Στο κοντέρ γράφει 45 σε μια πολύ δύσκολη χρονιά για όλους -και όμως μακάρι να έχει αλλά τόσα!
Ο μεγαλος μου ο γιός σημερα μου ρίχνει ένα κεφάλι (+), η κόρη με έφτασε στο ύψος και ο μικρούλης μας παραμένει στα ματιά μου «ο μικρούλης μας» και ας λένε πως μεγάλωσε..
Το μικρόβιο για το αυτοκίνητο ευτυχώς δεν το έχω κληροδοτήσει στα παιδιά και έτσι απολαμβάνω να τα βλέπω καθώς διακρίνονται σε αθλήματα που εκείνα έχουν επιλέξει– και που μπορούν με τις δικές τους δυνάμεις να προοδεύουν στοο σχολείο και να είναι ευτυχισμένα.
Τα όνειρα μου έχουν πάντα σαν πρωταγωνιστές τα αγαπημένα μάτια της οικογενείας μου, ωστόσο φέτος αν όλα πάνε θα ήθελα να είναι μια δυνατή χρονιά τόσο για το αγαπημένο Autoholix (που για να διατηρήσει την ανεξαρτησία του στους δύσκολους καιρούς πρέπει να πρωτοτυπήσει), όσο και για τις προσωπικες μου φιλοδοξίες.
Ελπίζω να ζήσω έστω και για μια σεζόν σε ένα πολύ ενδιαφέρον Ευρωπαϊκό Cup… Αν, ίσως, όταν….. θα σας πω!
Όνειρα και ελπίδα σε μια ηλικία που θα έπρεπε να είχα πλέον βάλει μυαλό…μα δεν το βλέπω!
Θα έπρεπε πια να ήμουν «κανονική» και μια «όπως πρέπει Κυρία» αλλά δεν είμαι- και ευτυχώς το ξέρουν όλοι!
Προσθέτουμε τα χρόνια μας σαν το νερό στην γλάστρα, αλλά ευτυχούμε να ζούμε και να βλέπουμε τα μπουμπούκια μας να ανθίζουν!
Δίκαιη και λογική ανταλλαγή που ανταμείβει κιόλας-δεν παραπονιέμαι- όλα είναι σωστά φτιαγμένα.
Μόνο το φανταστικό δώρο γενεθλίων παραμένει ..”φανταστικό”!
Ίσως του χρόνου καλέ μου?
Ισμήνη Φαμπιάτου
