Στα καθίσματα τους… συνελήφθησαν (και δεν εννοώ από την αστυνομία!), γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, μεταφέρθηκαν, αγάπησαν, γέλασαν και έκλαψαν γενιές και γενιές Ευρωπαίων, Ελλήνων και όχι μόνο.
Αποτελούσαν τα μέσα μεταφοράς χιλιάδων οικογενειών, αλλά και φοιτητών, εργατών, γιαγιάδων και παππούδων.
Θεωρούνται σύμβολα της βιομηχανικής εξέλιξης του περασμένου αιώνα και έχουν χαρακτηρίσει ολόκληρες γενιές.
Εκφράζουν ξεκάθαρα μέσα από τον χαρακτήρα τους τους λαούς εκείνους που τα σχεδίασαν και τα κατασκεύασαν. Έχουν γίνει αντικείμενα συλλογής και λατρείας με φανατικούς φίλους (και ίσως λίγους εχθρούς).
Ήρθε η ώρα να τα συγκρίνουμε! Mega Classic Test λοιπόν, με αλφαβητική σειρά (οι ντίβες πάντα κινδυνεύουν να παρεξηγηθούν και δεν το θέλουμε!) : Austin Mini 850, Citroen 2CV, VW Beetle, τρία από τα πιο ταπεινά, καθημερινά κλασσικά αυτοκίνητα.
Λίγη Ιστορία.
Austin Mini 850
Το Mini, έχει σχεδιαστεί από τον Ελληνικής καταγωγής σχεδιαστή Sir Alec Isigonis. Παρουσιάστηκε τον Απρίλιο του 1959 και εντυπωσίασε αρχικά λόγω της εξαιρετικής εκμετάλλευσης του χώρου των επιβατών του.
Η εγκάρσια τοποθέτηση του κινητήρα της σειράς Α και οι κόμπακτ διαστάσεις του, σε συνδυασμό με την εξαιρετική υδροελαστική αρχικά ανάρτηση του, το γρήγορο τιμόνι του και την γλυκύτατη εμφάνιση του, το έκαναν αμέσως ιδιαίτερα αγαπητό σε ένα ευρύτατο αγοραστικό κοινό.
Μέχρι την λήξη της παραγωγής του το 2000 παρήχθη σε περίπου 5.400.000 αντίτυπα και δέχθηκε κινητήρες από 850 έως και 1300 κ.εκ. Από πλευράς αμαξώματος κυκλοφόρησε σε εκδόσεις 2 πορτών, station (traveler, countryman και van), pick up, Beachcar, Mini moke, Wolseley Hornet και Riley Elf (με ένα μικρό 3ο όγκο στην ουρά) αλλά και την έκδοση Clubman με διαφορές στο εμπρός μέρος.
Η γρήγορη έκδοση εξελιγμένη από τον John Cooper έφερε το όνομα του και σε πολλές περιπτώσεις χαρακτήρισε (λανθασμένα) όλα τα Mini. Μεγάλη ήταν η επιτυχία του σε όλων των ειδών τους αγώνες, επιτυχία που του χάρισε το προσωνύμιο «Φονέας Γιγάντων».
Citroen 2CV
Το 2CV, πνευματικό τέκνο του Pierre Boulanger, ξεκίνησε την ζωή του σαν το project «TPV –Toute Petite Voiture” (πολύ μικρό αυτοκίνητο).
Ήρθε να καλύψει τις ανάγκες των αγροτών της προπολεμικής Γαλλίας και για τον λόγο αυτό σαν κύριοι άξονες του σχεδιασμού του ορίστηκαν το μικρό βάρος (για λόγους οικονομίας), η μαλακή ανάρτηση, η δυνατότητα κίνησης εκτός δρόμου, η χαμηλή κατανάλωση και η ευκολία κατασκευής.
Σύμφωνα με την ιστορία ο Boulanger ζήτησε το αυτοκίνητο να μπορεί να κινηθεί με 60 χαω, να χωράει 2 αγρότες με ημίψηλο καπέλο (εξ’ ου και το ύψος της οροφής) και να μπορεί να μεταφέρει ένα πανέρι αυγά μέσα από ένα οργωμένο χωράφι χωρίς αυτά να σπάσουν.
Το τελικό αποτέλεσμα χαρακτηρίσθηκε σαν «Ομπρέλα με ρόδες» και δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ο αρχικός σχεδιασμός του ξεκίνησε από το 1936 αλλά η παρουσίαση του έγινε στο Σαλόνι του Παρισιού στις 7/10/1948 αφού μεσολάβησε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος κατά την διάρκεια του οποίου τα πρώτα πρωτότυπα του μοντέλου φυγαδεύτηκαν από τα νύχια των Γερμανών κατακτητών.
Μέχρι τις 27/7/1990 που το τελευταίο 2CV κύλησε τις ρόδες του από την γραμμή παραγωγής του εργοστασίου της Πορτογαλίας, περίπου 3.900.000 μονάδες κυκλοφόρησαν σε όλα σχεδόν τα πλάτη και μήκη της Γης.
Σε όλη την διάρκεια της ζωής του παράχθηκε σε διάφορες εκδόσεις (4πορτο, Van, 4κινητο με την ονομασία Sahara και δύο κινητήρες) αλλά και σε πολλούς χρωματισμούς (Spot, FR3, Charleston κλπ).
Οι διαθέσιμοι κινητήρες ξεκίνησαν απο τα 375κ.εκ με 9 ολόκληρους ίππους, το 1955 εμφανίστηκε ο κινητήρας των 425κ. εκ και το 1968 ο κυβισμός έφτασε στα 602κ.εκ. και η ιπποδύναμη τους 29 ίππους.
VW Beetle
Το VW Beetle, συνελήφθη σαν ιδέα στο κεφάλι του Αδόλφου Χίτλερ (χμμμ…) και σχεδιάστηκε από τον Μηχανικό Ferdinand Porsche.
Σκοπός του ήταν να παρέχει ένα φθηνό και αξιόπιστο τρόπο μεταφοράς στις χαμηλές εισοδηματικά τάξεις των Γερμανών του Μεσοπολέμου. Το «αυτοκίνητο του Λαού» παρήχθη από το 1938 έως το 2003 σε περίπου 21.500.000 αντίτυπα.
Η ιδιαίτερα απλή κατασκευή του, ο ανθεκτικός 4κύλινδρος boxer κινητήρας του που μπορούσε να λειτουργεί σχεδόν… αιωνίως από τις αρκτικές περιοχές μέχρι τις ερήμους του πλανήτη όπου σίγουρα θα μπορούσε να βρεθεί κάποιος να τον επισκευάσει αν προέκυπτε η ανάγκη, το ιδιαίτερο σχήμα του, αλλά και το υποδειγματικό marketing (ειδικότερα από το τμήμα Marketing της εταιρίας στις ΗΠΑ), το έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλές.
Αν και οι βασικές γραμμές του αμαξώματος και η γενικότερη φιλοσοφία του δεν άλλαξαν στα 65 χρόνια της παραγωγής του εντούτοις οι αλλαγές ήταν πολλές. Από πλευράς κινητήρων ο κυβισμός κυμάνθηκε από τα 1.100 μέχρι τα 1.600κ.εκ και από τους 25 στους 50 ίππους.
Αντίστοιχη εξέλιξη παρουσίασαν το σύστημα ανάρτησης, φρένων και μετάδοσης αλλά και οι διαστάσεις του.
Ζώντας μαζί τους σήμερα!
Όπως αναφέραμε και στην εισαγωγή, η καταγωγή των τριών κατασκευών είναι εμφανέστατη στον χαρακτήρα τους: Βαρύς στιβαρός ο Σκαθαράκος, χαριτωμένο ανάλαφρο το 2CVάκι, εύστροφο αλλά και ιδιαίτερο το Mini.
Ποιο από τα τρία θα μπορούσε να επιβιώσει στην δύσκολη σημερινή καθημερινότητα? Δύσκολο ερώτημα. Για να δώσουμε μια, ακόμα πιο δύσκολη, απάντηση συγκεντρώσαμε 3 χαρακτηριστικά δείγματα. Ένα Austin Mini 850 Deluxe του 1975, ένα Citroen 2CV του 1983 και ένα VW Beetle 1.300 του 1967.
Λίγα λόγια για τα συγκεκριμένα αυτοκίνητα:
Austin Mini 850
Το Mini της δοκιμή μας κατασκευάστηκε αρχές του 1975 στο εργοστάσιο της AUTHI στην Ισπανία και πρωτοκυκλοφόρησε στην χώρα μας τον Δεκέμβριο του 1975.
Είναι 1 από τα 2.183 De Luxe Authi 850 που παράχθηκαν την χρονιά εκείνη.
Έχει αλλάξει 3 ιδιοκτήτες και το αρχικό καφέ χρώμα του έδωσε την θέση του σε ένα όμορφο γκρί το οποίο ταιριάζει με το κόκκινο εσωτερικό του.
Το μοτέρ είναι το αρχικό με το οποίο έφυγε από το εργοστάσιο της Pamplona πριν από 43 χρόνια.
Citroen 2CV
To 2CV είναι από τα πρώτα μοντέλα με δισκόφρενα εμπρός και κατασκευάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1983 στο εργοστάσιο της Citroen στο Levallois – Perret.
Αρχικά πουλήθηκε στην Ολλανδία και εισήχθη στην Ελλάδα το 1989.
Κάπου στην πορεία βάφτηκε κόκκινο αλλά ο τελευταίος ιδιοκτήτης του που το ανακατασκεύασε, το επανέφερε στο αρχικό Bleu Lagune χρώμα με το οποίο παράχθηκε.
Μόνη διαφοροποίηση από την αρχική του μορφή, είναι το χρώμα της κουκούλας όπου προτιμήθηκε ένα μπορντώ το οποίο δημιουργεί μία όμορφη αντίθεση με το αμάξωμα.
VW Beetle
Το VW, αν και δεν του φαίνεται με την πρώτη ματιά, είναι μια αρκετά σπάνια έκδοση: Είναι το “one year only” μοντέλο του 1967, το οποίο αποτελεί την “γέφυρα” μεταξύ του αμαξώματος των παλαιοτέρων σκαραβαίων και των μηχανικών μερών των VW της δεύτερης γενιάς.
Ενώ οπτικά μοιάζει πολύ με τα μοντέλα του 1965-66, έχει πολλές διαφοροποιήσεις σε σχέση με αυτά (καπώ, ποδιά πίσω, χερούλια μέσα – έξω, διακοσμητικά νίκελ, διακόπτες, τάσια, τιμόνι, προφυλακτήρας πίσω και ένα σωρό άλλα) πράγμα που δυσκολεύει την εύρεση ανταλλακτικών αλλά από την άλλη του “δίνει πόντους” σπανιότητας.
Μηχανικά είναι σχεδόν ίδιο με τα μοντέλα 1968-71 και ήταν το πρώτο με ηλεκτρικά 12V και το πρώτο στο οποίο τοποθετήθηκε το μοτέρ των 1.500 cc. Κατασκευάστηκε στις 19/4/1967 και έφτασε στην Ελλάδα τον Μάιο της ίδια χρονιάς.
Είναι και αυτό πλήρως ανακατασκευασμένο με μοναδική διαφοροποίηση το χρώμα του σαλονιού που αρχικά ήταν μαύρο αλλά προτιμήθηκε το κόκκινο που ταιριάζει άψογα με το Lotos White χρώμα του αμαξώματος.
Εσωτερικό – Χώροι – Εξοπλισμός – Άνεση
Ξεκινώντας με το ζήτημα της ευρυχωρίας της καμπίνας επιβατών έχουμε την πρώτη έκπληξη! Σαφώς ανετότερο των τριών στο εσωτερικό πλάτος είναι το Mini το οποίο μάλιστα είναι σχεδόν ισοδύναμο στους άνετους χώρους για τα πόδια των επιβατών με το 2CV.
Ο σκαραβαίος εδώ χάνει σε όλες τις διαστάσεις του σαλονιού του όντας σχεδόν κλειστοφοβικός. “Σπηλιά με ρόδες” τον έχει χαρακτηρίσει γνωστός μου και δεν έχει πολύ άδικο.
Στους χώρους αποσκευών, το 2CV είναι ο βασιλιάς με χωρητικότητα και πρακτικότητα σύγχρονου μεσαίου οικογενειακού, με τον σκαραβαίο να ακολουθεί σε απόσταση (κάνοντας χρήση και του σχετικού χώρου πίσω από τα πίσω καθίσματα) και το Mini να υποχωρεί στην 3η θέση.
Το 2CV κερδίζει στην γενικότερη αίσθηση άνεσης της καμπίνας τόσο λόγω του απόλυτα επίπεδου δαπέδου εμπρός και πίσω όσο και λόγω της πρακτικότατης στάνταρ αναδιπλούμενης υφασμάτινης οροφής.
Το τι μπορεί να κουβαλήσει κανείς ανοίγοντας την οροφή δεν μπορείτε να το φανταστείτε.
Χάνει όμως στο θέμα του θορύβου όπου ο Σκαραβαίος με τον κινητήρα κρεμασμένο πίσω μακριά και την εξαιρετική ηχομόνωση του κατέχει με διαφορά τα σκήπτρα. Και τα 3 βέβαια υποφέρουν από έντονους αεροδυναμικούς θορύβους μετά τα 80-100 χαω.
Περίεργα και όχι ιδιαίτερα πρακτικά τα ανοιγόμενα προς τα επάνω εμπρός παράθυρα (τα πίσω δεν ανοίγουν καθόλου) του 2CV, έχουν σίγουρα προκαλέσει κατάγματα στους αγκώνες αρκετών οδηγών τους καθώς το κούμπωμα που τα στερεώνει δεν είναι και ότι ανθεκτικότερο.
Ο εξοπλισμός άνεσης προκαλεί από γέλια (σε σχέση με τα σύγχρονα δεδομένα) μέχρι απορίες… Τα highlights:
Citroen 2CV
Καλοριφέρ χωρίς ανεμιστήρα, κλαπέτο εισαγωγής φρέσκου αέρα σε όλο το μήκος κάτω από το εμπρόσθιο παρμπρίζ (το λεγόμενο και air condition), καθαριστήρες μιας ταχύτητας, ρύθμιση από το εσωτερικό της καμπίνας του ύψους της δέσμης των φώτων (!), φωτιζόμενος διακόπτης τσοκ (!!), φλας χωρίς επαναφορά με ενσωματωμένο στον διακόπτη ηχητικό υπενθύμισης (!!!)…
Εντυπωσιακό στοιχείο ότι το ένα από τα 3 όλα κι’ όλα κουμπιά που βρίσκονται στο ταμπλώ, είναι αφιερωμένο στον έλεγχο λειτουργίας του ενδεικτικού των φρένων (τα άλλα είναι για τους καθαριστήρες και τα alarm). Επί τη ευκαιρία να αναφέρουμε ότι στα πρώτα μοντέλα (της δεκαετίας του 1950) οι καθαριστήρες έπαιρναν κίνηση από την ντίζα του κοντέρ με αποτέλεσμα η ταχύτητα τους να είναι ανάλογη της ταχύτητας του αυτοκινήτου!
Το ταμπλώ έχει ένα μεγάλο και πολύ πρακτικό ράφι στο κάτω μέρος του αλλά και ένα άνοιγμα στο επάνω για να ακουμπήσουν κινητά κλπ.
Τέλος πρακτικότατη λεπτομέρεια, ότι το πίσω κάθισμα αφαιρείται σε δευτερόλεπτα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί εκτός αυτοκινήτου σαν ένας απίστευτα αναπαυτικός καναπές για πικ νικ ή την παραλία!
VW Beetle
Καλοριφέρ επίσης χωρίς ανεμιστήρα, αλλά με δυνατότητα κατανομής του αέρα στα πόδια των εμπρός ή πίσω επιβατών.
Το καλοριφέρ με την εντυπωσιακή απόδοση σε συνδυασμό με το πρακτικά αεροστεγές σφράγισμα της καμπίνας, είναι υπεύθυνο για αρκετές λιποθυμίες επιβατών σε αυτοκίνητα με κακοσυντηρημένα συστήματα θέρμανσης καθώς σε μια τέτοια περίπτωση τα καυσαέρια της εξάτμισης βρίσκουν τον δρόμο τους προς την καμπίνα.
Στο 2CV που έχει το ίδιο σύστημα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα καθώς μπάζει φρέσκο αέρα από παντού.
Ο εξοπλισμός του Σκαραβαίου, περιλαμβάνει επίσης καθαριστήρες 2 ταχυτήτων (αργή και πιο αργή!), βενζινόμετρο μηχανικό, και το πιο άσχετο αξεσουάρ που θα περίμενε κανείς σε ένα τέτοιο αυτοκίνητο, ροοστάτη ρύθμισης της έντασης φωτισμού του ταμπλώ!
Σαν έξτρα μπορούσες να παραγγείλεις και το γνωστό βαζάκι για το λουλούδι στο ταμπλώ, αξεσουάρ που έλειπε από το αυτοκίνητο της δοκιμής μας.
Κάτω από το ταμπλώ υπάρχει επίσης ένα πολύ πρακτικό ράφι.
Ιδιαίτερος μπορεί να χαρακτηριστεί ο τρόπος λειτουργίας των πιτσιλιστηριών του παρμπρίζ όπου το ρεζερβουάρ νερού τους βρίσκεται υπο πίεση την οποία παίρνει από…την ρεζέρβα του αυτοκινήτου!
Austin Mini 850
Mini: Εδώ το καλοριφέρ έχει και ανεμιστήρα μιας ταχύτητας, αλλά από εκεί και πέρα τίποτα το ιδιαίτερο, πέραν από το εργοστασιακό όργανο πίεσης λαδιού στο ταμπλώ.
Χρησιμότατες οι ευρύχωρες θήκες στο πλάι του πίσω καθίσματος εκατέρωθεν. Εντυπωσιακή η ύπαρξη 4 (ναι, ολογράφως τεσσάρων) σταχτοδοχείων σε ένα τόσο δα μικρό χώρο – πολύ θεριακλήδες οι φίλοι μας οι Άγγλοι…
Στον δρόμο (και εκτός)
Η συμπεριφορά στον δρόμο καθενός από τα αυτοκίνητα της δοκιμής μας είναι διαφορετική:
Austin Mini 850
Το Mini είναι ουσιαστικά ένα 4θέσιο καρτ, με εξαιρετικό κράτημα, άμεσο και κοφτερό τιμόνι μέτρια άνεση και μετριότατα φρένα,.
Ο κινητήρας του τραβάει πολύ καλά, ιδιαίτερα από τις μεσαίες στροφές, υποβοηθούμενος και από τις κοντές σχετικά σχέσεις κιβωτίου και διαφορικού, σε έντονες όμως ανηφόρες δείχνει την μικρή σχετικά ροπή του.
Ο επιλογέας είναι σχετικά ασαφής. Μέσα στην πόλη σε προκαλεί να το περάσεις μέσα από το “μάτι της βελόνας” και ακολουθεί χωρίς πρόβλημα την κίνηση.
Στο υπεραστικό δίκτυο νοιώθει άβολα, τόσο λόγω του υπερβολικού θορύβου, όσο και λόγω της σκληρής ανάρτησης. Σε δρόμο με στροφές όμως χαρίζει ένα μεγάλο χαμόγελο στον οδηγό του ειδικά σε σχετικά κατηφορικά κομμάτια που δεν θα κουράσουν μεν τα φρένα του αλλά θα βοηθήσουν τον κινητήρα με την χαμηλή ιπποδύναμη.
Σε πολύ μεγάλες (σε διάρκεια ή κλίση) κατηφόρες όμως, τα φρένα του θα το προδώσουν. Μπορείς να το τοποθετήσεις στις στροφές με όποιο τρόπο θες και αυτό θα ακολουθήσει πατώντας πάνω στα 10αρια λαστιχάκια του.
Λίγη προσοχή θέλει η ουρά η οποία μέχρι ενός ορίου είναι παιχνιδιάρικη και γυρίζει ευχάριστα, αλλά είναι πάντα έτοιμη να δαγκώσει λόγω του μικρού μήκους και μεταξονίου του αυτοκίνητου αν το παρακάνεις.
Με διαφορά μόλις 5 πόντους στο μήκος από ένα Smart είναι η χαρά του παρκαρίσματος. Η δουλειά που έχει κάνει ο Ισιγόνης στην εκμετάλλευση του εσωτερικού χώρου του επιβεβαιώνεται όταν συνειδητοποιήσεις την ελάχιστη αυτή διαφορά του από ένα 2θέσιο Smart…
Citroen 2CV
Το 2CV από την άλλη πλευρά περνάει στο άλλο άκρο. Η απίστευτα μαλακή ανάρτηση του περνάει πάνω από οτιδήποτε (από λακκούβα μέχρι βαθύ χαντάκι) χωρίς να μεταδώσει το παραμικρό στο εσωτερικό (εδώ βοηθάνε και τα μαλακά καθίσματα) αλλά δίνει απίστευτες κλίσεις στο αμάξωμα.
Οι κλίσεις αυτές σε γρήγορους ρυθμούς τρομάζουν τους γύρω, αλλά σίγουρα όχι τον οδηγό που τις συνηθίζει γρήγορα. Όταν βασιστείς επάνω του εκτιμάς το απίστευτο κράτημα του το οποίο είναι πεισματικά ουδέτερο με ελάχιστες τάσεις υποστροφής.
Τα φρένα του είναι εξαιρετικά, με επιδόσεις επιπέδου σύγχρονου αυτοκινήτου (σε αυτό βοηθάει ο συνδυασμός δισκόφρενων και χαμηλού βάρους) και δεν μπλοκάρουν σχεδόν ποτέ.
Το κιβώτιο ταχυτήτων με την εξαιρετικά μελετημένη κλιμάκωση έχει έναν πολύ ιδιαίτερο επιλογέα “φυτεμένο” στο ταμπλώ. Ο οδηγός θα χρειαστεί κάποιον χρόνο για να συνηθίσει τον επιλογέα, αλλά από εκεί και πέρα απολαμβάνει την πολύ βολική θέση του δίπλα στο τιμόνι και το πολύ θετικό κούμπωμα του.
Προσοχή μόνο χρειάζεται η επιλογή της 1ης ταχύτητας η οποία πρέπει να γίνεται μόνο εν στάσει. Η μαλακή ανάρτηση και το εντελώς επίπεδο κάτω μέρος του πατώματος του 2CV σε συνδυασμό με την δυνατότητα ρύθμισης του ύψους του, του δίνουν εξαιρετικές ικανότητες εκτός δρόμου.
Σίγουρα μπορεί να κινηθεί εύκολα στα χνάρια πολλών σύγχρονων SUV και αν έχει λίγο θράσος ο οδηγός του, να περάσει και από σημεία που εκείνα θα κολλήσουν.
Τα παραπάνω ισχύουν και σε περιπτώσεις χιονισμένου, λασπώδους και αμμώδους τερέν. Και όλα αυτά με μια απίστευτη άνεση για τους επιβαίνοντες.
Μέσα στην πόλη θα ακολουθήσει εύκολα την καθημερινή κίνηση, στην δε εθνική οδό θα κινηθεί σε επίπεδο ή κατηφορικό δρόμο με ταχύτητες της τάξης των 100-130 χαω πάντα με το δεξί πόδι στο πάτωμα.
Στις ανηφόρες όμως και ειδικά τις παρατεταμένες θέλει πολλή υπομονή. Το μοτεράκι των 602 κ.εκ. είναι προθυμότατο, ανθεκτικό και στροφάρει εξαιρετικά, μπορεί δε να κινείται ακούραστα στο μέγιστο των στροφών όλη την ημέρα με την κατανάλωση να κινείται σε πολύ καλά επίπεδα (περί τα 6-8 λίτρα/100χλμ).
VW Beetle
Ο Σκαραβαίος παρουσιάζει μια εντελώς διαφορετική εικόνα.
Αντιπαθεί τις στροφές, με τα αιωρούμενα πίσω ψαλίδια να επιτρέπουν την συνεχή μεταβολή της γωνίας κάμπερ και το “νεκρό”, βαρύ και “μακρύ” σύστημα διεύθυνσης που δεν “κόβει” να χειροτερεύει τα πράγματα.
Με μια φράση είναι εντελώς “αντιερωτικός” για τον εραστή της σβέλτης οδήγησης. Δόγμα του είναι το “αργά βαδίζω, ζωή κερδίζω” και οφείλεις να το σεβαστείς.
Τα φρένα του είναι επαρκή για τις ταχύτητες που σου επιβάλλει η ανάρτηση.
Εντός πόλης θα κινηθεί ακολουθώντας τους ρυθμούς της, στην Εθνική Οδό κινείται σχετικά άνετα βοηθούμενος τόσο από την ροπή του κινητήρα του όσο και από το σχετικά χαμηλό επίπεδο θορύβου ενώ και αυτός όπως και το 2CV κινείται εξαιρετικά σε χιόνι και λάσπη όχι όμως και σε άσχημο τερέν καθώς είναι αρκετά χαμηλός.
Εκεί που γίνεται πραγματικά τρομακτικός είναι σε υγρό οδόστρωμα. Έχω χρόνια να τρομάξω τόσο πολύ, όσο με το Σκαθάρι με λάστιχα καινούρια μεν, μέτριας ποιότητας δε (στις διαστάσεις που φοράει δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές) στην βροχή.
Το εντυπωσιακό είναι ότι με τα ίδια ακριβώς λάστιχα στις ίδιες συνθήκες, με το VW “χαροπαλεύεις” και με το 2CV δεν ιδρώνει το αυτί σου ούτε σε φρενάρισμα ούτε σε στροφή…
Ο κινητήρας του με τον χαρακτηριστικό αγαπημένο ήχο σε συνδυασμό με το βαρύ βολάν του δεν στροφάρει εύκολα μεν, αλλά όταν πάρει φόρα την διατηρεί άνετα.
Η κατανάλωση του χαρακτηρίζεται μάλλον υψηλή. Το κιβώτιο ταχυτήτων είναι αξιοπρεπές σε αίσθηση χωρίς να δρέπει δάφνες ευχρηστίας και με καλή κλιμάκωση.
Τι να πάρω?
Πολύ συχνά φίλοι με ρωτάνε, αν κρατούσες μόνο ένα ποιο θα ήταν αυτό? Δύσκολη ερώτηση γιατί τα αγαπάω και τα 3 πολύ.
Με τα καλά τους, με τα κακά τους, με τα κουσούρια τους με τις χαρές τους.
Το Mini είναι γλυκύτατο και στριφτερό, παρκάρει παντού και είναι σχετικά οικονομικό. Ο Herbης (!) είναι εθιστικός με τον όμορφο ήχο του και την γλυκιά και φωτογενή βεβαίως βεβαίως φατσούλα του. Το 2CV τα κάνει (σχεδόν) όλα και συμφέρει…
Από πλευράς ανταλλακτικών υπάρχουν άφθονα και για τα τρία και σε τιμές για όλα τα κέφια. Από πλευράς τεχνογνωσίας συνεργείων το ίδιο.
Ο Σκαραβαίος δείχνει πιο ανθεκτικός, το Mini ταλαιπωρείται λίγο από τα ηλεκτρολογικά του (Lucas, ο Άρχοντας του Σκότους!) το 2CV είναι γενικώς στο περίπου και έχει ευαίσθητο σύστημα ανάφλεξης που χρειάζεται συχνά την προσοχή του ιδιοκτήτη (και ο διανομέας με τις πλατίνες βρίσκεται βαθιά μέσα στον κινητήρα πίσω από φτερωτή κλπ).
Στην ερώτηση “ποιο να πάρω?” απαντώ ότι αν έπρεπε να μείνω με ένα από τα 3 και να το χρησιμοποιούσα και για καθημερινό μέσο μεταφοράς θα κατέληγα μάλλον στο 2CV! Το 2CV το οποίο το πήρα “για πλάκα” και χωρίς να μου πολυαρέσει (για την ακρίβεια γελούσα μαζί του, το ομολογώ) αλλά κατάφερε να με κερδίσει μέρα με την μέρα, χιλιόμετρο το χιλιόμετρο. Και τα παιδιά το λατρεύουν!
Από την άλλη, αν ήθελα κάποιο μόνο και μόνο για βόλτα ή για ανακατασκευή, μάλλον θα έθετα σαν κύριο κριτήριο την εμφάνιση που είναι καθαρά υποκειμενική.
Αντί επιλόγου
Mια μικρή ιστορία που δείχνει την τρέλα που κουβαλάνε οι ιδιοκτήτες αυτών αλλά και παρόμοιων αυτοκινήτων: Πάνε 4-5 χρόνια που άνοιξε σε Forum μια αντίστοιχη (πολιτισμένη) συζήτηση για το ποιό είναι το καλύτερο, ανάμεσα σε φίλους που είχαν τέτοια αυτοκίνητο.
Η κουβέντα κατέληξε σε βραδινή επίσκεψη σε γνωστό κοντρο-στέκι της Αττικής. Φανταστείτε το γέλιο που έπεσε, όταν στήθηκαν δίπλα δίπλα τα εξής: 2CV 1600 με 4κίνηση, Σκαραβαίος απόλυτα αθώος εμφανισιακά αλλά “καρδαμωμένος”, Renault 4L, Mini και Autobianchi A112.
Το πιο αστείο είναι οτι σε άνοιγμα μεταξύ σκαραβαίου και 2CV και αμέσως πριν την εκκίνηση εμφανίστηκαν 2 μοτοσυκλέτες της Ομάδας ΔΙΑΣ. Ο οδηγός του 2CV δεν τους πήρε χαμπάρι καθώς είχε καρφώσει τα μάτια του στο φανάρι δεξιά του ενόψει της εκκίνησης και ο οδηγός του Σκαραβαίου προσπαθούσε απελπισμένα να τον ειδοποιήσει… με τα μάτια χωρίς να τον καταλάβουν οι αστυνομικοί….
Ε, δεν το κατάφερε και με το πρασίνισμα του φαναριού το 2CV εκτοξεύεται υπό τα έκπληκτα μάτια του Νόμου. Ευτυχώς ο οδηγός του 2CV γύρισε προς τα αριστερά του να δει πόσο πίσω άφησε το Σκαθάρι και είδε τους αστυνομικούς να τον κοιτάνε απορημένοι…
Για καλή του τύχη οι άνθρωποι προφανώς δεν πιστέψανε τα μάτια τους και δεν ασχολήθηκαν! Το γέλιο που έπεσε όμως μετά ανεπανάληπτο!
Δημήτρης Ραζής
(Διαβάστε to βιογραφικό του Δημήτρη σε αυτό το LINK!)
Y.Γ.Ευχαριστώ το Δημήτρη Ραζή, για το υπέροχο κείμενο και τις φωτογραφίες που μοιράστηκε μαζί μας! Ι.Φ
