Περισσότεροι από 180 Έμποροι της Ford, με τις συντρόφους τους, προερχόμενοι από 27 χώρες της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, βρέθηκαν στην Αθήνα για να περάσουν 5 υπέροχες ημέρες χαλάρωσης και διασκέδασης, στο πλαίσιο της επιβράβευσής τους για τις επιδόσεις τους κατά τη διάρκεια του 2016. Το Chairman’s Award είναι ένας «θεσμός» που κάθε χρόνο αναγνωρίζει και επιβραβεύει τους συνεργάτες της Ford, τόσο για την εξυπηρέτηση που προσφέρουν στους πελάτες τους – η οποία αξιολογείται από τα σχόλια των ίδιων των πελατών – όσο και για τις επιδόσεις τους αναφορικά με τις πωλήσεις οχημάτων και ανταλλακτικών.
Φέτος, η επιλογή της Αθήνας ως οικοδέσποινας πόλης ενός τόσο σημαντικού θεσμού αποτέλεσε τιμή για τη χώρα μας. Στην αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης, οι Έμποροι της Ford, είχαν την ευκαιρία να δουν τόσο την ιστορική, όσο και την τουριστική πλευρά της – να επισκεφθούν την Ακρόπολη, να περπατήσουν στα γραφικά στενά της Πλάκας και στο Μοναστηράκι, να περιηγηθούν και να δειπνήσουν στο Μουσείο Βορρέ. Παράλληλα, είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν μία κρουαζιέρα στην Αίγινα – το δημοφιλές νησί του Αργοσαρωνικού, αλλά και να εξερευνήσουν την Αρχαία Κόρινθο.
Τη φετινή εκδήλωση του Chairman’s Award φιλοξένησε το ξενοδοχείο Divani Apollon Palace στο Καβούρι. Η Ford Ευρώπης χρησιμοποίησε κατ’ αποκλειστικότητα ολόκληρο το ξενοδοχείο για 5 ημέρες διαμορφώνοντας κατάλληλα τους χώρους του, ενώ πάνω από 100 αυτοκίνητα Ford είχαν «επιστρατευτεί» για τις ανάγκες της εκδήλωσης. Μεταξύ αυτών, τα πρώτα νέα Ford Fiesta που βγήκαν από τη γραμμή παραγωγής της Κολωνίας, ενώ δεκάδες Ford Mustang, Ford Focus RS, Ford Focus ST, Ford Kuga και Ford Edge «πλημμύρισαν» τα γκαράζ του πολυτελούς ξενοδοχείου, προσφέροντας τη δυνατότητα δοκιμαστικής οδήγησης προς τον επιβλητικό ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο – σε μία από τις μαγευτικότερες διαδρομές της Αττικής!
7 πράγματα που οι έμποροι της Ford έμαθαν για τη χώρα μας και πιθανά ούτε εσείς γνωρίζατε:
Η Ελλάδα έχει περισσότερα από 2.000 νησιά, αλλά μόνο 277 από αυτά κατοικούνται
- Μετά την Ελβετία, η Ελλάδα είναι η πιο ορεινή χώρα στην Ευρώπη(Δεν το ήξερα!! Ι.Φ)
- Η Αθήνα είναι η αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης
- Σχεδόν ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας, ζει στην Αθήνα
- Η Ελλάδα διαθέτει 566 οινοποιεία που παράγουν και εμφιαλώνουν κρασί στις εγκαταστάσεις τους(Δεν το ήξερα!! Ι.Φ)
- Το 60% της καλλιεργούμενης γης στην Ελλάδα αφιερώνεται στην καλλιέργεια ελιών (Δεν το ήξερα!! Ι.Φ)
- Το 55% των νέων στην Ελλάδα αποφοίτησε από τετραετή πανεπιστήμιο, το υψηλότερο ποσοστό ανώτατης εκπαίδευσης στον κόσμο.
Πηγή: Ford





















































δείξω κιόλας με φωτογραφίες- γιατι θα πρέπει να επισκεφθείτε το μέρος αυτό και εσείς.. Τα λουτρά βρίσκονται περίπου 50 χιλιόμετρα βόρεια της Έδεσσας και ο συντομότερος και πιο διασκεδαστικός δρόμος για να βρεθεί κανείς εκεί είναι μέσο Λαμία Δομοκού κτλ. Όμως εμείς συζητώντας και προσπαθώντας να αποφασίσουμε για το εάν θα πάμε στην Αλεξανδρούπολη, ή την Αριδαία (!) είχαμε ήδη φτάσει στα Τέμπη. Η Εγνατία Οδός αποτελεί μια πραγματικά ευχάριστη εμπειρία για εμάς τους Αθηναίους, αφού και δωρεάν είναι (ήταν όταν γράφτηκε το άρθρο) , αλλά και η χάραξη, το πλάτος και η ποιότητα της ασφάλτου και θυμίζει έντονα την Αττική Οδό με όμορφη θέα. Στην Βέροια εγκαταλείψαμε την Εγνατία και κατευθυνθήκαμε προς την Έδεσσα και στην συνέχεια στο Λουτράκι της Αριδαίας, όπου μέχρι να φτάσουμε εκεί η ώρα είχε φτάσει 11,30 το βράδυ.Βρήκαμε να μείνουμε στο ξενοδοχείο Filoxenia έναντι € 40 την νύχτα μαζί με πρωινό.Το δωμάτιο ήταν καθαρό και μεγάλο, ενώ μέσα στην τιμή αυτή μας προμήθευσαν και με ξύλα για το τζάκι που έκαιγε όλη την νύχτα. Το πρωί καταλάβαμε ότι το δωμάτιο δεν είχε ακόμα πατζούρια(λόγω ανακαίνησης) αφήνοντας τον ήλιο να μας τρυπά τα μάτια από τις 7 το πρωί. Αυτό τελίκα αποδείχτηκε σωτήριο γιατί έτσι μπορέσαμε να πάμε στα λουτρά νωρίς πριν”πλακώσει” ο πολύς ο κόσμος. Παρόλο που η φύση έχει χαρίσει απλόχερα σε αυτόν τον τόπο τις ομορφιές της, δυστηχώς η επέμβαση των Νεο-Ελλήνων στην φύση είναι για μια ακόμα φορά τουλάχιστον αποκαρδιωτική. Πρέπει να προσποιηθείς ότι δεν βλέπεις τους μικροπωλητές που πουλάνε τα πάντα (από καπέλα, πετσέτες, μηχανάκια του φραπέ, μέχρι παστέλι και μέλια) και την κακογουστιά του Ελληνικού δημοσίουτο οποίο στην δεκαετία του 1970 έστησε κάτι ανεκδιήγητες παράγκες και ένα ξενοδοχείο-θρίλερ μέσα σε ένα από τα πιο μαγευτικά τοπία του κόσμου…. Ευτυχώς που ένα ε
πιδοτούμενο πρόγραμμα από την ΕΕ βοήθησε στην ανάδειξη του φυσικού τοπίο, χρηματοδοτόντας την κατασκευή ενός μονοπατιού που ξεκινά από το σημείο που τελειώνουν τα «δρακουμέλ» τσαντίρια της ελληνικής πραγματικότητας και που σε ανεβάζει περίπου 1000 με 1500 μέτρα μέσα στο μαγευτικό φαράγγι. Εμείς καθίσαμε μέσα στο φυσική πισίνα με το ζεστό νερό για τουλάχιστον 35 λεπτά και χαλαρώσαμε απολαμβάνοντας τους καταρράκτες με το ζεστό νερό και τον λαμπερό ανοιξιάτικο ήλιο. Μετά από λίγο όμως «πλάκωσε» το ειδικό γκρουπ το οποίο αποτελείτο αποκλειστικά από υπέρβαρες κύριες με τσιρικτές φωνές. Ο παράδεισος μετατράπηκε σε κόλαση μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα καθώς οι φωνές, η αγένεια και τα σπρωξίματα πήραν την θέση της απόλαυσης και της απόλυτης ηρεμίας. Προλάβαμε να βγούμε έξω από το νερό πριν μας πνίξει το “ΤΑΧΝ”(Τάγμα Αγενών Χοντρών Νεοελληνίδων). Αυτές οι κυρίες δυστυχώς κυκλοφορούν δίπλα μας αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο πέρα από την πάρτη τους και τρέφονται από την ανοχή μας! Σκουπιστήκαμε και ανηφορίσαμε το μονοπάτι που οδηγεί σε ένα προϊστορικό σπηλαίο (το οποίο έχει είσοδο € 2,5 ) και στην συνέχεια-σε μια διαδρομή μνημείο στην φυσική ομορφιά-απολαύσαμε το λαμπερό ανοιξιάτικο τοπίο στην σκιά του χιονισμένου Βόρρα που φιλοξενει το χιονοδρομικό
Οι υπεύθυνοι διάνοιξης των δρόμων όμως έχουν άλλη γνώμη και έτσι ο δρόμος αυτός παρόλο που είναι ένας απόλυτα βατός χωματόδρομός δεν καθαρίζεται από τα χιόνια. Έτσι μετά από δεκαπέντε χιλιόμετρα ανηφόρας το λαπαδιασμένο χιόνι νίκησε με απίστευτη ευκολία το x drive της BMW και το Χ3 βρέθηκε ακινητοποιημένο με την κοιλία του να ακουμπά το μαλακό χιόνι…Ευτυχώς που ο δρόμος ήταν ανηφορικός και έτσι με αρκετή προσπάθεια καταφέραμε να ξεκολλήσουμε το βαρύ αυτοκίνητο. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι είχαμε μαζί μας ποδήλατα και έτσι ενώ ο ένας οδηγούσε το αυτοκίνητο, ο άλλος κατέβαζε το ποδήλατο στον κατηφορικό δασικό δρόμο στα όρια της πρόσφυσης του δικυκλου. Νικημένοι αλλά χαρούμενοι από την ποδηλατική μας εμπειρία βάλαμε “πλώρη” για το Νυμφαίο το οποίο βρίσκεται χτισμένο σε υψόμετρο 1350 μέτρων μέσα στα δάση του όρους Βίτσι. Νομίζω ότι πρόκειται για ένα από τα πιο όμορφα και γραφικά χωριά του τόπου μας και αξίζει οπωσδήποτε να περάσετε ένα ήσυχο σαββατοκύριακο εκεί. Υπάρχουν πολλοί και κυρίως καλόγουστοι Ξενώνες, ενώ τα εστιατόρια προσφέρουν καλό και σχετικά φτηνό φαγητό. Οι άνθρωποι επηρεασμένοι από την φυσική ομορφιά είναι φιλόξενοι και καλόκαρδοι και φυσικά όλοι νοιώθουν περήφανοι γιατί στον τόπο τους φιλοξενούν το μοναδικό καταφύγιο για άγριες αρκούδες στα Βαλκάνια- τον γνωστό
εύσαμε με πολύ λίγα χρήματα, €25 για ένα δίκλινο, ενώ στις γραφικές ταβέρνες απολαύσαμε με την ησυχία μας το παραδοσιακό τσίπουρο και τα φρέσκα τοπικά ψάρια. Την άλλη ημέρα το νωρίς πρωί και πριν πιούμε τον καφέ μας, νοικιάσαμε μια βάρκα και παρόλο το τσουκτερό κρύο που κατέβαινε από τα βουνά της Αλβανίας και των Σκοπίων, ταξιδέψαμε στα νότια παράλια της Μεγάλης Πρέσπας. Εκεί είδαμε το γνωστό «τριεθνές» την εκκλησία της Μεταμόρφωσης και εντυπωσιαστήκαμε από την Παναγία την Ελεούσα που χτίστηκε μέσα σε ένα βράχο το 1410. Μέσα στην απόλυτη ηρεμία της απέραντης αυτής λίμνης ζει ένας μεγάλος αριθμός πτηνών που αξίζει να δείτε. Τα € 20 που πληρώσαμε για την βόλτα των 40 λεπτών μπορεί να μας φάνηκαν αρκετά, αλλά η εμπειρία που κερδίσαμε ήταν μοναδική και αξέχαστη. Μετά από ένα πρωινό καφέ επισκεφτήκαμε το περίεργο νησάκι του Άγιου Αχχίλειου με τον Βυζαντινό νάο και τους λιγοστούς κατοίκους του που βρίσκεται στην Μικρή Πρέσπα. Μια πλωτή γέφυρα μήκους σχεδόν ενός χιλιόμετρου, αντικατέστησε την πλωτή καλύβα που εκτελούσε χρέη ferry boat για το ακριτικό αυτό χωρίο και έδωσε με αυτό τον τρόπο μια νέα ευκαιρία για τουριστική ανάπτυξη στο νησί. Στα στενά δρομάκια του χωριού είδαμε το πιο όμορφο τρακτέρ της Ελλάδας, αλλά και μια κούκλα δεμένη με σχοινί σε ένα φράκτη –λες και βρίσκεσαι στο νησί των ζόμπι και του βουντού. Το νησί έχει μια περίεργη αύρα που δεν μπορώ να την περιγράψω για αυτό και σας προτείνω να το επισκεφτείτε. Στη συνέχεια βρεθήκαμε στο χωρίο Άγιος Γερμανός στην Μικρή Πρέσπα- και αφού γνωρίσαμε το πιο όμορφο «ελληνικό ποιμενικό» που έχουμε δει, βγάλαμε τον χάρτη για να δούμε τον δρόμο της επιστροφής. Είδ
αμε ότι θα μπορούσαμε να γυρίσουμε μέσω της Δυτικής Ελλάδας και έτσι ξεκινήσαμε με προορισμό την… Κοζάνη. Εκεί επειδή νομίζαμε ότι είχαμε αρκετό χρόνο, απολαύσαμε με τα ποδήλατα μας τον γύρο της λίμνης μέσα σε ένα φανταστικό δρομάκι που ακολουθεί τις όχθες της λίμνης. Πρόκειται για μια από τις πιο όμορφες διαδρομές για ποδηλατάδα που έχω συναντήσει.. Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο για το φρικτό milk shake που μας προσφέρανε αντί € 4 το ένα στην παραλία της Λίμνης. Το καλό είναι ότι εκεί είχαμε την χαρά να δούμε το επίμονο φλερτάρισμα ενός αρσενικού κύκνου σε μια θηλύκια, που μας χάρισε άφθονο γέλιο με την επιμονή και την αφοσίωση του αρσενικού για το βασικό ενιστικό! Είχε ήδη φτάσει μεσημέρι και εμέις αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε για τα Ιωάννινα, αλλά μετά από ένα λάθος στην πλοήγηση( γιατί: «εμείς δεν ρωτάμε, εμείς έχουμε τις απαντήσεις») βρεθήκαμε σε μια μαγευτική διαδρομή που μας πέρασε πολύ κοντά από τα αλβανικά σύνορα και μας οδήγησε στα Ιωάννινα μέσω των στενών δρόμων των Ζαγοροχωρίων. Τελικά μετά από μια μοναδική αλλά και κουραστική διαδρομή φτάσαμε στα Ιωάννινα περίπου στις 6,30 το απόγευμα όταν δηλαδή είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Κατεβάσαμε τα ποδήλατα και αφού κάναμε μια βόλτα στην Λίμνη και περιπλανηθήκαμε μέσα στην πόλη και το κάστρο, καθίσαμε για ένα καφέ στα σοκάκια των Ιωαννίνων. Εκεί β
ρήκαμε πολύ όμορφα μπαράκια με πολύ και ωραίο νέο κόσμο να απολαμβάνει την απογευματινή του βόλτα την πρώτη Κυριακή του Απριλίου. Εμείς επειδή δεν είχαμε κάνει αρκετά χιλιόμετρα για μια ημέρα…αποφασίσαμε να πάμε να φάμε στην Ναύπακτο στην «Μαρία» και να κοιμηθούμε εκεί γιατί δεν προλαβαίναμε να γυρίσουμε στην Αθήνα. Η «κοπάνα της Δευτέρας» ήταν ήδη γεγονός!