Volkswagen Transporter – το θρυλικό Bulli γιορτάζει τα 70 του χρόνια

Το Volkswagen Transporter, που έγινε παγκόσμια γνωστό και ως “Bulli” αυτό τον μήνα συμπληρώνει 70 χρόνια από την έναρξη παραγωγής ενός μοντέλου-σύμβολου για τους επαγγελματίες.

Στις 8 Μαρτίου του 1950, το πρώτο Transporter, με τον κωδικό Type 2, βγήκε από τη γραμμή παραγωγής στο εργοστάσιο της Volkswagen στο Wolfsburg της Γερμανίας. Μετά το Beetle, το γνωστό «σκαραβαίο» που είχε λάβει τον κωδικό Type 1, το Transporter ήταν το δεύτερο παγκόσμιο best-seller της Volkswagen.

Μέχρι σήμερα και από το 1950, έχουν ακολουθήσει περισσότερα από 13 εκατομμύρια αυτοκίνητα, κατανεμημένα σε έξι γενιές και με διαφορετικές εκδόσεις όπως Transporter Van, Bulli, Camper, Kombi, Multivan, Caravelle κ.α..

Οι επαγγελματίες πάντα θεωρούσαν το Transporter ως έναν αξιόπιστο συνεργάτη. Οι γονείς απολάμβαναν την ασφάλεια του Bulli για την οικογένειά τους. Οι ταξιδιώτες γύριζαν τον κόσμο όλο με το Camper.

Το Volkswagen Transporter δημιουργήθηκε παράλληλα με το Beetle, με στόχο να υπηρετήσει την ανερχόμενη μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οικονομία της Ευρώπης, που απαιτούσε ένα μεγαλύτερο όχημα.

Το Transporter ήρθε να προσφέρει ένα επαγγελματικό όχημα συμπαγών διαστάσεων με μέγιστη εκμετάλλευση χώρου, με μπόξερ κινητήρα στο πίσω μέρος, με τον οδηγό πολύ μπροστά και έναν τεράστιο χώρο ανάμεσά τους. Αυτά ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά του T1 – της πρώτης γενιάς του βαν που εξελίχθηκε από τους μηχανικούς της Volkswagen και έφερε επανάσταση στην κατηγορία του.

Αναλυτικά οι γενιές του Transporter στο πέρασμα των χρόνων:

Το T1 – 1950 έως 1967

Στις 11 Νοεμβρίου του 1949, η Volkswagen αποκάλυψε στα ΜΜΕ το πρωτότυπο ενός επαγγελματικού οχήματος με σχεδίαση βαν. Η Volkswagen είχε καταλήξει στην ονομασία “Bully” όμως μία άλλη εταιρεία είχε τα δικαιώματα. Η λύση βρέθηκε αλλάζοντας την ονομασία από Bully σε Bulli. Έτσι γεννήθηκε η ανεπίσημη ονομασία του Volkswagen Transporter.

Ωστόσο, θα χρειαζόταν περισσότερο από μισός αιώνας για την Volkswagen Επαγγελματικά Οχήματα να αποκτήσει τα πλήρη εμπορικά δικαιώματα για την ονομασία, κάτι που έγινε το 2007. Έκτοτε, και επίσημα κάθε μοντέλο της σειράς θα μπορούσε να φέρει το όνομα Bulli, που οι λάτρεις του μοντέλου χρησιμοποιούσαν εδώ και πολλά χρόνια.

Η πορεία του Bulli είναι ένα ταξίδι στο χρόνο και τι καλύτερο από το να δοθεί το στίγμα μιας εποχής με τη μουσική. Το 1950 ο Bing Crosby ήταν ίσως ο μεγαλύτερος σούπερ σταρ της μουσικής σκηνής. Το τραγούδι του “White Christmas” εξακολουθεί να ακούγεται και σήμερα.

Τότε η Volkswagen ήταν μια αντίστοιχη start-up της σημερινής εποχής που παρουσίαζε το Transporter. Ο κινητήρας και το κιβώτιο ταχυτήτων προέρχονταν από το Beetle. To πλαίσιο, συμπεριλαμβανομένης μίας ενίσχυσης στο κάτω μέρος, ήταν μια νέα εξέλιξη. Το μέγιστο ωφέλιμο φορτίο ήταν στα 750 κιλά αποτελώντας ένα “θαύμα οικονομίας και μηχανικής”.

Το αυτοκίνητο πρόσφερε πρόσβαση μέσω των κλασικών πορτών με μεντεσέδες ή αργότερα μέσω της προαιρετικής συρόμενης πόρτας από την πλευρά του συνοδηγού. Το T1 ξεκίνησε ως κλειστό βαν, ένα βαν με παράθυρα και ως ένα μικρό λεωφορείο οκτώ θέσεων.

Το πιο θρυλικό Bulli ακολούθησε το 1951: ήταν το “Micro Bus De Luxe”, γνωστό και ως “Samba bus”, με περιμετρικά παράθυρα, ξεχωριστά παράθυρα οροφής και συρόμενη ηλιοροφή. Ένα χρόνο αργότερα, εμφανίστηκε στην αγορά το pickup, ένα είδος φορτηγού για τη δεκαετία του 1950.

Διάφοροι ειδικοί τύποι αμαξωμάτων προέκυψαν γρήγορα από αυτή την γκάμα. Η Westfalia συνέβαλε στο “camping box” – μια μονάδα που έκανε το Transporter το πρώτο κόμπακτ αυτοκινούμενο τροχόσπιτο. Το 1956, η παραγωγή μεταφέρθηκε σε μια νέα μονάδα στο Ανόβερο για να ικανοποιήσει την συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση.

Από το 1957 παραγόταν και στη Βραζιλία. Μέχρι να πάρει την σκυτάλη το 1967 το διάδοχό μοντέλο, περίπου 1,9 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν αγοράσει το Volkswagen Transporter με το διαιρούμενο παρμπρίζ (“splittie”) και το χαρακτηριστικό εμπρός μέρος, καθιστώντας το μια παγκόσμια επιτυχία.

Το T2 – 1967 έως 1979

Μια ξεχωριστή περίοδος που χαρακτηρίστηκε όχι μόνο από τη μουσική. Τον Αύγουστο του 1969, ο Jimi Hendrix, η Joan Baez και ο Bob Dylan έγραφαν ιστορία στο Woodstock με τον Pete Townshend των The Who να συνθέτει τη θρυλική ροκ όπερα “Tommy”. Τρεις μέρες ειρήνης και μουσικής στο Woodstock, στο οποίο τραβήχτηκε η πιο διάσημη από όλες τις φωτογραφίες του VW Bus: το “flower power T1” και ένα ζευγάρι στην οροφή του.

Ίσως τότε να ξεκίνησε μια μεταμόρφωση του αυτοκινήτου από ένα απλό όχημα σε μια στάση ζωής, ένα πραγματικό σύμβολο μιας εποχής. Δύο χρόνια νωρίτερα, στο Ανόβερο, είχε αρχίσει η παραγωγή της δεύτερης γενιάς του Transporter.

Το Volkswagen Transporter T2 κληρονόμησε τη χρηστικότητα του T1 και τη μετέφερε σε μία νέα εποχή ώστε να το καθιερώσει άμεσα ως ένα πολυλειτουργικό εργαλείο. Τα οπτικά χαρακτηριστικά του T2 χαρακτηρίζονταν από μία νέα εμπρός όψη δίχως το χαρακτηριστικό “V” του Τ1, αλλά με ένα ενιαίο καμπύλο παρμπρίζ (“baywindow”) και μια εισαγωγή αέρα κάτω από αυτό.

Πλέον, το Τ2 είχε στάνταρ μια συρόμενη πόρτα. Ως camber από την Westfalia είχε μια ανακλινόμενη (pop-up) οροφή και έτσι έγινε πιο ταξειδιάρικο από ποτέ. Αξιοσημείωτο είναι πως από το 1972 υπήρχε ένα ηλεκτρικό Transporter που μπορούσε να κινηθεί με μηδενικές εκπομπές ρύπων.

Στο εργοστάσιο του Αννόβερου κατασκευάστηκαν 2,14 εκατομμύρια οχήματα, μέχρι το Τ2 να αντικατασταθεί το 1979 από το Τ3. Η παραγωγή συνεχίστηκε για πολύ περισσότερο στη Νότια Αμερική και στη Νότια Αφρική. Χαρακτηριστικά, οι τελευταίες 1.200 μονάδες του T2 – το “56 Anos Kombi – Last Edition”- κατασκευάστηκαν τέλη του 2013 στη Volkswagen Βραζιλίας, στο Σάο Πάολο.

Το T3 – 1979 έως 1992

Ο κόσμος είχε αλλάξει και πάλι από τα τέλη της δεκαετίας του ’70. Για ακόμη μία φορά, τα τραγούδια ξυπνούν τις αναμνήσεις: το “Sultans Of Swing” των Dire Straits μεταδιδόταν σε ραδιόφωνα αυτοκινήτου με κρυστάλλινο ήχο.

Οι Police κυκλοφόρησαν το “Message In A Bottle” και οι Pink Floyd το πιο επιτυχημένο διπλό άλμπουμ στον κόσμο, το “The Wall”. Το 1979 η Volkswagen συνόδευσε αυτό το soundtrack με το νέο T3. H συνέχεια από το προηγούμενο μοντέλο ήταν εμφανής, αλλά όλο το πετυχημένο concept είχε μεταφερθεί στο παρόν χάρη σε νέες και σύγχρονες τεχνολογίες.

Τότε η Volkswagen έκανε μεγάλη πρόοδο στον τομέα της παθητικής ασφάλειας. Το πιο φαρδύ πλαίσιο, με αμετάβλητο μήκος και ύψος, πρόσφερε μεγαλύτερους χώρους για επιβάτες και αποσκευές.

Ο επίπεδης διάταξης κινητήρας που χρησιμοποιήθηκε συνέβαλε στην διαμόρφωση της βέλτιστης ευρυχωρίας. Από το 1981 και για πρώτη φορά οι επίπεδοι κινητήρες ήταν διαθέσιμοι και ως ντίζελ. Και το νέο πλαίσιο πρόσφερε οδηγικά χαρακτηριστικά ανάλογα με εκείνα ενός επιβατικού αυτοκινήτου.

Το 1985, η Volkswagen πρόσθεσε περισσότερες καινοτομίες. Οι βενζινοκινητήρες είχαν καταλυτικούς μετατροπείς ενώ παρουσιάστηκαν και οι πρώτοι πετρελαιοκινητήρες turbo. Ωστόσο, πάνω απ’ όλα, η γκάμα εμπλουτίστηκε με τις εκδόσεις syncro όπου ένας συνεκτικός συμπλέκτης μετέφερε την κίνηση στους τέσσερις τροχούς.

Χάρη στην ιδανική εκμετάλλευση των χώρων, το Τ3 έγινε μια ακόμη πιο ολοκληρωμένη επιλογή για αυτοκινούμενα. Επιπρόσθετα, το 1988 έκανε το ντεμπούτο του το California ως εργοστασιακό αυτοκινούμενο.

Όταν το τελευταίο Τ3 πέρασε από την γραμμή παραγωγής στο εργοστάσιο στο Ανόβερο, είχαν πωληθεί 1,3 εκατομμύρια μονάδες. Νέες εκδόσεις, όπως η Caravelle και η Multivan, είχαν ήδη προλάβει να γίνουν παγκόσμια best-sellers, ενώ περιορισμένης παραγωγής εκδόσεις όπως το Multivan White Star και το Blue Star έγιναν icon μοντέλα.

Στη Νότια Αφρική, η παραγωγή του δεξιοτίμονου T3 συνεχίστηκε μέχρι το 2005, κάτι που αύξησε τις συνολικές μονάδες που βγήκαν από τη γραμμή παραγωγής σε πάνω από 1,4 εκατομμύρια.

Το T4 – 1990 έως 2003

Έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε που οι Roxette τραγουδούσαν το “It Must Have Been Love” και οι UB 40 το “Kingston Town”. Επίσης, το 1990 σημειώθηκε μία τεχνολογική επανάσταση με το ντεμπούτο του T4: Μετά από 40 χρόνια με το Bulli ως πισωκίνητο με επίπεδο κινητήρα, το μοντέλο άλλαξε διάταξη.

Τώρα, ο νέος κινητήρας – και αργότερα οι κινητήρες VR – ήταν τοποθετημένος μπροστά και κινούσε τους εμπρός τροχούς. Αυτή η μετάβαση άλλαξε τα πάντα: το σχεδιασμό, την ανάρτηση, τους κινητήρες και τους χώρους. Τώρα υπήρχαν πολύ μεγαλύτεροι χώροι, κυρίως στο πίσω μέρος, σε σχέση με το T3.

Η νέα ανεξάρτητη πίσω ανάρτηση και η προαιρετική μόνιμη τετρακίνηση syncro καταλάμβαναν πολύ λίγο από αυτόν το χώρο. Η νέα διάταξη μετάδοσης και το νέο πλαίσιο βελτίωσαν θεματικά τα δυναμικά χαρακτηριστικά κάνοντάς τα εφάμιλλα με εκείνα ενός επιβατικού αυτοκινήτου.

Μπροστά το T4 έγινε πιο μακρύ ώστε να δημιουργηθεί επαρκής χώρος για τους εγκάρσιους τοποθετημένους τετρακύλινδρους και πεντακύλινδρους κινητήρες, εξασφαλίζοντας και καλύτερα επίπεδα παθητικής ασφάλειας.

Η Volkswagen Επαγγελματικά Οχήματα πρόσφερε για πρώτη φορά το Transporter με δύο διαφορετικά μεταξόνια. Το Multivan χρησιμοποίησε τον πρόσθετο εσωτερικό χώρο προς όφελος των επιβατών, όπως και το νέο California. Εν τω μεταξύ, το 1995, η Volkswagen Επαγγελματικά Οχήματα έγινε ανεξάρτητη μάρκα εντός του ομίλου και ήταν πιο επιτυχημένη από ποτέ.

Το T4 πέρασε στην ανανεωμένη του γενιά το 1996 και είχε σημαντικές αλλαγές, ειδικά κάτω από το καπό. Ο πεντακύλινδρος πετρελαιοκινητήρας του T4 ήταν ο πρώτος TDI (turbodiesel direct injection) που μπήκε σε Transporter. Το πιο μεγάλο εμπρός μέρος των επιβατικών εκδόσεων πλέον επέτρεψε την τοποθέτηση του κινητήρα βενζίνης VR6.

Όταν η τέταρτη γενιά αποσύρθηκε το 2003 είχαν πωληθεί 1,9 εκατομμύρια μονάδες του κλειστού βαν, του kombi, του double cab, του pickup και του σασί με μονή και διπλή καμπίνα, του Caravelle, του Multivan και του California.

Το T5 – 2003 έως 2015

Η δεκαετία του 2000 είναι πολύ κοντά στη σημερινή εποχή, κάτι που είναι εμφανές και στη μουσική. Ο 50 Cent κυκλοφόρησε το “In Da Club” και ο Robby Williams κυριάρχησε στα charts με το “Feel”.

Όταν η πέμπτη γενιά Bulli απέκτησε νέα δυναμική στις αρχές του 2003, η σχεδιαστική ιδέα ήταν να διατηρηθεί το στυλ του προκατόχου της. Ωστόσο, οι πιο πλατιές και ξεχωριστές γραμμές του αμαξώματος χάρισαν στο Τ5 μια πολύ πιο δυναμική εμφάνιση. Ταυτόχρονα η νέα του αισθητική συνδυαζόταν άψογα με τα υψηλά επίπεδα πρακτικότητας και χρηστικότητας.

Οι ειδικοί εξέλιξαν το εσωτερικό για ακόμα καλύτερη εργονομία. Κάτι που γινόταν ιδιαίτερα αντιληπτό από τη θέση του οδηγού, καθώς ο τελευταίος είχε στη διάθεσή του ένα τιμόνι με ρύθμιση ύψους και βάθους καθώς και ένα νέο επιλογέα ταχυτήτων στη κεντρική κονσόλα.

Ένα νέο χαρακτηριστικό στο πίσω μέρος ήταν πως δεδομένου ότι οι περισσότερες εκδόσεις του T5 Multivan πρόσφεραν δύο συρόμενες πόρτες, το τραπεζάκι για τους πίσω επιβάτες μετακινήθηκε από τα αριστερά στο μέσο του οχήματος, τοποθετημένο σε ένα ζεύγος από ράγες στο δάπεδο ώστε να τοποθετείται ανάλογα με τις απαιτήσεις των επιβατών.

Το νέο California παράγεται πλέον για πρώτη φορά από τη Volkswagen Επαγγελματικά Οχήματα στο Ανόβερο. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, τα βασικά μοντέλα που παράγονται στο κεντρικό εργοστάσιο (στο Hannover-Stöcken) μεταφέρονται σε μια νέα ειδική μονάδα παραγωγής στην περιφέρεια Limmer του Ανόβερο, όπου συναρμολογούνται ως πλήρως εξοπλισμένα αυτοκινούμενα.

Μεταξύ των επιβατικών εκδόσεων, η Caravelle, η Multivan και η California προέκυψαν από τρία εξαιρετικά επιτυχημένα ονόματα μοντέλων. Κατά το λανσάρισμα υπήρξαν τέσσερις νέες turbo-diesel εκδόσεις και δύο βενζίνης. Οι βενζινοκινητήρες ξεκινούσαν από τους τετρακύλινδρους και έφταναν έως ένα V6. Μια εντελώς νέα εξέλιξη ήταν η τετρακίνηση 4MOTION με ηλεκτρικά ελεγχόμενο πολύδισκο συμπλέκτη μεταξύ του εμπρός και του πίσω άξονα.

Μαζί με τις στάνταρ εκδόσεις, υπήρχαν ορισμένα μοντέλα περιορισμένης παραγωγής: όπως το California NoLimit, το Multivan PanAmericana και το Multivan Biker. Τον Οκτώβριο του 2010, η Volkswagen γιόρτασε την 25η επέτειο του Multivan με την Edition 25.

Μέχρι το 2015, περίπου 1,65 εκατομμύρια T5 είχαν βγει από τη γραμμή συναρμολόγησης στο Ανόβερο.

Πηγή: Volkswagen

Please follow and like us: