Τα φώτα έπεφταν σιγά σιγά και τα λαμπάκια από τις φωτεινές οθόνες των arcade στο astron έσβηναν μια μια. Στα μέσα του ‘90 δεν υπήρχε πιο κακόφημο και βρώμικο μέρος για να συχνάζει κάποιος. Θαρρείς πως η αλητεία ξεχείλιζε από τα μπατζάκια των θαμώνων του, κάτι που θα έκανε ακόμη και κινηματογραφικούς κακούς της μεγάλης οθόνης να φτιάξουν τσάι και να κουκουλωθούν νωρίς στα κρεβάτια τους.
Ο ιδιοκτήτης, χοντρός, με μούσι και φιμε ray ban με κορδονάκι, φάτσα βγαλμένη από πόστερ wanted του φαρ Γουέστ, αποκαλούταν Μαο για τους πολύ φίλους και Αλέξης για τους απλούς γνωστούς. Είχε αδυναμία στα μηχανάκια και πάντοτε φάτσα μόστρα στο Astron ήταν παρκαρισμένες αρκετές ninja δίπλα στην δική του γυαλιστερή vfr 400 με αυτοκόλλητα HRC.
Το στενό δρομάκι μπροστά από το Astron τα σαββατοκύριακα θύμιζε pit της φόρμουλα ένα από τις ροδιές, τα παντηλίκια και τα burn out. Ήταν η εποχή που τα punto gt με τα 1600 άρια μοτέρ από tempra, τις 28αρες Garett και τα μανόμετρα γλυκερίνης είχαν αρχίσει να παίρνουν τα σκήπτρα από τους πισωκίνητους ατμοσφαιρικούς συνδυασμούς Opel και ford.
Η κοσμοσυρροή έφερε πολλές καντίνες στους παράδρομους, για τους πεινασμένους γκαζοφιλ θεατές αλλά και αρκετές φορές την αστυνομία με τις άπειρες κλήσεις για ηχορύπανση, επίδειξη οδηγικών ικανοτήτων, κρυφτό και ενίοτε ξύλο για τους θαμώνες. Ο Μαο σχεδόν πάντοτε την έβγαζε καθαρή, αφού είχε κολλητούς, οι οποίοι έπαιζαν χαρτιά μέχρι αργά στο μαγαζί του και κατανάλωναν φθηνό νοθευμένο ουίσκι Βουλγαρίας με ψεύτικο αυτοκόλλητο στο μπουκάλι.
Μια Κυριακή έπεσε ένας πιτσιρικάς που δεν είχε μάθει ακόμα καλά να κάνει σούζα με το glx του, το μέρος γέμισε sunny με φάρους και τον Μαο τον πήγανε στο αυτόφωρο με ένα σκούρο μεγάλο αμάξι, μιας νεοσύστατης τότε υπηρεσίας της αστυνομίας. Η Βόλτα μέχρι το τμήμα του έμεινε αξέχαστη για πολύ καιρό, όχι μόνο για το γκάζι που είχε το συγκεκριμένο αυτοκίνητο, αλλά κυρίως για τον ήχο του.
Η ιδέα του γέμισε τον εγκεφαλικό βολβό σαν διαφημίσεις της temu σε σελίδα αναζήτησης. Πούλησε το vfr και αγοράζοντας όλα τα περιοδικά με αγγελίες της εποχής, έψαχνε να βρει ένα παρόμοιο να το κάνει δικό του. Που να το βρεις όμως στην Ελλάδα, που ο κάτοχος Ε36 luxus με μπεζ δερμάτινο σαλόνι θεωρούταν τουλάχιστον υπουργός.
Αφού πέρασε κανένα τρίμηνο μάταιης αναζήτησης, τον πήραν μια μέρα τηλέφωνο και του είπαν πως θα του φέρουν στο μαγαζί ένα παρόμοιο, πιο μεγάλο και πιο δυνατό. Ο Μαο ενθουσιάστηκε και με την αγωνία να αναβοσβήνει στο πρόσωπο του, όπως η neon επιγραφή του μαγαζιού του περίμενε την άφιξη του πίσω από τα πλεχτά κουρτινάκια αργά το βράδυ εκείνης της Τετάρτης του Νοέμβρη.
Του είχαν ανεβάσει την πίεση με φθηνό παράλληλο εγκεφαλάκι, που εκείνη την περίοδο έμοιαζε με έξυπνη βόμβα, του είχαν σφίξει την waste gate και είχαν καταργήσει τον μετρητή αέρα με γέφυρα. Ο αλουμινένιος ν6 πρέπει να έβγαζε πάνω από 280 άλογα, βίαια, άγαρμπα, με τεράστιο λαγκ και με την ΙΗΙ να ξεσπάει μόνο σε πλήρες φορτίο, ο Μαο κολύμπαγε στο κάθισμα σαν τον Μάικλ Φελπς στον τελικό των Ολυμπιακών αγώνων, ανήμπορος να κρατηθεί από το ξύλινο nardi όταν επιχείρησε να την οδηγήσει την πρώτη φορά.
Με την αφοπλιστική γοητεία της καμπυλόγραμμης Ιταλίδας με το καθηλωτικό ταπεραμέντο και το άγριο, ατίθασό γκάζι που κάνει τις καρδιές να σκιρτούν, ερωτεύθηκε τόσο σφοδρά το αυτοκίνητο, που παράταγε το μαγαζί, μόνο και μόνο για να το βγάλει για μια βόλτα.
Όταν το ίντερνετ μπήκε για τα καλά στα σπίτια και όλοι άρχισαν να τζογάρουν από το pc τους, η δουλειά στο Astron έπεσε κατακόρυφα. Τα ηλεκτρονικά άρχισαν να καταργούνται, τα μπιλιάρδα να γίνονται πλέον ντεμοντέ, η αλητεία να μεταφέρεται σε αλλού είδους μαγαζιά, η μαγκιά να πουλιέται στα κλαμπ και ο Μαο άρχισε με την σειρά του να έχει σοβαρά οικονομικά θέματα.
Παρ όλες τις απέλπιδες προσπάθειες να κρατηθεί στην επικαιρότητα, το Astron ήταν πλέον θύμα της ηλεκτρονικής εποχής και της νυχτερινής χαμπουργκεροποίησης. Το 99 έγινε καφετέρια, αποτινάσσοντας την βρωμιά και την παρακμή του προηγούμενου status του, δυστυχώς με αποτυχημένο τρόπο. Τα στέκια πλέον είχαν αλλάξει.
Το 2003 μετατράπηκε σε ουζερί, αλλά ούτε πάλι άντεξε. Ο Μαο, αδυνατώντας να ακολουθήσει τις εξελίξεις στην επιχειρηματική σκηνή, κλήθηκε να αντιμετωπίσει και το πρόβλημα με την καρδιά του που είχε προκύψει ύστερα από τόσα χρόνια καταχρήσεων και επιπλοκών που παράβλεπε.
Το ίδιο πίστευε και για το αυτοκίνητο του, το οποίο εδώ και 5 χρόνια βρισκόταν κλεισμένο σε μια αποθήκη με σπασμένο μοτέρ. Ο Busso δεν άντεξε τις πιέσεις και την υπερστροφία και έτσι σε μια νυχτερινή επιστροφή από την συμπρωτεύουσα, με δυο αιθέριες υπάρξεις από το πρώην σοβιετικό μπλοκ να τραγουδάνε «you give love a bad name» στην διαπασών του pioneer με 230+ στην εθνική και να κυνηγάνε μια Porsche 911 μετά τα διόδια στην Θήβα, παρέδωσε πνεύμα με υπερηφάνεια και καμάρι, σαν τενόρος στην τελευταία κορώνα του κονσέρτου του.
Με το πείσμα νεοσύλλεκτου των ΟΥΚ ο ιδιοκτήτης, επέμενε ότι μια μέρα θα μαζέψει λεφτά για να την ξαναβγάλει στον δρόμο. Τουλάχιστον αυτή την εντύπωση πήρε μαζί του όταν Το 2015 αναχώρησε ξαφνικά για το πιο μακρινό του ταξίδι και η alfa Romeo 166 super 2.0 v6 turbo αναγκάστηκε να βγει από την χειμερία νάρκη, προκειμένου το μοτέρ της να επισκευαστεί από την αρχή, για να δώσει ζωή σε μια gtv και το αυτοκίνητο να καταλήξει στον σωρό με τα σκραπ.
Στην θέση του κακόφημου στεκιού των 90ies τώρα στεγάζεται ένα συνεργείο με μηχανάκια. Οι ξερογκαζιές, οι αναθυμιάσεις και τα co2 αναβιώνουν και συμπληρώνουν την ατμόσφαιρα ιδανικά, μαζί με κάποιες μαύρες λωρίδες στον άλλοτε ένδοξο παράδρομο, σαν μια εικόνα που από ασπρόμαυρη, παρελθοντική και μουντή, ξαφνικά απέκτησε χρώμα και ήχο και απέδειξε περίτρανα ότι όλα είναι κύκλος και δρόμος.
Η.Π.
