Το τηλέφωνο χτύπησε εκέινο το κρύο χειμωνιάτικο απόγευμα και η ευγενική κυρία με ενημέρωσε ότι με καλούσε από το Υπουργείο. «Ο Υπουργός ζητάει να σας δει», μου είπε.
Μου πήρε μισό λεπτό να ξεπεράσω το αρχικό σοκ-και η 
ευγενική φωνή με ενημέρωσε ότι ο εκλεγμένος κ. Παράγοντας με προσκάλεσε σε γεύμα “εργασίας” για να συζητήσουμε -λέει-μαζί με τους Συναρμόδιους φορείς , τα πάντα «σχετικά με το Αυτοκινητοδρόμιο» !
Το ραντεβού ήταν στο Υπουργείο- και από εκεί θα πηγαίναμε-λέει- σε ένα εστιατόριο όπου μαγειρεύει γνωστός Τηλεμάγειρας/Παρουσιαστής και Κριτής των Πάντων!
Όλοι ξέρουμε ότι σε αυτή την δύσκολη περίοδο της κρίσης δεν μπορείς να περάσεις ούτε έξω από το «Τηλεμαγειρείον», οπότε το να μπω μέσα και να φάω χωρίς να χρειαστεί να πουλήσω το σπίτι μας για να πληρώσω ήταν από μόνο του το γεγονός της χρονιάς!
Η μέρα έφτασε και μπήκα στο Υπουργείο δέκα λεπτά νωρίτερα από το ραντεβού δείχνοντας έτσι τον σεβασμό στο πρόσωπο του εκλεγμένου κ. Παράγοντα και στον Θεσμό.
Περίμενα υπομονετικά στην αίθουσα αναμονής του Υπουργείου για περίπου δύο ώρες όταν ξαφνικά εμφανίστηκε ο καθυστερημένος (..από άποψη χρόνου εννοώ) κ. Παράγοντας μαζί με έναν κ. «Συναρμόδιο».
«Καλησπέρα κοπελιά, πρέπει να φύγουμε- έχουμε αργήσει και πεινάσαμε», μου είπε με ένα χαμογελαστό γεμάτο νόημα ύφος ο κ. Συναρμόδιος.
Στριμωχτήκαμε όπως-όπως οι τρεις μας στην καλογυαλισμένη μαύρη Mercedes S Class και ξεκινήσαμε την διαδρομή για το διαβόητο «Τηλεμαγειρείον» που βρισκόταν στην άλλη άκρη της πόλης-κοντά στην θάλασσα.
«Δεν θα αργήσουμε» με διαβεβαίωσε ο κ.«Συναρμόδιος» κλείνοντας μου το μάτι με νόημα.
Διασχίζοντας τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και κλείνοντας όλα τα φανάρια στο μήκος της λεωφόρου, η Ασφάλεια που μας συνόδευε με δυο «πειραγμένα» τούρμπο αυτοκίνητα τσεχικής κατασκευής -και τρεις τετρακύλινδρες μοτοσικλέτες χιλίων κυβικών φρόντιζε να μπλοκάρει όλα τα φαναρια έτσι ώστε να σταματούν οι ιθαγενείς που γυρνούσαν στα σπίτια τους από την δουλειά- και να συνεχίζουμε εμείς απροσκοπτά προς το «Τηλεμαγειρείον».
«Για κάτσε να κάνω μια πρόσθεση πατριώτη» σκέφτηκα… Λοιπόν: τρία αυτοκίνητα, τρεις μοτοσικλέτες, 28 κύλινδροι και 1200 άλογα για την μεταφορά του κ.«Παράγοντα», του κ.«Συναρμόδιου» και εμένα από το κέντρο της πόλης στο «Τηλεμαγειρείον»… Wow, που θα έλεγε και ο κ. «Γόης της Οικονομίας» με ένα “ν”.
Χαμένη στις σκέψεις μου δεν κατάλαβα ότι φτάσαμε πιο γρήγορα και από ασθενοφόρο στο Λιμάνι του Πασά, και ότι η πόρτα της S-Class άνοιξε από το χέρι του ίδιου του Τηλεμάγειρα- που καλωσόρισε τον κ. Παράγοντα, τον κ. Συναρμόδιο» και εμένα στο «Τηλεμαγειρείον»…
Δεν το κρύβω ότι ένοιωσα πολύ σημαντική, όταν ο κ.«Συναρμόδιος» μου τράβηξε την καρέκλα για να καθίσω!
Μόλις παραγγείλαμε η συζήτηση άναψε!
Μασουλώντας λαίμαργα μια χορταστική μπουκιά φιλέτου “Ala-Lamogie” ο κ. «Παράγοντας» της πολιτικής μας ζωής μουρμούρισε:
-«Αυτή η ιστορία με την χρηματοδότηση του αυτοκινητοδρομίου έχει αρχίσει να μου την δίνει στα νεύρα».
-«Τι έχει συμβεί κ. «Παράγοντα», ρώτησα με πραγματικό ενδιαφέρον.
«Βλέπουμε στη τηλεοραση τους αγώνες με τα μοτοσακά, που τρέχει αυτός ο -καμικάζης- με το σκουλαρίκι …ο Ρόσσης μωρέ», είπε μασουλώντας ένα καρπάτσιο μπαρμπουνιού.
– «Στο Moto GP αναφέρεστε κύριε «Παράγοντα»ρωτησα με αφέλεια.
-«Πες το κι έτσι μωρέ», απάντησε με μπουκωμένη φωνή ο κ. «Συναρμόδιος»!
– «Ναι αυτό μωρέ», συμπλήρωσε ο κ. Παράγοντας… και κάνοντας μου έναν νεύμα συμπλήρωσε: «μου πιάνεις την σάλτσα»?
-«…..»,άργησα να καταλάβω..
Ευτυχώς ο Τηλεμάγειρας που καθόταν λίγα βήματα πιο μακριά παρακολουθωντας διακριτικά την συζήτηση κατάλαβε αμέσως τι παίζεται- και πετάχτηκε να του την προσφέρει εκείνος προτείνοντας ταυτόχρονα και σουφλέ σοκολάτας με φύλα χρυσού για επιδόρπιο…
-«Εσύ τι νομίζεις… Μπορούμε να ωφεληθούμε από την κατασκευή μιας πίστας προδιαγραφών F1 και Moto GP στην Ελλάδα» με ρώτησε με σοβαρότητα ο κ. «Παράγοντας».
Απάντησα καταφατικά, εξηγώντας ότι το πραγματικό κόστος είναι τελικά χαμηλό- αφού όταν ολοκληρωθεί το Αυτοκινητοδρόμιο-τα έσοδα από τα εισιτήρια και τα τηλεοπτικά δικαιώματα μπορούν να αποσβέσουν το κόστος κατασκευής του έργου σχεδόν από τον πρώτο αγώνα F1.
Ξεκίνησα να λέω ότι δεν θα έπρεπε να παραβλέπουν και την συγχρηματοδότηση το από την Ε.Ε, όταν με διέκοψε ο κ. Συναρμόδιος λέγοντας φανερά προσβεβλημένος: «αυτά τα ξέρουμε εμείς καλυτερα»!
Συνέχισα, ενημερώνοντας τους ότι χάρη στο εύκρατο κλίμα της Ελλάδας -με τις ελάχιστες βροχοπτώσεις, οι αγωνιστικές ομάδες και οι διάφοροι κατασκευαστές θα κλείνουν για πολλές ημέρες το χρόνο την πίστα για δοκιμές.
Έτσι θα υπάρχει όφελος τόσο για το κράτος από την ενοικίαση της πίστας, όσο και για την 
τοπική κοινωνία που θα προσφέρει διάφορες υπηρεσίες στις πολυάριθμες και πολυμελείς ομάδες .
Τους μίλησα για την προβολή της χώρας, την ενδυνάμωση της βιομηχανίας τουρισμού και για την δημιουργία νέων επιχειρήσεων σε πολλους τομείς που θα μειώσουν την ανεργία.
Τους περιέγραψα περήφανους Έλληνες -πιο αισιόδοξους και εργατικούς-ότι δηλαδή συνέβη στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά με χαμηλότερο κόστος και με μεγαλύτερη διάρκεια καθώς οι εγκαταστάσεις δεν θα απαξιωθούν μετα την πρώτη χρήση!
Επισήμανα την ευκαιρία που θα έχουν οι συμπολίτες μας να εκπαιδευτούν στην ασφαλή οδήγηση και μίλησα για το τεράστιο όφελος που θα έχει η Ελλάδα σε «οικονομία ανθρώπινων ζωών».
Γύρισα και κοίταξα τον κ. «Παράγοντα» καθώς το νησταγμένο βλέμμα του έψαχνε για την επόμενη μπουκιά φιλέτου.
-«Δεν καταλάβες κοπελιά»… πετάχτηκε ο κ. Συναρμόδιος.
-«Η ερώτηση είναι… Μπορούμε να ωφεληθούμε-ΕΜΕΙΣ??», ξαναρώτησε αηδιασμένος από την δυσκολία κατανόησης που έδειχνα..
Τόλμησα να υποψιαστώ ότι η συζήτηση γινόταν όχι για το όφελος της πατρίδας μας, αλλά για το κομματικό όφελος που μπορεί να έχουν εκείνοι αν εγκρίνουν την επένδυση.. και συνέχισα:
«Μην ξεχνάτε κ. Παράγοντα, ότι με το να δημιουργήσετε χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας οι πολίτες της περιοχής αλλά και τα εκατομμύρια των ανθρώπων που αγαπούν τους αγώνες θα σας υποστηρίξουν στις εκλογές- και έτσι είναι πιθανό να εξασφαλίσετε τους απαραίτητους ψηφοφόρους για να επανεκλεγείτε»!
Με κοίταξαν και οι δύο με απορία…
-«Τι είπες τώρα» είπε ο κ. «Παράγοντας»!!
-«Σε είχα για ντιπ χαϊβάν» συμπλήρωσε καταπίνοντας βιαστικά ο κ. Συναρμόδιος!
Με κοίταξαν- κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και πετάχτηκαν όρθιοι φεύγωντας τρέχοντας..Δεν πρόλαβα να καταλάβω πως έφυγαν χωρίς… να πληρώσουν τον λογαριασμό -και αν τράβηξαν κατά Πάτρα, ή κατά Ορχομενό μεριά…
Είχα μείνει μόνη…
Ο Τηλεμάγειρας άρχισε να πλησιάζει προς το μέρος μου με απειλητικό βλέμ
μα κρατώντας στα γεμάτα τατουάζ χέρια του ένα μεγάλο χαρτί που έμοιαζε με τον λογαριασμό…
«Όχι, όχι… μη-μην μου παίρνετε το σπίτι», φώναξα με όλη μου την δύναμη!
Παρότι η αναπνοή μου άχνιζε μέσα στο παγωμένο δωμάτιο, ξύπνησα καταιδρωμένη εκείνο το βράδυ…
Τι εφιάλτης και αυτός Θεέ μου…
*Η ιστορία είναι φανταστική, χωρίς αυτό φυσικά να αποκλείει ότι μπορεί και να έχει συμβεί…
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση.
Ismini Fabiatou
