Παρόλο που όλοι μας τα αγαπήσαμε τα Saab, λίγοι είχαμε την δυνατότητα να τα αγοράσουν, αφού η υψηλή τιμή και ο εκκεντρικός τους χαρακτήρας τα έκανε να μοιάζουν με μακρινό όνειρο.
Δυστυχώς η αγαπημένη σουηδική εταιρεία αυτοκινήτων= που ωστόσο συνεχίζει να κατασκευάζει μαχητικά αεροσκάφη, δεν είναι πια μαζί μας αφού η χρεωκοπημένη τότε GM έσπευσε να την ξεφορτωθεί όταν διαπίστωσε ότι οι μηχανικοί της Saab έφτιαχναν τα αυτοκίνητα τους με τόσο «μεράκι» που το κόστος παραγωγής τους ξεπερνούσε εκείνο της τιμής πώληση!
Η συγκεκριμένη γενιά στηριζόταν πάνω στα πολύ καλά πλαίσια και αναρτήσεις του Opel Vectra – αλλά για να λέμε την αλήθεια …καμία σχέση!
Εξωτερικό
Η εξωτερική σχεδίαση του Saab 9-3 XWD Sport Sedan Aero επιβάλλεται από την παράδοση της εταιρείας και χάρη στην ιδιαίτερη μάσκα η μνήμη των θρυλικών Saab 900 Turbo ξυπνά χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
«Σαν να μην πέρασε μια μέρα» -που λέει κάποιο αγαπημένο μου τραγούδι!
Μπορεί με αυτό τον τρόπο το Saab 9-3 XWD Sport Sedan Aero δείχνει κάπως συντηρητικό και κουρασμένο αισθητικά, όμως από την άλλη πλευρά καταφέρνει να διαθέτει την ξεχωριστή προσωπικότητα που χρειάζεται για να σταθεί απέναντι στον ανταγωνισμό.
Η εξωτερική σχεδίαση του Saab 9-3 XWD Sport Sedan Aero διαφοροποιείται οπτικά από την έκδοση Linea από μια κυψελοειδή μάσκα και κυρίως χάρη στην χρήση μιας διακριτικής αεροτομής στο πίσω μέρος.
Μπορεί ακόμα και με αυτές τις διαφοροποιήσεις το Saab 9-3 XWD Sport Sedan Aero να δείχνει κάπως συντηρητικό και κουρασμένο αισθητικά, όμως από την άλλη πλευρά διαθέτει την ξεχωριστή προσωπικότητα που χρειάζεται για να σταθεί απέναντι στον ανταγωνισμό-και κυρίως να διαφοροποιηθεί από αυτόν.
Σε ότι αφορά το συνολικό αισθητικό αποτέλεσμα οι κλασσικές και μάλλον συντηρητικές γραμμές του εμπρός μέρους του αυτοκίνητου- κατά την γνώμη μου- δεν βρίσκονται σε ισορροπία με τα «retrofit look» λευκά πίσω φωτιστικά σώματα.
Όμως αυτά είναι γούστα και όπως μπόρεσα να διαπιστώσω οι άνθρωποι που το βλέπουν ακόμη και σήμερα γοητεύονται και το κοιτούν επίμονα.
Εσωτερικό
Στο εσωτερικό οι χώροι του Saab 9-3 XWD Sport Sedan Aero είναι απόλυτα ικανοποιητικοί, ενώ ο σχεδιασμός του ταμπλό συνάδει με τον εξωτερικό και χωρίς να πρωτοτυπεί καταφέρνει να δίνει μια αίσθηση πολυτέλειας παρά τις σαφείς αναφορές στην αεροπορική παράδοση τις εταιρείας.
Το ταμπλό είναι ογκώδες και φτιαγμένο από ποιοτικά πλαστικά, ενώ η πράσινη γραμματοσειρά των ηλεκτρονικών ενδείξεων θυμίζει cockpit αεροπλάνου, ενώ οι τριγμοί στο εσωτερικό του αυτοκινήτου που οδήγησα με 170,000 χλμ. στο οδόμετρο προέρχονταν όλοι από τις ταπετσαρίες των πίσω θυρών.
Πίσω από τον μοχλό που καταλήγει στο πολύ καλό εξάρι κιβώτιο, θα βρούμε σε μια κονσόλα από ανθρακονήματα τον διακόπτη της μίζας να τονίζει με έναν πολύ έξυπνο τρόπο και την διαφορετικότητα του σουηδικού αυτοκινήτου από εκείνα που φτιάχνονται από τους ανθρώπους που μαζί με την μπύρα τους… τρώνε κυρίως λουκάνικα.
Οι θέσεις των επιβατών είναι ντυμένες με δέρμα και έχουν τέτοιο σχεδιασμό που δεν αφήνουν το σώμα να γλιστρήσει ενώ ταυτόχρονα δεν έχουν πολύ τονισμένα τα πλαϊνά τους μέρη ώστε να εμποδίζουν στην επιβίβαση.
Η δερμάτινη επένδυση των καθισμάτων και η καλή πλευρική στήριξη σε συνδυασμό με την δυνατότητα του τιμονιού να ρυθμίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις εξασφαλίζουν ένα απόλυτα φιλικό και εργονομικό περιβάλλον οδήγησης.
Ζώντας σε καθημερινή βάση με το αυτοκίνητο μπόρεσα να ξεχωρίσω κάποια πράγματα- όπως η μέτρια άνεση για τα γόνατα στο πίσω κάθισμα και η ορατότητα προς τα εμπρός που περιορίζεται από το ογκώδες ταμπλό μπροστά – και από την χαμηλή πίσω οροφή και την φαρδιά κολόνα- που περιορίζουν την ορατότητα κοιτώντας προς τα πίσω.
Ο χώρος αποσκευών είναι μεγάλος και διαθέτει στα πλάγια του ένα πολύ πρακτικό δίκτυ για μικροπράγματα, όμως το άνοιγμα του πορτμπαγκάζ είναι μικρό και δυσκολεύει την φόρτωση των αποσκευών στο βάθος του.
Κινητήρας
Η κινητήρια μονάδα του Saab 9-3 XWD Sport Sedan Aero είναι ένας Turbo κινητήρας 2.0 λίτρων, με απόδοση ροπής 350Nm στις 2.500σ.α.λ. και ισχύ 240 ίππους (εργοστασιακή αναβάθμιση Hirsch από 210 σε 240ίππους) στις 5.500σ.α.λ.
Ο κινητήρας αυτός καταφέρνει να αποδώσει 30 επιπλέον ίππους -και είναι εξαιρετικά πιο δυνατός σε σχέση με την βασική έκδοση-όμως δυστυχώς η αναβάθμιση είχε σαν τίμημα την απώλεια της ζωντάνιας στις χαμηλές στροφές.
Έτσι εκεί που ο κινητήρας των 210 ίππων του απλού 9-3 τραβούσε από τις 1.200 σαλ και «κρεμούσε» στις 5.700, ο αναβαθμισμένος κινητήρας του Aero λειτουργεί ανάποδα-κάτι που θα σας ενθουσιάσει στους ανοικτούς δρόμους- καθώς στις μεσαίες και ψηλές στροφές «κεντάει», όμως από την άλλη πλευρά δεν θα αργήσει να σας κουράσει εκεί που η λειτουργία στις χαμηλές στροφές έχει πρωτεύοντα λόγο.
Μέσα στην πόλη η έλλειψη δύναμης κάτω από τις 2,100 σαλ πολλές φορές θα σας ενοχλήσει καθώς το αυτοκίνητο δυσκολεύεται να ξεκινήσει και θα χρειαστεί συχνά να καταφύγετε σε έντονο «αμπραγιάρισμα» προκειμένου να ξεκινήσετε σε μια ανηφόρα.
Από την άλλη πλευρά προκειμένου να μετριάσει την ενόχληση το 6αρι κιβώτιο ταχυτήτων έχει αρκετά κοντές σχέσεις και είναι ιδιαίτερα εύχρηστο και ακριβές.
Στην Πόλη
Οι σωστά ρυθμισμένες αναρτήσεις απορροφούν τις συνηθισμένες κακοτεχνίες του οδοστρώματος κρατώντας τους επιβάτες του 9-3 ξεκούραστους. Η πολύ καλή ηχομόνωση συνδυάζεται με τα μαλακά χειριστήρια (τιμόνι-πετάλια) και βοηθά τον οδηγό να χαλαρώσει στις αστικές του μετακινήσεις και να απολαύσει την πολυτέλεια και τις μυρωδιές του δερμάτινου εσωτερικού που ακόμη και σήμερα κυριαρχούν στο εσωτερικό.
Η κατανάλωση των 14-15 λίτρων μέσα την πόλη μπορεί να ακούγεται υψηλή όμως είναι απόλυτα λογική για την απόδοση του κινητήρα, το βάρος του αμαξώματος αλλά και φυσικά την ύπαρξη της τετρακίνησης.
Στον Αυτοκινητόδρομο
Στον αυτοκινητόδρομο το Saab 9-3 XWD Sport Sedan Aero- εκείνη την βροχερή ημέρα – η οδήγηση από την Αθήνα στην Αράχοβα- και αντίστροφα υπό βροχή ήταν ακριβώς ότι χρειαζόμουνα για να καταλάβω την συμπεριφορά του 9-3 στις συνθήκες για τις οποίες σχεδιάστηκε.
Στην εθνική οδό Αθηνών Λαμίας με ταχύτητες ταξιδιού το αυτοκίνητο συμπεριφερόταν με αξιοπρέπεια και δεν ένοιωσα ούτε μια φορά ότι θα γλιστρήσει ή δεν θα φρενάρει παρά την καταρρακτώδη βροχή που επικρατούσε.
Άσχετο(!), αλλά το σύστημα με τους καθαριστήρες του παρμπρίζ πρέπει να είναι το καλύτερο που έχω συντονίσει μέχρι σήμερα.
Οι κλίσεις που έπαιρνε το αμάξωμα λόγω του μαλακού σεταρίσαματος των αναρτήσεων σε γρήγορες παρατεταμένες στροφές σαν αυτές της Υλίκης ήταν έντονες – και ίσως ενοχλητικές, όμως άμεσα διαπιστώνεις ότι το πρόβλημα είναι μάλλον ψυχολογικό και ότι το αυτοκίνητο ουσιαστικά παραμένει ανεπηρέαστο.
Μετά από λίγο όταν απέκτησα εμπιστοσύνη στο αυτοκίνητο και κατάλαβα ότι παρά τις κλίσεις το αυτοκίνητο είναι αποτελεσματικό και ουδέτερο δεν δυσκολεύτηκα να κινηθώ με αρκετά ζωηρούς ρυθμούς.
Σε παρατεταμένες στροφές το αυτοκίνητο μπορεί να γέρνει όμως μένει ακλόνητο στην πορεία που χαράζει το τιμόνι.
Υποστροφή? «Όχι ευχαριστώ… δεν θα πάρω» λέει το Saab 9-3 Aero!
Και εάν κάτι πάει να στραβώσει τότε τα δισκόφρενα θα επιβραδύνουν χωρίς δράματα το αυτοκίνητο σαν να έχετε ρίξει άγκυρες. Στον αυτοκινητόδρομο η κατανάλωση με γρήγορους ρυθμούς δεν ξεπέρασε τα 11-11,5 λιτρα/100 χλμ, ενώ ο κινητήρας έχει τόση ροπή μετά τις 3,000 σαλ που δεν χρειάζεται κατέβασμα από 6η όταν χρειαστεί να προσπεράσετε.
Οι πολλαπλοί σύνδεσμοι στον πίσω άξονα και η άψογη λειτουργία της τετρακίνησης εξασφαλίζουν μια απόλυτα ελεγχόμενη και ισορροπημένη συμπεριφορά ακόμα και σε ταχύτητες.. απογείωσης.
Φυσικά εγώ –τηρώντας τον κώδικα δεοντολογίας όπως μου έχουν υποδείξει οι έμπειροι – πότε δεν θα τολμούσα να ξεπεράσω το όριο των 120 χλμ/ω, αλλά δυστυχώς έχω κάτι φίλους με περίσσιο θάρρος που με διαβεβαίωσαν ότι το ταχύμετρο μπορεί να δείξει 250χλμ/ω δικαιολογώντας απόλυτα το όνομα “Aero”.
Σε αυτές τις ταχύτητες το εσωτερικό είναι εξαιρετικά ήσυχο και το τιμόνι μεταφέρει το τι γίνεται στον δρόμο, ενώ το μάτι του οδηγού σαρώνει με αγωνία τις ευθείες του αυτοκινητόδρομου αναζητώντας τις κάμερες της τροχαίας.
Έτσι μου είπαν αυτοί που τολμούν–και εγώ σας το μεταφέρω χωρις διάθεση αμφισβήτησης…
Στις Στροφές
Λίγο πριν την Αράχοβα που το υψόμετρο είναι μεγάλο και ο δρόμος φυλάει την υγρασία για δώρο/έκπληξη σε κάθε απρόσεκτο οδηγό- ένοιωσα το αυτοκίνητο να γλιστρά με τα τέσσερα.
Το τιμόνι είναι κοφτερό και γρήγορο, όμως η αλήθεια είναι ότι τελικά παρέχει μέτρια πληροφόρηση, αφού είναι κάπως μαλακό για τα γούστα μου.
Σε πιο σφικτές στεγνές διαδρομές το αυτοκίνητο παραμένει ουδέτερο και σταθερό αρνούμενο να υποστρέψει (μέσα στα πλαίσια της λογικής)-κάτι που θα ήταν άψογο αν υπήρχε τρόπος να ξεκολλήσει έστω και λίγο και το πίσω μέρος.
Αφήνοντας το γκάζι μέσα στην στροφή δεν συμβαίνει τίποτε και απλά το αυτοκίνητο χάρη στην πίσω ανάρτηση θα κλείσει την τροχιά του, ενώ το πάτημα των φρένων πριν την είσοδο για να πλασάρουμε το αυτοκίνητο απλά… φρενάρει το αυτοκίνητο!
Για να γίνει το «θαύμα» και να φύγει το πίσω μέρος σε στεγνό δρόμο χρειάστηκε να καταφύγω στο χειρόφρενο- κάτι που σίγουρα δεν ταιριάζει ούτε στον χαρακτήρα του αυτοκινήτου αλλά ούτε και στον δικό μου (..λέμε τώρα!).
Παρόλα αυτά εάν πλασαριστεί το αυτοκίνητο με χειρόφρενο, η τετρακίνηση θα κρατήσει το αυτοκίνητο με το πλάι αλλά όχι για όσο χρειάζεται για να χαράξει το χαμόγελο στα χείλη μιας κουρασμένης μητέρας τριών παιδιών.
Με λίγα λόγια στο στεγνό οδόστρωμα το αυτοκίνητο είναι απόλυτα ασφαλές και ουδέτερο, όμως χρειάζεται ακόμη περισσότερη δύναμη ή πιο ολισθηρές συνθήκες- ώστε να γίνει διασκεδαστικό.
Στο Χιόνι!
Ανεβαίνοντας στο βουνό άρχισε να χιονίζει αρκετά και έτσι θυμήθηκα εκείνη την διαδρομή στο Λιβάδι που έχει ένα φαρδύ φλάτ χωματόδρομο χωρίς κίνηση. Όταν έφτασα εκεί ο δρόμος ήταν φρεσκοχιονισμένος και επειδή έμοιαζε με πίστα X Rally το «κακό» δεν άργησε να γίνει.
Υπάρχει μια φήμη που με κυνηγά και λέει ότι όταν οδηγώ αυτοκίνητα «τους πίνω το αίμα»… Σαν αντίλογο πάντα λέω ότι μετά από αρκετές εκατοντάδες δοκιμές αυτοκινήτων η μόνη ζημία που έχω κάνει σε test drive ήταν μια ελαφριά γρατζουνιά στο πίσω φτερό ενός ομολογουμένως ακριβού αυτοκινήτου που βρήκε στην πόρτα του γκαραζ μου…
Ευτυχώς η γρατζουνιά έφυγε με λίγη αλοιφή και έτσι από ότι μου είπαν δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα.
Το λέω αυτό σε μια μάταιη προσπάθεια να δικαιολογήσω το ότι όταν είδα το χιονισμένο δρόμο… το μάτι μου γυάλισε και αποφάσισα να δοκιμάσω την τετρακίνηση..
Πρόκειται για ένα σύστημα τετρακίνησης Hadlex 4 στο οποίο η διανομή της ροπής στους τροχούς γίνεται με ένα ηλεκτρουδραυλικό κύκλωμα σταθερής πίεσης που επιτρέπει την διανομή της ροπής να μοιράζεται συνεχώς σε όλους τους τροχούς ανάλογα με τις δυνατότητες πρόσφυσης.
Έτσι δεν χρειάζεται να σπινάρουν πρώτα οι εμπρός τροχοί για να λειτουργήσει η τετρακίνηση-όπως στα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν το σύστημα της προηγούμενης γενιάς-και συνεπώς λείπουν τα γνωστά και άκρως ενοχλητικά «κλοτσήματα» κατά την επιτάχυνση από στάση και μέσα στην στροφή.
Οδηγώντας το αυτοκίνητο σε ολισθηρά οδοστρώματα καταλαβαίνεις εύκολα το πόσο σωστά λειτουργεί το XWD, καθώς η δύναμη μεταφέρεται εύστοχα στον άξονα που την έχει περισσότερη ανάγκη προκειμένου το αυτοκίνητο να κινείται όχι μόνο με απόλυτη ασφάλεια αλλά να είναι ταυτόχρονα και διασκεδαστικό.
Η αγαπημένη μου διαδρομή -αν και μικρή, ήταν πολύ καλά πατημένη χωρίς λακκούβες με φρέσκο χιόνι λίγων πόντων που επέτρεπε στο χαμηλό αυτοκίνητο να δείξει όλα του τα χαρίσματα.
Είχε κλειστές εναλλασσόμενες στροφές και είχε και δύο φουρκέτες…
Ακόμα θυμάμαι εκείνο το κομμάτι με… «τρίτη πατημένη – σε χάσιμο μέσα σε λιμνάζοντα νερά – πενήντα μέτρα – φλικ με δεύτερη πατημένη και φουρκέτα ανοιχτή – προσοχή νεροφαγώματα …» τι να λέμε τώρα…
Το έκανα τρεις φορές μπρος πίσω και δεν το χόρτασα!
Sorry αλλά μου άρεσε, όπως άρεσε και στον συνοδηγό μου- ο οποίος μου επισήμανε ότι όσο συνέβαιναν αυτά εμείς καθόμασταν μέσα στην πολυτέλεια και την άνεση -και κυρίως ότι είχα ξεχάσει να βγάλω εκτός του ESP!
To 9-3 στο χώμα πλασαριζόταν τόσο γλυκά και το XWD λειτουργούσε τόσο σωστά που στην ουσία οι αισθητήρες του ABS αδυνατούσαν να ανιχνεύσουν επικίνδυνη διαφορά στην ταχύτητα περιστροφής των τροχών επιτρέποντας μας να κινηθούμε με το πλάι!
Το XWD με ομαλή οδήγηση (το τονίζω!) είναι τόσο καλό που κοροϊδεύει το ESP! Εντυπωσιακό… Είμαι σίγουρη ότι εάν κάποιος γίνει άτσαλος και αρχίσει να κάνει τις γνωστές «τιμονιές του γκλίγκορου» το ESP δεν θα έχει απολύτως κανένα πρόβλημα να τον «καρπαζώσει» με συνοπτικές διαδικασίες!
«Εμείς για αλλού κυλήσαμε, για αλλού, Και αλλού η ζωή μας πάει»… Άλλο ένα τεστ που ξεφύγαμε και που περιγράφοντας το καταστρέφω την φήμη μου… Δεν βαριέσαι!
Το αυτοκίνητο μας γύρισε πίσω στην Αθήνα και όλα θα ήταν τέλεια σε αυτή την υπέροχη ημέρα εάν στην στάση για καφέ που κάναμε στην Λειβαδιά δεν μας έκλεβαν με αριστοτεχνικό τρόπο το τσαντάκι με την φωτογραφική μας μηχανή… Έτσι οι φωτογραφίες στο άρθρο δεν είναι δικές μου (…είναι σίγουρα καλύτερες από τις δικές μου!).
Συμπέρασμα
Το Saab 9-3 Aero είναι ένα ξεχωριστό αυτοκίνητο με οικογενειακό χαρακτήρα και με ένα κινητήρα προσανατολισμένο σε ταξίδια στον αυτοκινητόδρομο. Σε αυτές τις συνθήκες όλο το «πακέτο» λειτουργεί με μια απίστευτη συνοχή, όμως η έλλειψη δύναμης του αναβαθμισμένου κινητήρα στις χαμηλές στροφές κουράζει στην καθημερινή συμβίωση κάνοντας την επιλογή της απλής έκδοσης με τους 210 ίππους για εμένα να μοιάζει πιο ολοκληρωμένη.
Πραγματικά λυπάμαι που η Saab σταμάτησε να βγάζει αυτοκίνητα γιατί ήταν μια χαρισματική εταιρεία με μηχανικούς/μάστορες και executive officers/μερακλήδες που μπροστά στην θέληση τους να βγάλουν ένα τέλειο αυτοκίνητο δεν μπόρεσαν ποτέ να ισορροπήσουν τα οικονομικά της εταιρείας τους.
Δέκα χρόνια μετά το Saab 9-3 XWD Sport Sedan Aero κρατά την τιμή στα περίπου €12-14.000 κάτι που αν μη τι άλλο δείχνει ότι αυτοί που ξέρουν ακόμη το αναζητούν παρότι η εταιρεία που το κατασκευάζε έκλεισε…
Εύγε Saab έχεις μια θέση στην καρδία μου-για πάντα!
Δεν με ευχαρίστησε
- Το τεμπέλιασμα του κινητήρα κάτω από τις 2,100 σαλ και η έλλειψη αρμονίας στην εξωτερική σχεδίαση του αυτοκινήτου (περί ορέξεως…).
- Ότι τα Saab δεν παράγονται πια….
Θα θυμάμαι
- Την δύναμη και την οικονομία του κινητήρα στις ανοικτές διαδρομές.
- Επιτέλους η ηλεκτρονική τετρακίνηση δούλεψε όσο σωστά δουλεύει και η κλασσική με τα τρία διαφορικά προσφέροντας ασφάλεια και χαμόγελα!
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,
Ισμήνη Φαμπιάτου
