Legend Cars: Επέστρεφε..
Σβήνεις… και στην ησυχία της στιγμής ακούς τα μέταλλα να παράγουν το χαρακτηριστικό τους θόρυβο…
Όπως όταν σβήνουν οι κινητήρες για ένα μικρό διάστημα ανεβάζουν πρώτα την θερμοκρασία τους -καθώς δεν κυκλοφορεί μέσα τους το λάδι και το ψυκτικό κάνοντας το γνωστό «τικ-τικ» από τα μέταλλα -έτσι και οι αναμνήσεις από έναν αγώνα αυτοκινήτου πριν κρυώσουν παράγουν δυνατά συναισθήματα καθώς η αδρεναλίνη δεν κυκλοφορεί πια στο μυαλό και οι σκέψεις βάζουν φωτιά στην λογική.
Μες το μυαλό ακούς: «Μπορούσες να αργήσεις πολύ στα φρένα στην Κ1 και την Κ6», «η Κ3 και η Κ9 σίγουρα περνούσε με μια επάνω», «αν είχα χρόνο για δοκιμές»… « αν δεν άκουγα την πορτοκαλί μπλούζα»… τέτοια πράγματα!
Και ξαφνικά όλα σβήνουν στην στιγμή όταν κυριαρχεί η λογική και οι υποσχέσεις και λες : «αν δεν τους αγαπούσα τόσο πολύ»!
«Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με —
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κι επιθυμία παλιά ξαναπερνά στο αίμα·»
Κωνσταντίνος Καβάφης
Αλήθεια, πόσες αναγνώσεις να έχει ο Καβάφης?
Η επιστροφή της Ασώτου…
Η επιστροφή μου στις πίστες για τον 3ο Αγώνα Ταχύτητας του 2019 στην κατηγορία HTTC -μετά από 12-13 χρόνια απουσίας λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, έγινε με πολλές προϋποθέσεις και με ακόμη περισσότερες δεσμεύσεις για αυτοσυγκράτηση που ενισχύθηκαν από κάποια σχετικά- αλλά κυρίως από κάποια άσχετα γεγονότα της εβδομάδας που προηγήθηκε…
‘Όπως κάποιοι από εσάς ήδη καταλάβατε από την εισαγωγή, οι γραμμές αυτές γράφονται νωρίς τα ξημερώματα, οπότε για να μην ξεφύγουμε περισσότερο από αυτά που μας ενδιαφέρουν καλό θα ήταν να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή!
«θες να οδηγήσεις ένα Legend car στο httc το άλλο σκ?»
Πριν δέκα μέρες στο Messenger ήρθε ένα μήνυμα από τον φίλο μου τον Δημ. Αμαξόπουλο που έλεγε ακριβώς: «Καλησπέρα! αν και κάπως τελευταία στιγμή θες να οδηγήσεις ένα Legend car στο httc το άλλο σκ»?
Για να πω την αλήθεια δεν ήξερα ακριβώς τι είναι τα Legend Cars και έτσι μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα βρέθηκα να διαβάζω το website της Fortune Motosport (http://www.fortunemotorsport.com) που φέρνει τα Legend Cars στην Ελλάδα με στόχο να δημιουργήσει μια ανταγωνιστική και διασκεδαστική κατηγορία αγώνων αυτοκινήτου που θα είναι όμως και προσιτή!
Χαζεύοντας τις φωτογραφίες αυτό που έβλεπα μου άρεσε τόσο πολύ που δεν μου πήρε περισσότερο από μισό λεπτό για να απαντήσω θετικά στην προταση παρότι δεν το είχα συζητήσει με τον σύζυγο μου, αλλά ούτε και ήξερα ακριβώς τι μηχανικά μέρη κρύβονται κάτω από την ρετρό εμφάνιση.
Μισό λεπτό αργότερα η απάντηση ήταν «ωραία έχουμε track day σε τρεις ημέρες, θα έρθεις εκεί να το γνωρίσεις». «Εντωμεταξύ ανανέωσε την λισάνς σου..και τα λέμε»!
Απλά, λιτά και μετρημένα πράγματα-…όμως ξαφνικά είχα δεσμευτεί σε κάτι που δεν γνώριζα!
Ψάχνοντας το website βρήκα καθησυχαστικό ότι την συμμετοχή μου θα την υποστήριζε ο Γιώργος Παπαμιχάλης που αν μη τι άλλο ξέρει τον χώρο- και έμενε τώρα να πείσω το άντρα μου και να μάθω τι είναι αυτά τα Legend Cars!
LEGEND CAR XJR 1200/1300 και LEGEND CAR FZ-09
Το πρώτο LEGEND CAR κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1992 στο Charlotte Motor Speedway. Ο σκοπός ήταν να δημιουργηθεί μια ανταγωνιστική και διασκεδαστική κατηγορία αγώνων αυτοκινήτου αλλά συγχρόνως και προσιτή για να συμμετέχει οποιοσδήποτε με χαμηλό κόστος αγοράς, χρήσης και συντήρησης.
Τα Legend Cars είναι τροποποιημένες εκδόσεις από fiberglass και με κλίμακα 5/8 των φημισμένων αγωνιστικών αυτοκινήτων NASCAR όπου έγιναν γνωστά με διάσημους οδηγούς αγώνων όπως ο Fireball Roberts, ο Buck Baker, ο Curtis Turner, ο Speedy Thompson και ο Banjo Matthews στην αμερικάνικη σκηνή του motorsport.
Η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Δανία και η Φιλανδία από το 1996 διοργανώνουν εθνικές κατηγορίες αγώνων με LEGEND CARS δίνοντας την ευκαιρία σε όλους να γνωρίσουν τον μαγικό κόσμο των αγώνων.
Πλαίσιο
Με διαστάσεις μεταξονίου1.85m, Πλάτος 1.52m, Μήκος 3.30m και Ύψος 1.16m είναι εμφανές ότι κάτω από το εντυπωσιακό ρετρό αμάξωμα ουσιαστικά θα βρούμε ένα «μεγαλωμένο κάρτ» που στο σωληνωτό του πλαίσιο ενσωματώνει ένα πανίσχυρο roll cage που εκτός από απόλυτη ασφάλεια για τον οδηγό προσφέρει και ισχυρή ακαμψία στο πλαίσιο.
Ο κινητήρας είναι τοποθετημένος μπροστά στον διαμήκη άξονα με τους κυλίνδρους του να βρίσκονται μαζί με την εξάτμιση στο αριστερό μέρος του αυτοκινήτου- μαζί με την εξάτμιση που βγαίνει μέσα στο μπροστινό αριστερό φτερό -και το κιβώτιο μαζί με την τροφοδοσία στο δεξί μέρος του.
Πάνω στο κιβώτιο του κινητήρα ξεκινά- με έναν σταυρό, ένας άξονας μετάδοσης που τρέχει από την δεξιά πλευρά του οδηγού μέχρι το πίσω μέρος όπου εφαρμόζει πάνω σε έναν άκαμπτο άξονα που φιλοξενεί ένα κλειδωμένο 100% μπλοκέ που φροντίζει να περνά η δύναμη στον δρόμο.
Στο τούνελ που βρίσκεται στην δεξιά πλευρά του οδηγού είναι τοποθετημένος ο επιλογέας που καταλήγει στο 6αρι σειριακό το μοτοσικλετιστικού κινητήρα και ο κατανομέας πίεσης των φρένων.
Στην μέση του κοκπίτ βρίσκεται ένα απλό αφαιρούμενο τιμόνι, ο διακόπτης ρεύματος και το μπουτόν εκκίνησης που προσωπικά όταν ήμουν δεμένη στο κάθισμα δεν τον έφτανα αφού όλα είναι σχεδιασμένα για αντρικό σωματότυπο…
Ο οδηγός κάθεται σε ένα βαθύ Bucket και δένεται στο πλαίσιο με Ζώνες 6 σημείων επίσης προδιαγραφών FIA, ενώ πίσω από τον οδηγό βρίσκεται ένα αγωνιστικό ντεπόζιτο καυσίμων χωρητικότητας 15.5lt
Αναρτήσεις /Φρένα
Η ανάρτηση αποτελείται από διπλά ψαλίδια εμπρός και έναν άκαμπτο άξονα με συνδεσμολογία De-Dion, ενώ τα αμορτισέρ είναι Bilstein με ελατήρια Coilovers, ρυθμιζόμενα (..σε 8 θέσεις από ότι άκουσα).
Οι τροχοί αποτελούνται από σιδερένιες ζάντες της Basset Inex (για αντοχή στις εξόδους και χαμηλό κόστος) πλάτους 7″ και διαμέτρου 13″ που φορούν ελαστικά 205/60R13 με επιλογές σε Radial, Semi Slicks και Slicks.
Τα φρένα αποτελούνται από απλούς δίσκους μπροστά και ταμπούρα πίσω και ενώ δεν διαθέτουν υποβοήθηση ανταποκρίνονται με άνεση στην πέδηση των 500 κιλών του Legend Car.
Κινητήρας
Υπάρχουν δύο βασικές επιλογές κινητήρων της Yamaha που περιλαμβάνουν τον τετρακύλινδρο αερόψυκτο 1200/1300 κ.εκ των YAMAHA XJR/FJR με απόδοση 130 ίππων που συνδυάζεται με ένα 5αρι κιβώτιο και τον ολοκαίνουριο τρικύλινδρο υδρόψυκο των 858 κ.εκ της YAMAHA FZ-09 με απόδοση 136 ίππων που συνδυάζεται με ένα 6αρι κιβώτιο.
Ο αεροελαιόψυκτος κινητήρας της XJR διαθέτει ένα μεγάλο ψυγείο λαδιού που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από τον κινητήρα, στην ίδια θέση με το ψυγείο νερού του υδρόψυκτου τρικύλινδρου κινητήρα των Yamaha FZ-09/MT-09 των 858 κεκ. Και των 136 ίππων που εξοπλίζει την καινούρια έκδοση .
Και οι δύο κινητήρες προσφέρουν την απαράμιλλη αξιοπιστία της YAMAHA καθώς δεν υπάρχουν επεμβάσεις ούτε στον κινητήρα ούτε στο κιβώτιο-και είναι σχεδιασμένοι από τους Ιάπωνες για να δουλεύουν σε αγωνιστικούς ρυθμούς για πάντα!
Αν έχεις ένα Legend Car το τελευταίο πράγμα που θα πρέπει να σε απασχολεί είναι η αξιοπιστία των κινητήρων και των κιβωτίων τους που μπορούν να γυρνούν στις 9-10.000 σαλ για πάντα!
Και οι δύο κινητήρες έχουν έντονο χαρακτήρα με τον 1300 να εστιάζει στην ροπή και με τον 900αρι να συνδυάζει την ροπή με την μεγαλύτερη ευστροφία που του εξασφαλίζει ο πιο σύγχρονος σχεδιασμός και η υδρόψυξη.
Μου άρεσε ο τετρακύλινδρος για τον ήχο του, όμως τελικά αν ήθελα να επιλέξω το δικό μου Legend Car μάλλον θα διάλεγα τον τρικύλινδρο για το 6αρι κιβώτιο και την σταθερή απόδοση που προσφέρει η υδρόψυξη.
Τιμές
Η Fortune Motosport σας δίνει την δυνατότητα είτε να νοικιάσετε ένα Legend Car με τιμή ενοικίασης να κυμαίνεται από 80€ έως 150€ το δεκάλεππτο (ανάλογα με το μοντέλο, την πίστα και τα ελαστικά), είτε να αγοράσετε το δικό σας καινούριο με 20,000€ – 22,000 και κινητήρα YAMAHA FZ-09 ή ακόμη και μεταχειρισμένο με τιμές που ξεκινούν από τα 12.000€ με αερόψυκτο κινητήρα XJR 1300.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην σελίδα των Legend Cars στον ακόλουθο σύνδεσμo: www.legendcars.gr
Η προετοιμασία
Αν θυμάστε είχαμε μείνει στο ότι δέχτηκα να πάω να τρέξω στον αγώνα, αλλά δεν το είχα συζητήσει με τον σύζυγο μου που διαθέτει εκείνη την μία και μόνη άποψη που σέβομαι σε αυτή την ζωή- αφού ήταν πάντα δίπλα μου και με υποστήριξε σε όλες μου τις αποφάσεις.
Η Fortune Motosport φρόντισε για όλα τα διαδικαστικά που αφορούσαν την αγωνιστική μου άδεια, όμως η μητέρα του άντρα μου είχε μόλις εισαχθεί στο νοσοκομείο και η διάθεση στην οικογένεια ήταν εξαιρετικά βαριά.
Προς μεγάλη μου έκπληξη-και παρότι είχαμε πει να αποφεύγω τους αγώνες ταχύτητας- συμφώνησε αμέσως με την ιδέα παρακαλώντας με όμως να προσέχω και να μην ρισκάρω καθώς ένοιωθε γενικά δυσάρεστα εκείνες τις ημέρες…
Για να γίνουν τα πράγματα ακόμη πιο πολύπλοκα το Σαββατοκύριακο είχε αγώνες η κόρη μου στον στίβο και ο μεγάλος μου γιος στο μπάσκετ-και θα ήθελαν οπωσδήποτε να είναι κάποιος μαζί τους..
Δοκιμαστικά της Δευτέρας
Έφτασα στην πίστα των Μεγάρων όπου η Fortune Motosport είχε φέρει τρία ολοκαίνουρια LEGEND CAR FZ-09- ένα για τον Δημήτρη Αμαξόπουλο, ένα για τον Μίκη Καλογηράτο και ένα για εμένα που έπρεπε να ρονταριστούν και να στηθούν για τον αγώνα του Σαββατοκύριακου.
Φτιάξαμε το κάθισμα στα μέτρα μου, βάλαμε τα μαξιλαράκια στο αντρικών διαστάσεων Bucket κάθισμα και με τον κινητήρα να μυρίζει καινουργίλα βγήκα να κάνω 10 γύρους αλλάζοντας συνεχώς ταχύτητες και επιταχύνοντας προοδευτικά για να δουλευτεί το κιβώτιο και ο κινητήρας- αλλά και για να νοιώσω την συμπεριφορά του αυτοκινήτου με τα ελαστικά radial.
Η πρώτη επαφή
Η θέση οδήγησης είναι χαμηλή τοποθετώντας τον οδηγό σχεδόν στο επίπεδο του δρόμου με όλη την αίσθηση να θυμίζει ένα καρτ με τον κινητήρα εμπρός!
Όλο το σετάρισμα της θέσης οδήγησης απευθύνεται σε αντρικό σωματότυπο από 1,75 και πάνω, όμως χρησιμοποιώντας τα αγαπημένα μου μαξιλαράκια όλα τα χειριστήρια βρέθηκαν σχεδόν εκεί που ήθελα.
Μια μικρή διόρθωση χρειαζόταν στο αμπραγιάζ που ήταν ψηλά και επειδή είχα μικρό πόδι δεν το έφτανα με αποτέλεσμα να πατινάρω το μοτέρ όταν φρέναρα. Ευτυχώς όλα τα πετάλια ρυθμίζονται στο ύψος και έτσι κάθε ένας μπορεί να βολευτεί εύκολα στο μικρό αγωνιστικό.
Ο θόρυβος μέσα στο αυτοκίνητο είναι εκκωφαντικός αλλά φυσικά ακούγεται σαν μουσική στα αυτιά του μέσου βενζινοκέφαλου με τον κινητήρα να ουρλιάζει γεμίζοντας διαδοχικά τις ταχύτητες στο θετικό σειριακό 6αρι την μια μετά την άλλη με καταιγιστικό ρυθμό.
Η εξάτμιση βγαίνει μέσα στο αριστερό φτερό που από την μία ενισχύσει σαν ηχείο τον θόρυβο της και από την άλλη επιτρέπει λίγα από τα καυσαέρια να μπαίνουν στην καμπίνα και να αρωματίζουν την ατμόσφαιρα!
Το τιμόνι είναι σχετικά ελαφρύ και δίνει μια καλή επικοινωνία με τους μπροστινούς τροχούς και πληροφορεί για το επίπεδο πρόσφυσης τόσο στις στροφές όσο και στο φρενάρισμα χωρίς να κουράζει τα χέρια του οδηγού.
Η ανάρτηση είναι σίγουρα σφικτή και ο πίσω άξονας De Dion συνεργάζεται με το άκαμπτο πλαίσιο και σχεδόν εξαφανίζει τις κλίσεις μέσα στην στροφή, ενώ οι μπροστινές αναρτήσεις είναι λίγο πιο ενδοτικές επιτρέποντας να καβαλήσεις το κερμπ σε αγαπημένες στροφές σαν την Κ8 χωρίς να επηρεάζεται η πορεία σου.
Το πίσω μέρος κάθεται και αυτό σωστά ελέγχοντας την υπερστροφή στην επιτάχυνση και κατεβάζοντας την δύναμη του κινητήρα με ασφάλεια στην έξοδο.
Στην ευθεία λόγω φασαρίας από τον αέρα και τον κινητήρα έχεις την αίσθηση ότι πάς πολύ γρήγορα, ωστόσο αν ήθελα να μαντέψω θα έλεγα ότι ένα Legend Car δύσκολα ξεπερνά τα 160 χλμ στο τέλος της μεγάλης ευθείας της πίστας των Μεγάρων.
Το ζητούμενο με ένα τέτοιο αυτοκίνητο είναι κυριώς η αίσθηση και δευτερευόντως οι απόλυτοι χρόνοι που απαιτούν και πιο απόλυτες κατασκευές.
Σχεδιάστηκε για να είναι Fun to Drive και είναι ακριβώς αυτό σε κάθε ευθεία και κάθε στροφή!
Reality Check
Μετά το ροντάρισμα επέστρεψα στα πιτς και διορθώσαμε το αμπραγιάζ και τα φρένα που τραβάγανε προς τα αριστερά στις δυνατές επιβραδύνσεις στο τέλος της ευθείας (αφού το αυτοκίνητο ήταν του κουτιού) και μπήκα να κάνω μερικούς πιο δυνατούς γύρους ώστε να κοιτάξουμε την συμπεριφορά της ανάρτησης που μου είχε φανεί κάπως σφικτή για τα 54 κιλά μου.
Είχα κάνει ήδη περίπου 10 γύρους στο ροντάρισμα και έτσι μόλις ολοκλήρωσα τον πρώτο γύρο για να ζεσταθούν τα λάστιχα αποφάσισα να μπω δυνατά στην Κ9 προς την Κ10 και επιτάχυνα κουμπώνοντας από 3η σε 4η …όταν ξαφνικά – χωρίς να το περιμένω, το πίσω μέρος απογειώθηκε και μέσα σε μερικά δέκατα του δευτερολέπτου βρέθηκα πάνω στην προστατευτική μπαριέρα στην ευθεία της εκκίνησης καταστρέφοντας το πίσω αριστερό αμορτισέρ και λάστιχο.
Ευτυχώς δεν έπαθα το παραμικρό καθώς τα συστήματα ασφαλείας λειτούργησαν άψογα και με προστάτευσαν πλήρως παρά την σφοδρότητα της εξόδου.
Ωστόσο, έμεινα ακίνητη μέσα στο αυτοκίνητο με την σκόνη να έχει γεμίσει το εσωτερικό προσπαθώντας να καταλάβω τι είχε συμβεί, ενώ το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό μου ήταν η συζήτηση που είχα με τον άντρα μου το πρωί για την «κακή τύχη που μας κυνηγά αυτή την εβδομάδα»…
Είναι η πρώτη φορά που κάνω ζημία σε ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο -και αυτή την φορά είχα την ατυχία να είναι ένα ολοκαίνουριο αυτοκίνητο… που δεν ήταν δικό μου.
Ο δεύτερος νόμος του Murphy λέει ότι τίποτε δεν είναι σίγουρο και ότι το κακό θα συμβεί ακριβώς όταν δεν το περιμένεις!
Με μια πληγωμένη αυτοπεποίθηση και με την «ουρά στα σκέλια» πήγα και κάθισα στα pits νοιώθοντας άσχημα που έκανα μια τόσο μεγάλη ζημία σε ένα ξένο αυτοκίνητο.
Γνώριζα επίσης ότι η ευκαιρία που είχα να ξανακάνω έναν αγώνα μετά από τόσα χρόνια είχε άδοξο τέλος αφού το αυτοκίνητο ήταν προφανές ότι δεν θα ήταν έτοιμο μέχρι το Σάββατο που ήταν το πρώτο σκέλος.
Ο Γιώργος Παπαμιχάλης που είναι χρόνια επαγγελματίας, γνωρίζει ότι αυτά συμβαίνουν και ήρθε να μου πει ότι χάρηκε που δεν έπαθα τίποτε και να μου εξηγήσει ότι παρότι το αυτοκίνητο δεν θα είναι έτοιμο για τον αγώνα λόγω ανταλλακτικών, τελικά το κόστος επισκευής δεν θα είναι μεγάλο γιατί όλα τα ανταλλακτικά που χρησιμοποιεί το legend Car είναι εξαιρετικά φτηνά.
Αφού ζήτησα συγνώμη από όλους στην ομάδα και ένοιωσα πιο άνετα, έμεινα άφωνη όταν ο Γιώργος είπε : «έλα τώρα, ετοιμάσου γιατί θα μπεις με το τετρακύλινδρο που θα τρέξεις το Σάββατο». «Χρειάζεσαι μερικούς γύρους για να το συνηθίσεις», είπε και με άφησε για λίγο να ηρεμήσω!
Τηλεφώνησα στον άντρα μου που βρισκόταν στο νοσοκομείο με την μητέρα του και πάρα την δύσκολη στιγμή το μόνο που είχε να μου πει ήταν «μην το σκέφτεσαι –δεν θα χαρώ να σε δω να εγκαταλείπεις»!
Έκανα δύο γύρους με το τετρακύλινδρο, όμως δεν ένοιωθα καλά με όσα είχαν συμβεί και έτσι ζήτησα συγνώμη από όλους και ανανεώνοντας το ραντεβού μας για το Σάββατο του αγώνα… έφυγα.
Είχα κάνει ελάχιστες δοκιμές και το Σάββατο στα δοκιμαστικά είχα μόνο 5 λεπτά μέσα στην πίστα. Ήξερα από πριν ότι χωρίς προπόνηση δεν θα είχα καλά αποτελέσματα και έτσι όλο το άγχος του αγώνα ξαφνικά εξαφανίστηκε.
Θα πήγαινα απλά για να περάσω καλά κάνοντας αυτό που αγαπώ!
Α’ Σκέλος (Σάββατο 19/10)
Η πίεση από την δύσκολη εβδομάδα που είχαμε δεν μας άφησε να το συζητήσουμε πολύ στο σπίτι, όμως μου είπε ότι το ρητό «ενός κακού μύρια έπονται» δεν έχει βγει τυχαία- και ότι καλό θα ήταν να προσέχω και να φρενάρω νωρίς έτσι ώστε να βεβαιωθώ ότι δεν πρόκειται να μας συμβεί κάτι ακόμη…
Είπε μάλιστα ότι θα κάθεται στην εξέδρα και ότι θα φοράει μια πορτοκαλί μπλούζα για να τον βλέπω στον αγώνα και να μην ξεχνάω την υπόσχεση που του έδωσα να πατάω φρένα από τα 100 μέτρα.. και να μην τρέχω!
Μου είπε να πάω στον αγώνα αλλά να μην τρέχω-και εγώ τον άκουσα… Αυτό τώρα που το σκέφτομαι είναι κάπως περίεργο!
Βρέθηκα στην πίστα από το ξημέρωμα και τελικά γύρω στις 9.00 μπήκα για το πεντάλεπτο των δοκιμών με το τετρακύλινδρο Legend Car που εντωμεταξύ το είχανε μαλακώσει για τα κιλά μου και του είχαν βάλει semi slicks και έξτρα βάρος για να έρθει στα μέτρα μου.
Ολοκλήρωσα σχεδόν τον πρώτο γύρο προθέρμανσης και όταν αποφάσισα να ανεβάσω ρυθμό στην Κ7 παρατήρησα ότι στα κατεβάσματα ακουγόταν ένας έντονος μεταλλικός θόρυβος, αλλά σκέφτηκα ότι είναι φυσιολογικός- και αν δεν ήταν… σε κάθε περίπτωση θα τον φτιάχναμε στα πιτς μετά την προθέρμανση..
Φτάνοντας στην Κ1 στο κατέβασμα που έκανα μετά την ευθεία ακούστηκε ένας δυνατός κρότος και ξαφνικά έμεινα χωρίς ταχύτητες αφού κόπηκε μια βάση του κιβωτίου ή του επιλογέα.
…λίγα μέτρα πιο κάτω από το σημείο που είχα το ατύχημα την Δευτέρα!
Έκανα στην άκρη και το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το ρητό «ενός κακού μύρια έπονται»…
Ο αγώνας μου είχε τελειώσει, ή έτσι νόμιζα εγώ! Βλέπετε, εντωμεταξύ ο Δημήτρης Αμαξόπουλος προσφέρθηκε να μοιραστούμε το δικό του αυτοκίνητο- και έτσι έστω και χωρίς δοκιμές βρέθηκα στην εκκίνηση του αγώνα πριν τον Δημήτρη.
Με την γκαντεμιά που κουβαλούσα αυτή την εβδομάδα και την απόλυτη έλλειψη προπόνησης εκείνο που έλλειπε εκείνη την στιγμή θα ήταν να τριτώσει το κακό-και να καταστρέψω και το τρίτο αυτοκίνητο-και τον αγώνα του Δ.Α…
Με τον φόβο να γίνω το ανέκδοτο γκαντεμιάς της αγωνιστικής κοινότητας, άρχισα τον αγώνα μου στο πρώτο σκέλος μαθαίνοντας το αυτοκίνητο που ήταν στημένο από τον Δημήτρη- για τον Δημήτρη-και που λειτουργούσε υπέροχα ακόμη και με εμένα στο τιμόνι.
Σε κάθε στροφή αυτό το Legend Car καθόταν ακριβώς όπως έπρεπε στον δρόμο ενώ το μοτεράκι και το σασμάν βρισκόντουσαν σε μια υπέροχη αρμονία.
Το τιμόνι με τα semi slicks ελαστικά έδινε εξαιρετική πληροφόρηση και μέσα στην στροφή και γρηγορα κατάλαβα ότι εκμεταλλευόμενη την πίσω κίνηση και το μπλοκέ διαφορικό μπορούσα να ρυθμίζω την πορεία μου με το τιμόνι όταν οδηγούσα αμυντικά, με το γκάζι όταν ήθελα να παίξω και συνδυάζοντας και τα δύο όταν ένοιωθα ότι μπορώ να πάω πραγματικά γρήγορα.
Τα φρένα μπορεί στις προδιαγραφές να μην εντυπωσιάζουν όμως είναι πανίσχυρα και ανθεκτικά, ενώ αν κάνεις δοκιμές υποθέτω ότι μπορείς να αρχίσεις να παίζεις με τον λεβιέ του κατανεμητή πίεσης και σε συνδυασμό με το μπλοκέ διαφορικό να διασκεδάσεις πλαγιολισθαίνοντας.
Έτσι μισό γύρο αργότερα ξέχασα τι είχε συμβεί τις προηγούμενες ημέρες και είχα αρχίσει ήδη να πατάω-μέχρι που έφτασα στην Κ1 και είδα στις εξέδρες έναν έξαλλο τύπο με πορτοκαλί μπλουζάκι να κουνάει τα χέρια του με μανία…
Ο ρυθμός μετά τον δεύτερο γύρο είχε αρχίσει να ανεβαίνει, όμως τα φρένα σφύριζαν αμέσως όταν τα πίεζα προδίδοντας ακριβώς την στιγμή που πατούσα φρένο- και έτσι εκείνος ο αφιονισμένος τύπος με την πορτοκαλί μπλούζα-μου έκανε νόημα να πάω πιο σιγά όταν φρέναρα πιο βαθιά από το 100 που είχαμε συμφωνήσει…
Αν κάποιος καταλάβαινε ακριβώς τι παίζεται…
Παρόλα αυτά οι συμφωνίες είναι για να κρατιούνται και αμέσως συμμορφώθηκα στον «σηματωρό» αποφασίζοντας να οδηγήσω το Legend car του Δημήτρη σε ρυθμό test drive έτσι ώστε να βγάλω και τα συμπεράσματα που θα ενδιαφέρουν όσους από εσάς αποφασίσουν κάποια στιγμή να δοκιμάσουν ένα Legend Car σε Track Day.
Ο χρόνος που έκανα ήταν απογοητευτικός αλλά η ανακούφιση στο βλέμμα του τύπου με την πορτοκαλί μπλούζα και η χαρά ότι παρέδιδα το αυτοκίνητο στον Δ.Α. χωρίς βλάβη ήταν αρκετά… «Έσπασε η γκαντεμιά» σκέφτηκα..
Β’ Σκέλος (Κυριακή 20/10)
Ξύπνησα νωρίς το πρωί, μαγείρεψα και έβαλα στεγνωτήριο έτσι ώστε να σιδερώσω αμέσως όταν γυρίσω για να έχουν τα παιδιά ρούχα την Δευτέρα…
Μετά από λίγο κατέβηκε ο τύπος με την πορτοκαλί μπλούζα που την φορούσε για δεύτερη ημέρα αφού πίστευε ότι ήταν τυχερή και ότι ήταν τόσο έντονη στο χρώμα που θα τον έβλεπα όπου και να ήταν στημένος για να «τροχονομεύσει» !
Το αστείο είναι ότι συζητώντας με τον καφέ τα ξημερώματα της Κυριακής μου έκανε αρκετές υποδείξεις ότι κάποιες στροφές όπως η Κ8 θα πέρναγε λέει καλύτερα με μια σχέση επάνω-λες και δεν το ήξερα… ενώ διέκρινε ότι μπορούσα να φρενάρω πιο βαθιά στην Κ1 και να κερδίσω χρόνο.
Περίεργοι που είστε οι άντρες… Την μια μέρα κουνούσε τα χέρια του να πάω πιο σιγά σαν τον κ. Θανάση-τον πάλαι ποτέ τροχονόμο με το μουστάκι στην Κηφισιάς-και την επόμενη μέρα κατέβηκε με αμνησία για τα χθεσινά ρεζιλίκια … γεμάτος υποδείξεις!
Του ζήτησα να αλλάξει μπλούζα γιατί θα μύριζε μέχρι το τέλος της ημέρας, μα αρνήθηκε γιατί νόμιζε ότι ήταν γούρι! Συμφώνησε ωστόσο στο να προσπαθήσω να πάω πιο γρήγορα, εάν καταφέρναμε να μπει ο Δ.Α. πρώτος έτσι ώστε να μην υπάρχει το άγχος ότι μπορεί να του χαλάσουμε τον αγώνα.
Μοιάζει με αστείο να πας σε αγώνα και να σου λένε να μην τρέχεις, αλλά σκεπτόμενοι όλα όσα μας είχαν συμβεί την προηγούμενη εβδομάδα εκείνη την στιγμή αυτό μας φαινόταν λογικό!
Εκείνος έφυγε με τα δύο παιδιά για τους αγώνες τους και εγώ με τον μικρούλη μας σε ρόλο μηχανικού βρεθήκαμε από νωρίς στην πίστα των Μεγάρων για να προετοιμαστούμε για το Β’ Σκέλος που ήταν προγραμματισμένο για τις 12:30.
Λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας εμφανίστηκε η ρυπαρή ( 😉 ) πλέον πορτοκαλί μπλούζα και μου θύμισε ότι έπρεπε να ζητήσω από τον Δ.Α. να μπει εκείνος πρώτος έτσι ώστε μην έχω το άγχος του αυτοκινήτου..
Εκείνος δέχτηκε και έτσι όταν τελείωσε την προσπάθεια του μπήκα γρήγορα μέσα στο κάθισμα και τοποθετώντας όλα τα μαξιλαράκια μου με την βοήθεια του επτάχρονου μηχανικού μου, δέθηκα στο κάθισμα με την αγωνιστική ζώνη και ετοιμάστηκα για να πάω αυτή την φορά λίγο πιο γρήγορα.
Η συμφωνία ήταν να συγκρατηθεί η πορτοκαλί μπλούζα και να μην κουνήσει τα χέρια του, αλλά αν το έκανε εγώ θα έπρεπε να τον ακούσω… Πάμε λοιπόν!
Στον γύρο της προθέρμανσης η πορτοκαλί μπλούζα χαιρετούσε με χαρά και ανταπέδωσα και έτσι έφτασα στο σημείο της εκκίνησης με πρόθεση να κάνω κάτι καλό…
Ξεκίνησα αργά για να πάρω μια γραμμή που θα μου επέτρεπε να έχω φόρα όταν θα πέρναγα από την αφετηρία και φτάνοντας στην Κ1 άργησα στα φρένα όπως είχαμε πει και δεν είδα καμιά 
αντίδραση και έτσι αναθάρρεψα, όμως στον δεύτερο γύρο που πίεσα ακόμη περισσότερο τον είδα να χτυπιέται σαν το χταπόδι στην γωνία του- και έσκασα στα γέλια τόσο πολύ, που άρχισα να χάνω τις ταχύτητες στην Κ3 και στην ευθεία πριν τις φυστικιές!
Ο πρώτος μου γύρος ήταν κάπου στο 1,11 χαμηλό και αν δεν έχανα την συγκέντρωση μου από τα γέλια ο δεύτερος θα πήγαινε σίγουρα κάπου στο 1,10… Δεν πειράζει! Οι επόμενοι γύροι ήταν απλά διεκπεραιωτικοί αφού πραγματικά είχε τόσο άγχος που δεν μου πήγαινε να τον παιδέψω άλλο…
Ηρέμησα… και ηρέμησε!
Δεν πειράζει πορτοκαλί μπλούζα! Τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές ξέρεις πολύ καλά πόσα πολλά σημαίνεις- αλλά να ξέρεις ότι όλα θα ήταν καλύτερα αν δεν μου έκανες υποδείξεις για τα φρένα μου και τις ταχύτητες που χρησιμοποιούσα μετά το δεύτερο σκέλος…
Που σταματάει αυτή η παράνοια θεέ μου!
Δείτε λίγα λεπτά από το Β’ σκέλος στο in car βίντεο που ακολουθεί και δεχτείτε εκ των προτέρων την συγνώμη μου για την λάθος τοποθέτηση της κάμερας που έγινε από τον επτάχρονο μηχανικό μου!!
Η απονομή
Η απονομή των επάθλων έγινε στην μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων της πίστας και προσωπικά θα ήθελα να γίνει νωρίτερα- και στον χώρο των pits έτσι ώστε να μπορούν να την δουν και να χειροκροτήσουν όλοι οι θεατές τους αγαπημένους τους αθλητές.
Νομίζω ότι και οι οδηγοί θα το χαιρόντουσαν περισσότερο… Φαίνεται όμως ότι η μίνι δεξίωση που στήθηκε πριν την απονομή αξιολογήθηκε ως πιο σημαντική!
Τέλος πάντων το κλίμα ήταν πολύ φιλικό μεταξύ των οδηγών σε όλες τις κατηγορίες αλλά μου προκάλεσε εντύπωση το πόσο ενθουσιώδεις και φιλικοί ήταν οι οδηγοί του HTTC οι οποίοι χειροκροτούσαν με πάθος τους συναθλητές τους.
Ίσως το ότι ανταγωνίζονται μέσω χρονομέτρου- και όχι σώμα με σώμα όπως στις άλλες κατηγορίες-να τους κάνει να απολαμβάνουν περισσότερο το χόμπι τους και να τους επιτρέπει να διατηρούν άριστες φιλικές σχέσεις μεταξύ τους. Ίσως πάλι και να μην είναι έτσι τα πράγματα και να μου φάνηκε!
Για εμένα-με τους χρόνους που έκανα- προς απογοήτευση των παιδιών μου δεν υπήρχε κανένα βραβείο όμως ο πάντα ευρηματικός κ. Δήμος Ριζικάρης είχε την έμπνευση να με φωνάξει για να κάνω απονομή!
Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος για να συνειδητοποιήσω ότι μεγάλωσα! Όταν γίνεσαι παράγοντας και κάνεις απονομή, τότε σίγουρα έχεις μεγαλώσει…
Αυτό ήταν κάτι που το συνειδητοποίησα την ώρα που έκανα την απονομή και πραγματικά σάστισα τόσο πολύ που στους δύο τελευταίους οδηγούς δεν κατάλαβα ακριβώς τι έκανα!
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να πω ότι η οργάνωση ήταν άψογη, δεν υπήρξαν καθυστερήσεις και οι διοργανωτές κατάφεραν να φέρουν αρκετό κόσμο που γέμισε επιτέλους τις εξέδρες.
Προσωπικά παρά τις ατυχίες που αντιμετώπισα είχα την ευκαιρία να βιώσω και πάλι αυτή την μοναδική αίσθηση των αγώνων που κάνει τους οδηγούς να εθίζονται και να λατρεύουν τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Δεν έκανα τους χρόνους που θα ήθελα γιατί υπήρχαν πολύ σοβαροί πορτοκαλί λόγοι, ωστόσο θα ήθελα να είχα την ευκαιρία να ξαναοδηγήσω ένα Legend Car και να ξαναζήσω την εμπειρία. Μια εμπειρία που μπορείτε να την ζήσετε και εσείς αν θέλετε νοικιάζοντας ένα τέτοιο αυτοκινητάκι για έναν αγώνα ή σε κάποιο track day.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ: (+30) 694 087 9588 και www.legendcars.gr
Το όνειρο
Σκεφτείτε ένα ενιαίο με 20 τέτοια διαβολάκια να ανταγωνίζονται με προσπεράσεις όλα μαζί στην πίστα με σφραγισμένους και ελεγμένους κινητήρες που θα χρησιμοποιούν ηλεκτρονικές που θα μοιράζονται με κλήρωση πριν τον αγώνα έτσι ώστε να διασφαλιστεί η αξιοκρατία του θεσμού…
Λέμε τώρα!
Αν αντέξατε την πολυλογία μου ελπίζω ότι με αυτές τις γραμμές μπόρεσα να σας δώσω μια διαφορετική και πιο ανθρώπινη εικόνα από τους αγώνες που τόσο αγαπάμε όλοι εμείς!
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,
Ισμήνη Φαμπιάτου
Φωτογραφίες:
