Σε πείσμα του έντονου διατροφικού δικαιωματισμού, το συνοικιακό fast food συντηρούταν χάρις το μεράκι του ιδιοκτήτη αγνοώντας τον εκμοντερνισμό και την διατροφική χαμπουργκεροποίηση.
Ώρες αιχμής οι βραδινές, με πεινασμένους γκαζοφίλ να συζητούν επι ώρες για βελτιώσεις και τον μάταιο, άνισο και συνήθως ανόητο αγώνα του χρονομέτρου του δρόμου.
Το καλοκαίρι του 2007 έπιασε δουλειά εκεί και η Φωτεινή, μια κοπέλα γύρω στα 24, που τα σφοδρά κύματα προσωπικών αποτυχιών, την ξέβρασαν θαρρείς ως ναυαγό, να περιμένει αρχικά την σωτήρια και μετέπειτα την ευκαιρία να ορθοποδήσει.
Ανάμεσα σε όλες τις λάθος επιλογές της, ένα βράδυ συνέβη ένα ακόμη λάθος. Να ερωτευτεί χοντρά ένα αυτοκίνητο.
Γίνεται άραγε;
Το λάθος ήταν το γκρι fiat uno turbo που ένα βράδυ κάποιος την πήγε βόλτα και στον γυρισμό απέκτησε 2 ευδιάκριτα σημάδια, ένα στο μέτωπο και ένα στο χέρι της.
Το αυτοκίνητο αυτό την κυνηγούσε για πολλά χρόνια στο μυαλό της.
Ένα παράξενο κυνήγι μεταξύ επιθυμίας και απωθημένου.
Έψαχνε παντού για να βρει ένα σωστό, αλλά το να βρεθεί καθαρό uno turbo είναι σαν να προσπαθείς να βρεις καθαρό ποτό σε bar της εθνικής.
Ένα απόγευμα καθώς μάζευε τα τραπέζια πάρκαρε απ’ έξω ένα από αυτά με τον ιδιοκτήτη να μην κατεβαίνει αμέσως αλλά να περιμένει 2-3 λεπτά να πέσουν τα λάδια προτού το σβήσει.
Τα είχε ακούσει αυτά πολλές φορές σε συζητήσεις των βραδινών πελατών.
Η κίνηση αυτή ευλάβειας σήμανε συναγερμό στην περιέργεια της, ενώ όταν διάβασε και τα μεγάλα Κόκκινα γράμματα στο μπα μπριζ «ΠΩΛΕΙΤΑΙ» άρχισε να κάνει περισσότερες ερωτήσεις για να μάθει το ποιον του αυτοκινήτου.
«Έχει φλάντζα και θέλει και σασμάν. Αλλιώς είναι πολύ καθαρό. Το πρόσεχα αλλά τώρα δεν μπορώ να το κρατήσω άλλο. Το δίνω φθηνά, ελπίζω να το πάρει κάποιος που να το εκτιμήσει και να το προσέχει.»
Αντάλλαξαν τηλέφωνα και συναντήθηκαν μετά από 2 εβδομάδες, ο ένας με τα λεφτά και ο άλλος με τα κλειδιά.
Το γκρι Uno παρέμεινε για ένα μήνα στο συνεργείο , μέχρι να έρθει απ’ έξω το καινούργιο καπάκι του θερμοστάτη που οι θερμοκρασίες και τα νερά είχαν μετατρέψει σε διαφήμιση για το Calgon.
Ο μετρητής μάζας έκανε επίσης πολύ καιρό για να βρεθεί. Φήμες λένε ότι το πολυπόθητο ανταλλακτικό βρέθηκε βράδυ.
Tην πήραν τηλέφωνο ότι είναι έτοιμο.
Μαζεύοντας τον σκορπισμένο ενθουσιασμό της από το πάτωμα, ολοκλήρωσε την βάρδια της και πήγε να το παραλάβει με την καρδιά της να χτυπάει ανεξέλεγκτα και τα χέρια της να τρέμουν.
Κάθισε στο γκρι μπάκετ εποχής, γύρισε το κλειδί και το υψίσυχνο ρελαντί ζωγράφισε το χαμόγελο του τζόκερ στο πρόσωπο της.
Η πρώτη μιλιά, το πρώτο γεια. Ήταν δικό της!
Έριξε δυο τρεις κοφτές γκαζιές, ο τίγρης στο μοτέρ σφύριξε επιδεικτικά, στέλνοντας το period correct μανόμετρο γλυκερίνης πάνω από την ατμοσφαιρική υποπίεση των 0 bar και τον ενθουσιασμό της στην κορυφή του Έβερεστ.
Το έλιωσε κυριολεκτικά στην βόλτα, μαθαίνοντας καλυτέρα το νέο της παιχνίδι στιγμή με στιγμή και μετά από αρκετά πάνω κάτω και βόλτες στους δρόμους της πόλης, έμαθε πόσο εύκολα αλλά και με πόσο indulging τρόπο μπορεί ένα μεροκάματο να γίνει διοξείδιο του άνθρακα μέσα από την φαλτσοκομμένη Ansa εποχής.
Καθημερινά έβρισκε ευκαιρίες για βόλτες, διαδρομές χωρίς προφανή προορισμό, ενώ τα σφυρίγματα και η ώθηση από το τούρμπο της είχαν προκαλέσει ένα είδος συναισθηματικής εξάρτησης, βγαλμένο κατ’ ευθείαν μέσα από κάποιο αυτοκινητιστικό ΄αρλεκιν γραμμένο στο Τορίνο, που μόνο οι ρομαντικοί μπορούν να διαισθανθούν.
Χατίρια της χαλούσε πολλά, ενώ κάμποσες φορές την είχε τρομάξει τραβώντας της απότομα το τιμόνι είτε δεξιά είτε αριστερά.
Ντιστριμπιτέρ, ηλεκτρονικές πλακέτες, διακόπτες φλας και ένα σωρό από μικροζημιές, απόλυτα φυσιολογικές για αυτοκίνητο 20αετιας την έστελναν πίσω, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και κυρίως στην δουλειά της με ταξί.
Σε κάποια από αυτές, μια ραγισμένη πολλαπλή και ένα πολυκαιρισμένο και ξεραμένο σωληνάκι βενζίνης, το οποίο της είπαν να ξαναπεράσει να αλλάξουν.
Πολλά όνειρα είναι αληθινά, παίρνουν φωτιά και γίνονται πυροτέχνημα.
Τι μένει τελικά;
Ίσως στάχτη για να σου αποδείξει πως το όνειρο ήταν όντως αληθινό για όσο κράτησε, και για το πιστέψεις ακόμη πιο πολύ ο σκηνοθέτης ενίοτε συνωμοτεί εναντίον σου, όπως εκείνο το τσακισμένο σωληνάκι βενζίνης συνωμότησε με την καυτή πολλαπλή για το καρμπιλασιόν, που άφησε το παρκαρισμένο στην άκρη του δρόμου γκρι uno μισοκαμένο και ασύμφορο στην επισκευή.
Ηλίας Παλιούρας
Αναγνώστης Autoholix
