Η Alfa Romeo Giulia 2,0 ΤΒ 200 PS Sprint ηρθε στα χέρια μου μαζί με την άνοιξη, μάλλον έχοντας ολοκληρώσει τον κύκλο της σαν αυτοκίνητο δοκιμών της αντιπροσωπείας όπου έζησε παρηγορώντας τις οδηγητικές φιλοδοξίες των ειδικών-και μη, για περισσότερα από 20,000 χλμ.
Έχοντας δοκιμάσει και παρουσιάσει εδώ και 4 χρόνια την Giulia 2.0 TB (Δείτε ΕΔΩ) και αργότερα την Giulia Veloce Ti Q4(Δειτε ΕΔΩ), εγώ και ο Λ.Μ σε ένα άρθρο διαφορετικό άρθρο (Δείτε ΕΔΩ) η επαφή μου με την Alfa Romeo Giulia 2,0 ΤΒ 200 PS Sprint πιστεψα ότι δεν έκρυβε κάτι νέο πέρα από την επιβεβαίωση ότι η ποιότητα κατασκευής στο εσωτερικό βρίσκεται σε κορυφαία επίπεδα και επίσης ότι η ποιότητα κύλισης στα βασικά μοντέλα συχνά υπερέχει εκείνης των ακριβότερων εκδόσεων .
Έχοντας οδηγήσει «premium δημοσιογραφικά αυτοκίνητα» με λιγότερα από 5,000 χλμ ταλαιπωρίας, που τρίζουν «εδώ και εκεί», το εσωτερικό της Alfa Romeo Giulia 2,0 ΤΒ 200 PS Sprint αποδείχτηκε συμπαγές και άφθαρτο στον χρόνο δίνοντας την αίσθηση ότι βγήκε χθες από το εργοστάσιο.
Όταν το 1963 ο επιθετικός προσδιορισμός “Sprint” κόλησε στην Giulia επρόκειτο για μια πιο σπορ έκδοση του βασικού μοντέλου, όμως καθώς οι καιροί άλλαξαν, σήμερα αυτό σημαίνει κάποιες μικρές αισθητικές αλλαγές που συνόδεψαν την αναβάθμιση στο σύστημα διαχείρισης των βαλβίδων Multiair του βασικού μοτέρ 2,0ΤΒ έτσι ώστε αυτό να συμμορφωθεί με τους κανονισμούς εκπομπών ρύπων Euro 6D-Final.
Αυτό επιτρέπει στην AR να ανακοινώνει εκπομπές CO2 164γρ./χλμ για την μικρή Giulia κάτι που πρακτικά για τους παροικούντες του Φορολογιστάν σημαίνει πως τα τέλη κυκλοφορίας περιορίζονται στα λογικότατα €112, ετησίως.
Πέρσι η ντίβα της καρδιάς μου δέχτηκε ένα ελαφρύ φρεσκάρισμα- σε κάποια μικρής σημασίας σημεία και έτσι εδώ η γνωστή/άγνωστη, μη ειδικός, γράφει μια ακόμη φορά μια καθόλου αντικειμενική δοκιμή για μια Alfa Romeo!
Αλλαγές στην εμφάνιση που δεν την άλλαξαν (…ευτυχώς!)
Μετά την επιφανειακή –ευτυχώς- αναβάθμιση που δέθηκε η Giulia, όσοι γνωρίζουν τις λεπτομέρειες θα παρατηρήσουν ότι μπροστά η γρίλια μεγάλωσε ελάχιστα και φτάνει πιο χαμηλά- χωρίς όμως να γίνεται υπερβολική, ενώ και ολόκληρος ο μπροστινός προφυλακτήρας έχει δεχθεί κάποιες αεροδυναμικές βελτιώσεις.
Η Alfa Romeo Giulia 2,0 ΤΒ 200 PS Sprint δείχνει γρήγορη από μακριά-και αν την δεις να έρχεται στον καθρέπτη σου θα κανείς αμέσως δεξιά, όχι γιατί θα νοιώσεις ότι σε απειλεί, αλλά γιατί νοιώθεις την περιέργεια να μάθεις εάν μπορεί να είναι εξίσου όμορφη και στις υπόλοιπες όψεις της.
Και ναι, το προφίλ της που παραμένει αναλλοίωτο είναι για εμένα ότι πιο όμορφο έχει φτιαχτεί τα τελευταία 20 χρόνια και αποτελεί ένα ομοιογενές και ισορροπημένο μείγμα από ατσάλι, αλουμίνιο, μαγνήσιο, γυαλί και ανθρακονήματα!
Η οροφή, οι κολώνες και τα πίσω πλαϊνά φτερά είναι φτιαγμένα από ατσάλι, ενώ οι πόρτες τα καπό, τα μπροστινά φτερά είναι κατασκευασμένα από αλουμίνιο και οι θόλοι από μαγνήσιο επιτρέποντας στο βάρος να μην ξεπερνά τα 1,430 κιλά!
Αλουμινένιοι είναι οι τροχοί των 18’’ που μοιάζει να δανείζονται το κάπως μελαγχολικό γκρι-θαλασσί χρώμα του αμαξώματος και αφήνουν να φανούν οι μαύρες δαγκάνες των φρένων που χαρακτηρίζουν την έκδοση.
Τα LED φωτιστικά σώματα είναι μέτριας απόδοσης όμως είναι γεμάτα αυτοπεποίθηση και ενώ δεν έχουν αλλάξει καθόλου τα τελευταία 4-5 χρόνια παραμένουν ότι πιο όμορφο υπάρχει σε sedan.
Ωστόσο η μονή εξάτμιση στο πίσω μέρος αφαιρεί αμέσως πόντους, υπενθυμίζοντας ότι η Sprint της δοκιμής κοστίζει «μόλις» €45Κ και ότι είναι ουσιαστικά μια πιο πλήρης έκδοση του βασικού μοντέλου το όποιο με 16αρες ζάντες ξεκινά από τα €36,700.
Ήταν και παραμένει- η Giulia –το πιο όμορφο σεντάν της αγοράς- και ενώ από εμένα δεν θα περιμένατε να ακούσετε κάτι διαφορετικό, έρχονται οι αναγνώστες του Γερμανικού περιοδικού «auto motor und sport» και την ψηφίζουν “Best Car 2022”!
Εσωτερικό
Ανοίγοντας την πόρτα αμέσως αντιλαμβάνεσαι την αίσθηση ποιότητας που αποπνέει το εσωτερικό. Ακόμη και ο ήχος που κάνει η πόρτα όταν κλείνει είναι πιο «γερμανικός» από εκείνον των γερμανών.
Δεν είναι μόνο το ταμπλό που είναι ντυμένο με ποιοτικά και μαλακά υλικά, αλλά είναι και η οδηγοκεντρική σχεδίαση που συνδυάζεται με το καλόγουστο design το οποίο δεν έχει σαν στόχο να εντυπωσιάσει, αλλά να φτιάξει την διάθεση των επιβατών που φιλοξενεί.
Γιατί το εσωτερικό της Alfa Romeo Giulia 2,0 ΤΒ 200 PS Sprint φιλοξενεί τους επιβάτες της, απλά, σοβαρά… με μια παντοτινή ομορφιά.
Στον βασικό πίνακα οργάνων διακρίνονται δύο μεγάλα στρογγυλά όργανα …που θα τα βρείτε και στο Fiat Tipo (..να τα λέμε και αυτά) ενώ ανάμεσα τους βρίσκεται ένας ψηφιακός πίνακας που ενημερώνει τον οδηγό για ότι συμβαίνει στην Guilia αλλά και γύρω της.
Σε αντίθεση με τον ανταγωνισμό η οθόνη των 8.8’’ που απεικονίζει την λειτουργία του συστήματος πολυμέσων και των διαφόρων συστημάτων δυναμικής συμπεριφοράς του αυτοκίνητου ενσωματώνεται κομψά στην κονσόλα κερδίζοντας όλες τις εντυπώσεις.
Μέσα στην Giulia δεν νοιώθεις πλακωμένος από τις οθόνες της Mercedes, ούτε να σε εξουσιάζει η τεχνολογική επιδειξιμανία της BMW.
Ναι, για τους λάτρεις, υπάρχει αρκετή τεχνολογία παντού, αλλά δεν νοιώθεις να απειλείσαι από αυτή. Νομίζεις πως βρίσκεσαι σε μια Alfa του 1990 που έχει φτιαχτεί από απίστευτα ποιοτικά υλικά του σήμερα.
Η λειτουργία της οθόνης αφής και τα μενού είναι βελτιωμένα και διαθέτουν λειτουργιές που αναλύονται στα τεστ των ειδικών-όχι εδώ, ενώ μια σειρά από συστήματα υποβοήθησης της οδήγησης συμπληρώνουν την εικόνα και τα ζητούμενα της εποχής.
Χαμηλότερα στην κεντρική κονσόλα θα βρείτε τους περιστροφικούς διακόπτες του κλιματισμού που εξασφαλίζουν άψογη λειτουργία και εργονομία, ενώ θα διαπιστώσετε ότι η κονσόλα τώρα έχει φαρδύνει και έχει χώρο για δύο ποτήρια.
Οι τρεις περιστροφικοί διακόπτες που βρίσκονται στην κάτω κονσόλα είναι λειτουργικά τοποθετημένοι ώστε να μπορεί να τους χειριστεί κάποιος χωρίς να πάρει τα μάτια από το δρόμο.
Ο αριστερός διαχειρίζεται το dna που διαφοροποιεί τη χαρτογράφηση του κινητήρα, ο κεντρικός (και μεγαλύτερος) το Infotainment system και τέλος ο δεξής είναι αποκλειστικά για τις audio λειτουργίες.
Το σύστημα δυναμικής συμπεριφοράς DNA, είναι απλό και αποτελεσματικό ελέγχοντας την ανάφλεξη, το τιμόνι και την λειτουργία του αυτόματου κιβωτίου ταχυτήτων.
Οι διαφορές μεταξύ των τριών προγραμμάτων (Dynamic, Normal και Advanced Efficiency) είναι εύκολο να τις αντιληφθεί ο οδηγός και σε αντίθεση με τον ανταγωνισμό η χρήση του συστήματος είναι πολύ απλή και μπορεί να χρησιμοποιηθεί άμεσα χωρίς να απαιτεί γνώσεις… προγραμματιστή Η/Υ .
Τα εμπρός καθίσματα στην Sprint συνδυάζουν το ύφασμα με το δέρμα και είναι άνετα, παρέχουν καλή πλευρική στήριξη και τοποθετούν τον οδηγό χαμηλά και κοντά στον δρόμο αποτρέποντας το σώμα να μετακινείται στις στροφές.
Παρά την χαμηλή θέση οδήγησης η ορατότητα είναι ικανοποιητική και το μόνο που θα ενοχλήσει είναι οι πολύ φαρδιές μπροστινές κολώνες που ενοχλούν στις διασταυρώσεις μέσα στην πόλη και στο «κάρφωμα» του βλέμματος στο Apex πριν την στροφή στην γρήγορή οδήγηση.
Οι χώροι στο εσωτερικό είναι άνετοι και θα έλεγα ότι δεν υστερούν ούτε ένα χιλιοστό από εκείνους του ανταγωνισμού. Στο μόνο που υστερεί είναι στην άνεση του πέμπτου (μεσαίου) επιβάτη, καθώς το τούνελ της μετάδοσης είναι πολύ ογκώδες περιορίζοντας τον χώρο για τα πόδια.
Στα μείον θα πρέπει να αναφερθεί ότι για να μπουν οι πίσω επιβάτες χρειάζεται να σκύψουν για να αποφύγουν τους μεγάλους θόλους των πίσω τροχών, ενώ και ο χώρος αποσκευών είναι μεγάλος με κανονικό σχήμα και γίνεται ακόμη μεγαλύτερος εάν ρίξετε τις πλάτες των πίσω καθισμάτων.
Το δερμάτινο τιμόνι έχει σωστό μέγεθος και περιλαμβάνει το κουμπί της μίζας, ενώ τα ευμεγέθη αλουμινένια χειριστήρια(Gear pads) βρίσκονται σταθερά τοποθετημένα πάνω στην κολώνα και έτσι χωρίς να γυρνάνε μαζί με το τιμόνι, βρίσκονται πάντα εκεί που τα είχες αφήσει πριν την στροφή.
Επιπλέον, καθώς είναι φτιαγμένα από πραγματικό αλουμίνιο έχουν και απολαυστική αφή.
Τα πάντα θυμίζουν κάτι από Ferrari-και αυτό δεν είναι τυχαίο!
Πλαίσιο/Αναρτήσεις
Το πλαίσιο-όπως και οι αναρτήσεις της Alfa Romeo Giulia 2,0 ΤΒ 200 PS Sprint, είναι φτιαγμένα εξαρχής για να ανταποκρίνονται στις κτηνώδεις επιδόσεις της QV και έτσι, όπως είναι αναμενόμενο, είναι εξαιρετικά άκαμπτο και σχετικά ελαφρύ για τις διαστάσεις της που φτάνουν τα 4.650 x 1.860 x 1.438 mm (Μ/Π/Υ).
Ένα πλαίσιο σχεδιασμένο ώστε οι κινητήρες και τα κιβώτια να τοποθετούνται στον διαμήκη άξονα και πίσω από τους εμπρός τροχούς, έτσι ώστε η κατανομή βάρους να βρίσκεται πάντα στο επιθυμητό 50:50.
Η πατενταρισμένη ανάρτηση AlfaLink™ είναι κατασκευασμένη από αλουμίνιο για μικρότερο μη φερόμενο βάρος και διαθέτει διπλά ψαλίδια εμπρός για καλύτερο έλεγχο και περιορισμένη υποστροφή, ενώ στην βασική έκδοση της δοκιμής έχει πιο μαλακά ελατήρια και πιο αργή απόσβεση επαναφοράς σε σχέση με τα πιο δυνατά μοντέλα, χαρίζοντας εξαιρετική ποιότητα κύλισης στους απαιτητικούς Ελληνικούς δρόμους.
Τα διπλά ψαλίδια της ανάρτησης είναι φτιαγμένα από κράματα αλουμίνιου, οι θόλοι είναι φτιαγμένοι από άκαμπτο κράμα μαγνησίου, ενώ εντυπωσιακό είναι ότι ο κεντρικός άξονας μετάδοσης είναι κατασκευασμένος από ανθρακονήματα για χαμηλό βάρος, άμεση απόκριση, ακαμψία και άψογο ζύγισμα.
Το σύστημα φρένων με το σύστημα πέδησης IBS (brake-by-wire) έχει επανασχεδιαστεί και περιλαμβάνει δισκόφρενα με τετραπίστονες δαγκάνες μπροστά–και μονές πίσω, όμως η αίσθηση των φρένων θέλει συνήθεια καθώς η υποβοήθηση τους είναι απόλυτα γραμμική στην διαδρομή του πεντάλ και δεν είναι φυσική.
Κινητήρας -Μετάδοση
Με διάμετρο 84 mm και διαδρομή 90 mm ο υποτετράγωνος, δεκαεξαβάλβιδος υπερτροφοδοτούμενος, δίλιτρος κινητήρας MultiAir αποδίδει 200 ίππους μόλις στις 4,500rpm και ροπή 330Νm από τις 1.750 rpm.
Στην πράξη ο κινητήρας είναι δυνατός και «φουσκώνει» μόλις από τις 1,400 σαλ φτάνοντας με τρόπο γραμμικό –χωρίς κανένα ξέσπασμα, μέχρι τις 5,200 σαλ …
Όλοι γνωρίζουν ότι ο παραδοσιακός Alfa Romeo κινητήρας οφείλει να έχει δύο εκκεντροφόρους (ο MultiAir έχει έναν), θα πρέπει να στροφάρει ψηλά σαν τρελός και θα έπρεπε να έχει λίγο πιο «αλήτικο» θόρυβο.
Το κροτάλισμα στις 7,500 σαλ (+++) θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερη σημασία από το να μπορεί αυτός ο ίδιος κινητήρας να βρίσκεται και κάτω από το καπό ενός Jeep με άκαμπτους άξονες…
Το να φορά ένα Alfa Romeo τον ίδιο κινητήρα με το Wrangler είναι εξαιρετικά καλό για την Jeep, αλλά όταν μιλάμε για AR… “από εμένα είναι όχι”!
Ήχος άχρωμος και γραμμικός, χωρίς «υστερικά, ζαλισμένα τραγούδια της καρδιάς», που σαν αίσθηση δεν ταιριάζει σε αυτό το υπέροχο πλάσμα -παρότι το κινεί με εντυπωσιακά γρήγορο ρυθμό!
Μιλώ για αίσθηση όχι για τους αριθμούς, που με 0-100χμλ/ω σε 6.6 δευτερόλεπτα και τελική ταχύτητα 230χλμ/ω δεν θα αφήσουν κανέναν παραπονεμένο…
Σε ότι αφορά την κατανάλωση πιστεύω ότι είναι δυνατόν να πέσει κάτω από τα 9.5 λιτρα/100 χλμ,(..ίσως και λιγότερο) αλλά αυτό προϋποθέτει ο οδηγός να έχει χορτάσει τον χαρακτήρα του 
αυτοκινήτου για να δείχνει αυτοσυγκράτηση και κυρίως να οδηγά με το πρόγραμμα Advanced Efficiency .
Σε ότι αφορά αυτή την δοκιμή σημειώστε μέση τεστ περίπου στα 13 λίτρα/100 χλμ. 😎
Το ZF των 8 σχέσεων με μετατροπέα ροπής διακρίνεται για τις ανεπαίσθητες αλλαγές, την αμεσότητα στην μεταφορά δύναμης και τον απόλυτα σωστό προγραμματισμό των ηλεκτρονικών σε ότι αφορά την επιλογή σχέσεων, ενώ προκειμένου να συμμορφωθεί με τους αυστηρούς κανονισμούς για τους ρύπους έχει δεχτεί αλλαγές στα «εσώψυχα» του που μειώνουν σημαντικά τις τριβές.
Στον Δρόμο
Έχοντας νομίζω παρουσιάσει σε προηγούμενα άρθρα με λεπτομέρεια-όσο δηλαδή μπόρεσα να καταλάβω, την οδική συμπεριφορά της τετρακύλινδρης Giulia είτε με πίσω κίνηση, είτε με την εξαιρετική τετρακίνηση της Q4, ο στόχος μου σε αυτή την δοκιμή ήταν να πάρω μερικές φωτογραφίες που θα τις δημοσίευα στο FB ευχόμενη «Καλό Πάσχα»… και στην συνέχεια να έκανα δώρο στον εαυτό μου μερικές ανέμελες ημέρες οδήγησης με το αυτοκίνητο που θα ήθελα να έχω.
Ωστόσο, η παλιομάγισσα έριξε τα ξόρκια και ξαφνικά άρχισα πάλι να ψάχνω να βρω διαφορές και να μάθω τα μυστικά της πιο προσιτής έκδοσης.
Βγήκε το μπλοκάκι και άρχισα να μετράω την απόσταση των τροχών από τους θόλους που μοιάζει να είναι 0,8 εκ μεγαλύτερη από εκείνη της Veloce Ti Q4 που είχα οδηγήσει πέρυσι-και φυσικά πέρασα την Sprint από την μυστική διαδρομή του Λακκουβοδρομίου Διονύσου που μου αποκάλυψε ότι η ανάρτηση έχει πράγματι πιο μαλακά ελατήρια και πιο ενδοτικές αντιστρεπτικές.
Η ποιότητα κύλισης της μικρής Giulia είναι εντυπωσιακή και όσο και αν σας φαίνεται περίεργο πιστεύω ότι έχει το σετάρισμα που θα ήθελα να έχει το καθημερινό μου αυτοκίνητο.
Η ζωή στην Ελλάδα απαιτεί είτε εξοικείωση με τις κυρίαρχες λακκούβες, είτε συμβιβασμό στην ρύθμιση της ανάρτησης σε πιο άνετες «παλέτες» και ας επηρεάζεται ελαφρά ο χαρακτήρας ενός σπορ αυτοκινήτου.
Άλλωστε το 90% του χρόνου μας το ξοδεύουμε οδηγώντας στην πόλη, όπου η άνεση και η ησυχία είναι το ζητούμενο.
Και εδώ η Alfa Romeo Giulia 2,0 ΤΒ 200 PS Sprint θυσιάζοντας λίγο από τον κοφτερό χαρακτήρα της Q2 λάμπει θυμίζοντας τις ρυθμίσεις άνεσης που θα βρούμε στις σύγχρονες τριάρες.
Στην αγαπημένη μου διαδρομή-οδηγώντας μάλλον γοργά- δεν νομίζω έχασε πολύ από την πιο άνετη επιλογή στην ρύθμιση των αναρτήσεων, αν και οι κλίσεις στις στροφές γίνονται πλέον αισθητές χωρίς όμως να μπορούν επηρεάσουν την κατευθυντικότητα της Giulia.
Το τιμόνι της δικίνητης Giulia είναι ξεκάθαρα πιο πληροφοριακό από εκείνο της τετρακίνητης Veloce Ti Q4 μεταφέροντας με λεπτομέρεια στα χέρια τι πατούν και το πώς αντιδρούν οι μπροστινοί τροχοί.
Εξαιτίας του μικρότερου μη αναρτόμενου βάρους (λείπουν τα ημιαξόνια και τα παραφερνάλια) και λόγω της απουσίας του βάρους μπροστινού διαφορικού το αυτοκίνητο εμφανίζεται πιο ζωντανό και υπάκουο στο τιμόνι χωρίς να χάνει τίποτε από την γνωστή τάση που έχει η Giulia να καρφώνει το μπροστινό της μέρος στην στροφή και να ζυγίζει το πίσω μέρος με το γκάζι στα προ-όρια του ESP.
Το γνωστό, ακατανόητο «no-no» με το ESP που δεν απενεργοποιείται σε μια AR φυσικά ενοχλεί και εδώ όμως τόσα χρόνια που γκρινιάζω-εγώ και οι ειδικοί- τίποτε δεν άλλαξε…
¨Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ… της Stellantis.
Είναι λοιπόν δικίνητη, ή τετρακίνητη λοιπόν η Giulia των ονείρων μου?
Πισωκίνητη… δαγκωτά!
Όμως θα ήθελα τα χρήματα που θα γλίτωνα να τα έριχνα στο κίτ του που απομονώνει τον καταραμένο έλεγχο ευστάθειας με την χρήση του περιστροφικού διακόπτη DNA της QV που επιτρέπει την ενεργοποίηση του “Race Mode”.
Επίσης θα ήθελα να έκανα ότι χρειαζόταν έτσι ώστε να έχει τα εύκολα επιπλεον 80 άλογα της Q4, ώστε να καταστρέφει τα πίσω λάστιχα καλύτερα…
Όμως αν δεν γίνεται να τα είχα όλα αυτά… συμβιβάζομαι και το βασικό μοντέλο με τις 16αρες ζάντες των €36Κ-και είμαι σίγουρη ότι το ίδιο χαζό χαμόγελο θα καρφωνόταν στα χείλη!
Συμπέρασμα
Έχοντας ήδη οδηγήσει την Ford Mustang Mach-E AWD κατάλαβα ότι το μέλλον, αν και διαφορετικό, μπορεί να προσφέρει οδηγική ευχαρίστηση ακόμη και αν αυτό μοιάζει με SUV, ή ακόμη και αν το σύστημα πρόωσης παράγει ένα εξίσου βαρετό BZZZ με τον ήχο που κάνει ο τετρακύλινδρος της Stellantis.
Τις επόμενες ημέρες θα παραλάβω μια BMW i4 (νομίζω Μ50) και τρομάζω στην ιδέα ότι πιθανότατα όλα όσα ορίζουν τον κόσμο του αυτοκινήτου στο μυαλό μου θα ανατραπούν… Για να πω την αλήθεια εύχομαι να μην μου αρέσει το bZZzκίνητο από το Μόναχο, αλλά φοβάμαι ότι το πολιτισμικό σοκ που θα πάθω απλά μετρά τον χρόνο αντίστροφα καθώς γράφω αυτές τις γραμμές!
Δεν έχω καθίσει ποτέ στο τιμόνι μιας Giulia QV, ωστόσο κάθε μια από τις «ταπεινές» Giulia που έφτασαν στα χέρια μου κατάφεραν να γεννήσουν ακριβώς τα ίδια συναισθήματα που έκαναν την Alfa Romeo αγαπητή σε τόσο πολλούς φίλους της αυτοκίνησης.
Βλέπετε η Giulia δεν μοιράζεται το «πάτωμα» της με κάποιον αλλοεθνή για να κάνει οικονομία-και αν εξαιρέσεις κάποιες λεπτομέρειες- σαν τον κινητήρα που κινεί και Wrangler και τον πίνακα οργάνων που συγγενεύει με το Tipo, η Alfa Romeo Giulia είναι ένα σχεδόν παράλογο αυτοκίνητο που ο κινητήρας του μπορεί να τραγουδά παράφωνα- αλλά το κάνει πάντα με πολλή αγάπη!
Είχαν αγνές προθέσεις εκείνοι που την έφτιαξαν το 2015-κάτι που φαίνεται από το ότι παρά την οικονομική κρίση που περνούσε η εταιρεία όταν την σχεδίαζαν, εκείνοι τόλμησαν να φτιάξουν ένα ολοκαίνουριο πισωκίνητο αυτοκίνητο –κόντρα στους λογιστές.
Το έκαναν αυτό γιατί γουστάρανε-και γιατί για κάποιο λόγο τους αφήσανε!
Και μπορεί αυτή η ντίβα να είναι το κύκνειο άσμα μιας Alfa Romeo που ίσως να γίνει μια μέρα λίγο πιο διαφορετική από ένα Peugeot (..ελπίζω όχι!), όμως οδηγώντας την πρόλαβα και φαντάστηκα όσους την έφτιαξαν να μένουν ακίνητοι μπροστά στις καμπύλες της να θαυμάζουν την αγέραστη ομορφιά της…. με τις ώρες, πίνοντας ένα ποτήρι κόκκινο κρασί!
Να κάθονται στο εσωτερικό της αδιαφορώντας για την μόδα της οθόνης και να θαυμάζουν την απλότητα και την φιλικότητα του ταμπλό της.
Να την οδηγούν στην πίστα και να ρυθμίζουν για χιλιάδες ώρες την ανάρτηση της, έτσι ώστε όταν φτάσει η στιγμή να την οδηγήσουμε να μην μπορούμε να βρούμε κάτι που θα χαλούσε το όνειρο.
Για αυτό σε ένα κόσμο που αλλάζει πιο γρήγορα από την σκέψη μας ένα αυτοκίνητο που φτιάχτηκε με όνειρα,σαν την Giulia, είναι κάτι με πολύ μεγαλύτερο συμβολισμό από την ομορφιά που μπορούν να δουν τα μάτια στις “λαμαρίνες”..
Ακόμη και αυτή, η «βασική» Alfa Romeo Giulia 2,0 ΤΒ 200 PS Sprint της δοκιμής τραβά μια γραμμή χωρίζοντας ξεκάθαρα τις εποχές της αυτοκίνησης σε «προ» και «μετά» Giulia εποχή.
Δεν θα φτιαχτούν ξανά τέτοια παράλογα-υπέροχα αυτοκίνητα… ποτέ πια…
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,
Ισμήνη Φαμπιάτου
Μπορείτε να με ακολουθήσετε και στο Instagram fabiatouismini
Φωτογραφίες Alfa Romeo Giulia 2,0 ΤΒ 200 PS Sprint
