σαν να πηγαίνανε για ρουσφέτι σε κάποιο υπουργείο! Και όμως, αν καθίσετε λίγο πιο μακριά και με ψυχραιμία και χιούμορ τις παρακολουθήσετε να βρίζονται και να σταυροκοπιούνται ταυτόχρονα- σας υπόσχομαι ότι θα γελάσετε τόσο πολύ, ώστε δεν θα καταλάβετε τις τέσσερις ώρες που χρειάζονται για να φτάσετε στο λιμάνι της Τήνου.
Βγήκαμε στο λιμάνι ταλαιπωρημένοι κατά τις 11,30 το βράδυ και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο. Ο Παναγιώτης (ο ευγενικός ιδιοκτήτης της Ανεμόεσσας) μας εξήγησε με λεπτομέρειες το πως θα πάμε στον όρμο Υστερνίων, ο οποίος βρίσκεται 20 περίπου χιλιόμετρα δυτικά από το λιμάνι της Τήνου.
Ο δρόμος είναι στενός, σκοτεινός και ανηφορικός -και το παπί μας με τα αδύναμα φώτα του και το ανύπαρκτο γκάζι, έκανε την απόσταση αυτή να μοιάζει με ένα μακρινό ταξίδι. Φτάσαμε εξουθενωμένοι και κυρίως πεινασμένοι στις Υστερνίες και αφήσαμε τα πράγματα στο δωμάτιο. Το δωμάτιο που μας κόστισε €40 ήταν μάλλον μικρό. Το καθαρό δωμάτιο με το καινούριο κρεβάτι και το μπάνιο που ήταν μεν πολύ μικρό-αλλά ήταν καθαρό και καινούριο- μας έκαναν να νοιώσουμε άνετα και να ηρεμήσουμε. Υπάρχουν φορές που η τύχη σου χαμογελά! Έτσι παρόλο που η ώρα ήταν 12,30 οι δύο ταβέρνες που υπήρχαν στο γραφικό λιμανάκι των Υστερνίων ήταν ανοικτές και γεμάτες κόσμο.
Την προσοχή μας τράβηξε το «Θαλασσάκι» με τα ζωγραφιστά τραπέζια που βρίσκονταν σε μια εξέδρα κυριολεκτικά δίπλα στην θάλασσα. Η ευγένεια του προσωπικού, η ποιότητα στο φαγητό και η ησυχία του ευλογημένου αυτού τόπου δικαιολογεί απόλυτα το κόστος που πληρώσαμε για να χορτάσουμε και να αρχίσουμε να νοιώθουμε ότι είμαστε σε διακοπές. Την επόμενη ημέρα πήγαμε για πρωινό στον Πύργο, την πρωτεύουσα των μαρμαράδων.
Πρόκειται για ένα χωριό που είναι πλημμυρισμένο στην παράδοση και το χρώμα των Κυκλάδων με πολλά σοκάκια που θα σας κάνουν να χαθείτε στον λαβύρινθο τους.. Οι Πυργώτες τεχνίτες έχουν διακριθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για τις μαρμαρογλυπτικές τους ικανότητες κάνοντας με αυτόν τον τρόπο ξακουστό τον τόπο τους. Την ιστορία του Πύργου αξίζει να την γνωρίσετε με μια επίσκεψη στο «μουσείο των καλλιτεχνών» και αργότερα να ξεκουραστείτε πίνοντας ένα καφέ και απολαμβάνοντας τα παραδοσιακά γλύκα στην κεντρική πλατεία.
Διακοπές χωρίς θάλασσα δεν γίνεται- και έτσι ψάχνοντας βρήκαμε την Απόλυτη Παραλία. Από την υπήνεμη πλευρά του νησιού και σχεδόν δίπλα στον όρμο των Υστερνίων υπάρχει μια φανταστική παράλια με λεπτή και καθαρή άμμο και με επίπεδους λευκούς μαρμάρινους βράχους για να ξαπλώσετε. Ανηφορίζοντας τον δρόμο του Όρμου Υστερνίων και μόλις 50 μέτρα πριν συναντήσετε τον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στον Πύργο, αριστερά υπάρχει ένας χωματόδρομος που οδηγεί σε ένα λατομείο-ακολουθήστε τον εάν έχετε μηχανή εντούρο, η 4Χ4 και θα με θυμηθείτε.Διαφορετικά περπατήστε τον δεν είναι πολύ μακριά. 
Εμείς κατεβήκαμε με το παπί μας -με κάποια δυσκολία πρέπει να πω- και στο τέλος χρειάστηκε να περπατήσουμε μέσα σε ένα μονοπάτι για 200μ.περίπου.
Η παραλία που αντικρίσαμε μας αποζημίωσε για την ταλαιπωρία τόσο πολύ που όχι μόνο μείναμε εκεί για πολλές ώρες, αλλά πήγαμε εκεί και την επόμενη ημέρα. Το απόγευμα γυρίσαμε με το μηχανάκι τα ξακουστά χωριά γύρω από το Εξώμβουργο. Χωριά όπως η Κάρυα με την απίστευτη θέα στο Αιγαίο, το Μουντάδος και το Αρνάδος με τις καμάρες και την μεσαιωνική τους αρχιτεκτονική, τον Βώλακα με το εξώκοσμο τοπίο που δημιουργείται από τους σφαιρικούς βράχους και το Ταραμπάδος με τους 11 περιστερώνες.
Επισκεφτήκαμε τόσα πολλά, όμορφα και μοναδικά είναι τα χωριά, που πιστεύω ότι για να τα γνωρίσει κανείς χρειάζεται τουλάχιστον δύο εβδομάδες . Όπως πάντα όμως εμείς δεν είχαμε χρόνο… Το βράδυ καθίσαμε για φαγητό στην δεύτερη ταβέρνα του Όρμου των Υστερνίων- μόλις μερικά βήματα μακριά από το δωμάτιο μας. Το «Καρναγιο» είναι η δεύτερη ταβέρνα του μικρού λιμανιού- και εμείς μείναμε ενθουσιασμένοι με την ευγένεια της ιδιοκτήτριας και τις ξεχωριστές γεύσεις που προσέφερε η κουζίνα της. Το κόστος του γεύματος ήταν περίπου το ίδιο με εκείνο της προηγούμενης ημέρας αλλά η κουζίνα ήταν πιο παραδοσιακή και προτότυπη. Αξέχαστοι θα μου μείνουν οι κολοκυθοκεφτέδες, το κρητικό ντάκος, αλλά και το φανταστικό χοιρινό μαγειρεμένο σε κάποιες μαγικές σάλτσες που μας προσφέρανε.
Μαγεία… Όλο το επόμενο πρωί το ξοδέψαμε στην παραλία μας απολαμβάνοντας το ελληνικό καλοκαίρι με την θάλασσα και τον ήλιο του- και σαν ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στην πόλη μας, το αίσθημα της νοσταλγίας για αυτό το νησί μας κυρίευσε πριν ακόμα το αφήσουμε. Η Τήνος είναι ένα τόπος υπέροχος, μαγικός και ήρεμος.Ενα νησί που η θάλασσα παλεύει με το βουνό. Ένα νησί με αντιθέσεις στην θρησκεία, την βλάστηση, την αρχιτεκτονική και την μαγειρική. Μικρά και μεγάλα πράγματα που κάνουν την Τήνο μοναδική- και που σε κάνουν να καταλάβεις γιατί οι άνθρωποι πίστεψαν και πιστεύουν ότι η Παναγία έχει διαλέξει αυτό το νησί για να μεγαλουργεί.
Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό τον τόπο, ακόμα και εκείνοι που δεν πιστεύουν στον Θεό αντιλαμβάνονται την ύπαρξη του. Τόση είναι η ομορφιά αυτού του τόπου…
Ισμήνη Φαμπιάτου
Save
