Η σύντομη συμβίωση με το MAZDA MX-5 RF 1.5 έφερε στο μυαλό μου τα παιδικά-εφηβικά μου χρόνια όπου-τότε το 1989- το Miata αναστάτωνε το δεκατριάχρονο μυαλό μου με το ανοιχτό διθέσιο αμάξωμα και τα αναδιπλούμενα φωτιστικά σώματα που εμένα μου θύμιζαν τον «ΚΙΤ» που μαζί με εκείνον τον Ντέιβιντ Χάσελχοφ έκαναν τα αδύνατα-δυνατά πίσω από την μικρή μας τηλεόραση.

Δεν ήξερα τότε ότι η χαμηλή γραμμή του αμαξώματος, οι αναλογίες και τα αναδιπλούμενα φωτιστικά σώματα μπροστά αποτελούσαν αναφορές-κατά  πολλούς αντιγραφή-της εξωτικής Lotus Elan που ενσάρκωνε το βρετανικό δόγμα του μικρού, πολύ ελαφριού σπορ αυτοκινήτου με μικρούς κινητήρες.

Το παιδί του Colin Chapman– που το 1962 παρουσίασε ένα μικρό σπορ αυτοκίνητο με fiberglass αμάξωμα που επειδή ζύγιζε μόλις 680 κιλά, έβγαζε φτερά με τους 120 ίππους φτάνοντας τα 200 χλμ/ω… και άγκυρες από τα τέσσερα δισκόφρενα που το φρέναραν-ήταν από την αρχή σχεδιασμένο για την βρετανική elite που μπορούσε να διαθέσει τα χρήματα για να αγοράσει μια Elan.

Η ιδέα ήταν μεγαλειώδης και καθώς η Mazda πάντα έβαζε σχεδιαστικά στοιχήματα, αποφάσισε να αναβιώσει την ιδέα των roadsters έχοντας σαν πρότυπο την Elan.

Οφείλω προσωπικά να συμφωνήσω ότι το επίπεδο αντιγραφής στην πρώτη έκδοση ήταν απροκάλυπτο, όμως η πρόθεση ήταν αγνή καθώς η Mazda μετέτρεψε τα ανοιχτά διθέσια αυτοκίνητα  από αντικείμενα πολυτελείας σε μια μόδα προσιτή στους πολλούς.

Αν όλοι αγαπήσαμε, ποθήσαμε και τραγουδήσαμε το «ανοιχτό διθέσιο» αυτό το χρωστάμε στην Mazda και φυσικά στους ανέμελες και ανυποψίαστες εποχές των 90s.

Το πρώτο Mazda MX5 αγοράστηκε και «φορέθηκε» πολύ στις δυο πρώτες γενιές του μοντέλου, που εμπορικά σέρφαραν πάνω στο κύμα της μόδας των roadster που δημιούργησαν.

Καθώς πέρασαν τα χρόνια το MX5 στην 3^η του γενιά ωρίμασε και απέκτησε τον δικό του χαρακτήρα-χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα καλό- βρέθηκε αντιμέτωπο με την σοβαρότητα (;) των καιρών που υποχρέωσε την μόδα των ανοιχτών αυτοκινήτων να χαθεί  μαζι με την ανεμελιά της εποχής των «λεφτόδεντρων».

Το εάν οι καιροί που ζούμε είναι σοβαροί, ή εντελώς γελοίοι αποτελούν αντικείμενο ειδικών (..παντού ειδικοί υπάρχουν βρε παιδί μουJ ) κοινωνιολόγων, όμως το ότι οι νέοι άνθρωποι δεν έλκονται πια από αυτοκινούμενες κατασκευές που κάνουν θόρυβο, δεν έχουν χώρους, δεν είναι βολικές στην καθημερινότητα και καταλήγουν να συμβιβάζονται με «ξενερουά» SUV ενώ δεν έχουν οικογένεια… με ξεπερνά!

Μια φορά τα νιάτα έρχονται και αν μπορείς να ζήσεις ..γιόρταζε τα κάθε μέρα-με κάθε τρόπο. Μην βιάζεσαι να μπεις στην σούπα του SUV…δεν είναι μόδα-παγίδα είναι!

Ξεφύγαμε??? Πάντα!

Τα αναδιπλούμενα φωτά που είχαν χαθεί λόγω κανονισμών ασφαλείας ήδη από την δεύτερη γενιά, όμως το MX5 έμοιαζε να έχει χάσει την επαφή με το παρελθόν καθώς στην 3^η γενιά έγινε μεγαλύτερο σε μέγεθος, βαρύτερο και  πιο φουσκωτό σε όγκο.

Η 4^η έκδοση έρχεται να τα διορθώσει όλα αυτά και να επαναφέρει το MX5 στο πνεύμα της αρχικής ιδέας του Βρετανού πατέρα των roadster- και τώρα είναι κοντύτερο σε μήκος (3.91m),  πιο πλατύ (1.75m) και πιο χαμηλό (1.22m), ενώ ακόμη και το μεταξόνιο του έγινε κατά 15 mm μικρότερο (2.3m) υποσχόμενο μεγαλύτερη ευελιξία.

Κατάφερε λοιπόν το νέο MX5 να γίνει “Back to the Future”?

Φοβάμαι πως το MAZDA MX-5 RF 1.5 μπήκε όλο χαρά μέσα σε στην χρονομηχανή… όμως εκείνη μοιάζει να το γύρισε πίσω σε μια εντελώς διαφορετική εκδοχή του παρελθόντος…

Αναγνωρίζει τον εαυτό του στον καθρέπτη, όμως όλα γύρω του έχουν αλλάξει και εκείνο αν θέλει να επιβιώσει-πρέπει, οφείλει να προσαρμοστεί…

Εμφάνιση

Ξεκάθαρα το νέο MAZDA MX-5 RF 1.5 απέκτησε πιο έντονη σχεδιαστική συγγένεια με την πρώτη γενιά έχοντας ένα μακρύ και χαμηλό καπό που προκύπτει από την «κεντρομπροστομήχανη αρχιτεκτονική» του.

Επιτέλους έχει πάλι τις σωστές αναλογίες που απαιτεί το αρχικό σχέδιο και έτσι τώρα μοιάζει περισσότερο με μια αναβίωση της πρώτης γενιάς του MX5 παρά με την συνέχεια των προηγούμενων δυο γενεών- και μπράβο του!

Από μπροστά προσπαθώντας να διατηρήσει το χαμηλό ύψος του καπό και να την πατρογονική γραμμή το MAZDA MX-5 RF 1.5 έχει δυο πολυ στενά φωτιστικά σώματα ακροβολισμένα στις άκρες των φτερών, δεν έχει εισαγωγή αέρα στο επάνω μέρος του καπό- και φυσικά διατηρεί την εισαγωγή ψύξης κάτω από το καπό θυμίζοντας το αφελές παιδικό χαμόγελο του πρώτου, ή την μορφή ενός καρχαρία… ανάλογα με την αγνότητα του βλέμματος που το αντικρίζει! 😉

Το προφίλ είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον καθώς είναι εμφανές ότι οι τροχοί έχουν ακροβολιστεί στο αμαξώμα με την μηχανή να βρίσκεται πίσω από τους εμπρός τροχούς-και τους επιβάτες να κάθονται ακριβώς πάνω από τον πίσω άξονα δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μια άψογη κεντρομήχανα ισορροπημένη κατανομή βάρους 50:50.

Στην 4η γενιά του, το MX5 διατίθεται σε εκδόσεις «Soft Top» και «RF» με την τελευταία να έχει φυσικά μια σκληρή ανοιγμένη οροφή που ανοίγει ηλεκτρικά σε περίπου 15 δευτερόλεπτα όταν το αυτοκίνητο είναι σταματημένο.

Το MAZDA MX-5 RF 1.5 της δοκιμής χάρη στην βαθιά πέρλα που έχει το βυσσινί χρώμα “Soul Red Crystal” αναδεικνύει όλες καμπύλες και  τον μοναδικό σχεδιασμό της πίσω σταθερής κολώνας που είναι τόσο φαρδιά, που από κάποιες γωνίες μου θυμίζει την αγαπημένη μου BMW Ζ4 Coupe.

Ακόμη και αν θα προτιμούσα την roadster απλή έκδοση, η ομοιότητα με την Ζ4 Coupe σε αυτό το σημείο είναι αρκετή για να με βάλει σε σοβαρές σκέψεις σχετικά μα το πια έκδοση θα αγόραζα…

Είναι σίγουρο ότι η έκδοση RF επιτυγχάνει καλύτερη ακαμψία και καλύτερη ηχομόνωση στις υψηλές ταχύτητες, όμως κάθε πότε θα βγεις με ένα ανοιχτό αυτοκίνητο να ταξιδέψεις σε αυτοκινητόδρομο? Μπέρδεμα!

Η εικόνα στο πίσω μέρος είναι λιγότερο συναρπαστική με τα πάντα να θυμίζουν MX5 και μόνο η διπλή εξάτμιση στην δεξιά πλευρά υπόσχεται και παραδίδει  ηχητικές απόλαυσης!

Σε ότι αφορά το κυρίαρχο (..λέμε τώρα)  ερώτημα, το εάν δηλαδή είναι πιο όμορφο ανοιχτό ή κλειστό, προσωπικά έχω καταλήξει ξεκάθαρα… Κλειστό!

Σε γενικές γραμμές ο τρόπος με τον οποίο οι εποχούμενοι αντιμετωπίζουν το  MAZDA MX-5 RF 1.5 είναι ιδιαίτερα θερμός, είτε γιατί είναι νέοι και προσπαθούν να καταλάβουν τι βλέπουν, είτε γιατί αυτό το Mazda εξακολουθεί να ξυπνά εικόνες από τα νιάτα όλων μας…

Εσωτερικό /χώροι

Ανοίγεις την πόρτα και σκύβεις αρκετά για να καθίσεις στο «θα γινόταν και πιο σπορ» δερμάτινο, θερμαινόμενο κάθισμα που σε τοποθετεί πολύ χαμηλά και πίσω μέσα στην καμπίνα.

Νοιώθεις κάθεσαι πάνω από τις πίσω ρόδες και σχεδόν πάνω στην άσφαλτο, ωστόσο τα παράθυρα είναι αρκετά μεγάλα και δεν περιορίζουν την ορατότητα όσο αρχικά νόμιζες.

Ένα θέμα που χρειάζεται συμπάθεια είναι σίγουρα είναι η το μακρύ καπό που κρύβει τις ακμές του στο παρκάρισμα και φυσικά εάν είστε πάνω από 185 εκατοστά στο ύψος θα πρέπει να συνηθίσετε να χτυπάτε το κεφάλι σας μπαίνοντας στο αυτοκίνητο.

Μόλις μπείτε όμως μπορείτε να τραβήξετε το κάθισμα αρκετά πίσω και δεν θα έχετε ιδιαίτερα προβλήματα ούτε με το κεφάλι ούτε με τα πόδια..

Εντάξει δεν είπα ότι θα είστε άνετα, ενώ αν παρκάρετε δίπλα από ένα πεζοδρόμιο χρειάζεται γυμναστική για να βγείτε έξω!

Τα χέρια πέφτουν σε ένα όμορφό δερμάτινο τιμόνι με ρετρό λεπτή στεφάνη και αρκετά κουμπιά που κάνουν διαφορά… αδιάφορα πράγματα.

Ο δεξιός αγκώνας ξεκουράζεται πάνω στο ογκώδες τούνελ της μετάδοσης και το χέρι καταλήγει ακριβώς στον απολαυστικό επιλογέα με τις μικρές διαδρομές και το υπέροχο κούμπωμα να σε κάνουν να θέλεις να το χρησιμοποιήσεις.

Κοιτώντας προς τα πίσω μέσα από τους πλαϊνούς καθρέπτες βλέπεις τα φουσκωμένα φτερά που προεξέχουν από το αμάξωμα για να χωρέσουν τους μεγάλους τροχούς. Κοιτάς αυτή την λεπτομέρεια και απορείς πως δεν την είχες προσέξει πριν μπεις μέσα!

Τα πλαστικά του ταμπλό είναι σκουρόχρωμα και σκληρά- και έτσι θα πρέπει να είναι καθώς οφείλουν να είναι ανθεκτικά στην ηλιακή ακτινοβολία και την σκόνη όταν το αυτοκίνητο είναι ανοιχτό.

Κάποιος μπορεί να πει ότι το εσωτερικό- σε ότι αφορά την ποιότητα των πλαστικών- είναι κατώτερη των €37,000 που κοστίζει το αυτοκίνητο, όμως πραγματικά νομίζω ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με επιλογή των σχεδιαστών και όχι με εντολή από το λογιστήριο.

Ο πινάκας οργάνων είναι παραδοσιακός με ένα όμορφο κεντρικά τοποθετημένο αναλογικό  στροφόμετρο, ένα ταχύμετρο δεξιά, ενώ αριστερά στον πίνακα θα βρείτε ένα στρόγγυλο πολυόργανο με τις ενδείξεις, βενζίνης, θερμοκρασίας και του trip computer.

Στο κέντρο του ταμπλό θα βρείτε το σύστημα πολυμέσων που στέκεται εκεί ημι-αιωρούμενο -σαν αγγούρι- στην κορυφή του ταμπλό ενός σπορ αυτοκινήτου περιορίζοντας την ορατότητα του οδηγού!

Δεν θα με πείραζε η αργή απόκριση σε ότι και αν ζητήσεις από σύστημα, ούτε η μέτρια ευκρίνεια της οθόνης-μήτε η έλλειψη οθόνης αφής που δυσκολεύει την πλοήγηση στα ήδη περίεργα μενού …

Ήθελα να ξέρω ποιος έβαλε μια οθόνη να πετιέται σαν –θα κρατηθώ -στο κέντρο ενός πανέμορφου σπορ αυτοκινήτου και ποιος φαντάστηκε ότι ο αγοραστής ενός τέτοιου αυτοκινήτου θα αναζητήσει ευχαρίστηση από μια οθόνη?

Ποιος δεν βλέπει ότι σε ένα τέτοιο αυτοκίνητο θρύλο η οθόνη των πολυμέσων μοιάζει σαν τον χαβανέζο στην ανταρκτική?

Μάλλον ο ίδιος σχεδιαστής που ξέχασε να βάλει ποτηροθήκες και που τελευταία στιγμή πετάχτηκε στο μαγαζί στην γωνιά, πήρε ότι βρήκε και έβαλε τις ποτηροθήκες στην μέση μεταξύ των δύο  καθισμάτων!

Για να πιάσεις το ρόφημα σου –και αν δεν είσαι ο «τιραμόλας» κινδυνεύεις να πάθεις λουμπάγκο!

Έμαθα από αναγνώστη ότι αφού καθίσεις μπορείς να τις κουμπώσεις στο τούνελ…!

Μην μιλήσω για την θέση του χειρόφρενου…. Όχι δεν θα το κάνω!

Ωστόσο, προσπερνώντας μερικά κραυγαλέα εργονομικά λάθη και λαθάκια,  τα πάντα που χρειάζεσαι βρίσκονται εκεί που πρέπει για να χαρείς μια ορεινή διαδρομή με στροφές.

Η θέση οδήγησης, οι διακόπτες και ο κλιματισμός με τους ξεχωριστούς περιστροφικούς διακόπτες είναι όλα εκεί που πρέπει και είναι απλά στην χρήση τους-κάτι που δεν εννοείται τον τελευταίο καιρό στα αυτοκίνητα που οδηγούμε…

Ο χώρος αποσκευών με έκανε να συνειδητοποιήσω το πόσος καιρός πέρασε από τότε που όταν ήθελα να πάω μια εκδρομή χρειαζόταν να σκεφτώ τον εαυτό μου και άντε εκείνον που ταξιδεύει μαζί μου…

Πολύς-και εντωμεταξύ ο χώρος αποσκευών είναι μόλις 127 λίτρα!!!

Κινητήρας

Ανοίγοντας το μακρύ καπό η θέα του ατμοσφαιρικού κινητήρα που είναι τοποθετημένος πίσω από τον άξονα των μπροστινών τροχών σου φτιάχνει την διάθεση με την ομορφιά του.

Όχι με ψεύτικα πλαστικά καπάκια, αλλά με τα πραγματικά καλοδουλεμένα μεταλλικά στοιχεία του κινητήρα!

Ο μικρός SKYACTIV των 1,500 κ.εκ είναι ένας «ορκισμένος” ατμοσφαιρικός κινητήρας που για να αποδώσει 132 ίππους χρειάζεται να ανεβάσει πολλές στροφές και αυτό είναι υπέροχο όταν η διαδικασία συνοδεύεται από ένα μοναδικό θόρυβο.

Ο θόρυβος χτίζεται από τις χαμηλές στροφές, γίνεται κάπως μπάσος στις μεσαίες και καταλήγει να είναι υψίσυχνος όταν γυρνά μετά τις 7,500 σαλ. Το πρόβλημα είναι ότι επειδή έχει τόσο καλά απλωμένη την ισχύ του, σε τόσο μεγάλο εύρος στροφών, η ροπή των 152 Νm στις μεσαιοψηλές στροφές δεν αρκεί για να προκαλέσει αυτό που όλοι ψάχνουν από ένα πισωκίνητο αυτοκίνητο…

Το εξάρι κιβώτιο που μεταφέρει την ροπή στους πίσω τροχούς έχει τον πιο απολαυστικό επιλογέα που έχω οδήγησε φέτος, με κοντές πυκνές σχέσεις που βοηθούν τον κινητήρα να απλώνει την δύναμη του σωστά σε μια ορεινή διαδρομή.

Η έλλειψη πίσω μπλοκέ διαφορικού δεν ενοχλεί όσο ο δρόμος είναι στεγνός, ωστόσο εάν κλείσετε τα ηλεκτρονικά και το οδόστρωμα είναι βρεγμένο το πίσω μέρος μπορεί να γίνει άτσαλο.

Παρά το μικρό βάρος των 1100 κιλών(100 κιλά λιγότερα από το προηγούμενο μοντέλο) και το πειστικό κινητήρα, το πολύ καλό στήσιμο του πλαισίου σε κάνει να αναζητάς τον δίλιτρο κινητήρα που επιπλέον έχει και μπλόκε διαφορικό..

Χρειάζεται ωστόσο μόνο μια σύντομη ματιά στην τιμή αγορά των €50Κ+ του μεγάλου κινητήρα για να ξεχάσεις τις ακατάλληλες σκέψεις και να πεις «μια χαρά είμαστε μωρέ, δεν θα πάρω»!

Άλλωστε με επιδόσεις 0-100χλμ/ω σε 8,5 δλ και 210 χιλιόμετρα τελικής στο κοντέρ, δεν μπορείς να το πεις αργό, ενώ σε ότι αφορά την οικονομία το MAZDA MX-5 RF 1.5 τα καταφέρνει αρκετά καλά με περίπου 7,5-8 λίτρα/100 χλμ

Ανάρτηση/Πλαίσιο

Το πλαίσιο του  MAZDA MX-5 RF 1.5 έχει ελάχιστες στρεβλώσεις- οι οποίες εντοπίζονται κυρίως χαμηλά  στο πίσω τμήμα του-και συνεργάζεται με αρμονία με την ανάρτηση πολλαπλών συνδέσμων πίσω πού φροντίζει για την σταθερότητα στις στροφές.

Η ανάρτηση στο μικρό μοντέλο είναι ρυθμισμένη με γνώμονα την άνεση και επιτρέπει αρκετές κλίσεις στις στροφές-κάτι που δεν το περίμενα.

Τα ελατήρια είναι σχετικά μαλακά και η απόσβεση επαναφοράς αρκετά αργή, κάτι που δημιουργεί μια αίσθηση στρεβλώσεων χαμηλά στο πίσω μέρος που δεν συμβαδίζει με το ακλόνητο μπροστινό.

Τα φρένα είναι δυνατά, και με καλή αίσθηση, ενώ το τιμόνι είναι άμεσο και με κοντή κλιμάκωση.

Στην Πόλη

Μόλις συνηθίσεις το ότι κάθεσαι χαμηλά κάτω από το οπτικό πεδίο των περισσότερων οδηγών με έκπληξη διαπιστώνεις ότι εάν είσαι νέος, χωρίς υποχρεώσεις (…εννοώ ούτε σκύλο) αυτό θα μπορούσε να είναι το μοναδικό σου καθημερινό αυτοκίνητο.

Είναι μικρό και μανιτζέβελο, χωρά εύκολα στο παρκάρισμα και το τιμόνι του κόβει παρά πολύ.

Η σχετικά μαλακά ρυθμισμένη ανάρτηση  απορροφά τις ανωμαλίες των «δρόμων» και τις αμέτρητες λακκούβες χωρίς χάνουν ποτέ οι τροχοί την επαφή τους  με την άσφαλτο.

Η ορατότητα μέσα στην κίνηση δεν είναι καλή, όμως αυτό είναι αναμενόμενο από ένα τόσο χαμηλό αυτοκίνητο που τράβα επάνω του τα βλέμματα του κάθε είδους αντίθετου φύλλου σαν μαγνήτης… Αυτός ίσως να είναι και ένας σοβαρός λόγος που κάποιος θα αγόραζε ένα τέτοιο αυτοκίνητο!

Η κατανάλωση μέσα στην πόλη μπορεί να διατηρηθεί εύκολα κάτω από τα 7,5 λίτρα/100 χλμ,(ίσως και 7 λίτρα) ωστόσο για εμένα αυτό ήταν αδύνατον καθώς ο ήχος του κινητήρα με τσίγκλαγε διαρκώς να πατήσω το γκάζι.

Στον Αυτοκινητόδρομο

Το MAZDA MX-5 RF 1.5 με κλειστή τη οροφή παραμένει σταθερό και σχετικά ήσυχο σε ότι αφορά τους αεροδυναμικούς θορύβους, όμως κινητήρας όσο ευχαρίστα και να ακούγεται στις μικρές διαδρομές είναι σίγουρο ότι θα κουράσει σε μεγάλα ταξίδια.

Σε παρατεταμένος γρήγορες στροφές το αυτοκίνητο εμπνέει ένα αίσθημα ασφαλείας που σου επιτρέπει να εμπιστευτείς το ΜΧ5 και να ταξιδέψεις μαζί του γοργά.

Με ανοιχτή την οροφή τα πράγματα είναι ανεκτά μέχρι τα 130-χλμ, δύσκολα μέχρι τα 160χλμ/ω και ακατανόητα μετά από αυτή την ταχύτητα! Φυσικά, με πιο νεανικά αισθητήρια όργανα και με την προσμονή ενός όμορφου Σαββατοκύριακου με τον/την καλό/η σας όλα αυτά παύουν να ενοχλούν και αυτό που μένει είναι η επαφή με την φύση και τον αέρα.

Στρίβοντας.

Το αμάξωμα εξαιτίας της μαλακής ανάρτησης γέρνει λίγο περισσότερο από όσο φανταζόμουν μέσα στην στροφή, όμως η κατανομή του βάρους σε ποσοστό 50/50 το καθιστά εξαιρετικά ουδέτερο ακόμα και χωρίς την βοήθεια των ηλεκτρονικών βοηθημάτων.

Είναι γνωστό ότι η απόλυτη ταχύτητα μέσα στην στροφή δεν έρχεται από τα πλασαρίσματα και τις “μαγκιές”, αλλά από την καθαρή οδήγηση με ρυθμό και γραμμές.

Έτσι εάν κάποιος εμπιστευτεί τα ηλεκτρονικά συστήματα και ξεχάσει ότι το αυτοκίνητο είναι πισωκίνητο, θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί τις ικανότητες του στιβαρού πλαισίου- και της σωστά σχεδιασμένης ανάρτησης, ώστε να κινηθεί με τις σωστές γραμμές σε πολύ γρήγορους ρυθμούς με ευκολία.

Η διασκέδαση έρχεται από το ζυγισμένο πλαίσιο και φυσικά από το στρίγκλισμα του κινητήρα στις ψηλές στροφές που δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ότι πας πολύ πιο γρήγορα απο ότι πραγματικά κινείσαι.

Στους δρόμους της Πεντέλης που είχαν ξεπλυθεί από μια πρόσφατη βροχή, το καλοζυγισμένο MX5 χρειάζεται αρκετή δουλεία στο κιβώτιο και πίεση στον κινητήρα για να κινηθείς πραγματικά γρήγορα και έτσι η οδήγηση μπορεί να γίνει απαιτητική.

Χρειάζεται να μάθεις καλά τις σχέσεις του κιβωτίου και να έχεις μέσα στο μυαλό σου την διάρκεια του κινητήρα στις ψηλές στροφές για να μην κάνεις το λάθος και αλλάξεις νωρίτερα από ότι πρέπει ταχύτητα-κάτι που ίσως να σε εκθέσει στην ντροπιαστική υποστροφή.

Η υποστροφή αυτή όταν εμφανιστεί δεν είναι έντονη και μαζεύεται αμέσως μόλις αφήσεις το γκάζι, ωστόσο πόσο όμορφο θα ήταν να είχες την ροπή να πατήσεις το γκάζι και να μπεις σε μια ελαφρια πλαγιολίσθηση ..δεν θα ήταν?

Δεν γίνεται όμως…

Σε κανονικές συνθήκες οδήγησης η υπερστροφή είναι αδύνατη σε στεγνό οδόστρωμα και έρχεται μόνο αν μπεις σε μια κλειστή φουρκέτα με πρώτη σκασμένη… έτσι για να βγάλεις μια φωτογραφία στο εξώφυλλο του site και να πουν όλοι τι οδηγάρα είσαι!

Είναι τόσο σωστά ζυγισμένο και τόσο ισομερώς απλωμένη η δύναμη του κινητήρα, που το μόνο που μπορεί να σώσει την κατάσταση είναι η βροχή! Και εκεί όμως λόγω της έλλειψης ενός διαφορικού περιορισμένης ολίσθησης το πέρασμα από την ισορροπία στην υπερστροφή μπορεί να είναι άτσαλο και δύσκολα ελέγξιμο.

Σε κάθε περίπτωση αν κάποιος ανοίξει την οροφή σε μια όμορφη ορεινή διαδρομή θα μπορέσει να κινηθεί γρήγορά και με απόλυτη ασφάλεια στο 80% απολαμβάνοντας τον απολαυστικό ήχο του κινητήρα και το εκπληκτικά ζυγισμένο πλαίσιο.

Σε αυτό το περιβαλλον το ΜX5 είναι τέλειο, αλλά δεν έχει εκείνο το «κάτι» που χάθηκε από την δεκαετία του 90.

Όσοι «Υπερστροφόσαυροι» θυμόμαστε εκείνο το «κάτι» και το αναζητήσουμε πιθανότατα θα απογοητευτούμε.

Η αλήθεια είναι όμως ότι το νέο ΜΧ5  δεν απευθύνεται σε εμάς, αλλά στην σημερινή νέα γενιά που πιθανότατα επιθυμεί να οδηγεί το roadster τους αποτελεσματικά κοιτώντας μόνο από το μπροστινό παρμπρίζ. 😉

Συμπέρασμα

Για την «Ημέρα της Μαρμώτας” που βιώνω δοκιμάζοντας το ένα SUV πίσω από το άλλο και το ένα τρικύλινδρο μετά το άλλο, το να βρίσκομαι μέσα σε ένα τέτοιο αυτοκίνητο είναι βάλσαμο ψυχής –και αυτό με ξανανιώνει.

Μπορεί να μην έχω αποκτήσει ακόμη την εμπειρία των ειδικών -και να μην δικαιούμαι να δοκιμάζω τα λεγόμενα ενδιαφέροντα μοντέλα της αγοράς που εντυπωσιάζουν τους αναγνώστες, όμως κακά τα ψέματα- έχω ακόμη και εγώ τα τυχερά μου!

Σε ότι αφορά το MAZDA MX-5 RF 1.5 νοιώθω μπερδεμένη καθώς δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να είναι τόσο καλύτερο σε όλα του από το αρχικό μοντέλο του 1989 και παρόλα αυτά να μην έχω εντυπωσιαστεί όπως είχα εντυπωσιαστεί τότε.

Φταίει το ΜX5, φταίω εγώ, φταίμε όλοι μαζί που μάθαμε να απαιτούμε τα πάντα από τις μηχανές μας-και εκείνες για να το πετύχουν έπαψαν να επικοινωνούν μαζί μας?

Οδηγούμε, ή μας μεταφέρουν σχεδόν τέλειες μηχανές οδήγησης?

Όταν οι προσδοκίες μας δεν εκπληρώνονται μπορούμε να καταλάβουμε ότι τελικά οδηγούμε αυτό που συλογικά ζητούσαμε σαν οδηγοί για τόσες δεκαετίες?

Αντιλαμβανόμαστε ότι οι μηχανές μέσα από μια εξελικτική διαδικασία, λαμβάνοντας υπόψη τους τα παραπονα των οδηγών και των “ειδικών”, απλά μεταλλαχτήκαν και μας προσφέρουν σήμερα την μηχανολογική μετάφραση των “θέλω”μας?

Μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι μηχανές δεν έχουν μνήμη και συναισθήματα?

Πάνε κάτι χρόνια που είχα οδηγήσει ένα MX5 πρώτης γενιάς με 120 ίππους (νομίζω)…

Ο «Popeye» χρειαζόταν απλά να σκεφτείς για να διώξεις το πίσω μέρος και εκείνος γυρνούσε –και αν ήξερες, έμενε εκεί για πάντα!

Η διασκέδαση του να πηγαίνεις αντικειμενικά σιγά με το αυτοκίνητο να είναι γυρισμένο σε μια μόνιμη υπερστροφή ήταν ένα κομμάτι του χαρακτήρα εκείνου του αυτοκινήτου που ίσως να εξηγεί και το γιατί ήταν τόσο αγαπητό σε όλους.

Δεν χρειαζόταν να ξέρεις πολλά, όμως οδηγώντας το σε έκανε να νοιώθεις πρωταθλητής και ας ήσουν σχεδόν σταματημένος!

Το σημερινό MAZDA MX-5 RF 1.5 παρότι κινείται δύο φορές πιο γρήγορα με την γιαγιά μου στο τιμόνι, δεν έχει εκείνο το «κάτι» που είχε ο Popeye-και καλά κάνει, γιατί όλα γύρω του άλλαξαν και φοβάμαι ότι ο Popeye δεν έχει καμιά θέση στην πραγματικότητα της εποχής μας.

Μόνο στις τις μνήμες των ανθρώπων υπάρχει- και πάλι όλοι μας έχουμε μάθει να ζητάμε τόσο πολλά που ο Popeye σήμερα θα μας τρόμαζε, θα τον χαρακτηρίζαμε «μέτριο» αν όχι «επικίνδυνο»…

Σήμερα απαιτούμε από το αυτοκίνητο να προλαβαίνει τα λάθη μας με τα διάφορα ηλεκτρονικά συστήματα, ενώ τα πλαίσια και οι αναρτήσεις έχουν εξελιχτεί τόσο πολύ που μετατρέπουν ένα χαμηλό και άριστα ζυγισμένο αυτοκίνητο σαν το  MAZDA MX-5 RF 1.5 σε τραίνο..

Το νέο Mazda κοίτα στον καθρέπτη της αντιπροσωπείας και ορκίζεται ότι μοιάζει με τον Popeye…. Έχει το ίδιο DNA, όμως είναι τόσο ουσιαστικά καλύτερο και τόσο φορτωμένο με γνώση που του είναι αδύνατον να καταλάβει το “χιούμορ” και τον ανέμελο χαρακτήρα του παλιού.

Όταν βρεθεί στα δύσκολα δεν ζητά την βοήθεια των οδηγών του για να «συζητήσει το πρόβλημα» όπως έκανε ο Popeye, αλλά στηρίζεται στις γνώσεις και τις ικανότητες του που είναι αρκετές για να «ξελασπώσει».

Έτσι γίναμε όλοι… Τα ξέρουμε όλα, τα απαιτούμε όλα και δεν θέλουμε καμιά βοήθεια για να μην εκτεθούμε…  Όταν όμως δεν εκτίθεσαι στους άλλους βρίσκεις απέναντι σου «γνωστούς», ενώ όταν δείξεις τις αδυναμίες σου, δίπλα σου θα βρεις την/τον κολλητή/ο  φίλο/η που θα σε βοηθήσει, θα σε κάνει να νοιώσεις όμορφά και θα σε κάνει να τον αγαπήσεις.

Το MAZDA MX-5 RF 1.5 έγινε τόσο πραγματικά καλό και συγκεντρώνει μέσα του τόση γνώση- που έχει γίνει σχεδόν απρόσιτο και υπεροπτικό.

Ίσως το δίλιτρο να έχει εκείνο το κάτι που λείπει από το μικρό MX5, όμως με μια τιμή γύρω στα €50Κ γίνεται απρόσιτο και είναι πολύ δύσκολο να μην δεις τις καλύτερες λύσεις που υπάρχουν γύρω σου σε αυτά τα χρήματα.

Σας ζάλισα…

Προσωπικά δεν ψάχνω για «γνωστούς», θέλω φίλους!

Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,

Δεν με ευχαρίστησε

• Η αδυναμία του κινητήρα να υπερνικήσει το πλαίσιο και να προσφέρει υπερστροφή ισχύος.
• Μικρές εργονομικές ατέλειες και η υψηλή τιμή.

Θα θυμάμαι

• Τον συναρπαστικό ήχο και την διάρκεια του κινητήρα στις ψηλές στροφές.
• Την απόλυτα ισορροπημένη και ασφαλή οδική συμπεριφορά και τον όμορφο εξωτερικό σχεδιασμό.

Φωτογραφίες