Μια φορά κι’ έναν καιρό, ένα ανοιξιάτικο πρωινό, απολάμβανα τον καφέ μου στον Διόνυσο.
Είναι Πέμπτη, τέλος Απριλίου. Μόλις έχει ξημερώσει. H ώρα αυτή είναι φανταστική την Άνοιξη. Το αυτοκίνητο, φορτωμένο και έτοιμο, περιμένει να ετοιμαστούν τα κορίτσια για να ξεκινήσουμε το ταξίδι. Έχει δροσιά όσο είναι νωρίς, αργότερα όμως ο καιρός θα είναι ζεστός σαν καλοκαιρινός.
Ξεκινάμε. Έχουμε μπροστά μας 1000 χιλιόμετρα μέχρι την Ορεστιάδα.
Πρωινές κουβέντες και πειράγματα. Το Yaris καταπίνει τα χιλιόμετρα με ρυθμό πολύ μεγαλύτερου αυτοκινήτου.
Προορισμός μας το Evros Adventure Trophy. Το αγωνιστικό γεγονός της χρονιάς, κάθε χρονιάς. Φέτος η ομάδα μας είναι πολύ μεγάλη και έχουμε κλείσει όλοι δωμάτια στο ξενοδοχείο “Αλέξανδρος” στην πλατεία της Ορεστιάδας. Μέχρι το βράδυ της Πέμπτης, άλλοι οδικώς και άλλοι με αεροπλάνο, θα έχουμε μαζευτεί εκεί.
…
Κατά τις έντεκα, επιτέλους, φτάνει η ώρα για τον πρώτο κανονικό καφέ της ημέρας. Σταματάμε κάπου έξω από τη Θεσσαλονίκη για ξεμούδιασμα, ανεφοδιασμό, καφέ και αλλαγή οδηγού.
Το μικρό αυτοκίνητο ταξιδεύει φουλ φορτωμένο, γρήγορα και σταθερά. Κάποια στιγμή η οδηγός με μεγάλη σοβαρότητα με πληροφορεί ότι ‘πάμε με 187…’. Του ήπιε το αίμα.
…
Το τοπίο από την Κατερίνη και πάνω αλλάζει. Δεν υπάρχει ομορφότερος τόπος από τη Β.Ελλάδα. Ούτε ομορφότερη εποχή για τη Β.Ελλάδα, από την Άνοιξη.
…
Στα Trophies κάθε ομάδα αποτελείτο από 2 αγωνιστικά 4Χ4 με τον απαραίτητο εξοπλισμό, και από 4 άτομα. Οι ομάδες διαγωνίζονταν στην διάσχιση ορεινού terrain, καλούμενες να υπερβούν οποιαδήποτε δυσκολία βρουν στην διαδρομή, όπως αυτή είχε ορισθεί στο Road Book. Αντίπαλος τους όχι μόνο η φύση και το χρονόμετρο, αλλά κυρίως τα δικά τους όρια. Σωματικά και πνευματικά.
…
Μεσημέρι
Το μεσημέρι, νωρίς σχετικά, φθάνουμε στην Ξάνθη. Τα κορίτσια θέλουν στάση για φαγητό και φυσικά για εκείνο το εκπληκτικό ρυζόγαλο με κανέλα έξω από την πόλη. Αυτό που νομίζεις ότι είναι φτιαγμένο ολόκληρο από ολόφρεσκο βούτυρο! Έχουμε καλύψει την απόσταση γρηγορότερα από όσο υπολογίζαμε, οπότε λίγο άραγμα δεν βλάπτει.
…
Το ζευγάρι μας στο φετινό Evros Trophy θα είναι οι φίλοι μας από τη Ρουμανία, ο Ionut και η Zina. Ο Ionut είναι φωτογράφος παγκόσμιας εμβέλειας και η Zina καθηγήτρια στο εθνικό πανεπιστήμιο στο Βουκουρέστι. Το κάθε τι επάνω τους, οι τρόποι τους, η αισθητική τους, δεν θα σε έκαναν με τίποτα να φανταστείς τη φήμη που έχουν αυτά τα παιδιά στο brutal άθλημα του off road.
Στο ευρωπαϊκό κοινό του off road όμως, ο Ionut και η Zina είναι πασίγνωστοι και χαίρουν εξαιρετικής εκτίμησης. Νικητές στην Extreme Class του διασημότερου αγώνα της Ευρώπης, του θρυλικού Transylvania Trophy και έκτοτε οργανωτές του κάθε χρόνο.
…
Πολύ πριν νυχτώσει, είμαστε στην Ορεστιάδα. Ο Μουρατίδης, ο αδελφικός μου φίλος και συνοδηγός μου τότε, είναι ήδη εκεί. Θυμάμαι σαν τώρα τη στιγμή που, ενώ μου δίνει οδηγίες από το τηλέφωνο για το που να στρίψω για το parking του ξενοδοχείου, στρίβω και τον βλέπω στο πεζοδρόμιο με το κινητό στο χέρι. Αγκαλιές, φιλιά.
Τίποτα καλύτερο από το να συναντάς τους αγαπημένους σου. Σιγά-σιγά και πάντα με πολλά πειράγματα, καταφέρνουμε να ξεφορτώσουμε τα πράγματα και να τακτοποιηθούμε στα δωμάτια μας. Τα κορίτσια στο δικό τους και εγώ με τον συνοδηγό μου στο δικό μας. Στα Trophy μέναμε πάντα μαζί και αναγκαστικά χωρίζαμε από τα κορίτσια – έτσι κι’ αλλιώς μετά την εκκίνηση οι αγωνιζόμενοι ακολουθούσαν εντελώς διαφορετικό timeline από τους θεατές.
…
Βράδυ
Την παραμονή της εκκίνησης ενός Trophy, η κατάσταση ήταν πάντα χαώδης. Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν μέσα στο βράδυ της Πέμπτης. Έρχονται οι νταλίκες με τα αγωνιστικά. Θα πρέπει να τα ξεφορτώσουμε και να τα περάσουμε τεχνικό έλεγχο. Μετά θα πρέπει να γίνει η ταυτοποίηση στοιχείων, η δήλωση της συμμετοχής στην γραμματεία του αγώνα, ο τελευταίος έλεγχος σε οχήματα και εξοπλισμό.
…
Ταυτόχρονα, φίλοι και γνωστοί όλο και καταφθάνουν στο ξενοδοχείο. Ο Ionut και η Zina έρχονται από το Βουκουρέστι οδικώς μαζί με μια μεγάλη παρέα φίλων. Oι δικοί μας φίλοι έρχονται κι’ αυτοί και μέχρι να νυχτώσει, το ξενοδοχείο είναι γεμάτο από μια τεράστια παρέα που είναι εκεί για να παρακολουθήσει το Trophy και την προσπάθεια μας.
…
Όλη η πόλη ζει στον ρυθμό του αγώνα. Δεν υπάρχει ελεύθερο δωμάτιο πουθενά. Όλα τα cafe & τα εστιατόρια είναι ασφυκτικά γεμάτα από αγωνιζόμενους, από φωτογράφους, από bloggers και θεατές.
Το Evros Trophy ήταν το μεγαλύτερο αγωνιστικό γεγονός στην Ελλάδα και το talk of the town της Ορεστιάδας. Ακόμα και για ανθρώπους που δεν ασχολούνται με το 4Χ4. Τώρα που επιτέλους ήρθε η ώρα της διεξαγωγής του, όλοι μιλάνε γι’ αυτό. Φήμες και ειδήσεις από τους αγωνιζόμενους κυκλοφορούν από μαγαζί σε μαγαζί, από τραπέζι σε τραπέζι.
Για τη δική μας ομάδα, ξέρουν όλοι ότι θα τρέξουμε με τον Ionut. Ξέρουν ποιες αλλαγές έχουμε κάνει στο αγωνιστικό μας, ή τουλάχιστον ποιες αλλαγές ακούστηκε ότι κάναμε. Παντού, όπου και να πέσει το μάτι σου, συναντάς φίλους και γνωστούς από κάθε άκρη της Ελλάδας και από το εξωτερικό.
…
Εδώ βρίσκονται τα σκληρότερα πληρώματα από όλη την Ελλάδα. Η αφρόκρεμα. Επίσης βρίσκονται εδώ αρκετές εμπειρότατες ομάδες από χώρες του εξωτερικού. Οι δημοτικές αρχές, η πυροσβεστική, η αστυνομία και διάφορες τοπικές επιχειρήσεις υποστηρίζουν το μεγάλο event. Οι δρόμοι κλείνουν περιστασιακά για να οδηγηθούν τα αγωνιστικά στο κέντρο της πόλης.
Τα περίπου 80 αγωνιστικά αυτοκίνητα έχουν κάνει επίσημα κατάληψη στην κεντρική πλατεία. Βλέπεις ζευγαράκια, γονείς με πιτσιρίκια, ακόμα και μεγάλους κυρίους να έρχονται στην πλατεία να χαζέψουν ‘τα αγωνιστικά τζιπ’. Όλοι νιώθουν ότι βρίσκονται στο κέντρο μιας μεγάλης γιορτής. Και πράγματι, έτσι είναι.
Μια γιορτή με ένταση και μέγεθος που μοιάζουν εντελώς παραμυθένια τώρα, μετά την κρίση των τελευταίων χρόνων. Όμως τότε ήταν πραγματικότητα. Τότε κανείς μας δεν είχε επίγνωση του πόσο λίγο θα κρατούσε όλος αυτός ο οργασμός στο παράξενο άθλημα που λέγεται extreme off road.
…
Εκείνο το βράδυ, όλη αυτή η πολύβουη δραστηριότητα μας φαίνονταν απόλυτα φυσιολογική. Οι περισσότεροι περίμεναν η ομάδα μας να πάει καλά στον αγώνα και να βρεθεί την Κυριακή στο βάθρο των νικητών. Είναι τρομερή η τύχη που είχαμε, να ζήσουμε τα χρόνια της οργιώδους ανάπτυξης του σπορ στην Ελλάδα. Και μάλιστα να τα ζήσουμε σαν πρωταγωνιστές, στο κέντρο των εξελίξεων.
…
24:00
Τότε ακόμα, την νύχτα πριν την εκκίνηση δυσκολευόμουν να κοιμηθώ. Αργότερα βέβαια συνήθισα και μειώθηκε αυτό. Αλλά πάντα η νύχτα πριν την εκκίνηση είναι το peak του άγχους. Ο Μουρ στο διπλανό κρεβάτι κοιμάται σαν πουλάκι. Τελικά, καταφέρνω να κοιμηθώ κι’ εγώ, περασμένες 2.
…
06:00
Το γνωστό ξύπνημα-Μουρατίδη: ‘Σήκω φιλαράκι, έχουμε αγώνα!’ Ντυμένος και πανέτοιμος ήδη, με ξυπνάει με ένα παράξενο coctail βιταμινών και φυτικών συστατικών που δίνουν ενέργεια, το οποίο σε κρατάει σε απίστευτη εγρήγορση όλη μέρα. Έχει φρικτή γεύση όμως. Δεν πειράζει, σε λίγο θα κατέβουμε για πρωινό και για μυρωδάτο καφέ.
…
Είμαστε στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή. Μήνες περιμέναμε να έρθουν αυτές οι μέρες. Και τώρα που ήρθαν, ζούμε στο απόλυτο παρόν. Τα καλά νέα είναι ότι είμαστε και οι δύο σε εξαιρετική φυσική κατάσταση. Όσο πιο δύσκολος είναι ο αγώνας, όσο πιο εξαντλητικός, τόσο το καλύτερο για εμάς. Η κούραση των αντιπάλων θα λειτουργήσει υπέρ της δικής μας ομάδας. Καλά νέα επίσης, ότι το ζευγάρι μας από τη Ρουμανία μας εμπνέει εμπιστοσύνη.
Τα λιγότερο καλά νέα είναι ότι δεν έχουμε ξανατρέξει με τα παιδιά, για να δούμε αν υπάρχει αγωνιστική χημεία μεταξύ μας (καμία σχέση με την χημεία μεταξύ φίλων: μπορεί με κάποιον να είσαι αδελφός αλλά σε συνθήκες αγώνα να μην συντονίζεστε). Και το ότι τα αγωνιστικά μας, το μικρό τερατάκι και το επιβλητικό Defender, έχουν πάνω από 700 κιλά διαφορά βάρους μεταξύ τους.
…
Το πραγματικά ανησυχητικό όμως, είναι πως δεν έχω οδηγήσει το τερατάκι μετά το τελευταίο Trophy στο Καρπενήσι. Αμέσως μετά την απονομή στο Καρπενήσι, έφυγε φορτωμένο για το συνεργείο στη Θεσσαλονίκη, για καινούργια πίσω ανάρτηση και αλλαγή στο μεταξόνιο. Και βγήκε από το συνεργείο για να φορτωθεί στην νταλίκα για το Evros. Είμαι από αυτούς που θεωρούν την προπόνηση, την τριβή με το αγωνιστικό, να το οδηγείς όσο συχνότερα γίνεται, υπέρ-απαραίτητη για να οδηγήσεις καλά στον αγώνα. Oooops…
…
07:00
Πρωινό. Απόλαυση! Όλη η παρέα μαζεύεται σιγά-σιγά. Ο Πάνος και η Βίκυ είναι εκεί, με τον Πάνο να έχει άτυπα τον ρόλο του συντονιστή των θεατών. Ο Γιώργος είναι επίσης εκεί. Η Άννα με την Ζωή θα έχουν το Yaris το οποίο έχει μετατραπεί σε βανάκι, γεμάτο εργαλεία και ανταλλακτικά. Οι Ρουμάνοι φίλοι μας θα ακολουθούν το αυτοκίνητο του Πάνου κλπ κλπ.
…
Στο τραπέζι του πρωινού καθόμαστε λίγο παράμερα, εγώ με τον Μουρ, τον Ionut και τη Zina. Λίγες κουβέντες για στρατηγική, λίγη νευρικότητα, πειράγματα. Τότε είπε ο Ionut και την ατάκα με την οποία ακόμα γελάμε: ‘we don’t need strategy Mike, we need POWER!’. Πείραγμα φυσικά, από έναν οπαδό της στρατηγικής. Ο Ionut πατάει τέρμα το γκάζι μόνο εκεί που χρειάζεται, πουθενά αλλού.
…
08:00
Από αυτή τη στιγμή και μετά είναι συνήθως που ο χρόνος αρχίζει να μετράει διαφορετικά αν είσαι αγωνιζόμενος. Αποχαιρετάμε προσωρινά την παρέα και φεύγουμε για να καλιμπράρουμε τα terratrip, να συγχρονίσουμε τους ασυρμάτους, να ξανακάνουμε έναν τελευταίο έλεγχο σε όλα.
Όλοι βρίσκουμε κάτι που θέλουμε να αλλάξουμε, παρόλο που αυτή τη διαδικασία την έχουμε κάνει ξανά και ξανά από χθες. Λίγο ρύθμιση στις ζώνες ασφαλείας, λίγο στο λουρί του κράνους, λίγο περισσότερο ή λιγότερο αέρα στα λάστιχα. Επουσιώδη πράγματα. Είμαστε απλά νευρικοί πριν την εκκίνηση, σαν τα άλογα πριν ανοίξει η πόρτα της θυρίδας στον ιππόδρομο. Πάμε στο “Hotel Βιέννη” για briefing και για μοίρασμα των Road Books της ημέρας. Η αίθουσα του briefing είναι ασφυκτικά γεμάτη.
…
Στα Trophies μετράει ο χρόνος. Οι αγωνιζομένοι αξιολογούνται, όχι με το αν πέρασαν τα εμπόδια αλλά με το πόσο γρήγορα τα πέρασαν. Δεν θυμάμαι ακριβώς τον κανονισμό και την ορολογία που ίσχυε τότε. Θυμάμαι όμως ότι κάθε δευτερόλεπτο ήταν ένας βαθμός ποινής. Ένα λεπτό ήταν εξήντα βαθμοί ποινής.
Οι αγωνιζόμενοι δεν γνωρίζουν την διαδρομή, καθώς παίρνουν το Road Book μόλις πριν την εκκίνηση κάθε σκέλους.
Υπάρχουν και ποινές, για όλες τις παραβάσεις του κανονισμού. Μακράν η μεγαλύτερη τότε, ήταν η ποινή του χαμένου check point. Tα check points ή απλά ΣΕΔ, βρίσκονται συνήθως σε δύσκολα σημεία της διαδρομής και συχνά είναι κρυμμένα, ώστε να μην παρακάμψει κανείς αυτά τα σημεία.
Κάθε χαμένο check point επέφερε ποινή μίας ώρας για το κάθε αυτοκίνητο της ομάδας. Δηλαδή 7200 βαθμούς ποινής για την ομάδα. Άρα, ότι και να κάνεις, δεν έπρεπε να χαθείς ούτε να κλέψεις ή να παρακάμψεις κάποιο εμπόδιο στη διαδρομή, αν ήθελες να έχεις ελπίδα διάκρισης.
…
Εκείνη τη χρονιά, επειδή πολλά είχαν ακουστεί τις προηγούμενες, είχαν φέρει ηλεκτρονικό σύστημα σε κάθε αυτοκίνητο, το οποίο καταχωρούσε τη διέλευση από κάθε check point χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση.
…
Μεσημέρι
Όλα έχουν γίνει πλέον και περιμένουμε την εκκίνηση. Η πρώτη ειδική δοκιμασία είναι κατατακτήρια. Γίνεται λίγο έξω από την πόλη της Ορεστιάδας και είναι εύκολη. Σκοπός της, να δώσει απλά την σειρά εκκίνησης. Στη συνέχεια θα φύγουμε για το βουνό και ο αγώνας θα ξεκινήσει ουσιαστικά με την νυκτερινή ειδική δοκιμασία. Μετά ακολουθεί πολύωρη νυκτερινή ειδική διαδρομή.
Η διαδικασία ξεκινάει. Αμέτρητα αυτοκίνητα, πάρα πολύς κόσμος. Ήχοι, μυρωδιές, χρονόμετρα. Για να δούμε, πόσο κάνουν οι ανταγωνιστές μας? Πλησιάζει η σειρά μας. Μπαίνουμε στα αγωνιστικά, δενόμαστε, φοράμε κράνη κλπ και τσεκάρουμε επικοινωνίες. Καλό αγώνα φιλαράκι… Godspeed Ionut, Zina!
…
Στην κατατακτήρια επιδιώκεις να κάνεις τέτοιο χρόνο, ώστε στη συνέχεια να εκκινήσεις από τις θέσεις 4 έως 6. Ούτε από τους πρώτους, ούτε φυσικά στην ουρά. Κάνουμε την διαδρομή. Είναι σε όλο της το μήκος (!) ασφυκτικά γεμάτη με θεατές. Εμείς μπροστά και ο Ionut πίσω κολλητά, ώστε υποτίθεται να ελέγχω το ρυθμό και τον χρόνο που θα κάνουμε. Η αλήθεια είναι δεν ελέγχω τον ρυθμό. Το έδαφος και το αυτοκίνητο με κάνουν ότι θέλουν. Anyway η κατατακτήρια ολοκληρώνεται και φεύγουμε σφαίρα για το συνεργείο για να επισκευάσουμε τα φρένα. Πως καταφέραμε να τα χαλάσουμε σε μια τόσο εύκολη ειδική?
…
Απόγευμα
Περιμένουμε να φτιάξουμε τα φρένα και να φύγουμε για το βουνό, για την πραγματική εκκίνηση του Trophy. Σκέφτομαι λίγο, μόνος μου. Το αυτοκίνητο είναι διαφορετικό μετά την αλλαγή στην ανάρτηση και στο μεταξόνιο. Είναι αδοκίμαστο και εγώ απροπόνητος. Όλοι οι φίλοι μας περιμένουν να βγούμε πρώτοι. Οι περισσότεροι θεατές, ακόμα και οι περισσότεροι αντίπαλοι μας, επίσης προβλέπουν ότι θα πάμε πολύ καλά. Και έχουμε για ζευγάρι τους πρωταθλητές του Transylvania Trophy. Είμαστε το φαβορί. Πρέπει να πάμε καλά.
…
Και το κυριότερο εαυτέ μου, αυτό που κάνεις το λατρεύεις. Και αυτή είναι η στιγμή που περίμενες. Αλλά αν συνεχίσεις να οδηγείς όπως στην κατατακτήρια, θα το σπάσεις το αυτοκίνητο. Και να μην το σπάσεις όμως, ο ρυθμός σου δεν είναι καλός. Απέναντί σου έχεις τους καλύτερους. Αγωνιζόμενους με τεράστια εμπειρία. Και μερικούς πολύ ζόρικους τύπους από 5-6 ακόμα χώρες της Ευρώπης…
…
Νυχτώνει σιγά-σιγά. Φεύγουμε με απλή διαδρομή για την πρώτη νυκτερινή ειδική δοκιμασία.
… η συνέχεια στο Part 2
Mike Miskis
Φωτογραφίες
