Το καθιερωμένο ετήσιο ραντεβού της παρέας κλείστηκε εύκολα: Παρασκευή μεσημέρι φεύγουμε για Ακρόπολις.
«Με τι?» ήταν η επόμενη ερώτηση. Διάφορες προσπάθειες ανεύρεσης 4κίνητου αυτοκινήτου απέβησαν άκαρπες (όχι ότι ήταν απαραίτητο – έχουμε παρακολουθήσει Acropolis και με χαμηλωμένο Almera μια χαρά!) οπότε όλοι κοιτάξαμε τον φίλο με το… οικονομικότερο όχημα!
Ραντεβού λοιπόν στην Μεταμόρφωση όπου μας περίμενε φουλαρισμένο με καύσιμο ένα Fiat Panda 0.9 Twinair CNG το οποίο μόλις είχε κλείσει 4 μήνες και 6.000 χλμ στα χέρια του ιδιοκτήτη του. Για την «άνοδο» προς Λαμία υπήρχε και δεύτερο αυτοκίνητο, αλλά για την επιστροφή θα έπρεπε να χωρέσουν 4 ενήλικες (μαντράχαλοι για να είμαστε ακριβείς) στο Panda.
Στην Εθνική Οδό
Καφές και νερά για τον δρόμο και βγαίνουμε στην Εθνική οδό προς Λαμία. Οι πρώτες εντυπώσεις από την θέση του συνοδηγού καλές. Υπάρχει μπόλικος χώρος για καφέδες, νερά, κινητά, χάρτες, τσιγάρα και ότι μπορεί να φανταστεί κανείς ότι χρειάζεται ο σύγχρονος επιβάτης.
Το Air Condition λειτουργεί ικανοποιητικότατα. Ευάερο και ευήλιο το εσωτερικό με τα ανοικτόχρωμα γκρι πλαστικά του που δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη ποιότητα στην αίσθηση αλλά δείχνουν αξιόπιστα. Η έλλειψη τριγμών σε κάθε είδους δρόμο το αποδεικνύει. Εκείνο που είναι αρκετά ενοχλητικό για επιβάτες (και οδηγό) μέσου ύψους και άνω, είναι το πολυφορεμένο τα τελευταία χρόνια από πολλούς κατασκευαστές «κάθισμα-σκαμπώ»!
Και εξηγούμαι: καταλαβαίνω ότι σε ένα μικρό αυτοκίνητο πρέπει ο επιβάτης να κάθεται σχετικά όρθιος ώστε να δημιουργείται περισσότερος χώρος για γόνατα και αποσκευές, αλλά ΔΕΝ μπορώ να καταλάβω γιατί όλο το κάθισμα θα πρέπει να είναι τοποθετημένο τόοοσο ψηλά που τα μάτια του, κανονικού ύψους, καθήμενου θα πρέπει να βλέπουν περίπου στα σκιάδια.
Τον χαρακτηρισμό “σκαμπώ” 
επιβεβαιώνει και η σκληρότητα του. Το εσωτερικό πλάτος της καμπίνας είναι αρκετό ώστε ακόμα και ένας…χμ…ευτραφής συνεπιβάτης σαν και εμένα να μην τρακάρει με τον οδηγό και να έχει και άνεση κινήσεων.
Το ηχοσύστημα αναπαράγει έναν πολύ όμορφο ήχο και η λήψη του ραδιοφώνου εξακολουθεί καλή ακόμα και όταν απομακρυνόμαστε από την Αττική. Εκτός από ραδιόφωνο, υπάρχει η δυνατότητα για σύνδεση ηχητικών πηγών μέσω USB, μέσω Bluetooth, αλλά και μέσω εισόδου “jack» για iPod κλπ, ενώ υπάρχουν παντού (σε σημείο υπερβολής!) και ρευματολήπτες για φόρτιση συσκευών.
Μια και αναφέρουμε το ηχοσύστημα, να πούμε και για την δυνατότητα λειτουργίας κάποιων συστημάτων με φωνητική εντολή η οποία όμως είναι υπέρ το δέον προχωρημένη για τα γούστα μου και ίσως ελαφρώς πολύπλοκη και δεν πολυασχολήθηκα μαζί της, μου θύμισε όμως ένα πολύ όμορφο σκετσάκι που είχα δει εδώ.
Χρησιμότατη και πρακτική η εργοστασιακή βάσης στήριξης του κινητού/GPS στο κέντρο του ταμπλώ ενώ από πάνω της ζει μια παλαιόθεν γνωστή… η πλαφονιέρα, η οποία πρέπει να προέρχεται από το Uno I των αρχών της δεκαετίας του 1980.
Σε πλήρη αντίθεση με τον αναχρονισμό της πλαφονιέρας βρίσκεται το σύστημα Uconnect της Fiat με το οποίο έχεις πρόσβαση μέσω του κινητού σου σε διάφορες λειτουργίες του αυτοκινήτου.
Ανάμεσα στα άλλα περιλαμβάνει τον χειρισμό του Ραδιοφώνου από το κινητό (το οποίο συνήθως βρίσκεται τοποθετημένο στην προαναφερθείσα βάση 10 πόντους επάνω από τα αντίστοιχα χειριστήρια του αυτοκινήτου!) σου δείχνει στο κινητό τα χιλιόμετρα μέχρι το επόμενο γέμισμα, μέχρι το επόμενο service κλπ . Οφείλω να ομολογήσω ότι, είτε δεν κατάλαβα καλά πως λειτουργεί, είτε δεν είμαι αρκετά gadgetάκιας για να το εκτιμήσω.
Η ποιότητα κύλισης είναι καλή για το είδος του αυτοκινήτου, με τα ελαστικά να είναι εκείνα που ακούγονται περισσότερο εντός πόλης, ενώ στην Εθνική Οδό την πρωτοκαθεδρία παίρνουν οι αεροδυναμικοί θόρυβοι οι οποίοι όμως σε κάθε περίπτωση δεν είναι ενοχλητικοί.
Ίσα ίσα που καλύπτουν τον – για να το πω ευγενικά – «παράξενο» ήχο του δικύλινδρου κινητήρα που έγινε αφορμή για πολλά σκωπτικά σχόλια καθ΄ όλη την διάρκεια του ταξιδιού μας, σχόλια που έχουν σχέση με την πιθανή κατανάλωση φασολάδας εκτός του CNG!
Ο κινητήρας εμφανίζεται «νεκρός» μέχρι περίπου τις 2-2.500 στροφές ανά λεπτό, από το σημείο αυτό όμως και μετά έχει αρκετή ροπή μέχρι τις 4.500 σ.α.λ. Μετά τις 5-5.500 σ.α.λ. εκτός του ότι παράγει ένα ακόμα πιο άσχημο ήχο παύει να αποδίδει κάτι παραπάνω.
Ε.Δ. Θήβα
Παρατηρώντας όλα τα παραπάνω φθάσαμε ατσαλάκωτοι σε λιγότερο από μια ώρα περίπου στην Θήβα. Σε αντίθεση με άλλες χρονιές δυστυχώς δεν είχαμε μπει στον κόπο να τυπώσουμε τα αναλυτικά Road Book της οργάνωσης αλλά (κακώς όπως αποδείχθηκε) βασιστήκαμε στις πινακίδες της Οργάνωσης που όμως φέτος ΔΕΝ υπήρχαν!
Αποτέλεσμα να περιπλανηθούμε ολίγον πέριξ της πόλης προσπαθώντας να βγάλουμε άκρη από τους χάρτες της Οργάνωσης οι οποίοι όμως ήταν αρκετά γενικοί.
Κατά τύχη βρεθήκαμε σε «κοπάνα» η οποία δεν υπήρχε στις σχετικές οδηγίες αλλά είχε πολύ λίγο κόσμο, δεν μας ανάγκασε να περπατήσουμε πολύ και έβλεπε και σχετικά συμπαθές σημείο: Μετά από χάσιμο του δρόμου, σε 100 μέτρα περίπου πονηρή δεξιά κλειστή στροφή με «μπόσικο» χώμα και στην συνέχεια άλλα 100 περίπου μέτρα σε μέτρια αριστερή. (Χ ΑΡ, 100 2ΔΕ – , 100 3ΑΡ+ όπως θα γράφαμε με τον Πάνο!)
Το σημείο που στηθήκαμε ήταν προφανώς ιδιαίτερα πονηρό καθώς η μεγαλύτερη πλειοψηφία το πέρασε κρατημένα, κάποιοι μπερδεμένα, κάποιοι προς το τέλος έμοιασαν να ενοχλήθηκαν από τον “κόντρα ήλιο” που έδυε και κτυπούσε απ’ ευθείας στα μάτια, αλλά παρ’ όλα αυτά στα μάτια μας ξεχώρισαν κατά σειρά που πέρασαν οι: Γαλαταριώτης- Ιωάννου με το Fabia, Τσουλώφτας – Χρυσοστόμου με την DS3, Protasov – Cherepin με το Fabia, οι αγαπημένοι Χαλκιάς – Μαχαίρας, οι εντυπωσιακοί αλλά και αποτελεσματικοί El-Nak – Βίγκος με την Κλειώ τους, ο “μικρός” Κεχαγιάς με τον Μπασιούκα δίπλα του που “ξάκρισαν” οριακά το EVO τους, οι έμπειροι SIMETRA – Πάλλας, οι Μποζιονελος – Παναρίτης με το απολαυστικό Escort τους, οι πάντα εξαιρετικά γρήγοροι αλλά και ιδιαίτερα συμπαθείς Λευκαδίτης – Κόντος, οι θεαματικότατοι Κούγιας – Φαρακλιώτης και οι 4 με Peugeot 206, οι Γιώτης – Βότσης με το αειθαλές Accent, οι gentlemen ΑΡΜΑ – ΑΡΜΑΚΙ με το ηρωικό και ανθεκτικό (αφού τους αντέχει!) Micra. Από τα Ιστορικά πέρασαν εντυπωσιακότατα οι Παπαγεωργίου υιός και πατήρ με το “πλοίο της αγάπης” a.k.a Volvo τους, ενώ οι Παραπέρας – Τσιγόπουλος, Νομικός – Κουρής με τις άθραυστες Toyotες (!) τους απέδειξαν την εμπειρία τους.
Έχοντας εμπειρία και εκ των έσω να διευκρινίσω εδώ ότι επ’ ουδενί η παρακολούθηση μιας και μόνο στροφής από έναν θεατή δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο για την προσπάθεια και την απόδοση του πληρώματος. Εδώ αναφέρονται μόνο και μόνο για λόγους περιγραφής και όχι «αξιολόγησης». Οι καταγεγραμμένοι χρόνοι είναι αυτοί που μένουν…
Μετά την ολοκλήρωση της ειδικής, το Panda μας περίμενε υπομονετικά για το επόμενο σκέλος της διαδρομής μας. Μέσω επαρχιακών διαδρομών κατευθυνθήκαμε προς τα αγαπημένα χωριά του Μπράλου.
Κανένα απολύτως πρόβλημα για αυτοκίνητο και επιβάτες και με προσεκτικούς ρυθμούς δεν υπήρξε κανένας λόγος ανησυχίας το δε αυτοκίνητο κινήθηκε υποδειγματικά στα σβέλτα στροφιλίκια.
Αργά το απόγευμα η φιλόξενη «Χολέβαινα» στην πλατεία του Μπράλου υποδέχθηκε τους πεινασμένους ταξιδιώτες με τα γνωστά εξαίρετα εδέσματα της.
Και λίγο χώμα
Σάββατο πρωί και μετά τον πρωινό καφέ στον Πολύδροσο ξεκινάμε για την γνωστή λίμνη στο Παλαιοχώρι. Στα 6-7 χιλιόμετρα χωματόδρομου από το Ελευθεροχώρι και μετά, το ψηλωμένο Panda, το οποίο βασίζεται στο πάτωμα και την ανάρτηση της 4κίνητης έκδοσης ώστε να χωρέσουν και να υποστηριχθούν πιο εύκολα οι ογκώδεις και βαριές δεξαμενές του CNG, δεν ανησύχησε καθόλου για τις λίγες φυτευτές πέτρες και λοιπές κακοτοπιές – αν ο δρόμος ήταν ελεύθερος είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσαμε να «παίξουμε» λίγο μαζί του άφοβα.
Παλαιοχώρι Ι
Τα περάσματα εδώ ήταν σαφώς πιο γρήγορα ακόμα και από εκείνους που δεν μας εντυπωσίασαν την προηγούμενη ημέρα. Οι θεατές όμως ποσοτικά δεν ήταν αυτοί που είχαμε συνηθίσει από άλλες φορές ειδικά για το σημείο. Είδαμε πολλούς και καλούς φίλους!
Στροφιλίκια
Μετά τον απαραίτητο ανεφοδιασμό των επιβατών ξεκινάμε την κάθοδο προς Λαμία με 4 πλεόν επιβάτες εντός του Panda. Οι αποσκευές 2ημέρου μαζί με καρεκλάκια sleeping bags κλπ απαραίτητα χώρεσαν στον χώρο αποσκευών και με την κατάλληλη οργάνωση του ποιος θα κάτσει πού, χωρέσαμε όλοι μέσα άνετα! Στην κάθοδο του Μπράλου και σε ελαφρά πίεση, το αυτοκίνητο συμπεριφέρθηκε εξαιρετικά με το αυξημένο ύψος να δημιουργεί μεγαλύτερες από το αναμενόμενο κλίσεις αλλά η ανάρτηση συνεργάστηκε σωστά με το υπόλοιπο σύνολο και τον οδηγό. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να ζητήσει κανείς κάτι περισσότερο από ένα αυτοκίνητο πόλης – ήδη αυτά που του ζητήσαμε ήταν πολλά και ανταποκρίθηκε πρόθυμα.
Ανεφοδιασμός
Κάπου εδώ και με 280 περίπου χιλιόμετρα στο οδόμετρο άδειασαν οι δεξαμενές CNG. Η κίνηση με βενζίνη δίνει μια μικρή παραπάνω ζωντάνια στον κινητήρα – σύμφωνα με την Fiat 5 επιπλέον άλογα προκύπτουν από την καύση της σε σχέση με το CNG.
Η αναζήτηση του σχετικού πρατηρίου μας βγάζει λίγο εκτός διαδρομής προς το Service Park του αγώνα και μας οδηγεί στον κόμβο της Αγ. Παρασκευής βόρεια της Λαμίας σχεδόν πάνω στην Εθνική Οδό. Το κόστος πλήρωσης όμως μας αποζημιώνει και με το παραπάνω: 7,47€ για 8,4 Kg CNG για 280 χιλιόμετρα!!!! Είχα να πληρώσω τέτοιο ποσό για γέμισμα ρεζερβουάρ από τις..αρχαίες εποχές που κυκλοφορούσα με παπί!
Είναι η χαρά του να λες στον βενζινά με «κιμπάρικο» ύφος: «ΓΕΜΙΣΕ ΤΟ!» που μου έχει λείψει τα καταραμένα χρόνια της κρίσης. Ομολογώ, ένοιωσα πάλι έφηβος.
Service Park
Με ανεβασμένο το ηθικό φθάνουμε στο Service Park το οποίο λόγω καθυστέρησης του αγώνα κατά 50 λεπτά ήταν άδειο από αγωνιστικά αλλά είχε αρκετό κόσμο. Αφού κάναμε και μια κόντρα με τηλεκατευθυνόμενα στην πίστα που είχε στήσει η ΕΚΟ, περιδιαβήκαμε ολίγο στον χώρο και συνομιλήσαμε με γνωστούς και φίλους μηχανικούς.
Στο δυτικό τμήμα του service park όπου είχαν καταλύσει οι γνήσιοι sportsmen Έλληνες, όπου δεν υπάρχουν οι 2μετρες 2ποδες ημίγυμνες γλάστρες (δεν μας χάλασαν) και τεράστια φορτηγά υποστήριξης, είδαμε τον κόσμο εκείνο (μηχανικούς φίλους και υποστηρικτές των πληρωμάτων) που πραγματικά στηρίζει χρόνια τώρα τον εθνικό μας αγώνα. Σας συμβουλεύω να το κάνετε, θα το χαρείτε και εσείς και εκείνοι!
Κάπου εδώ και με την άφιξη των πρώτων πληρωμάτων τελείωσε η περιήγηση μας και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Από Εθνική οδό βεβαίως και με το Panda φορτωμένο πλήρως με επιβάτες, αποσκευές και καύσιμα. Κατά ένα περίεργο τρόπο που δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα τα «νταμάκια» που δείχνουν την ποσότητα του CNG άρχισαν να κατεβαίνουν νωρίτερα από το προβλεπόμενο… Να φταίει το βαρύ μου πόδι?
Το βάρος του συνόλου? Το γεγονός ότι στο γέμισμα στην Λαμία πήρε περίπου 1Kg λιγότερο CNG από το συνηθισμένο? Δεν μπορώ να πω με σιγουριά, πάντως σίγουρα ποτέ δεν ήμουν ο καταλληλότερος οδηγός για συμμετοχή σε διαγωνισμό οικονομίας.
Μέχρι το Κάστρο κινηθήκαμε με περίπου 130-150χαω χωρίς να φαίνεται ότι το αυτοκίνητο ζοριζόταν. Από το Κάστρο ο ρυθμός έπεσε στα 110-120χαω περίπου προσπαθώντας να φθάσουμε Αθήνα χωρίς να γυρίσουμε σε βενζίνη. Στα 192 χιλιόμετρα η προσπάθεια τελείωσε μαζί με τα τελευταία ψήγματα CNG καταφέρνοντας να δημιουργήσω για ακόμα μια φορά νέο αρνητικό ρεκόρ κατανάλωσης!
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδιοκτήτη, έχει καταφέρει να βγάλει μέχρι και 320 χιλιόμετρα με ένα γέμισμα – εγώ το έφερα σχεδόν στο μισό!
Κάνοντας έναν πρόχειρο υπολογισμό, Λαμία –Μεταμόρφωση σε 1ώρα και 10 λεπτά περίπου με κόστος 8,5€ για 4 άτομα και αποσκευές εξακολουθεί να είναι πολύ ενδιαφέρον!
Πιέζοντας το
Σε δεύτερο χρόνο και μετά το ταξίδι οπότε και το ξεμονάχιασα σε στενό σφικτό ανηφορικό δρόμο (επίσης σαφώς εκτός των προδιαγραφών χρήσης του) και με το ESC off εντυπωσιάστηκα από το πόσο σε προκαλεί… να κόψεις! Η μαλακή ανάρτηση με τις μεγάλες διαδρομές, το ευαίσθητο τιμόνι που δεν σε πληροφορεί σωστά, η υπερβολική υποστροφή και το χαζοσπινιάρισμα (με το ESC off) ή το κόψιμο των πάντων (!) με το ESC on, η πεισματική άρνηση να κουνήσει την ουρίτσα του για να το τοποθετήσεις, όλα μαζί φωνάζουν δυνατά: “Δεν είμαι φτιαγμένο για παιχνίδια”!!!
Κλείνοντας αυτή την μικρή διπλή γνωριμία να ανακεφαλαιώσω:
Το Panda!
Το Panda είναι ένα τιμιότατο και πρακτικό αυτοκίνητο πόλης που κατά περίπτωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για μικρά ταξίδια. Επ΄ουδενί δεν βάζει φωτιά στην άσφαλτο, αλλά αν μάθεις να το οδηγείς «στις ροπές του» και με την τουρμπίνα “φουσκωμένη” κινείται στον ρυθμό της πόλης άνετα.
Στην πολύωρη οδήγηση τα καθίσματα του αποδεικνύονται αρκετά σκληρά και κουράζουν. Η ανάρτηση του, ελαφρά «ξερή» εντός πόλης, ακολουθεί τους ρυθμούς που επιβάλει το σύνολο και στο υπόλοιπο οδικό δίκτυο.
Όλα τα παραπάνω όμως έρχονται σε δεύτερη μοίρα όταν επισκέπτεσαι το βενζινάδικο για πλήρωση σε CNG: Πρέπει να είναι είναι ότι πιο οικονομικό κινείται σε τροχούς μετά το ποδήλατο! Κάνοντας τους σχετικούς υπολογισμούς και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η διαφορά τιμής της ίδιας ακριβώς έκδοσης, με και χωρίς CNG, ανέρχεται σε περίπου 800 – 1.000€, η διαφορά στην κατανάλωση οδηγεί σε απόσβεση σε περίπου 30 με 35.000 Km χρήσης – 3 χρόνια για τον μέσο χρήστη ενός αυτοκινήτου πόλης.
Σίγουρα θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν επίσης οτι τα σχετικά πρατήρια στην χώρα μας σήμερα ανέρχονται σε μόλις εννέα αλλά το δίκτυο συνεχώς επεκτείνεται. Με τιμή τιμοκαταλόγου στα 12.300€ με πινακίδες και έξοδα, για την έκδοση Lounge της δοκιμή μας σε βάζει σε σκέψεις!
Το Ακρόπολις!
Σε πιο πολλές σκέψεις σε βάζει όμως το Acropolis! Είναι για εμάς μια παλιά συνήθεια δεκαετιών. 3 ημέρες στα βουνά με καλή παρέα (με κατασκήνωση παλαιότερα) και λίγο ή πολύ θέαμα. Φέτος η παρέα υπήρχε, αλλά το θέαμα, σαν σύνολο που απαρτίζεται από την προσπάθεια των πληρωμάτων, τους θεατές, το όλο κλίμα, ήταν λίγο χλωμό.
Την κατάσταση σώζουν τα αγαπημένα βουνά και οι Ειδικές της Στερεάς Ελλάδας – χαρακτηριστικά καταλήξαμε ότι αν όλα αυτά συνέβαιναν δίπλα στο σπίτι μας μπορεί και να μην τα παρακολουθούσαμε με το ίδιο κέφι.
H Οργάνωση από την σκοπιά του θεατή ήταν άψογη σε ότι αφορά τον πυρήνα της εκδήλωσης, με κάποιες λεπτομέρειες που είχαμε καλομάθει παλαιότερα να λείπουν. Τα ξένα πληρώματα του ERC προερχόμενα από το πρώην Ανατολικό Μπλόκ ως επί το πλείστον, δείχνουν πολύ άχρωμα και άοσμα σε σχέση με τις WRC εποχές. Οι Έλληνες είναι πάντα εδώ, είτε προσπαθούν να τερματίσουν απλώς, είτε όντας οι μικρές εξαιρέσεις που παλεύουν δυναμικά, μέτρο το μέτρο, Ειδική την Ειδική για ένα καλό αποτέλεσμα και ένα όμορφο πέρασμα για τους θεατές που ξεροσταλιάζουν, ανεξάρτητα από το όπλο (ή την σφεντόνα) που οδηγούν και αξίζουν όλοι τον σεβασμό μας.
Το κλείσιμο του αγώνα για την Ελληνική πλευρά μας στεναχώρησε και μας έβαλε σε σκέψεις για τον αποκλεισμό των Χαλκιά – Μαχαίρα που τυπικά ήταν σωστός (οι κανονισμοί είναι και πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτοι) αλλά υπερβολικά σκληρός στα όρια της αδικίας. Ο λόγος ήταν καθαρά για θέμα ασφάλειας και δεν επιρέαζε στο παραμικρό τις επιδόσεις του πληρώματος σε σχέση με τον ανταγωνισμό.
Ερωτηματικά προκύπτουν για ποιόν λόγο δεν εντοπίστηκε η συγκεκριμένη παρατυπία στον αρχικό έλεγχο πρό του αγώνα, όπου θα έπρεπε να έχει εντοπιστεί και εδώ οι ευθύνες βαρύνουν την Οργάνωση.
Ο «οικοδεσπότης»- Οργανωτής έρχεται πάντα σε δύσκολη θέση σε τέτοιες περιπτώσεις και το συμβάν μας θύμισε λίγο (τηρουμένων των αναλογιών) το Ακρόπολις του 1957 όταν ο Άλκης Μίχος αποκλείστηκε από τον αγώνα όντας 1ος Γενικής, κατόπιν καταγγελίας Έλληνα συναθλητή του (που δεν είχε να κερδίσει τίποτα από αυτό) ότι είχε χάσει σε κάποιο σημείο της διαδρομής τον αριθμό συμμετοχής του, τον οποίο αργότερα μάλιστα βρήκε και επανατοποθέτησε.
Οι όποιοι συναισθηματισμοί του Οργανωτή δυστυχώς όμως σε τέτοιες περιπτώσει πρέπει να αποβάλλονται… Μένει να δούμε την αντίδραση των ουσιαστικά υπεύθυνων – της Ομάδας δηλαδή που ενοικίασε το αυτοκίνητο στους Χαλκιά – Μαχαίρα. Τα τελικά αποτελέσματα του ERC βρίσκονται εδώ και του Ελληνικού αγώνα εδώ
Σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, χαρήκαμε πολύ τα περάσματα των EL-Nak – Βίγκου δυο εξαιρετικών από όλες τις πλευρές αθλητών και ανδρών, των ΑΡΜΑ – ΑΡΜΑΚΙ δύο Κυρίων που κοσμούν τον χώρο, των εξαίρετων από όλες τις πλευρές Λευκαδίτη – Κόντου, των επίσης Κυρίων Παπαγεωργίου – Παπαγεωργίου αλλά και (αδυναμίες είναι αυτές) όλων των πληρωμάτων με Ιστορικά αυτοκίνητα, διότι γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει να κτυπιέσαι επί 3 ημέρες στα Ακροπολικά χώματα με ένα αυτοκίνητο 40 ετών, το οποίο δεν είναι απλώς άλλο ένα αυτοκίνητο για σπάσιμο, αλλά ένα κόσμημα που το συντηρείς με αγάπη μεράκι και πόνο.
Και του χρόνου!
Δημήτρης Ραζής
 οπότε όλοι κοιτάξαμε τον φίλο με το... οικονομικότερο όχημα! Ραντεβού λοιπόν στην Μεταμόρφωση όπου μας περίμενε φουλαρισμένο με καύσιμο ένα Fiat Panda 0.9 Twinair CNG){kind=link}