Ο Βασίλης φέτος το καλοκαίρι θα έπαιρνε το πρώτο του αυτοκίνητο. Περίμενε μετά το τέλος της άδειάς του να δώσει την προκαταβολή για να το αποκτήσει.
Το μπλε Mirafiori με το μαύρο ragtop θα συναντούσε σύντομα τον δημιουργό του ως τμήμα εμπορικού promo απόσυρσης παλαιών οχημάτων. Το όφελος στον ιδιοκτήτη οικονομικό αλλά και ψυχολογικό, με το Ιταλικό σεντάν να ετοιμάζεται να κρεμάσει την φανέλα του ύστερα από συναπτά έτη προσφοράς στις υποχρεώσεις μετακίνησης της οικογένειας.
Σε αυτό το αυτοκίνητο έμαθαν να οδηγούν και τα δυο παιδιά, ενώ η μυρωδιά της βενζίνης με τις άκαυτες που πετούσε το Φίατ στην αυλή, όταν ο πατέρας τους το ζέσταινε τα πρωινά πριν πάει για δουλειά έχουν αποτυπωθεί στην μνήμη τους σαν σφραγίδα κρατικού εγγράφου.
Στον λεβιέ υπήρχαν πολλά αρωματικά ελατάκια για να μετριάσουν λίγο την μυρωδιά που το Webber έστελνε πάντα σε υπερβολικές ποσότητες σε φάση υπερχείλισης- μια μυρωδιά που ακόμη και όλος ο γκισές αρωματικών της wyrthδεν έφτανε να καλύψει.
Ο Βασίλης έμεινε μόνος του φέτος το καλοκαίρι στο σπίτι μιας και όλοι έφυγαν για διακοπές.
Μια έκτακτη αλλαγή στα πλάνα της εταιρείας που δούλευε ανέστειλε την άδειά του μια εβδομάδα και έτσι για να μην χτυπήσει την πόρτα της ανεργίας αρκέστηκε στο να χτυπήσει το χέρι του στο γραφείο από θυμό, όταν έκλεινε το τηλέφωνο , ακυρώνοντας τα δωμάτια που είχε κλείσει στην Πάργα.
Γύρισε σπίτι κουρασμένος και απογοητευμένος. Στο μυαλό του ερχόντουσαν συνεχώς εικόνες ανεμελιάς, παραθαλάσσιων τοπίων και ηρεμίας.
Η παρέα του τον πήρε τηλέφωνο από την Πάργα στέλνοντας την απελπισία του στο ζενίθ. Άνοιξε το ράδιο που εκείνη την στιγμή έπαιζε το die young με τον Μεγάλο Ρονι να δίνει ρεσιτάλ.
Με την καρδιά του να σολάρει σε ρυθμούς Τόνι Αιόμι κατέβηκε στο υπόγειο και έψαξε τα κλειδιά του Μιραφιορι.
Προσπάθησε να το βάλει μπρος αλλά εκείνο του απάντησε με ένα παρατεταμένο μπλαζέ, παραπονιάρικο βήξιμο, σαν να διαμαρτύρονταν.
Δεν υπήρχε χρόνος όμως. Με το ηλεκτροσόκ του booster ήταν η σειρά της καρδιάς του Ιταλικού σεντάν να παίξει γρήγορο μπάσο και με ένα μικρό συννεφάκι καμένου λαδιού ξεκίνησε σε υψηλό ρελαντί να γυρίζει τους ιμάντες του και να βουτάει τα πιστόνια του στην κολυμβήθρα του κάρτερ με τα μαυρισμένα selenia.
Γύρισε σπίτι αφήνοντας το Μιραφιορι να δουλεύει απέναντι με ένα υψίσυχνο και γκρινιάρικο ρελαντί για να στρώσει, σαν σοπράνο πριν από πρόβα τζενεράλε. Έκλεισε την πόρτα με μια υποψία τρεμάμενου τζαμιού και έφυγε σκορπώντας μυρωδιές από κοκτέιλ λαδιού και βενζίνης.
Μερικά μέτρα πιο κάτω άρχισε να δουλεύει και το στροφόμετρο, ενώ στο πρώτο βενζινάδικο που βρήκε , συμπλήρωσε 1 λίτρο φθηνό λάδι 10/40, έβαλε αέρα στα λάστιχα και γέμισε και με νερό 2 μπουκάλια που βρήκε στο πορτ μπαγκάζ. Φούλαρε με φρέσκια βενζίνη και καθαρίζοντας το παρ. μπριζ, ξεκίνησε για την Πάργα λίγο μετά τις 10 το βράδυ του Σαββάτου.
Στις κατηφόρες έβγαζε πάντα ταχύτητα και το άφηνε να ρολάρει παίρνοντας μερικές ανάσες. Κινούμενος δεξιά, με 80-90 χιλιόμετρα, η τετράγωνη φιγούρα έδειχνε σαν κατσαρόλα ανάμεσα στις κομψές και αεροδυναμικές παρουσίες του αυτοκινητόδρομου, με τα περίεργα σχήματα και τα φανταχτερά χρώματα.
Μέχρι τις πρώτες στροφές της Κατάρας τα παλιά μπουζί έμοιαζαν να κάνουν βούτα στις αναθυμιάσεις σαν τουρίστας σε χωριάτικη σαλάτα στέλνοντας την συμπίεση σε μονοψήφιο νούμερο με κρεμασμένες τρίτες που χτυπούσαν πειράκια.
Το αναγκαίο κατέβασμα σε δευτέρα ανέβαζε την θερμοκρασία, παρόλο το ιδανικό της βραδινής ώρας.
Λίγο πιο πάνω η θερμοκρασία είχε περάσει πλέον από την μέση και η πιθανότητα υπερθέρμανσης ήταν πιο υπαρκτή από ποτέ .Άνοιξε το καλοριφέρ στο ζεστό ελπίζοντας πως οι παλιές τεχνικές του πατέρα του θα έπιαναν ακόμη.
Λίγο έξω από την Πάργα, είχε την υπόνοια ότι άκουγε μπουρμπουλήθρες κάθε φορά που πατούσε το γκάζι, αλλά αδιαφόρησε. Η παραθαλάσσια θέα και η κούραση διαγωνίζονταν για τον ρόλο των σειρήνων στο επικό ταξίδι.
Σήκωσε το κινητό και πήρε την παρέα του, προσποιούμενος ότι βρίσκεται ακόμη σπίτι, χρησιμοποιώντας όλο το υποκριτικό του ταλέντο στην μιζέρια.
Αφού έμαθε το καλοκαιρινό μαγαζί , άραξε λίγο πιο πέρα το αυτοκίνητο, πάτησε μια δυνατή γκαζιά πριν το σβήσει ώστε να φουσκώσει τα πνευμόνια του για την επόμενη εκκίνηση και έκανε την μεγαλύτερη έκπληξη στην παρέα το, οι οποίοι προσπαθούσαν εκείνη την στιγμή να μετρήσουν πόσα ποτήρια υπήρχαν πάνω στο τραπέζι.
Έκατσε δίπλα στην παραλία, ανακουφισμένος για να δροσίσει το πρόσωπο του που είχε καεί από το καλοριφέρ που δούλευε στην φουλ ζέστη.
Κοιμήθηκε λίγες ώρες και την επόμενη μέρα πήρε τον δρόμο της επιστροφής, χωρίς να ανοίξει το καπό. Φοβόταν για αυτό που θα αντίκρυζε. Εικόνες από φουσκωμένα κολλάρα και από φυσαλίδες πάνω στο καπάκι ήταν μόνο μερικές από τις ανησυχίες για τις οποίες το ταξίδι της επιστροφής έμοιαζε με παραγωγή του Discovery channel.
Ξεκίνησε σχετικά νωρίς το πρωί της Κυριακής πικραμένος από την έλλειψη χρόνου, αλλά με την γλυκιά γεύση του ταξιδιού και του επιτεύγματος.
Το Φίατ ίσως διέστελλε ακόμη την εξάτμιση του, ζητώντας τα πειστήρια ότι τα καμένα και ξερά goodyear nct πατούσαν όντως την παραλία της Πάργας.
Πέταξε την τσάντα του στο πίσω κάθισμα, και με μισή μίζα ξεκίνησε την επιστροφή του μεγάλου ταξιδιού.
Στην πρώτη στάση που σταμάτησε για έναν καφέ σε πλαστικό παρατήρησε νερό να βγαίνει από την εξάτμιση. Με πολύ προσοχή, ευλαβικές αλλαγές ταχυτήτων και 2-3 ακόμη στάσεις έφθασε ως το απέναντι πεζοδρόμιο του σπιτιού του και το έσβησε απολύτως φυσιολογικά. Με μοναδικά σουβενίρ την κούραση αλλά και την άμμο από την παραλία η οποία λαμπύριζε στα παλιά πατάκια, σαν παράσημα πολέμου σε στολή σοβιετικού συνταγματάρχη , γύρισε σπίτι του.
Την επόμενη μέρα πήρε στην αντιπροσωπεία και ακύρωσε το όφελος της απόσυρσης. Θα πλήρωνε το υπόλοιπο ποσό μετρητοίς.
Το Mirafiori εξακολουθεί να βρίσκεται στο απέναντι πεζοδρόμιο με καμένη φλάντζα. Και με ένα φοβερό καλοκαιρινό road trip να έχει να διηγηθεί.
Η.Π.
