Μαγικό.. έτσι θα περιέγραφα το αγαπημένο μου κράνος.
Ποτέ δεν θα ξεχάσω πόσο πολύ μου άρεσε να το φοράω λίγο πριν ξεκινήσω κάποιο αγώνα Kart, F3, ή στο πρωτάθλημα του ενιαίου. Ένιωθα μεγάλη και δυνατή. Δεν ξέρω γιατί το γούσταρα, αλλά μέσα από αυτό εκφραζόμουν- και ήταν στ’ αλήθεια το σημάδι μου ώστε να με ξεχωρίζουν.
Το κράνος μου ήξερε τα πάντα για μένα, τις γραμμές για το προσπέρασμα, το φρενάρισμα αλλά και το επόμενο λάθος.
Άκουγε πάντα την μουρμούρα, τον ψίθυρο, την φωνή, αλλά δε μιλούσε.. Πάντα άκουγε, με γνώριζε.
Σκούπιζε τα δάκρυα και τον ιδρώτα μου, έκρυβε την αγωνία σφραγισμένη μέσα του και ήταν η ασπίδα στους αγώνες αλλά και στους δρόμους.
Το κράνος μου φρόντιζα να είναι πάντα καθαρό -και δεν άφησα να το φορέσει πότε κάποιος άλλος για να μην ακουστούν οι σκέψεις μου.
Το κράνος γυάλιζε σε κάθε φωτογράφιση και παρουσίαση.
Το κράνος μου φυλάει ακόμη τις αναμνήσεις μου και την μυρωδιά μου. Το κράνος μου με προστάτεψε και ήταν το μυστικό μου όπλο..
Το λατρεύω και είμαι περήφανη γι αυτό και θα είναι πάντα δίπλα μου όταν κάνω αυτό που αγαπώ..
Αξίζει να μοιραζόμαστε με όσους καταλαβαίνουν τις σκέψεις μας και την φωτογραφία ενός τόσο καλού φίλου…
Βάλτε μια φωτογραφία του αγαπημένου σας κράνους και τις σκέψεις σας για αυτό, να γεμίσει το φατσοβιβλίο κράνη, μήπως και βάλουν μυαλό οι πολλοί που επιμένουν να οδηγούν την μοτοσικλέτα τους χωρίς αυτό.
Ισμήνη Φαμπιάτου
Μπορείτε να με ακολουθήσετε και στο Instagram fabiatouismini
