Άλλο ένα Σάββατο βράδυ και το Dino’s, ένα κοινότυπο για την εποχή των 90 is παραλιακό μαγαζί, γεμάτο με ηλεκτρονικά, νοθευμένο ουίσκι, σερβιρισμένο με νοτισμένα φιστίκια και ατμόσφαιρα «φως στο τούνελ», λόγω του καπνού των τσιγάρων να συνοδεύουν τους ήχους της disco στην διαπασών, ήταν έτοιμο να υποδεχθεί τον τοπικό ήρωα.
Με μαλλί τύπου λασπωτήρα και μπλαζέ ύφος ο Βαγγέλης ήταν αναμφισβήτητα η ατραξιόν του μαγαζιού.
Κανείς δεν γνώριζε τι επαγγέλλονταν η από πού ερχόταν, όταν όμως η λευκή Manta με το 400 αρι κουστούμι και τις γυαλιστερές ασύμμετρες Ronal έκανε την εμφάνιση της, εν μέσω ουρλιαχτών και πανδαισίας από επιταχύνσεις, ξερογκαζιές και λοιπών ήχων που παρέπεμπαν απ’ ευθείας σε βιβλική καταστροφή, το μαγαζί σηκώνονταν στο πόδι.
Όταν την έφερε στην Ελλάδα φορούσε το γνωστό μαυροκάπακο 1900 αρι, το οποίο πήρε γρήγορα πόδι και στην θέση του μπήκε 3 λιτρο senator, το οποίο ακούγονταν άγριο, σχεδόν απόκοσμο με τις συζητήσεις και τα σενάρια, σχετικά με το τι κρύβεται κάτω από το καπό του να δίνουν και να παίρνουν .
Τα καλύτερα escort , corolla sr , 131 , στήνονταν δίπλα το , όμως κανένας δεν μπόρεσε να περάσει τον Βαγγέλη, ο οποίος μετά από κάθε νικη στο τερέν της ασφάλτου κερνούσε καπνούς από τα σβουρίδια που έκανε έξω από το μαγαζί , ενώ οι θαρραλέες γυναικείες παρουσίες που τύχαιναν να παρευρίσκονται έβγαζαν συχνά από τα μαλλιά τους κομματάκια από τα καμένα Pirelli drago p5000.
Όταν η φήμη του τοπικού ήρωα είχε εξαπλωθεί για τα καλά και ύστερα από 2-3 ατυχήματα με θερμόαιμους πιτσιρικάδες με μηχανάκια, μπροστά από την ευθεία του Dino’s, οι τοπικές αρχές θορυβήθηκαν και άρχισαν το ασφυκτικό πρέσινγκ, παρόμοιο με Greek lover σε Σουηδέζα τουρίστρια σε μπαρ.
Τα σαββατόβραδα δεν ήταν ποτέ ίδια, ενώ ο κόσμος είχε αρχίσει να χάνει την αγαπημένο του ήρωα, που περνούσε διπλωμένος με σκασμένη δευτέρα στο Getrag του Manta με πάνω από 120 χιλιόμετρα και σκορπούσε πανικό.
Φήμες άρχισαν να ακούγονται ότι ο Βαγγέλης τα παράτησε, άλλοι έλεγαν ότι έφυγε μετανάστης για την Γερμανία, ενώ άλλοι έλεγαν ότι τράκαρε και το αυτοκίνητο έγινε παλιοσίδερα.
Όλα αυτά μέχρι εκείνο το Σάββατο του Ιουλίου.
To νέο εξαπλώθηκε με την ταχύτητα που ο benny Hill χτυπούσε σφαλιάρες τον φαλακρό παρτενέρ του και ξαφνικά το μαγαζί γέμισε πάλι ασφυκτικά, θυμίζοντας εποχές ακμής.
Ο Βαγγέλης άλλαξε μοτέρ, τούρμπισε και μάλιστα απόψε το βράδυ θα στηνόταν στο γνωστό φανάρι με ένα vfr 400f έναντι αμοιβής.
Ο κόσμος σχημάτιζε ανθρώπινο τείχος στην παραλιακή λωρίδα, θυμίζοντας Πορτογαλία του 85 με τον Ρερλ να ανοίγει το διψασμένο για θέαμα πλήθος με το Quattro του.
Το Vfr εμφανίστηκε, στήθηκε στο φανάρι και περίμενε. Ο Βαγγέλης πουθενά.
Ο Οδηγός, λαμπαδιασμένος μέσα από την δερμάτινη acerbis σήκωσε το φερινγκ, και ψέλλισε σε έναν θαμώνα «αν δεν εμφανιστεί σε 5 παίρνω τα λεφτά και εξαφανίζομαι».
Εκεί λοιπόν που που το όλο σκηνικό έμοιαζε με ένα καλοστημένο φιάσκο κάποιου επιτήδειου που απόψε το βράδυ θα έτριβε τα χέρια του μετρώντας εισπράξεις από μπύρες και λοιπά ποτά, το χαρακτηριστικό σφύριγμα της φτερωτής ακούστηκε συνδυασμένο με αφηνιασμένο μοτέρ που λυσσούσε ψηλά και στις αλλαγές τα Μπαμ από το back pressure και το αβάνς, συναγωνίζονταν δίκανη κυνηγετική beretta.
Ήταν ο Βαγγέλης.
Σταμάτησε στο φανάρι, το μοτέρ δούλευε υψίσυχνα, σαν σπρίντερ μετά από κραιπάλη. Έριξε δυο τρεις γκαζιές, όλες άκαφτες, έσκασαν πάνω στην πολλαπλή και 15 εκατοστά φλόγα ξεπήδησε από την σωλήνα που προεξείχε από τον νίκελ πίσω προφυλακτήρα, τρομοκρατώντας τον αναβάτη και δίνοντας το έναυσμα των εχθροπραξίων.
Κατέβασε το τζάμι, με το μαλλί, τα σηκωμένα μανίκια και με το ίδιο μπλαζέ ύφος σιγουριάς του έγνεψε «έτοιμος;»
Το φανάρι άναψε πράσινο, το Μαντα κάθισε στα πίσω αμορτισέρ και αγωνιώντας να βρει πρόσφυση άρχισε να σφυρίζει, να σκάει και να πυροβολεί με τον κόφτη του το πλήθος σαν μαφιόζος με ουζι σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Το vfr ξεκίνησε στρωτά για να μην σουζάρει και σε 200 μέτρα είχε φύγει σχεδόν δυο αυτοκίνητα από τον Βαγγέλη, ο οποίος έμοιαζε να παλεύει να το κρατήσει στην ευθεία.
Αλλάζοντας τρίτη και γεμίζοντας την με το κοντέρ να έχει περάσει τα 160, άρχισε να μαζεύει την μηχανή με μανία, ενώ κουμπώνοντας τέταρτη έφτασε δίπλα της και σιγά σιγά άρχισε να την προσπερνάει.
Λίγα μέτρα πριν τα φρένα του τερματισμού ακούστηκε ένα δυνατό Μπαμ, ο δρόμος γέμισε λάδια, το σασμάν σκόρπισε και ο κεντρικός έγινε κούνια για παιδική χαρά.
Ο τύπος με το vfr προσπέρασε με κλειστό γκάζι και ο τοπικός ήρωας εξαφανίστηκε με κινηματογραφικό τρόπο, με το γνωστό πέπλο μυστηρίου που καλύπτει όλους τους υπερ ήρωες και έκτοτε δεν τον ξαναείδε κανείς.
Συνάντησα τον Βαγγέλη μετά από δέκα χρόνια, τυχαία όταν επισκέφθηκα μια τοπική καφετέρια για να δω ποδοσφαιρικό αγώνα.
Αγνώριστος, το χαρακτηριστικό μαλλί απουσίαζε, το στενό ξεβαμμένο τζιν και τα μυτερά παπούτσια όμως προδίδαν μακρινές αναμνήσεις ένδοξου παρελθόντος, οι οποίες ξετυλίγονταν μέσα στο μυαλό μου καθώς ήρθε να μου πάρει παραγγελία.
Ποιος το περίμενε ότι ο απόλυτος μύθος των νυχτερινών εξορμήσεων, ο άνθρωπος που θαρρείς πως πρόσεχε την πόλη τα βραδιά με το ακριβοθώρητο όχημα του, είχε καταλήξει σερβιτόρος για τα προς το ζην.
Μέσα στην φασαρία και την βοή, την προσοχή μου τράβηξε μια συζήτηση από την διπλανή παρέα όταν κάποιος έλεγε πως ενδιαφερόταν να αγοράσει ένα κλασικό όχημα για να ανακατασκευάσει με τον γιο του, ο οποίος ήθελε να φτιάξουν μια ρεπλίκα της Μαντα του Τοιβονεν στα χρώματα της Rothmans.
Ο Βαγγέλης, παρακολουθώντας εδώ και ώρα την κουβέντα, σηκώθηκε από το σκαμπό του μπαρ, πλησίασε τον πελάτη και του είπε με το ίδιο μπλαζέ ύφος « Έχω μια λευκή καρότσα αν σε ενδιαφέρει» και χάθηκε ανάμεσα στο πλήθος.
Ηλίας Παλιούρας
