Πριν μισό περίπου χρόνο ο κ. Σπύρος Μουστάκας επικοινώνησε μαζί μου για να μου προτείνει να συμμετάσχω στο Ιστορικό Ράλι Πίνδος που διοργανώνει με επιτυχία ο Σύλλογος Ιδιοκτητών Σπορ Αυτοκινήτων (Σ.Ι.Σ.Α).
Εδώ δεν σκοπεύω να περιγράψω τις διαδρομές του ΡINDOS HISTORIC RALLY 2021 που έτσι και αλλιώς το έχει περιγράψει με λεπτομέρειες ο πιο κάτω ο συνοδηγός μου, αλλά θα ήθελα να προσπαθήσω να μεταφέρω τον ποταμό των συναισθημάτων και των αναμνήσεων που «στεγνώνουν» στο μυαλό μου με την ελπίδα να παρακινήσω όλους όσους μπορούν να κάνουν ένα δώρο στον εαυτό τους- και να δηλώσουν συμμέτοχή τον επόμενο χρόνο!
Το Ιστορικό Ραλι Πίνδος είναι μια αξέχαστη εμπειρία είτε θελήσετε να συμμετάσχετε ανταγωνιστικά, είτε αν απλά θέλετε να γνωρίσετε την όμορφη Πίνδο με καλή παρέα.
Ξεκινώντας από τα Ευχαριστώ!
Θα ήθελα λοιπόν να ξεκινήσω λέγοντας Ευχαριστώ στους ανθρώπους του Σ.Ι.Σ.Α , καθώς η πρόταση τους με γέμισε όχι μόνο με ευγνωμοσύνη, αλλά αποτέλεσε και ένα είδος επιβράβευσης για την πορεία που κάνω τα τελευταία χρόνια αρθρογραφώντας «αντίθετα στο ρεύμα» για την αγάπη μου προς τα αυτοκίνητα.
Τα εμπόδια που με τόση αφέλεια τοποθετούν με επιμέλεια στον δρόμο μου τόσα χρόνια όσοι όταν με βλέπουν με ασπάζονται χαμογελαστοί… τώρα μοιάζουν χαλίκια!
Το να προτείνουν οι άνθρωποι του ΣΙΣΑ το Autoholix σαν χορηγό επικοινωνίας δίπλα στο ιστορικότερο μέσο του χώρου αποτελεί μεγάλη αναγνώριση, αλλά ταυτόχρονα ανεβάζει και τον πήχη ακόμη πιο ψηλά αφού θα πρέπει με κάποιο τρόπο η επικοινωνιακή δουλειά που θα κάνεις να σταθεί στο επίπεδο που εκείνο ορίζει.
Οι χορηγίες των εταιρειών ΔΩΔΩΝΗ, ΧΗΤΟΣ Α.Β.Ε.Ε. – Φυσικό Μεταλλικό Νερό ΖΑΓΟΡΙ, έκαναν το εγχείρημα εφικτό καθώς έγινε πολύ πιο εύκολο να αφήσω την μεγάλη- αριθμητικά- οικογένεια μου και να χαθώ για 3-4 ημέρες στα βουνά της Ηπείρου. Όλοι όσοι συμμετείχαμε στο ΡINDOS HISTORIC RALLY 2021, σας Ευχαριστούμε!
Το μεγαλύτερο Ευχαριστώ όμως το οφείλω τον κ. Τάκη Θεοχαράκη και την ΝΙΚ.Ι. ΘΕΟΧΑΡΑΚΗΣ Α.Ε που εμπιστεύτηκαν το σπάνιο και ιστορικό Nissan Sunny GTiR σε εμένα και τον φίλο Δημήτρη Ραζή ο οποίος μάλιστα ανέλαβε για πρώτη φορά να καθίσει στο δεξί κάθισμα και να γίνει ο συνοδηγός μου.
Όταν αντικρίζεις το άριστα διατηρημένο Nissan Sunny GTiR-ένα από τα 680 αριστεροτίμονα που κατασκευαστήκαν και ίσως το μοναδικό γνήσιο στην Ελλάδα-καταλαβαίνεις πόση εμπιστοσύνη χρειάζεται να δείξει σαν ιδιοκτήτης για να παραχωρήσει 30 χρόνια από την Ιστορία της Nissan σε δύο χαρακτηρισμένους «Ραλίαρηδες»!
Ταυτόχρονα όμως δείχνει και την γνώση που έχει για το αντικείμενο και τον χώρο, αφού γνωρίζει ότι όσο περισσότερο αγαπάς την οδήγηση σαν οδηγός, τόσο καλύτερα μπορείς να ξεχωρίσεις ένα διαμάντι και όταν πέσει στα χέρια σου, τόσο περισσότερο το γυαλίζεις!
Αγαπητέ κ. Τάκη σας Ευχαριστούμε, το διαμάντι σας «τώρα γυαλίζει πιο πολύ από πριν!!
Καλό είναι να γνωρίζετε εκεί στην Nissan ότι την ξεμουδιάσαμε την κούκλα σας και ότι ένοιωσε όλη την αγάπη και τον σεβασμό μας αυτό το τριήμερο!
Σας Ευχαριστούμε όλους που ετοιμάσατε άψογα το GTiR, αλλά και που φροντίσατε να μας δώσετε και ένα Juke για να πάμε στα Ιωάννινα.. με ένα Nissan!
Τέλος ένα ξεχωριστό Ευχαριστώ αξίζει στον Δημήτρη Ραζή που ανέχθηκε την οδήγηση μου, αλλά και την τάση που είχα να σταματώ για φωτογραφίες και βίντεο στην μέση της ειδικής!
Ο Αγώνας
Η εμπειρία μου είναι σε αυτού του είδους τους αγώνες είναι εξαιρετικά περιορισμένη και περιορίζεται σε μια συμμετοχή που είχα το 2006 στο 5o Ιστορικό Ράλι Ακρόπολις, όπου είχαμε περιέργως βγει 8ες στην κατηγορία μας και στο 3ο CMC CHALLENGE 2020 όπου δεν τα είχαμε πάει και τόσο καλά…
Η διαφορά της πρώτης με την δεύτερη εμπειρία που είχα είναι ότι η συνοδηγός μου στο ράλι Ακρόπολις 2006 ήταν έμπειρη συνοδηγός της κατηγορίας Regularity, ενώ την δεύτερη φορά ο συνοδηγός ήταν ένας φίλος μου που στο παρελθόν μου είχε εμπειρία μόνο σαν οδηγός.
Η οδήγηση σε αυτού το είδους τους αγώνες παρόλο που δεν χρειάζεται ικανότητες πρωταθλητή Αγώνα Ταχύτητας- αφού η απόλυτη έννοια της ταχύτητας απουσιάζει, απαιτεί εξαιρετική ακρίβεια- στο εκατοστό του δευτερολέπτου- και μια διαρκή επικοινωνία με τον συνοδηγό που καταγράφει συνεχώς την ταχύτητα του οχήματος και ουσιαστικά καθορίζει τον ρυθμό.
Πιστεύω ότι ο ρόλος του συνοδηγού εδώ είναι μάλλον πιο σημαντικός και από εκείνον του οδηγού!
Το πλήρωμα του Nissan Sunny GTiR αποτελείτο από μια «πισταδόραλίαρα» οδηγό ταχύτητας και έναν χωμάτινο ραλίστα χωρίς εμπειρία στην συνοδήγηση και έτσι γνωρίζαμε από την αρχή ότι δεν υπήρχε περίπτωση να διακριθούμε απέναντι σε τόσο έμπειρα πληρώματα-σε ένα τόσο απαιτητικό αγώνα.
Άλλωστε στα αλήθεια ο δικός μου στόχος ήταν να «ρουφήξω» την εμπειρία της οδήγησης στην Πίνδο και να τερματίσω οδηγώντας με προσοχή για να μην εκθέσω σε κίνδυνο το μοναδικό αυτοκίνητο που μας εμπιστευτήκαν.
Πρώτη Ημέρα, Τεχνικός έλεγχος
Στον τεχνικό έλεγχο που έγινε την Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου το απόγευμα στον χώρο στάθμευσης του ξενοδοχείου The Lake εμφανίστηκαν 36 από τα 40 αυτοκίνητα που είχαν δηλώσει αρχικά συμμέτοχη και φυσικά το Nissan Sunny GTiR πέρασε όλους τους ελέγχους πανηγυρικά!
Ακολούθησε η ενημέρωση των οδηγών για την διαδρομή και όλα όσα θα πρέπει να προσέχουμε έτσι ώστε να διεξαχθεί ο αγώνας χωρίς απρόοπτά, ενώ αμέσως μετά τα πληρώματα είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν μεταξύ τους και να γνωριστούν-όσοι δεν γνωρίζονταν!.
Ο σκοπός του ΡINDOS HISTORIC RALLY εκτός από το ανταγωνιστικό μέρος που είναι αναμενόμενο σε κάθε αγώνα αυτοκινήτου, είναι να φέρει κοντά ανθρώπους που αγαπούν το ιστορικό αυτοκίνητο και να τους χαρίσει υπέροχες στιγμές.
Ξέρετε, υπάρχουν φορές που με το που βλέπεις μια ομάδα ανθρώπων νοιώθεις άνετα από την αρχή και αυτό για εμένα- που όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πόσο ντροπαλή και “μαζεμένη” είμαι, ήταν η συνταγή για να περάσω όμορφα!
Δεν περιμέναμε πολλά στο αγωνιστικό κομμάτι, όμως είχαμε την απαίτηση να περάσουμε όμορφα παρέα με τους υπέροχους ανθρώπους του Σ.Ι.Σ.Α σε μια θεϊκή αλλά και δύσκολη διαδρομή.
1η Ημέρα
Η ημέρα ξεκίνησε με την εκκίνηση που στο μόλο της λίμνης Παμβώτιδας με μια υπέροχη λιακάδα να προδιαθέτει όλους μας για τα μοναδικά τοπία και τα ορεινά χωριά που θα γνωρίζαμε στην Πίνδο.
Την εκκίνηση πήρε το Golf Gti με το νούμερο 1 στην πόρτα στις 10 ακριβώς, ενώ όταν έφτασε η σειρά μας ξεκινήσαμε αμέσως με ενθουσιασμό… αλλά και με λάθος στην πλοήγηση που μας οδήγησε να κινούμαστε διπλά από την Λίμνη αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση!
Χρειάστηκε να συναντήσουμε έναν αδιέξοδο χωματόδρομο για να βεβαιωθούμε πλέον ότι είχαμε πάρει τον λάθος δρόμο και να αποφασίσουμε να γυρίσουμε πίσω στην εκκίνηση ώστε να ξεκινήσουμε ακολουθώντας το roadbook από την αρχή.
Ξεκινήσαμε λοιπόν ακλουθώντας μια βόρεια κατεύθυνση για να πάρουμε με 5 λεπτά καπέλο εκκίνηση πρώτη ΕΔΑ του αγώνα στο χωρίο Περίβλεπτος- που ήταν μια απολαυστική κατηφορική διαδρομή στην οποία γνώρισα καλύτερα και ικανά φρένα του αυτοκινήτου μας.
Η εμπειρία θα μπορούσε να είναι μέρος από ένα μαγικό όνειρο από το οποίο δεν θέλεις να ξυπνήσεις Οδηγούσα ένα αυτοκίνητο φτιαγμένο για τους γεμάτους στροφές και στενούς δρόμους της Πίνδου, αλλά παρότι έπρεπε να κρατήσουμε γοργό ρυθμό μου ήταν αδύνατον να αντισταθώ στην ομορφιά της φύσης που αποκαλυπτόταν απροειδοποίητα κάθε λίγο και ξανά μπροστά από στα μάτια.
Οδηγείς σε μια σειρά από εναλλασσόμενες στροφές και ξαφνικά βγαίνοντας στο ξέφωτο απέναντι σου βλέπεις κρεμασμένο πάνω σε ένα λόφο ένα γραφικό χωρίο, ή νοιώθεις δέος κοιτώντας μια απόκρημνη πλαγιά να αιχμαλωτίζει το φώς του ήλιου…
Το άφταστο μεγαλείο του βουνού
Το μυαλό γεμίζει με εικόνες που ξεκλειδώνουν παιδικές αναμνήσεις από την εποχή που εδώ στα ίδια μέρη ταξιδεύοντας οικογενειακά έβλεπα τις ίδιες εικόνες από το πίσω κάθισμα ενός FIAT 127.
Πρέπει να σταματήσεις για να καταλάβεις τα χρώματα, να μυρίσεις τον αέρα, να ακούσεις το θρόισμα των φύλλων και το κελάρυσμα του ποταμιού.
Το χρωστάς στην ύπαρξη σου!
Ο αγώνας μπορεί να περιμένει και η μόνιμη δικαιολογία προς τον ανήσυχο Δημήτρη που έβλεπε τον χρόνο να χάνεται ήταν πάντα ότι έπρεπε να βγάλω φωτογραφίες για το άρθρο.
Η μεγαλύτερη πρόκληση στο Ράλι Πίνδου είναι να οδηγήσεις ανταγωνιστικά και να μπορείς να πλοηγηθείς μέσα στην παραμυθένια φύση χωρίς να παρασύρεσαι από την ομορφιά της Πίνδου που διαρκώς σε προτρέπει να σταματάς για να την θαυμάσεις.
Σαν τον Οδυσσέα χρειάζεσαι ένα κατάρτι να δέσεις το βλέμμα σου ώστε να μην παρασυρθεί από την γοητεία του Βουνού που συνέχεια σου ψιθυρίζει να σταματήσεις, να το δεις, να ξεχαστείς εκεί… να γίνεις άνθρωπός!
Το «κατάρτι» αυτό είναι το καλογραμμένο roadbook που έγινε και με την βοήθεια του Μιχάλη Μουζούκη-και επειδή τελικά δεν καταφέραμε να δεθούμε πάνω του… εμείς πατώσαμε!
Παρόλα αυτά είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω σε αγώνα και δεν ένοιωσα πουθενά το παραμικρό άγχος και έτσι συνεχίζοντας περάσαμε τους Φραγκάδες , το Ελατοχώρι , το Φλαμπουράρι, την λίμνη του Αωού και βρεθήκαμε χωρίς να το καταλάβουμε στο Χιονοδρομικό κέντρο του Ανήλιου, όπου ξεκουραστήκαμε για λίγο απολαμβάνοντας την φιλοξενία των ανθρώπων του σαλέ και την απρόσκοπτη θέα.
Έχοντας χορτάσει το βλέμμα μας –και το στομάχι μας- κατηφορίσαμε μέσα από μια μαγική διαδρομή που είχε τσακωθεί με τις ευθείες προς το χωριό Χαλίκι του νομού Τρικάλων για να ανεβούμε στη συνέχεια προς το διάσελο του Μπάρου.
Μερικά κομμάτια τα κάναμε με σωστό ρυθμό-αφού το δυνατό αυτοκίνητο μπορούσε εύκολα να διατηρήσει την προβλεπόμενη ΜΩΤ όταν δεν χανόμασταν, ή όταν δεν σταματούσα για φωτογραφίες!
Τελικά μπήκαμε στα φαράγγια και τα δάση στα Τζουμέρκα και περνώντας τους Καλαρρύτες, την Πράμαντα, και τους Κτιστάδες περάσαμε από το γεφύρι της Πολιτσάς τον Άραχθο και καταλήξαμε κουρασμένοι στα Ιωάννινα για ανασυγκρότηση.
Η Πίνδος είχε νικήσει με τον τρόπο της 6 από τα αυτοκίνητα που συμμετείχαν και έτσι την επόμενη ημέρα θα εκκινούσαν μόνο 30…
2η Ημέρα
Νομίζοντας ότι έχω ξεπεράσει την ομορφιά του βουνού ξεκίνησα την δεύτερη ημέρα με αγωνιστική διάθεση και αποφασισμένη να ανακάμψουμε στην κατάταξη!
Ωστόσο από την πρώτη κιόλας ΕΔΑ και ενώ ήμασταν σίγουροι ότι τα πηγαίνουμε περίφημα είδαμε αλλά αυτοκίνητα να έρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση. Συνεχίσαμε νομίζοντας ότι ξέρουμε τι κάνουμε, όμως δεν αργήσαμε να καταλάβουμε ότι οι σημειώσεις μας «δεν βγαίνουν», οπότε κάναμε και εμείς ανατροφή και πήραμε τον δρόμο του γυρισμού συναντώντας ωστόσο και άλλα πληγώματα που είχαν κάνει το ίδιο λάθος.
Τα παραπάνω από 15 λεπτά καπέλο που φάγαμε μας στέρησαν κάθε πιθανότητα για διάκριση και έτσι συμφωνήσαμε με τον Δημήτρη να συνεχίσουμε πιο χαλαρά-και εάν βρούμε κάποια ΕΔΑ που να μας εμπνέει να την «μπουμπουνίσουμε»!
Οι διαδρομές μας έβαλαν μέσα στο Εθνικό Πάρκο της Πίνδου και καταλήξαμε για ανασυγκρότηση (βλ. φαγητό) στο Βραδέτο.
Χωρίς να πεινάμε πια, οδηγήσαμε μερικές δυνατές διαδρομές με φανταστικό ρυθμό στην Τυμφη και φτάνοντας στα Ελληνοαλβανικά σύνορα τερματίσαμε χαρούμενοι στο χωριό Πωγωνιανή.
Nissan Sunny GTiR
Το GTiR του κ. Τάκη Θεοχαράκη δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να με κάνει να νοιώσω οικεία πίσω από το τριάκτινο τιμόνι που- αν και βαρύ, ξεχειλίζει από αίσθηση.
Πρόλαβα να γίνω φίλη με κάθε ένα από τα 227 άλογα του δίλιτρου διαμαντιού SR20DET που καλπάζουν περήφανα ακόμη και σήμερα- και κυρίως να χαρώ με την ροπή των 267Nm που είναι εκεί για να ξελασπώσουν το αυτοκίνητο από κάθε δυσκολία.
Ναι το Nissan Sunny GTiR έχει αρκετό Turbo Lag, όμως οδηγώντας το μαθαίνεις είτε να πατάς το πετάλι της επιτάχυνσης λίγο νωρίτερα αν δεν βιάζεσαι, είτε να διατηρείς την πίεση στο τούρμπο οδηγώντας με «μύτη τακούνι».
Άλλωστε, η ηχηρή σκάστρα σε βοηθά να ξέρεις πότε-και τι να κάνεις… αλλά κυρίως γεμίζει τα αυτιά σου με ήχους από τα ράλι της δεκαετίας του 90!
Το κιβώτιο είναι αρκετά ασαφές με τα σημερινά δεδομένα και όπως και ο απότομος συμπλέκτης του Sunny χρειάζεται λίγο χρόνο για να το συνηθίσεις, ωστόσο έχει πολύ κλειστές σχέσεις και βοηθά με την σειρά του να υπερνικηθεί το έντονα-πάλι με τα σημερινά δεδομένα-Turbo Lag του κινητήρα.
Το μικρό βάρος των 1,270 κιλών και το σύστημα τετρακίνησης ATTESA AWD που μοιράζει την κίνηση σε ποσοστό 50:50 μεταξύ των αξόνων μετατρέπουν το ταπεινό Sunny σε απόλυτο εργαλείο που μπορεί να μην είναι όσο παιχνιδιάρικό όσο ήταν μια Intergralle, όμως είναι τελικά πιο εύκολο στην μακροχρόνια οδήγηση αφού αγαπά και αποδίδει καλύτερα στην οδήγηση με καθαρές γραμμές.
Το GTiR έκανε όλους τους θορύβους που θέλεις να ακούς όταν οδηγείς με το ρεπερτόριο να περιλαμβάνει το γρύλισμα της μετάδοσης, το σφύριγμα από το τούρμπο, το ξεθύμασμα από την σκάστρα και φυσικά τον δυνατό ήχο από την εξάτμιση που συνδυαζόταν άψογα με αναρίθμητα και ακανόνιστά σκασίματα!
Σαν γνήσιο Nissan που είναι δεν παρουσίασε κανένα μηχανικό πρόβλημα και όλα κύλισαν κατ’ευχήν οδηγώντας μέσα στα μαγευτικά τοπία της Πίνδου και έχοντας σε πρώτο πλάνο την μπούκα του Intercooler στο καπό!
The Aftermath
Το τέλειο αυτοκίνητο, με τον φίλο συνοδηγό, στην απερίγραπτα όμορφη και ανεξάντλητη Πίνδο!
Οι αναμνήσεις είναι έντονες και δεν έχουν μπει ακόμη και σήμερα σε σειρά…
Σίγουρα τον χειμώνα που έρχεται θα επιδιώξω να βρεθώ στην όμορφη Πίνδο και τα παραδοσιακά χωριά της Ηπείρου που μας φιλοξένησαν το τριήμερο που διήρκησε το ΡINDOS HISTORIC RALLY 2021 για να τα ζήσω με την οικογένεια μου.
Το Ιστορικό Ράλι Πίνδου είναι μια εμπειρία ζωής που πρέπει να την δοκιμάσουν όλοι οι φίλοι των κλασσικών αυτοκινήτων-και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να δηλώσετε συμμετοχή στο Ράλι Πίνδου του 2022 είτε έχετε την ικανότητα να είστε ανταγωνιστικός απέναντι σε ειδικούς οδηγούς, είτε απλά για να βρεθείτε στο σωστό μέρος με τους σωστούς ανθρώπους …οδηγώντας ασταμάτητα για δύο ημέρες!
Διαβαζωντας το “ημερολογιο του συνοδηγού” που ακολουθεί μοιάζει πως η εικόνα από το δεξί μπάκετ ήταν πιο τρομακτική από ότι το παγωμένο βλέμμα του Δημήτρη Ραζή άφηνε να φανεί κατα την διάρκεια του αγώνα.
Απόλαυστε!
Οι Γενναίοι της Πίνδου και ο Τρομαγμένος Συνοδηγός. (Δ.Ρ)
Το τηλεφώνημα από την Ισμήνη έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία μέσα στο μέσο του καλοκαιριού: «Πάμε να τρέξουμε στο Ράλλυ Πίνδου τον Σεπτέμβριο»?
Άπειρες στιγμιαίες σκέψεις κατέκλυσαν το μυαλό σε μια μικρή παύση της συνομιλίας μας. «’Ηθελα να κάνω τον αγώνα αυτό από πέρυσι», «Ευκαιρία!», «Με τι θα πάμε?», «Ωχ, πέφτει μια εβδομάδα πριν το Ακρόπολις», «ποιος θα οδηγήσει?»…
Η τελευταία καίρια ερώτηση απαντήθηκε άμεσα πριν προλάβει να βγει στον αέρα: «Έρχεσαι συνοδηγός?»… Δύσκολα τα πράγματα… Ομολογώ ότι δεν μου αρέσει καθόλου, μα καθόλου, να κάθομαι δεξιά, ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι (μετρημένοι στα μισά ίσως δάκτυλα του ενός χεριού) που εμπιστεύομαι να κάτσω δίπλα τους – ειδικά σε σβέλτη οδήγηση που απαιτείται για έναν σφικτό αγώνα regularity όπως ο συγκεκριμένος και η εμπειρία μου από την θέση αυτή είναι πολύ πολύ μικρή (αν θυμάμαι καλά το έχω κάνει μόνο μια φορά).
Έχω από καιρό συνειδητοποιήσει οτι οι εκ δεξιών καθήμενοι είναι κάτι περίεργοι τύποι με χρονόμετρα και στυλό περασμένα στα αυτιά και το λαιμό, ενίοτε και στο στόμα, με μαζοχιστικές τάσεις, ανθεκτικοί σαν τις κατσαρίδες και με αδιανόητες ικανότητες multitasking…
Εγώ λοιπόν δεν είμαι έτσι, προτιμώ απλώς να κάνω τα πάντα για να τους ταλαιπωρώ και να τους τρομάζω.
«Τι λες?» επανέλαβε η Ισμήνη πιεστικά και χωρίς να το πολυσκεφτώ απάντησα ένα δειλό και ξεψυχισμένο «ναι» που πολύ την χαροποίησε μη αφήνοντας μου περιθώρια να ανακαλέσω.
Ο κύβος ερρίφθη και το αμέσως επόμενο ερώτημα που έπρεπε να απαντηθεί ήταν «με ποιό αυτοκίνητο?».
Δύσκολο ερώτημα και στο τραπέζι έπεσαν διάφορες ακατάλληλες για την περίπτωση προτάσεις «πάμε με το 2CV? ή μήπως καλύτερα με το Σκαραβαίο?” μέχρι να έρθει η φαεινή ιδέα του Sunny GTiR του κ. Τάκη Θεοχαράκη.
Στο σχετικό ερώτημα ο επικεφαλής της Nissan στην Ελλάδα έδωσε ένα χωρίς δισταγμό άμμεσο και ιδιαίτερα τιμητικό για το πλήρωμα «Ναι» με την παρατήρηση «μόνο να αλλάξετε ελατήρια στην δεξιά πλευρά γιατί το αυτοκίνητο θα γέρνει προς τον συνοδηγό!», παρατήρηση που εξέλαβα οτι σήμαινε οτι θα έπρεπε κάποτε η Ισμήνη να βάλει και κανένα κιλό!
Fast Forward και αφού έχουμε ταλαιπωρήσει τα παιδιά του Sport Team της Nissan με την προετοιμασία του αυτοκινήτου, το οποίο κινείται πολύ σπάνια και ως εκ τούτου έπρεπε να ελεγχθεί προσεκτικά, αλλά και να τοποθετηθεί σε αυτό ο έξτρα οδομετρητής με τον σχετικό αισθητήρα, φθάνουμε στην πολυπόθητη ημέρα της εκκίνησης.
Οι άνθρωποι πίσω από τον αγώνα, αλλά και το welcome pack της Οργάνωσης που μας δόθηκε κατα την διάρκεια Ελέγχου Εξακρίβωσης στο πανέμορφο “The Lake Hotel” όπου και διαμείναμε, προϊδέαζαν για τον υπέροχο αγώνα που θα ακολουθούσε.
Τίποτα όμως δεν προϊδέαζε για το μνημειώδες λάθος που αργά και βασανιστικά ετοιμαζόταν: Ο Τρομαγμένος αλλά και τώρα πλέον και Αγχωμένος, Συνοδηγός (εγώ!) στον χώρο της εκκίνησης υπολόγιζε και έγραφε στο RoadBook τις Ειδικές Δοκιμασίες που θα ξεκινούσαν σε λίγο, έτοιμος για την πρώτη 3αδα της Γενικής Κατάταξης της Κατηγορίας Sport Touring που συμμετείχε το πλήρωμα (χα χα χα), μη παρατηρώντας ότι το RoadBook ξεκινούσε 3-4 σελίδες ΠΡΙΝ την πρώτη Ειδική στην οποία είχε εστιάσει….
Χαμόγελα και φωτό στην αψίδα της εκκίνησης και ξεκινάμε.
Στην πρώτη διασταύρωση κάνουμε δεξιά και το δράμα άρχισε πλέον να παίρνει σάρκα και οστά. Προχωράμε, προχωράμε και σε λίγο καταλήγουμε σε ένα αδιέξοδο χωράφι… Κάτι δεν πάει καλά…
Αναστροφή και ξαναπάμε στην εκκίνηση όπου πλέον η Οργάνωση έχει αρχίσει να μαζεύει αψίδες και τραπεζάκια και κατόπιν υποδείξεως ανακαλύπτω οτι κοίταζα λάθος σελίδα! Δεν νομίζω οτι μπορεί να υπάρξει πιο παιδαριώδες λάθος απο συνοδηγό…
Η αυτοεκτίμηση στα Τάρταρα παρ΄όλο το ευγενικό «δεν πειράζει» της οδηγού και πάμε για την 1η δοκιμασία καπελωμένοι από τα αποδυτήρια!
Παρ΄όλες τις προσπάθειες της Ισμήνης να καλύψει τον χρόνο και εμένα να μην βγάλω το απολαυστικότατο πρωινό, οι πρώτοι 450 βαθμοί ποινής είναι γεγονός, αλλά τουλάχιστον καταβάλλοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες το πρωινό παρέμεινε στην θέση του!
Αν είχα καταφέρει να ρίξω μια δυο ματιές έξω από το αυτοκίνητο θα σας έλεγα πιθανότατα πόσο όμορφη ήταν η διαδρομή μέσω Περίβλεπτου – Δίκορφου – Καλουτά – Φραγκάδων – Ελατοχωρίου – Μετσόβου για να φτάσουμε στο πολύ φιλόξενο Χιονοδρομικό Ανήλιου και τι ωραία φύση που είχε και άλλα πολλά και ωραία τουριστικά, αλλά το μόνο που μπορώ να σας περιγράψω όμως είναι οτι η διαδρομή αυτή έχει ΠΟΛΛΕΣ στροφές!
Πάρα πολλές! Και όταν τις πηγαίνεις χμμμ σβέλτα, ο σκυμμένος στους υπολογισμούς και σημειώσεις συνοδηγός, με τα χρονόμετρα να κρέμονται στον λαιμό κτυπιέται μεταξύ πόρτας και καθίσματος οδηγού πρέπει να έχει πολύ μεγάλη αντοχή και αποθέματα σθένους για να αντέξει!
Με τούτα και με εκείνα δεχθήκαμε με μεγάλη ανακούφιση την πολύ ζεστή φιλοξενία του προσωπικού του Χιονοδρομικού και ανασυνταχθήκαμε.
Το δεύτερο σκέλος της ημέρας μήκους 100 περίπου χιλιομέτρων, περιελάμβανε διάφορα μέρη με τρομακτικά ονόματα όπως Βόρεια και Κεντρικά Τζουμέρκα, το Πέρασμα του Μπάρου κλπ, αλλά εμείς είχαμε ήδη οργανωθεί και μπορούσα πλέον να βλέπω και λίγο από την υπέροχη φύση και τα πανέμορφα χωριά που περάσαμε (Χαλίκι – Πέρασμα του Μπάρου στα 1.900m υψόμετρο – Καλαρύτες – Γεφύρι Κουϊάσας – Κτιστάδες – Αμπελοχώρι).
Μέχρι να το ολοκληρώσουμε φάγαμε ακόμα 250 βαθμούς ποινής προσπαθώντας να μάθουμε το παιχνίδι, ολοκληρώνοντας την πρώτη ημέρα στην 10η θέση της Κατάταξης της Sport Touring με 690 βαθμούς ποινής.
Αν δεν είχα κάνει το αρχικό λάθος ίσως να βρισκόμασταν 1-2 θέσεις παραπάνω, αλλά όπως λέει και ο σοφός λαός αν η γιαγιά μου είχε καρούλια θα ήταν πιθανόν… Datsun (Sorry Γιαγιά!).
Κλείνοντας η ημέρα, βρήκε τους έμπειρους Βαξεβανίδη Πατέρα και Υιό με την Lancia Delta στην 1η θέση, τα φαβορί Κατσαούνη – Μανσόλα με το Golf I στην 2η και το πολύ όμορφα στημένο 4πορτο Escort ΜΚ1 των Αφων Λιάκου το οποίο δεν σου γεμίζει το μάτι, αλλά στα χέρια του Δημήτρη υπό την καθοδήγηση του Λευτέρη ζωγραφίζει, στην 3η θέση.
Άθλος χαρακτηρίζεται η 4η θέση των Ματσαγκού Πατέρα και Υιού με το ταπεινότατο Sunny B11 του 1985.
Η 6αδα του Σκέλους έκλεισε με τους εξαιρετικούς Λαγάκη – Τσαλίκη με το Subaru Legacy και τους έμπειρους Λάγγα – Μαλτέζου με την ταπεινή (αλλά καθόλου καταφρονεμένη) Alfa 75.
Στην 7η θέση βρέθηκαν οι εξαιρετικές Πούλη – Τσιλιβίγκου με το 2ο Subaru Legacy της TL MOTORS, εμπρός από το 2002 της οικογένειας Νινιού με την λερωμένη πόρτα συνοδηγού (ξέρει εκείνος!) που χάριζε θέαμα οπτικοακουστικό.
9ο το τρίτο Legacy της παρέας με τους Λαλούση – Καστανιώτη.
10οι η 
Φαμπιάτου με τον Τρομαγμένο (!) και το Sunny GTiR, ακολουθούμενοι από το BMW E28 Turbo του Μαργέτη με την υπομονετική Μαίρη που δάγκωνε (η BMW – όχι η Μαίρη! χωρίς να σου γεμίζει το μάτι, οδηγημένο άριστα από τον κ.Αριστοτέλη το οποίο τους άφησε στην 11η θέση λόγω μηχανικής βλάβης.
Οι Θεοδοσίου – Μιχαλάκη με την όμορφη Lancia Beta της αφίσας του αγώνα ταλαιπωρήθηκαν με το ξεκίνημα μένοντας από μπαταρία πριν την εκκίνηση, ενώ οι Κόρακας – Θεοδώρου με την μάλλον ακατάλληλη Mercedes SLK εγκατέλειψαν δυστυχώς νωρίς.
Η διαδρομή της 2η ημέρας ξεκινούσε και πάλι από τα Ιωάννινα με κατεύθυνση προς Μπαλτουμά, Ανατολικό Ζαγόρι, Γρεβενίτι, Φλαμπουράρι, Ελατοχώρι, Φραγκάδες και ανασυγκρότηση στο Βραδέτο με την γνωστή του σκάλα μετά από 150 χλμ γεμάτα άπειρες στροφές!
Στην συνέχεια, μετά από μια ωριαία ανασυγκρότηση, μέσω Τσεπέλοβου, Κόνιτσας. Γεροπλάτανου, η διαδρομή κατέληγε στην Πωγωνιανή (δίπλα στα Ελληνοαλβανικά σύνορα) καλύπτοντας άλλα 130 περίπου ορεινά ως επί το πλείστο χιλιόμετρα.
Πρωινό ξύπνημα νωρίς το Σάββατο ώστε να υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος προετοιμασίας για να μην επαναληφθούν τα λάθη της προηγούμενης ημέρας και εκκίνηση με αισιοδοξία για βελτίωση της θέσης μας.
Αισιοδοξία που δυστυχώς δεν επαληθεύτηκε καθώς, μαζί με άλλα, έμπειρα αυτή την φορά πληρώματα, χάνουμε εντός της 1ης Ειδικής μια τουλίπα και μαζί τα επόμενα σημεία χρονομέτρησης.
Με σβέλτη οδήγηση καταφέρνουμε να φτάσουμε τουλάχιστον ακαπέλωτοι στην αρχή της επόμενη ειδικής έχοντας προηγουμένως απολαύσει την οδήγηση του Λάγγα που χειριζόταν με χορευτική μαεστρία την νορμάλ Alfa 75 προσπαθώντας να φτάσει και αυτός ακαπέλωτος.
Το τελείωμα της δεύτερης ημέρας μας βρήκε στην 8η θέση της Κατηγορίας Sport Touring (έχω την χαρά να λέω ότι τερματίσαμε μία θέση μετά τους Λάγγα – Μαλτέζου!). Τα τελικά αποτελέσματα της Κατηγορίας διαμορφώθηκαν ως εξής:
- Βαξεβανίδης – Βαξεβανίδης
- Λιάκος – Λιάκος
- Λαγάκης – Τσαλίκης
- Κατσαούνης – Μανσόλας
- Ματσαγκός – Ματσαγκός
- Λαλούσης – Καστανιώτης
- Λάγγας – Μαλτέζου
- Φαμπιάτου – Ραζής
- Μαργέτης – Μαργέτη
- Πούλη – Τσιλιβίγκου
Η όμορφη εκδήλωση έκλεισε με την απονομή σε παραλιακό κέντρο των Ιωαννίνων.
Το Sunny…
Το Sunny GTiR της συμμετοχής μας, είναι ένα από τα 3 που βρίσκονται στην χώρα μας και το R στο τέλος υποδεικνύει την σημαντική διαφορά από τα γνωστά Sunny GTi που κατασκευάστηκαν στον Βόλο: Είναι 4κινητο και με κινητήρα με υπερσυμπιεστή που αποδίδει περί τους 225 ίππους. Διατηρείται σε άριστη κατάσταση και έχει υποστεί μικρές στοχευμένες μετατροπές εποχής που το αναβαθμίζουν.
Στον δρόμο σε εντυπωσιάζει κατ΄αρχήν η πολύ σφικτή αίσθηση του με το βαρύ τιμόνι, τον σχετικά στρυφνό (για Ιαπωνικό) επιλογέα και την πλήρη απουσία τριγμών.
Το επόμενο πράγμα που σου μένει αξέχαστο είναι ο ήχος του… Μια συναυλία από σκασίματα εξάτμισης στο άφημα, τον ήχο της αναρρόφησης του αέρα από το φίλτρο της ΚΝ και την σκάστρα να σφυρίζει στα ενδιάμεσα δημιουργεί μια ηχητική πανδαισία. Όλα τα παραπάνω τα ξεχνάς όταν βρεθείς μαζί του σε δρόμο με στροφές.
Το Sunny βιδώνεται στην άσφαλτο και ξαφνικά γίνεται ανάλαφρο σαν μπαλαρίνα που τα έμπειρα χέρια σαν της Ισμήνης μπορούν να το κάνουν ότι θέλουν.
Μετά από τόσα χιλιόμετρα σε σβέλτους πιεστικούς ρυθμούς δεν υπήρξε ούτε μια φορά που το αυτοκίνητο να αντιδράσει με τρόπο μη αναμενόμενο.
Η συμπεριφορά του δεν σου υπενθυμίζει με κανέναν τρόπο τα 30+ χρόνια που κουβαλάει στην πλάτη του.
Τα φρένα δεν ίδρωσαν ούτε στιγμή παρ΄όλες τις μεγάλες υψομετρικές διαφορές που διανύσαμε. Εννοείται οτι όλο το 3ημερο δεν παρουσίασε το παραμικρό θέμα με εξαίρεση ένα σετ φούσκες ημιαξονίων που προφανώς λόγω… ηλικίας μας εγκατέλειψαν.
Η Ισμήνη…
Όπως νομίζω έκανα πολύ σαφές στην αρχή του κειμένου μου, ξεκίνησα τον αγώνα με μια μεγάλη αγωνία αν θα αντέξω.
Το κυνήγι του χρόνου λόγω του λάθους μου, αλλά και η ευθύνη που ένιωθα για την υγεία και την ακεραιότητα του αυτοκινήτου, επιδείνωσε αρχικά την αγωνία μου, αλλά μπορώ πλέον να πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι η Ισμήνη είναι μέσα στους 4-5 οδηγούς που εμπιστεύομαι απόλυτα ώστε να κάτσω δίπλα.
Ο αέρινος αλλά απόλυτα καθαρός τρόπος οδήγησης της δεν φέρνει ποτέ σε δύσκολη θέση το αυτοκίνητο, δεν το ζορίζει, ανεξάρτητα με τον ρυθμό που κινείται (και πιστέψτε με κινηθήκαμε σε πολύ σβέλτους ρυθμούς σίγουρα όμως πολύ κάτω από τα όρια της οδηγού), δεν το φθείρει και δημιουργεί αίσθημα εμπιστοσύνης στον συνεπιβάτη.
Όταν μετά την πρώτη ανασυγκρότηση μπόρεσα επι τέλους να δω και λίγο έξω από το παράθυρο, πραγματικά απόλαυσα τον συνδυασμό Ισμήνη – Sunny – Πίνδος! Καθαρές γραμμές, ελάχιστο τιμόνι, άψογο φρένο τέλεια επιτάχυνση, όλα μαζί δημιούργησαν ιδανικές συνθήκες απόλαυσης ακόμα και για τον (πρώην πλέον ) Τρομαγμένο!
Ως κλασικός «χωματερός» την εκλιπαρούσα να κάνει έστω και μια τόση δα μικρή μπούκα σε σημεία που το αυτοκίνητο δεν κινδύνευε, να παίξει λίγο σε 2-3 σημεία με γαρμπίλι, εκείνη τίποτα, βράχος!
Ακόμα και όταν προσπαθούσα να την τσαντίσω λέγοντας της οτι το κιβώτιο (που λιιιγο την ταλαιπωρούσε κάποιες στιγμές ακριβώς επειδή προσπαθούσε να του φερθεί ευγενικά) είναι για άντρες εκείνη απλώς χαμογελούσε συγκαταβατικά! Βράχος είπαμε!
Οι Regularitάδες!
Τι να πει κανείς για τους ανθρώπους – υπολογιστές, οδηγούς και συνοδηγούς! Έχουν τον απέραντο θαυμασμό μου, πως μπορούν να κινούνται με σχετικά υψηλούς ρυθμούς, να είναι προσηλωμένοι τόσο στον δρόμο όσο και στα χρονόμετρα τους και να φέρνουν τέτοια αποτελέσματα.
Όποιος πιστεύει οτι πρόκειται για κάτι εύκολο, καλό θα είναι να το δοκιμάσει.
Άξιοι συγχαρητηρίων όλοι οι συμμετέχοντες και ακόμα περισσότερο οι Δελλαπόρτας – Χατζής, Κονταράτος – Ιατρίδης και Γεωργοσόπουλος – Κοντοροβ που έκλεισαν την 1η τριάδα της Γενικής σε ένα σάντουιτς από Golf με μια 911 σε ρόλο…τυριού!
Την πρώτη 6αδα συμπλήρωσαν οι εκπληκτικοί Αφοι Κουνέλη με το ταπεινό Starlet, οι Δούρος – Γεωργακόπουλος με το όμορφο Swift Gti και οι Κοφινάς – Κοφινάς με τον ευγενέστατο ανήλικο Νικόλα στο δεξί μπάκετ του Mini να καθοδηγεί άψογα τον πατέρα του.
Χαρακτηριστικό της δυσκολίας του αγώνα οτι το εμπειρότατο (αλλά και συμπαθέστατο) ζεύγος Βασιλόπουλου – Ναρλή μετά από μια μικροατυχία περιορίστηκαν στην 7η θέση.
Η οργάνωση
Ο ικανότατος Σπύρος Μουστάκας, η υποστήριξη από τα εμπειρότατα στελέχη του ΣΙΣΑ, η πανέμορφη πόλη των Ιωαννίνων, αποτελούσαν εχέγγυα για μια καταπληκτική εκδήλωση.
Σίγουρα δεν είναι τυχαία η παρουσία δυνατών ξένων πληρωμάτων στον αγώνα. Όσοι τον ζήσαμε μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι είναι μια εμπειρία που θα μας μείνει αξέχαστη, ένα μικρό Monte Carlo στα πόδια μας!
Επι προσωπικού, να πω οτι μετά από πολλά χρόνια απραξίας χάρηκα που είδα ξανά φίλους αγαπητούς, και θυμήθηκα το όμορφο παρεΐστικό κλίμα που επικρατεί στις εκδηλώσεις αυτές. Είναι από τις εκδηλώσεις που αξίζει να κάνεις οικονομία για να συμμετέχεις, έστω μόνο σε αυτή, μια φορά τον χρόνο.
Θερμά συγχαρητήρια στους Οργανωτές τους οποίους ευχαριστούμε για την πρόσκληση! Και του χρόνου!
Αναλυτικά αποτελέσματα Regularity εδώ: http://html5.anube.es/?rally=rally2970
Αναλυτικά αποτελέσματα Sport Touring εδώ: http://html5.anube.es/?rally=rally2969
Δημήτρης Ραζής
Video
…και αν όλα αυτά δεν ζωγράφισαν στην φαντασιά σας τον αγώνα το παρακάτω βίντεο περιγράφει μέσα από τον “αγώνα” του πληρώματος του Autoholix όλη την εμπειρία και την διαδρομή.
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,
Ισμήνη Φαμπιάτου
Φωτογραφίες
