Κλασσικο Αυτοκινητο Ιστορία Ιστορία Κατακευαστών Ιστορία Μοντέλων

Trabant- Ιστορία

19 Αυγούστου, 2020

Μια ιστορία-μια φιλοσοφία…

Όταν τελείωσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος οι «νικητές» αποφάσισαν να χωρίσουν μεταξύ τους τα λάφυρα του πολέμου- που περιελάμβαναν φυσικά, τα αγαθά και τους ανθρώπους των χαμένων!

Το έφερε έτσι η μοίρα που αρκετοί άνθρωποι που βρισκόντουσαν στην ηττημένη ναζιστική Γερμανία βρέθηκαν να ζουν σε μια χώρα που χωρίστηκε στα δύο καθώς δημιουργήθηκαν δύο νέες χώρες που ονομάστηκαν Ανατολική Γερμανία και Δυτική Γερμανία.

Φαίνεται ότι διατηρήθηκε το όνομα της χώρας επειδή οι νικητές αναγνώρισαν ότι οι κάτοικοι μιλούσαν Γερμανικά και όταν τους ρωτούσαν πώς προσδιορίζονται, εκείνοι απαντούσαν ότι είναι Γερμανοί… και μιλάνε Γερμανικά…

Για να μην τα πολυλογούμε όσοι ξέμειναν στην δεξιά πλευρά των νέων συνόρων (…όπως κοιτάς τον χάρτη από την Ελλάδα!) βίωσαν ένα κοινωνικό πείραμα που κράτησε πολλές γενιές ανθρώπων-και που σαν βασικό στόχο είχε όλοι τους να είναι «ίσοι» και να δηλώνουν ευτυχισμένοι!

Μάλιστα, όσοι διάβαζαν για αυτήν την «ισότητα και ευτυχία» στα πολλά βιβλία που γραφτήκαν στην αριστερή πλευρά των συνόρων (…όπως κοιτάς τον χάρτη από την Ελλάδα) ήσαν περήφανοι που άκουγαν πως επιτέλους οι άνθρωποι αποφάσισαν να γίνουν όλοι «ίσοι» και κυρίως «ευτυχισμένοι».

Κάπου εκεί στον Χρόνο της ιστορίας των Ανθρώπων, από την μια πλευρά κάποια τείχη χτισθήκαν για να εξασφαλίσουν την «ισότητα και την ευτυχία», ενώ από την άλλη πλευρά του τοίχους γεννήθηκε μια ολόκληρη φιλοσοφία που εδώ στο Autoholix δεν έχουμε τις γνώσεις για να την αξιολογήσουμε- αφού όπως όλοι γνωρίζετε το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η Αυτοκινητιική Κουλτούρα».

Το κρεβάτι του Προκρούστη

Και ακριβώς αυτό θα κάνουμε ξετυλίγοντας σιγά – σιγά ένα κουβάρι που περιλαμβάνει τα «θρυλικά αυτοκίνητα» που γεννήθηκαν σε αυτό το περιβάλλον, προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί οι«ίσοι» άνθρωποι τα λάτρεψαν έμπαιναν σε λίστες αναμονής που ξεπερνούσαν τα δέκα χρόνια για να τα αποκτήσουν!

Οι «ίσοι-ευτυχισμένοι» άνθρωποι- σύντομα διαπίστωσαν ότι χρειαζόντουσαν «ίσα» αυτοκίνητα για να μεταφέρουν τις «ευτυχισμένες και ίσες» ανάγκες τους…

Τις προδιαγραφές των αυτοκινήτων αυτών τις καθόριζαν πάντα οι «κάπως πιο ίσοι» και λυπάμαι που το λέω, αλλά φαίνεται δεν είχαν πάντα στο μυαλό τους την μηχανολογική αρτιότητα και την υπεροχή έναντι των ανταγωνιστών-που έτσι και αλλιώς δεν υπήρχαν… αφού όλοι ήταν ίσοι!

Αντίθετα τους ιθύνοντες της Ανατολικοευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας τους απασχολούσαν πιο ουσιαστικές αξίες και προβλήματα, όπως το χαμηλό κόστος παραγωγής, η ανυπαρξία πρώτων υλών.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον γεννήθηκε το Trabant που στο μυαλό μου ήταν και είναι ακόμη και σήμερα η κορωνίδα της κουλτούρας που γέννησε η Ανατολικοευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία την εποχής της ισότητας της μετριότητας.

Trabant: Το όνομα του «θηρίου»!

Trabant, στα Γερμανικά, σημαίνει δορυφόρος, ή συνοδός- και η επιλογή του ονόματος έγινε μέσω ενός εσωτερικού κλειστού διαγωνισμού που συμμετείχαν οι άνθρωποι της κυβέρνησης και πιο πολύ είχε σαν στόχο το να μνημονεύσει την επιτυχία της εκτόξευσης του πρώτου στην ιστορία τεχνητού δορυφόρου, του Σπούτνικ 1, στις 4 Οκτωβρίου 1957 από την Σ. Ένωση.

Στα γερμανικά, το όνομα προφέρεται «τραμπάντ», ενώ συχνά στην καθημερινότητα αναφερόταν ως Trabbi ή Trabi και προφερόταν «τρά-μπι. Στην Ελλάδα, κατά την εποχή της εισαγωγής του, είχε επικρατήσει ο τονισμός Τράμπαντ.

Trabant: Η εταιρεία

Η Trabant ξεκίνησε την παραγωγή του αυτοκινήτου του το 1957. Οι ρίζες της βρισκόταν στην IFA, την πρώην ανατολικογερμανική ένωση κατασκευαστών αυτοκινήτων – Audi, DKW, Framo και Phänomen – που εθνικοποιήθηκαν από το κράτος.

Το Ανατολικογερμανικό κράτος κατάλαβε ότι χρειάζεται ένα αυτοκίνητο για τον λαό της Ανατολικής Γερμανίας προκειμένου να μειωθεί η διαφορά του βιοτικού επιπέδου με την άλλη πλευρά και να μειωθεί η μαζική τότε φυγή των Ανατολικογερμανών προς τις χώρες της «ανισότητας», καθώς το Τείχος του Βερολίνου που διασφάλιζε τους πολίτες κατασκευάστηκε αρκετά αργότερα, το 1961…

Μέχρι το 1960, η ανατολικογερμανική αυτοκινητοβιομηχανία είχε δύο κατασκευαστές αυτοκινήτων, την Trabant και την Wartburg.

Η Trabant ήταν η πιο δυνατή στον όγκο των πωλήσεων- λόγω του χαμηλού κόστους, ενώ τα μοντέλα που κατασκεύαζε η Wartburg, το 311 αρχικά και το Wartburg 353 στη συνέχεια, ήταν επιλογές για τις πιο εύπορες οικογένειες, ή για τους κρατικούς παράγοντες.

Ο εξαιρετικά μεγάλος χρόνος αναμονής στην Ανατολική Γερμανία, από την παραγγελία έως την απόκτηση του πολυπόθητου Trabant που ξεπερνούσε τα 10 χρόνια- και μάλιστα σε ορισμένες επαρχίες έφτανε τα 12 – 15 έτη, δημιούργησε τεράστια αναντιστοιχία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης.

Φυσικά οι εισαγωγές δυτικού τύπου αυτοκινήτων προορίζονταν μόνο για τους υψηλόβαθμους κρατικούς λειτουργούς και έτσι δεν άργησε η στιγμή που το Trabant έγινε προϊόν μαύρης αγοράς όπως τα τζιν, οι οδοντόκρεμες, το χαρτί τουαλέτας… και άλλα τέτοια προϊόντα πολυτελούς διαβίωσης. :-0

Στην Ανατολική Γερμανία συνέβαινε και το εξής παράδοξο: ένα μεταχειρισμένο Trabant 601 ήταν πιο ακριβό από ένα καινούριο έχοντας συνήθως τη διπλάσια τιμή-και αυτό γιατίο αγοραστής δεν χρειαζόταν να περιμένει χρόνια για να το αποκτήσει.

Από την άλλη, τα μεταχειρισμένα Trabant 601 ήταν εξαιρετικά δυσεύρετα στην εγχώρια αγορά, καθώς λόγω της μακροχρόνιας αναμονής μέχρι την παραλαβή όσοι τελικώς το αποκτούσαν «δένονταν» με αυτό και το διατηρούσαν σε κυκλοφορία για πολλά χρόνια αναπτύσσοντας ιδιαίτερη ικανότητα συντήρησής του.

Λόγω των παραπάνω παραγόντων, το Trabant αναφέρεται από οικονομολόγους ως παράδειγμα επιβεβαίωσης των μειονεκτημάτων του κρατικοκεντρικού οικονομικού σχεδιασμού.

Trabant: Το αυτοκίνητο

Το Trabant ήταν ένα μικρό οικονομικό αυτοκίνητο που κατασκευαζόταν στο Τσβικάου της Σαξονίας της πρώην Ανατολικής Γερμανίας- και ήταν το δημοφιλέστερο αυτοκίνητο στην τότε Ανατολική Γερμανία καθώς ήταν το φτηνότερο!

Το Trabant διατέθηκε επίσημα και σε πολλά επιπλέον κράτη, εντός και εκτός Ανατολικού Μπλοκ- συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.

Χρονολογικά, υπήρξαν 4 διαδοχικές εκδοχές του Trabant, ενώ συνολικά κατασκευάστηκαν 3.096.099 αντίτυπα όλων των εκδοχών του Trabant.

Οι 4 διαδοχικές εκδοχές του Trabant ήταν:

Trabant 500 (1957 – 1962), γνωστό και ως P50
Trabant 600 (1962 – 1964), γνωστό και ως P60
Trabant 601 (1963 – 1990), γνωστό και ως P601
Trabant 1.1 (1989 – 1991)

Σχεδιασμός, Εμφάνιση

Από το 1957 που παρουσιάστηκε το Trabant μέχρι το 1991 που έμεινε στην παραγωγή, ελάχιστα σημεία άλλαξαν στην βασική του μορφή- που δεν άλλαξε όχι επειδή θεωρήθηκε μεγαλοφυής ή όμορφη, αλλά επειδή το Trabant ήταν καταδικασμένο να έχει ακριβώς την εμφάνιση που θα περίμενε να δει κανείς σε ένα αυτοκίνητο που σχεδιάστηκε από ανθρώπους που μισούν την αυτοκίνηση-έτσι τουλάχιστον όπως την εννοούμε όλοι εμείς που την αγαπάμε…

Το Trabant σχεδιάστηκε για να προσφέρει “επαρκείς” χώρους για 4 ίσους ενήλικες και τις ίσες αποσκευές τους σε συνδυασμό με ένα μικρό, ελαφρύ και ευέλικτο αμάξωμα με μήκος 3.36 μέτρων που δεν ζύγιζε περισσότερο από 660 κιλά.

Το τι κατάφερε στο τέλος, ωστόσο, αποτελεί θέμα μεγάλης συζήτησης…

Από το Trabant 500 (γνωστό και ως P50) που παρουσιάστηκε το 1957, έως το γνωστό Trabant 601 που έμεινε κοντά μας μέχρι το 1991 το Trabant παρέμεινε ουσιαστικά απαράλλακτο!

Πολλοί λένε ότι σχεδιαστικά το Trabant 500 (P50) αποτελεί μια Ανατολικογερμανική απόδοση του Ford Taunus 12m που παρουσιάστηκε το 1952, το οποίο είχε τις ίδιες αναλογίες και διέθετε ανάλογης αισθητικής μάσκα με το P500.

Ωστόσο, το 1961 παρουσιάστηκε η ανανεωμένη έκδοση του Ford Taunus 12m που καθιέρωσε τις πιο απλές σχεδιαστικά μάσκες και έτσι δύο χρόνια μετά παρουσιάστηκε το γνωστό μας νέοTrabant 601 που με την καινοτόμο κυψελοειδή μάσκα του έμεινε κοντά μας για 27 χρόνια μέχρι το 1991 χωρίς καμία ουσιαστική αλλαγή.

Σκεφτείτε για λίγο ότι η Ferrari F40 παρουσιάστηκε το 1988 και ότι συνυπήρξε στα χρόνια της παραγωγής της με το Trabant!

Η υποχρεωτικά διαχρονική εμφάνιση του Trabant με την νέα μάσκα έφτασε στην κορύφωση της –και από τότε μέχρι σήμερα-μπορεί να περιγραφτεί με ακρίβεια από μια- και μόνο- λέξη:

«Φρίκη»!

Δεν φτάνουν χίλιες λέξεις για να περιγράψεις την εμφάνιση ενός Trabant, οπότε αφήνω τις φωτογραφίες να «μιλήσουν» μόνες τους!

Αμάξωμα και ασφάλεια

Τα Trabant είχε φτιαχτεί με ένα περιμετρικό πλαίσιο από ανοξείδωτο ατσάλι, όμως όλα τα εξωτερικά τμήματα (body panels), ακόμα και αυτό της οροφής κατασκευάζονταν εξ ολοκλήρου από ένα συνθετικό πλαστικό, το Duroplast, ένα υλικό που κατασκευάζεται από ρητίνη η οποία ενισχύεται με μαλλί ή βαμβάκι.

Αν σκεφτήκατε ότι αυτό έγινε για να προσφέρει χαμηλό βάρος, οικονομία και αντοχή στην σκουριά κάνετε λάθος.

Ο λόγος που επιλέχθηκαν τα πλαστικά πάνελ έγινε για να αποφευχθεί η δαπανηρή εισαγωγή χάλυβα, καθώς η χώρα βρισκόταν σε καθεστώς εμπάργκο υλικών.

Το δοχείο καυσίμων βρισκόταν μέσα στον χώρο του αερόψυκτου κινητήρα μεταξύ των εξατμίσεων και των επιβατών εξασφαλίζοντας στις μετωπικές προσκρούσεις την εκπλήρωση του στόχου των σχεδιαστών…

Λίγοι γλίτωναν!

Η εφαρμογή των πάνελ και των θυρών ήταν διαχρονικά αθλία, όμως περιέργως όταν έγιναν δοκιμές πρόσκρουσης απέδειξαν ότι στην πράξη το Trabant διέθετε ένα αξιοσημείωτα ισχυρό σασί -και ότι τελικά, προσέφερε καλύτερη ασφάλεια από πολλά άλλα «Δυτικά» μοντέλα της ίδιας κατηγορίας εφόσον το δοχείο βενζίνης ήταν άδειο!

Ωστόσο, από το 1965, το Trabant ήταν από τα πρώτα αυτοκίνητα που απέκτησαν στάνταρ ζώνες ασφαλείας τριών σημείων στα μπροστινά καθίσματα!

Εσωτερικό

Ανοίγοντας την πλαστική πόρτα του οδηγού διαπιστώνεις ότι δεν έχει κλειδαριά στο εσωτερικό της, αλλά κλειδώνει μόνο από έξω!

Αντίστροφα η πόρτα του συνοδηγού έχει ένα «καρφί» που κλειδώνει την πόρτα από το εσωτερικό, αλλά δεν έχει εξωτερική κλειδαριά!

Και το γλέντι συνεχίζεται!

Το ταμπλό είναι καλυμμένο από μια τσόχα που θα ήθελε να έχει την ποιότητα που θα συναντήσετε στα πατώματα των ανταγωνιστών- και επάνω του πίσω από το πλαστικό τιμόνι- βρίσκεται το ταχύμετρο που είναι και το μοναδικό όργανο που θα βρείτε στο Trabant.

Το ταχύμετρο φωτίζεται το βράδυ (…στα μοντέλα μετά το 1960), ενώ διαθέτει και μερικό χιλιομετρητή σαν στάνταρ (…στα μοντέλα μετά το 1960) καθώς σε συνδυασμό με ένα ραβδί είναι ο μοναδικός τρόπος να υπολογίσεις την ποσότητα των καυσίμων που απομένουν στο ντεπόζιτο.

Ο δείκτης καυσίμων παρουσιάστηκε στα μοντέλα του 1990-91 που είχαν τετράχρονο κινητήρα 1,1 λίτρων από το Golf 1050.

Χαμηλά στο ταμπλό υπάρχει ένα πρακτικό ράφι και το μέσον αυτού υπάρχουν τρεις διακόπτες. Οι δύο για την ρύθμιση της θέρμανσης και ο τρίτος που κλείνει την ροή του καυσίμου και επιλέγει και την ρεζέρβα.

Σαν να οδηγείς παλιό παπί δηλαδή.

Στα αριστερά του ταμπλό υπάρχει ο διακόπτης για τα φώτα και ένας μοχλός που ανοιγοκλείνοντας τον πιέζεις μια τρόμπα που στέλνει νερό στους καθαριστήρες και ο διακόπτης για τους καθαριστήρες που όταν δεν λειτουργούν παραμένουν στο μέσον του παρμπρίζ μπροστά από τον συνοδηγό.

Οι ταχύτητες βρίσκονται στα δεξια της κολώνας του τιμονιού και έχουν την εξής ανάποδη διάταξη: 1^η έξω και κάτω, 2^η έξω και πάνω, 3^η μέσα και κάτω και 4^η μέσα και πάνω! Η όπισθεν βρίσκεται πιο έξω και πιο κάτω από την 1^η… Πιο ανάποδα δεν γίνεται!

Αριστερά από την κολώνα θα βρείτε ένα χειριστήριο για τα φλας που δεν έιχαν επαναφορά, την κόρνα(προς τα κάτω) και τους προβολείς τραβώντας τον προς το τιμόνι.

Στάνταρ είναι τα μπροστινά ανοιγμένα παράθυρα και τα καθίσματα που με κάποιους συμβιβασμούς φιλοξενούν τέσσερις επιβάτες.

Η δοκιμασία της Γάτας..

Η ποιότητα των υλικών είναι απλά ανεκδιήγητη- και η ποιότητα συναρμογής έχει γεννήσει το ακόλουθο ενδεικτικό ανέκδοτο:

Όταν έπεσε το τοίχος του Βερολίνου οι μηχανικοί της Trabant επισκεύτηκαν τα εργοστάσια της Mercedes…

Έκει παρατήρησαν ότι όταν ολοκληρωνόταν η παραγωγή ενός αυτοκινήτου στην Mercedes οι εργάτες άνοιγαν την πόρτα και πέταγαν μέσα μια γάτα!

Όταν οι Ανατολικογερμανοί ρώτησαν τους Δυτικούς γιατί το κάνουν αυτό, εκείνοι είπαν: «Ρίχνουμε μέσα στο αυτοκίνητο μια γάτα και εάν μετά από 4 ώρες η γάτα πάθει ασφυξία από την στεγανότητα, τότε αυτό σημαίνει ότι έχει επιτευχθεί η ποιότητα συναρμογής της Mercedes»!

Έφυγαν οι μηχανικοί της Trabant πραγματικά ενθουσιασμένοι από όσα είδαν- και μετά από καιρό κάλεσαν τους συναδέλφους τους από την Mercedes για να τους δείξουν την πρόοδο που πέτυχαν…

Πράγματι λοιπόν στο τέλος της γραμμής παραγωγής οι εργάτες της Trabant άνοιγαν τις πόρτες των αυτοκινήτων και έριχναν και εκείνοι μέσα στα Trabant μια γάτα!

Οι άνθρωποι της Mercedes ενθουσιάστηκαν!

Απαντώντας στην απορία και τον ενθουσιασμό των μηχανικών της Mercedes για το πόσο γρήγορα αναβαθμίστηκαν οι μεθοδολογίες παραγωγής τους, οι άνθρωποι της Trabant είπαν:

«Ρίχνουμε μέσα στο αυτοκίνητο μια γάτα- και εάν μετά από 4 ώρες η γάτα δεν έχει δραπετεύσει από κάποια χαραμάδα, τότε αυτό σημαίνει ότι έχει επιτευχθεί η ποιότητα συναρμογής της Trabant»!

Κινητήρας

Ο κινητήρας των 500, 600 και 601 ήταν ένας αερόψυκτος δίχρονος, δικύλινδρος κινητηρας βενζίνης, εγκάρσιας τοποθέτησης, κυβισμού 499 cm³ στο P50 και 594,5 cm³ στα P60 και 601.

Με συνεχείς αυξήσεις του κυβισμού και με αναβαθμίσεις της τροφοδοσίας απέδιδε 19 kW / 26 hp, προσφέροντας επιτάχυνση 0-100 km/h (0-62 mph) σε 21 δευτερόλεπτα και τελική ταχύτητα 105 – 108 km/h (65 – 67 mph) ανάλογα με την έκδοση…και την κατεύθυνση του ανέμου.Η μεικτή κατανάλωση ήταν περίπου 7 λίτρα/100 χιλιόμετρα.

Για να αποφύγουν το κόστος της αντλίας βενζίνης καμία έκδοση του κινητήρα δεν διέθετε αντλία καυσίμου- και έτσι το ντεπόζιτο της βενζίνης υποχρεωτικά βρισκόταν μέσα στον θάλαμο του κινητήρα και πιο ψηλά από αυτόν, έτσι ώστε το καύσιμο να πέφτει στο καρμπυρατέρ μέσω της βαρύτητας.

Μια απλή και πρακτική διάταξη που όμως όπως είπαμε πιο πριν παρουσίαζε σοβαρό κίνδυνο φωτιάς σε περίπτωση πρόσκρουσης.

Who cares, though…

Επίσης, επειδή ο κινητήρας ήταν δίχρονος και δεν διέθετε αντλία λαδιού, το δοχείο των καύσιμων έπρεπε να γεμίζει με μίξη λαδιού και βενζίνης-κάτι που δυσκόλευε την χρήση και που απαγόρευε στον κινητήρα να λειτουργεί όταν το αυτοκίνητο φρενάρει.

Για να εξασφαλιστεί η λίπανση του κίνητρα ήταν απαραίτητο όταν φρέναρε ο οδηγός με τις πρώτες τρεις ταχύτητες να πατά τον συμπλέκτη ή να βάζει νεκρό, ενώ ευτυχώς η τέταρτη ταχύτητα διέθετε ελεύθερο τροχασμό (όπως έχουν τα ποδήλατα μας) που απομόνωνε τον κινητήρα από τους τροχούς όταν φρέναρε και επέτρεπε στο αυτοκίνητο να φρενάρει χωρίς να χρειάζεται να πατά ο οδηγός τον συμπλέκτη!

Πρόοδος

Στα τέλη του 1989, στα πλαίσια μιας εμπορικής συμφωνίας του 1984 με την Volkswagen, ο δίχρονος βενζινοκινητήρας αντικαταστάθηκε από τον 4-χρονο, 4-κύλινδρο βενζινοκινητήρα 1.043 cm³, ισχύος 45 hp, του Volkswagen Polo δεύτερης γενιάς, προσφέροντας στο μοντέλο τελική ταχύτητα 130 km/h (81 mph) και πολύ πιο ομαλή λειτουργία.

To τέλος μιας όχι και τόσο ευχάριστης ιστορίας…

Στις 3 Οκτωβρίου 1990, ακολούθησε η επανένωση των δύο Γερμανιών και αυτό έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στο Trabant καθώς η απελευθέρωση της αγοράς, τόσο στην πρώην Ανατολική Γερμανία, όσο και στις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης είχε ως αποτέλεσμα τον εκμηδενισμό της ζήτησης του Trabant.

Σύντομα έγινε προφανές ότι το Trabant δεν μπορούσε πλέον να σταθεί εμπορικά στην ενιαία Γερμανία, καθώς όλοι οι υποψήφιοι αγοραστές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας στράφηκαν προς τα μεταχειρισμένα Δυτικά οικογενειακά μοντέλα και αποκτούσαν κυρίως Volkswagen Golf δεύτερης γενιάς, Opel Kadett, Ford Escort, Renault 19 και Citroën BX.

Οι προσπάθειες του μάρκετινγκ της Sachsenring AG να προβληθεί ως ένα διασκεδαστικό αυτοκίνητο χαμηλής τιμής, κάτω από τα 6.000 γερμανικά μάρκα, και σε φωτεινά χρώματα, έπεσαν στο κενό. Ως αποτέλεσμα, η παραγωγή του Trabant 1.1 σταμάτησε στις 30 Απριλίου 1991 και ώρα 14:51 και το τελευταίο αντίτυπο ήταν ένα λευκό station wagon.

Το εργοστάσιο εξαγοράστηκε αμέσως μετά από την Volkswagen, η οποία γκρέμισε τα περισσότερα από τα παλαιά κτίσματα και οικοδόμησε νέες, πιο σύγχρονες μονάδες παραγωγής.

Από τότε μέχρι σήμερα, στις καινούριες εγκαταστάσεις της ίδιας τοποθεσίας, η εταιρεία Sachsenring AG παράγει κινητήρες εσωτερικής καύσης, ενώ κατασκευάζονται επίσης, σε μικρή κλίμακα, το Volkswagen Passat από το 1996 και το Volkswagen Golf από το 2012.

Είναι προφανές σε όλους εμάς που αγαπάμε την ιστορία των αυτοκινήτων, ότι για να γεννηθεί ένα καλό αυτοκίνητο χρειάζεται αγάπη, πάθος και έντονος ανταγωνισμός μεταξύ των αυτοκινητοβιομηχανιών.

Το ταλαίπωρο Trabant γεννήθηκε σε μια κοινωνία που η αγάπη και το πάθος έλλειπαν από όλες της τις εκφάνσεις της-και ήταν απόλυτα λογικό η παρουσία του στην ιστορία της αυτοκίνησης να εκπέμπει και την μιζέρια της καταγωγής του- όπως αντιστρόφως ανάλογα μια Alfa Romeo εκπέμπει την αγάπη των ιταλών για το φως και την ζωή.

Παρότι μιλάμε για ένα αυτοκίνητο που σφράγισε μια εποχή- και που έγινε αντικείμενο χλευασμού, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι μέσα στα Trabant μεγάλωσαν και ερωτεύτηκαν εκατομύρια άνθρωποι που στα αλήθεια δεν ήταν μόνο ίσοι, αλλά και απολύτως ίδιοι με εμάς.

Τους τιμούμε και θυμόμαστε μέσα από την ιστορία του Trabant, ότι οι άνθρωποι μπορεί να είναι ίσοι, αλλά όσο είναι ελεύθεροι θα παραμένουν μοναδικοί και ξεχωριστοί…

Το Trabant είναι ένα εμβληματικό αυτοκίνητο που συνδέθηκε με την πτώση του τοίχους του Βερολίνου και που συμβολίζει μια εποχή που όλοι ελπίζουμε να μην ξεχαστεί…

«What is the longest car in the world? Trabant – 15 meters with the smoke»!

Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,

Ισμήνη Φαμπιάτου

Πηγές: