Μετά την συμμετοχή μου στο 3ο Classic Mini Club Track Day που έγινε πριν περίπου ένα χρόνο στην πίστα των Αφιδνών με το άριστα συντηρημένο ΜΙΝΙ 1275 του Χάρη δύο πράγματα συνέβησαν: Το πρώτο ήταν να λατρέψω το γνήσιο παιδί του σερ. Άλεκ Ισηγόνη που ήταν τόσο προβλέψιμο που μου επέτρεψε να αριστεύσω στον διαγωνισμό έχοντας τα παιδάκια μου στο κάθισμα του συνοδηγού-και το δεύτερο ήταν ότι γνωρίστηκα και γίναμε φίλοι με την οικογένεια του Χάρη Λάμαρη.
Μου το είχε πει από πέρυσι, αλλά η πρόταση που μου έκανε να συμμετάσχουμε στο “CMC CHALLENGE 2020”, με το ΜΙΝΙ «ΤΑΖ» έφερε ένα αρχικό χαμόγελο αλλά και μια ανησυχία καθώς αρχικά νόμιζα ότι εκείνος θα οδηγούσε και εγώ θα ήμουν η συνοδηγός. Αυτό θα ήταν πολύ δύσκολο καθώς όταν είμαι συνοδηγός ζαλίζομαι με το παραμικρό εάν δεν κοιτάζω τον δρόμο..
Το χαμόγελο πλάτυνε μέχρι τα αυτιά όταν μου διευκρίνισε ότι θα οδηγούσα εγώ και εκείνος θα ήταν ο συνοδηγός.. Έτσι γίνεται!
Ωστόσο, η εμπειρία του Χάρη σαν συνοδηγός ήταν σχεδόν μηδενική και μάλλον αντίστοιχα μικρή με την δική μου σαν οδηγός σε διοργανώσεις με ιστορικά αυτοκίνητα στην κατηγορία Regularity Rally που περιοριζόταν μέχρι πριν λίγες ώρες στην 28η θέση γενικής (8η στην κατηγορία μου) που είχα επιτύχει στο 5ο Ιστορικό Ράλι Ακρόπολις το 2006 με μια υπέροχη Mercedes SLC450.
Η οδήγηση παρόλο που δεν απαιτεί ικανότητες πρωταθλητή Αγώνα Ταχύτητας- αφού η ταχύτητα απουσιάζει, απαιτεί εξαιρετική ακρίβεια- στο εκατοστό του δευτερολέπτου- και μια διαρκή επικοινωνία με τον συνοδηγό που καταγράφει συνεχώς την ταχύτητα του οχήματος και ουσιαστικά καθορίζει τον ρυθμό.
Πιστεύω ότι ο ρόλος του συνοδηγού είναι ίσως πιο σημαντικός και από εκείνον του οδηγού!
Δεν περιμέναμε πολλά, όμως είχαμε την απαίτηση να περάσουμε όμορφα παρέα με τους υπέροχους ανθρώπους του Classic Mini Club και του Κλασσικού αυτοκινήτου στην Ελλάδα.
CMC CHALLENGE 3/10/2020
Την σχεδίαση του Regularity Rally, ανέλαβαν για 3η χρονιά τα μέλη του CMC δύο αδέλφια, ο Δημήτρης και ο Άγγελος Κουνέλης, με στόχο να προσφέρουν στα πληρώματα, οδηγική απόλαυση με γρήγορο αλλά ασφαλή ρυθμό.
Την εκδήλωση που έχει γίνει θεσμός την συνδιοργάνωσαν το Classic Mini Club (CMC) και το Argolis Classic Car Club (AC3) και περιελάμβανε 12 Ε.Δ σε μια μικτή διαδρομή 290 χιλιομέτρων που περνούσε μέσα από πανέμορφες τοποθεσίες της Αττικής, της Βοιωτία και Εύβοιας που είχαν τόσα όμορφα τοπία που πραγματικά ήταν δύσκολο τα πληρώματα να κρατήσουν την προσοχή τους στην οδήγηση.
Δεν γνωρίζω αν έτσι είναι όλοι οι αγώνες με τα ιστορικά αυτοκίνητα, όμως πραγματικά εντυπωσιάστηκα από την ροή που είχε ο αγώνας-που μπορεί να έγινε εν μέσω κορωναϊού και οι μάσκες να έκρυβαν τα χαμόγελα, όμως θα ήθελα να καταθέσω την προσωπική εμπειρία σχετικά με την διοργάνωση.
Οι αποστάσεις ήταν τόσο σωστά μετρημένης που δεν υπήρχαν νεκροί χρόνοι αναμονής και έτσι η οδήγηση ήταν συνεχής από την αρχή του αγώνα μέχρι το διάλειμμα στην Κύμη-και από εκεί μέχρι τον τερματισμό στα Κιούρκα!
Η χρήση αισθητήρων και GPS επέτρεψε στους οργανωτές να ανακοινώσουν τα αποτελέσματα με ακρίβεια στο χιλιοστό του δευτερολέπτου αμέσως μετά τον τερματισμό.
Σπάνια σε ένα αγώνα πάνε όλα καλά στην διοργάνωση του-και όταν αυτό συμβαίνει, τότε το χαμόγελο με το οποίο ξεκινούν οι οδηγοί παραμένει καρφωμένο στο πρόσωπο τους μέχρι τον τερματισμό… Ακόμη και αν αυτό κρύβεται από την μάσκα το καταλαβαίνεις στα μάτια τους!
Αυτό ήταν και το ευχαριστώ όλων μας στις προετοιμασίες και την υπευθυνότητα των διοργανωτών των Classic Mini Club (CMC) και Argolis Classic Car Club (AC3)!!
Σας ευχαριστούμε κύριοι!
Η προετοιμασία
Βρεθήκαμε με τον Χάρη δυο ημέρες πριν και ήπιαμε καφέ και δηλώσαμε αποφασισμένοι να τα δώσουμε όλα έτσι ώστε να πετύχουμε ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα-παρά την μηδενική εμπειρία που είχε ο καθένας από την θέση του μέσα στο αυτοκίνητο.
Το γκρι πράσινο ΜΙΝΙ 1275 που Χάρης το ονομάζει «ΤΑΖ» είναι άψογα συντηρημένο και σίγουρα νοιώθει πιο δυνατό από τους 60 ίππους που είχε κάποτε, ενώ τα πάντα φρένα και τιμόνι στερούνται υποβοήθησης-και αυτό κάπως με άγχωνε στην αρχή.
Αφού ξεκινήσαμε διαπίστωσα ότι το τιμόνι γίνεται αρκετά ελαφρύ, ενώ το σκληρό μεσαίο πεντάλ κρύβει τελικά πανίσχυρα και κυρίως πολύ ανθεκτικά φρένα!
Πρωινή Αναχώρηση
Η μετάβαση από την θέση του συνοδηγού ενός βελούδινου SUV στο μπάκετ του αγριεμένου ΤΑΖ έγινε στις 8,45 το πρωί του Σάββατου στην γέφυρα της Βαρυμπόμπης έτσι ώστε τα χιλιόμετρα μέχρι το σημείο εκκίνησης στην Βαρυμπόμπη να με βοηθήσουν να συνηθίσω το αυτοκίνητο που θα μας φιλοξενούσε για τα επόμενα 300 χιλιόμετρα!
Το Πλήρωμα με τον αριθμό 9
Πήραμε το νούμερο 9 που δεν σήμαινε πως για το πλήρωμα «ο μήνας έχει 9», αλλά ότι θα ξεκινούσαμε ακριβώς στις 11:09 καθώς τα αυτοκίνητα έπαιρναν εκκίνηση ακριβώς κάθε ένα λεπτό.
Αφού μελετήσαμε τα στοιχεία που μας έδωσαν οι διοργανωτές ξεφυλλίσαμε το roadbook και μελετήσαμε τον ηλεκτρονικό βοηθό πλοήγησης που βοηθά καθοριστικά στην διατήρηση του σωστού ρυθμού, βγήκαμε από τον ΤΑΖ που είχε ήδη αρχίσει να ψήνεται από τον ήλιο που έλουζε τα όμορφα κλασσικά αυτοκίνητα εκείνη την καλοκαιρινά λαμπερή ημέρα του Οκτωβρίου στην πανέμορφη Ελλάδα μας.
Πριν την εκκίνηση περπατώντας σαν μικρό παιδάκι δίπλα από τον Χάρη που ήξερε όλο τον κόσμο, χαιρέτησα και γνώρισα περίπου 200 ευγενέστατους ανθρώπους που επειδή φορούσαν μάσκες είναι σίγουρο πως όταν κάποια στιγμή τους συναντήσω ξανά θα είναι σχεδόν αδύνατο να τους αναγνωρίσω!
Ωστόσο πεθαίνω να ακούω τα πειράγματα και τις ιστορίες από τα παλιά που μοιράζονται μεταξύ τους και πρόσεχα με ενδιαφέρον όλα όσα έλεγαν –και που δεν είχαν να κάνουν σχεδόν ποτέ με τον αγώνα που θα τρέχαμε σε λίγο…
Χαλαρότητα και πολύ διαφορετικές συνήθεις από αυτές που χαρακτηρίζουν τις στιγμές πριν την εκκίνηση σε έναν αγώνα ταχύτητας ή ένα Ράλι.
Όλοι βρίσκονταν εκεί για να περάσουν καλά μέσα σε ένα αγώνα…
Εκκίνηση Νο 1 ειδική διαδρομή Κιούρκα
Τελικά σε όλες τις μορφές αγώνα τα δευτερόλεπτα πριν την εκκίνηση συνδυάζονται με κάποια ταχυπαλμία που δυσκολεύει το πλήρωμα στην αρχή της διαδρομής και που μετά από λίγο δίνει την θέση της στην μοναδική χαρά της οδήγησης ενός τόσο ενδιαφέροντος αυτοκινήτου.
Σκληρό τιμόνι και φρένα ενώ ο θόρυβός από την εισαγωγή του κινητήρα διαγωνίζεται με την εξάτμιση σε ποσότητα και ποιότητα db! Ο παράδεισος συμπληρώνεται από την απίστευτη αίσθηση καρτ που έχει το αυτοκινητάκι με την τεράστια ιστορία που ευθύνεται για την μορφή των περισσότερων αυτοκίνητων που οδηγούμε σήμερα.
Εγκάρσιος κινητήρας και μπροστινή κίνηση μέσα από ένα περίεργο τεσσάρι που το συνηθίζεις μετρώντας τα χαλίκια που σηκώνονται από τον δρόμο και χτυπούν τους θόλους.
Υπάρχουν εκατοντάδες ήχοι μέσα σε ένα ΜΙΝΙ που συνθέτουν μια πανδαισία αισθήσεων, που σε κάνουν να ξεχνιέσαι… όπως ξεχαστήκαμε και εμείς και κάναμε το πρώτο μας λάθος!
Στα πρώτα χιλιόμετρα και ενώ στο roadbook μας έδειχνε «στην ταμπέλα αριστερά σε φουρκέτα», εμείς δεν την διαβάσαμε καθόλου και πήγαμε ευθεία σε έναν χωματόδρομο… για ρίγανη!
Ωστόσο δεν αργήσαμε να καταλάβουμε το λάθος μας και έτσι μετά από περίπου 30 μέτρα κάναμε αναστροφή και γυρίσαμε πίσω στην φουρκέτα αποφασισμένοι να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο.
Ανεβάσαμε τον ρυθμό και μπόρεσα να θαυμάσω την κατευθυντικότητα αυτού του μικρού θαύματος της αυτοκίνησης με τα σκληρά αλλά αποτελεσματικά φρένα και τη αίσθηση καρτ στο τιμόνι του.
Ο Χάρης μου φαίνεται χλόμιασε λίγο αλλά εγώ το ευχαριστήθηκα πολύ! Παρόλα αυτά δεν καταφέραμε να καλύψουμε όλο τον απαιτούμενο χρόνο και έτσι φάγαμε το πρώτο μας καπέλο.
Με γρήγορες κινήσεις όμως και αποφασιστικότητα μπήκαμε στον δρόμο για να πιάσουμε ρυθμό άμεσα χωρίς να φάμε το πρώτο μας μεγάλο καπέλο.
Έτσι μια πρόσθεση βαθμών που έμελλε να πάρει δραματική διάσταση είχε ξεκινήσει!
Βαθμοί ποινής: 8,2
Στον Δρόμο για την Κύμη
Οι ώρες και τα χιλιόμετρα περνούσαν και η ζέστη άρχισε σιγά σιγά να μας ταλαιπωρεί κάνοντας μας να σκεπτόμαστε έντονα το μισάωρο διάλλειμα που θα κάναμε στο λιμάνι της Κύμης.
Μη γνωρίζοντας τίποτα από χρόνους και αποτελέσματα νιώθαμε ότι μάλλον μαζεύαμε το καπέλο και ότι πηγαίναμε καλά.
Το άγχος μας δεν ήταν οι ειδικές διαδρομές, αλλά ο δρόμος μέχρι να φτάσουμε στην ειδική-καθώς περνούσε από δύο πολύ κεντρικά σημεία της Χαλκίδας που φημίζονται για την κίνηση τους τα πρωινά του Σαββάτου.
Ευτυχώς όμως όλα πήγαν σχετικά καλά μέχρι την 5η ειδική στα Μανίκια και οι βαθμοί ποινής που συγκεντρώσαμε μας επέτρεψαν να μετριάσουμε το λάθος από την πρώτη ειδική του αγώνα.
Η συγκομιδή μας ήταν η ακόλουθη:
- Ειδική διαδρομή Νο 1 Κιούρκα Βαθμοί ποινής 8,2
- Ειδική διαδρομή Νο 2 Ριτσώνα Α Βαθμοί ποινής 2,1
- Ειδική διαδρομή Νο 3 Γυμνό Βαθμοί ποινής 7,0
- Ειδική διαδρομή Νο 4 Σέτα Βαθμοί ποινής 3,9
- Ειδική διαδρομή Νο 5 Μανίκια Βαθμοί ποινής 4,5
Λιμάνι Κύμης
Όταν φτάσαμε στον τεράστιο παραλιακό δρόμο κατευθυνόμενοι προς το λιμάνι της Κύμης το μόνο που σκεπτόμουν ήταν η ζεστή τυρόπιτα που θα έτρωγα από τον γνωστό γωνιακό φούρνο μαζί με ένα παγωμένο μπουκάλι νεράκι …όμως έμεινα με την λιγούρα αφού ο αγαπημένος μου φούρνος ήταν κλειστός…
Τελικά καθίσαμε για τοστ όπου πιάσαμε στην συζήτηση με τον αγαπητό μου φίλο Γ.Καρούμπα ο οποίος εκείνα τα χρόνια που υπήρχε F3 στην Ελλάδα ήταν Τεχνικός έφορος.
Μας έπιασε όλους ακατάσχετη λογοδιάρροια Είπαμε πολλά οδηγοί και συνοδηγοί μέχρι που ξαφνικά διαπίστωσε ο Χάρης ότι σε τρία λεπτά ξεκινάγαμε…
Τρεχάτε ποδαράκια…
Κυριολεκτικά με το τοστ μπουκωμένη στο στόμα (γιατί πείναγα) προσπαθούσα να δέσω την ζώνη μου, ενώ ο Χάρης έψαχνε τις σημειώσεις του .. χαμός!
Ειδική διαδρομή Νο 6 Ανάβαση Κύμης
Με την ψυχή στο στόμα καθίσαμε στην γραμμή εκκίνησης για την γνωστή στους περισσότερους από εμάς Ανάβαση Κύμης, ενώ ο φίλος μας ο Γιάννης συνέχισε να μιλάει χάνοντας την σειρά του και κερδίζοντας ένα πεντάλεπτο καπέλο!
Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα την έκανα την υπέροχη ανάβαση της Κύμης με ένα ΜINI 1275… και η αλήθεια είναι ότι παρασύρθηκα!
Στην αρχή γλίστραγε αρκετά αλλά μετά καθώς ζεσταινόντουσαν τα λάστιχα και μπήκαμε και σε κομμάτια που είχε καινούργια άσφαλτο και αφημένο λάστιχο από τον αγώνα της προηγούμενης εβδομάδας …αφήνιασα.
Το Mini πραγματικά γαντζώθηκε και έβγαλε τον καλύτερό του εαυτό στις 52 στροφές και τις ατελείωτες φουρκέτες ρυθμίζοντας την πορεία του με το γκάζι, το φρένο και φυσικά το τιμόνι…
Τι εργαλείο είναι αυτό θεέ μου.
Ο Χάρης μου έλεγε συνέχεια να μειώσω ταχύτητα- ελπίζω όχι γιατί ένοιωσε άβολα, αλλά επειδή θα τρώγαμε ποινή και έτσι προς το τέλος της διαδρομής «βγήκα από τον κόσμο μου» και άφησα το γκάζι «πληρώνοντας» έτσι μόνο 3,9 βαθμούς ποινής.
Καπου εκεί μας ενημέρωσαν ότι μετά από 6 ειδικές είχαμε συγκεντρώσει μόλις 32 βαθμούς κάτι που μας κατέτασσε μέσα στην δεκάδα από τα 62 πληρώματα που συμμετείχαν.
Αναθαρρέψαμε, αλλά δεν θα κρατούσε πολύ!
Ειδική Νο 7 Κύμη- Έξοδος!
Μπήκαμε στην ειδική με αρκετή αυτοπεποίθηση και γρήγορα πιάσαμε την Μ.Ω που απαιτείται ενώ εγώ προσπαθούσα να είμαι όσο πιο δεξιά γίνεται για να μετράμε σωστά την απόσταση.
Πηγαίναμε με μόλις 30 χλμ/ω, όταν αφαιρέθηκα (..ίσως γιατί πηγαίναμε πολύ σίγα) και από καθαρά δικό μου λάθος η πίσω δεξιά ρόδα βγήκε έξω από την άσφαλτο παρασύροντας τον ΤΑΖ εκτός οδοστρώματος να έχει προσγειωθεί με την κοιλία του και να έχει ακινητοποιηθεί.
Αφου είδαμε ότι δεν έγινε κάποια ζημία στα ψυγεία ή το κάρτερ προσπαθήσαμε να επαναφέρουμε το αυτοκίνητο με τα χέρια στον δρόμο με την βοήθεια του κ. Κώστα Μητρόπουλου και του κ. Γεωργίου Αριστοτέλης με το Μινι Νο 10, οι οποίοι αμέσως όταν μας είδαν σταμάτησαν για να μας προσφέρουν βοήθεια, αλλά ήταν αδύνατον να μετακινηθεί το αυτοκίνητο.
Και θα ήμασταν ακόμη εκεί εάν λίγο αργότερα δεν σταματούσε και ο κ. Παπαδάκης Ηλίας με την κ. Βιργινία Παπαδάκη που με τον πράσινο σκαραβαίο τους μας ρυμουλκούσαν πίσω στον δρόμο!
Σε έναν αγώνα ταχύτητας-πότε κάποιος αγωνιζόμενος δεν θα σταματούσε όπως έγινε εδώ, όπου οι περισσότεροι που περνούσαν επιβράδυναν και έβλεπαν πως και εάν μπορούν να βοηθήσουν. Σας ευχαριστούμε!
Όταν το αυτοκίνητο βρέθηκε πάλι στον δρόμο διαπιστώσαμε ότι η ντίζα του κοντέρ είχε κοπεί και κρεμόταν με αποτέλεσμα να μην λειτούργει ούτε το όργανο πλοήγησης ούτε και το κοντέρ…
Επειδή όμως δεν μας αρέσει να τα παρατάμε τόσο εύκολα και παρά το καπέλο των 20 λεπτών συμφωνήσαμε να συνεχίσουμε… με ότι δεν είχαμε!
Οδηγήσαμε με την αίσθηση μας για το ποσό τρέχουμε και συνεχίσαμε παρά τους 1707,7 βαθμούς ποινής που συγκεντρώσαμε την διαδρομή…. Γιατί όχι άλλωστε?
Η ιδέα ήταν να αρχίσουμε να τρέχουμε μέχρι να φτάσουμε το μπροστινό αυτοκίνητο με το Νο8 ώστε να μειώσουμε την ζημία.
Βαθμοί ποινής 1707,7!! (…το τερματίσαμε!) 😎
Ειδική διαδρομή Νο 8 Μετόχι
Την είδε κανείς? Εμείς πάντως όχι! Επειδή χάσαμε τον χρόνο μας κατά την είσοδο στην ειδική εμείς την περάσαμε σφαίρα μήπως και μπούμε πλέον σωστά στο χρόνο μας στην Νο 9..
Πόσο κάνει αυτό αφεντικό?
Βαθμοί ποινής εδώ 247,6 (ευτυχώς Λιγότεροι από 1707,7) 😉
Ειδική διαδρομή Νο 9 Στενή
Ωστόσο όσο τρέχαμε για να μπούμε στον χρόνο μας πλέον στην 9η ειδική, ο Χάρης βρήκε μια εφαρμογή στο κινητό του που έδειχνε την ταχύτητα μέσω δορυφόρου έτσι ώστε να έχουμε μια εικόνα για μέτρα και μέση ωριαία.
Στη 9 ειδική φάγαμε καπέλο 16 βαθμών γιατί είχε δύο αλλαγές ταχύτητας και αυτό δημιούργησε πρόβλημα καθώς έπρεπε να μηδενίσει στο κινητό του την πρώτη μέση ωριαία και να μετρήσει την νέα – κάτι που αποδείχθηκε δύσκολο…
Βαθμοί ποινής : 16
Ειδική διαδρομή Νο 10 Πουρνός
Στην ειδική Νο 10 πλέον μπήκαμε κανονικά στον χρόνο μας και με αρκετή αυτοπεποίθηση γιατί υπήρχε μόνο μια μέση ωριαία των 47 km/h. και η εφαρμογή που είχε κατεβάσει στο κινητό ο Χάρης μας βοήθησε αρκετά.
Βαθμοί ποινής 4,8
Ειδική διαδρομή Νο 11 Ανάβαση Ριτσώνας
Και εδώ σταθήκαμε τυχεροί καθώς οι σημειώσεις απατούσαν μόνο μια μέση ωριαία ταχύτητα, των 50 km/h.
Αγαπημένη και γνωστή Ανάβαση αφού την έχω τρέξει δύο φορές το 2000 όταν οδηγούσα το Yaris Cup και το 2006 με το MG Cup κάνοντας καλύτερο χρόνο.
Ενώ πιάσαμε ρυθμό με μέση ωριαία τα 50 km/h δυστυχώς ένα χιλιόμετρο πριν το τέλος της ειδικής πετύχαμε ένα αυτοκίνητο το οποίο ενώ του κορνάραμε για να πάει λίγο στην άκρη για να τον περάσουμε εκείνος διάλεξε να μείνει αριστερά και με 45km… Έτσι καπελωθήκαμε λίγο ακόμη, αλλά όπως λέει η παροιμία: ο βρεγμένος δεν φοβάται την βροχή!
Βαθμοί ποινής 4,7
Ειδική διαδρομή Νο 12 Μερκούρης
Για κακή μας τύχη η αγαπημένη διαδρομή στον Μερκούρη απαιτούσε 4 αλλαγές Μ.Ω. , από 30 χλμ/ω σε 47 χλμ/ω, πάλι πίσω στα σε 30 χλμ/ω και πάλι στα 47 χλμ/ω –
Εντάξει… έγινε χαμούλης!
Επειδή όμως όπως καταλαβαίνετε αυτό δεν βγαίνει με το κινητό πρότεινα στον Χάρη έλα να δούμε στο κοντέρ του κινητού που είναι τα 30 χλμ και που τα 47χμλ, οπότε πλέον με το μάτι και με ένα διάβασμα της διαδρομής μήπως καταφέρουμε και δεν χαθούμε και τερματίσουμε την ειδική.
Ολοκληρώσαμε την διαδρομή… και τερματίσαμε πάλι στα Κούρκα μετά από μια υπεροχή εμπειρία.
Από την θέση του πλοηγού (Χάρης Λάμαρης)
Αν η Ισμήνη είχε άγχος για τη συμμετοχή της σε εκδήλωση ακριβείας με ιό, εγώ ήμουν… άγχος με πόδια! Μετά από σχεδόν 10 χρόνια στο παιχνίδι, πρώτη φορά συνοδηγός…… αχ Νίκο, Βασίλη, Μαρία, Αλέκο, Γιώργο τώρα κατάλαβα τι εστί βερίκοκο, να βγάλω χρόνους, να κάνω πλοήγηση, να δίνω ρυθμό!
Επί της εκδήλωσης τώρα: με το ξεκίνημα της πρώτης ΕΔΑ, χαμένος στα χαρτιά μου ρωτάει η Ισμήνη “τώρα που πάω;” Χωρίς να σηκώσω κεφάλι με την “έμπειρη ηρεμία μου: ίσια όπως πάει ο δρόμος!” Και η σωστή οδηγός αντί να στρίψει στην ασφάλτινη φουρκέτα μπήκε στον απέναντι χωματόδρομο… σε αυτό το σημείο έμαθα τι σημαίνει “Φαμπιάτου”. (σ.σ. ?!)
Αρχίζω το “πάτα πάτα να καλύψουμε τα 300 + μέτρα που χάσαμε”, και ναι σε Ρυθμό που ο “Ταζ” το μινακι δεν είχε ζήσει.. .το μαζέψαμε!
Περάσαμε όμορφα, γελάσαμε και σίγουρα μάθαμε αρκετά ο ένας τον άλλο. Ισμήνη, και είς αλλά με υγεία, το καταχάρηκα!
Χ.Λ.
Τερματισμός και απονομή
Ο τερματισμός έγινε στο Κτήμα Λακκαγκίνη στα Κιούρκα χωρίς απρόοπτα και ακριβώς στον χρόνο που προέβλεπε το πρόγραμμα.
Χάρη στην βοήθεια της τεχνολογίας τα αποτελέσματα είχαν γίνει αμέσως γνωστά και γύρω στις 19:30 ξεκίνησε απονομή των νικητών.
Η τελετή της απονομής ήταν σεμνή και καλόγουστη και στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω το Classic Mini Club (CMC) και το Argolis Classic Car Club (AC3) για την άψογη διοργάνωση ενός αγώνα που μας χάρισε υπέροχες στιγμές χωρίς κανένα –οργανωτικό-απρόοπτοο.
Θα ήθελα όμως- κυρίως- να ευχαριστήσω τον Χάρη που μου εμπιστεύτηκε τον ΤΑΖ και να του ζητήσω συγνώμη για την έξοδο που είχαμε στην Κύμη από ένα δικό μου λάθος που θα μπορούσε να έχει κάνει μεγαλύτερη ζημία στο αυτοκίνητο- και που φυσικά μας χάλασε έναν αγώνα όπου μέχρι σε εκείνο το σημείο πήγαινε πολύ καλά παρά την απειρία μας…
Με γέμισε χαρά που την επόμενη ήμερα ο Χάρης μου έστειλε κάποιες φωτογραφίες και ένα μήνυμα που έλεγε:
«Μετά την πρώτη ειδική ξεκινήσαμε 16οι και σε κάθε ειδική ανεβαίναμε θέση φτάνοντας στην Κύμη 10οι γενικής, με 28 βαθμούς ποινής, ενώ ο πρώτος είχε ήδη 16 βαθμούς ποινής! Ο δεύτερος γενικής πριν την Κύμη είχε 25 βαθμούς ποινής….Good Job!».
Φυσικά μετά την Κύμη… «το πήρα πάνω μου» και τερματίσαμε 27οι , ωστόσο είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η ξεχωριστή εμπειρία δεν ήταν για το καλό αποτέλεσμα (…που θα ήταν ευπρόσδεκτο βέβαια!) αλλά για να ξεφύγουμε για λίγο από την πραγματικότητα και να ταξιδέψουμε την Ελλάδα μας με έναν μοναδικό τρόπο.
Πίσω από το μικρό και κάθετο παρμπρίζ ενός πραγματικού ΜΙΝΙ, όλα δείχνουν και σε κάνουν να νοιώθεις διαφορετικά!
CMC aftermaths, Βαθμολογία Ε.Δ. (κάντε κλικ)
Τεχνικά Στοιχεία Mini
Mini Mk IV 1.3 mod. 1976
Ιδιοκτήτης: Χάρης Λάμαρης
Tuned and Prepped by G. Fonso, Autorep
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Μήκος: 3.055mm
Πλάτος: 1.410mm
Ύψος: 1.346mm
Μεταξόνιο: 2.035mm
Μετατρόχιο εμπρός: 1.308mm
Μετατρόχιο πίσω: 1.278mm
Βάρος (κενό): 650kg
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Διάμετρος εμβόλων: 71,63mm (ρεκτιφιέ κυλίνδρων +0,040in)
Διαδρομή εμβόλων: 81,3mm
Αριθμός κυλίνδρων: 4
Κυβισμός: 1.310cc
Σχέση συμπίεσης: 12,1:1
Κορμός: Austin A+, σφυρήλατα έμβολα Omega, σφυρήλατες μπιέλες Specialist Components, αποσβεστήρας ταλαντώσεων στροφάλου MED, ατσάλινα καβαλέτα στροφάλου MED με τέσσερια μπουζόνια. Πλήρης δυναμική ζυγοστάθμιση <1gr, εργασίες ρεκτιφιέ και μηχανιουργικές προσαρμογές by Drakos Engineering
Κυλινδροκεφαλή: Austin 12G940, ροίκή εξέλιξη FNS5 by Autorep – Sevdalis Superflow, αγωνιστικές βαλβίδες G&S 35,6/30mm, εκκεντροφόρος Swiftune SW8, πιανόλα MED LDX, μπουζόνια ARP, φλάντζα Cometic MLS
Τροφοδοσία: δύο καρμπυρατέρ SU HS6 (1,5in), αντλίες βενζίνης Facet, πολλαπλή εισαγωγής Maniflow, kit φίλτρου αέρα MED με χωνιά, custom βελόνες και ελατήρια Autorep
Ανάφλεξη: Προγραμματιζόμενη ηλεκτρονική ανάφλεξη Autorep με περιοριστή (κόφτη) στροφών δύο σταδίων, αισθητήρα πίεσης πολλαπλής εισαγωγής (MAP Sensor) και έλεγχο εκκίνησης (Launch Control). Μπουζί ιριδίου NGK, πολλαπλασιαστής υψηλής εξόδου Bosch (για Porsche 928), μπουζοκαλώδια σιλικόνης
Εξάτμιση: Θερμομονωμένη πολλαπλή εξαγωγής Maniflow LCB Stage II, εξάτμιση Maniflow RCM με θάλαμο διαστολής και 1 σιγαστήρα, διάμετρος 48mm, wideband αισθητήρας λ Innovate Motorsports
Ψύξη: Διαχωρισμός υδροθαλάμων μπλοκ και κυλινδροκεφαλής (dry decking), αντλία νερού υψηλής παροχής, χάλκινο δίσειρο ψυγείο νερού, βοηθητικός ηλεκτρικός ανεμιστήρας με αυτόματη και χειροκίνητη ενεργοποίηση, θερμοστάτης 74οC, extra αεραγωγός ψυγείου, ψυγείο λαδιού Mocal 10 σειρών
Μέγιστη ισχύς: 106Ps @ 6900rpm
Μέγιστη ροπή στρέψης: 12,3kg.m @4200rpm
Εύρος ροπής: (>80%) 2200-6800RPM
Μέγιστες rpm: 7.850RPM (Ηλεκτρονικός κόφτης)
Ειδική Ισχύς: 80,91Ps/lt
Λόγος Βάρος/Ισχύος: 6,13kg/Ps
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Competition συμπλέκτης AP Racing 190mm τύπου Verto, Ατσάλινο ελαφρύ βολάν, εργοστασιακές σχέσεις Austin A+, τελική σχέση μετάδοσης 3,64:1, μπλοκέ διαφορικό Quaife ATB, αγωνιστικά ημιαξόνια
ΤΡΟΧΟΙ
Ζάντες 5,5x10in, ελαστικά Yokohama Advan 032-R 165/70R10 72H
ΦΡΕΝΑ
Εμπρός συμπαγή δισκόφρενα 190mm με διέμβολες δαγκάνες AP, τακάκια Mintex Racing M1144, πίσω φαρδιά ταμπούρα (τύπου Cooper S) με σιαγώνες Mintex Racing, διπλό υδραυλικό κύκλωμα
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Κώνοι Road Rally (κόκκινοι), ρυθμιζόμενα αμορτισέρ αζώτου GAZ, ρυθμιζόμενα ψαλίδια εμπρός, ρυθμιζόμενες βάσεις πίσω ψαλιδιών, ρυθμιστές ύψους, ενισχυμένα σινεμπλόκ ψαλιδιών, συμπαγής στήριξη μπροστινού υποπλασίου με αλουμινένιους αποστάτες
ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ
Γεννήτρια 65Α, μπαταρία Bosch AGM, αγωνιστική καλωδίωση Babalis Racing Electric
—————————————————————————
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,
Ισμήνη Φαμπιάτου
Φωτογραφίες
